Actualia en recensies van theatervoorstellingen, musicals, concerten, cd's, dvd's, strips & boeken
19-03-2018
RECENSIE: KAREN DAMEN @ LOTTO ARENA
Op 16 maart vond het langverwachte eerste grote soloconcert van Karen Damen plaats in de Antwerpse Lotto Arena.
Je moet het maar doen. Eén jaar op voorhand een zaal boeken voor een volwaardig concert zonder dat er nog maar één noot of letter op papier staat. Karen Damen slaagde er wonderwel in om op één jaar tijd een ijzersterk debuutalbum met 10 topsongs af te leveren en te concerteren in een uitverkochte Lotto Arena.
De titeltrack 'Een ander spoor' is de intro van deze show en Damen begeleidt zichzelf hierbij aan haar witte vleugelpiano, meteen daarna volgt het meer uptempo 'Cow girl'.
Bij 'Mona Lisa', een pareltje van de hand van Jelle Cleymans, worden er op de grote videowall beelden geprojecteerd van de wondermooie liefdesstad Parijs.
Aangezien dit het eerste solo-album is, kon de zangeres onmogelijk het hele concert vullen met eigen materiaal. Daarom performed ze ook enkele songs van haar muzikale helden. Als eerste is 'Marlene on the Wall' van Suzanne Vega aan de beurt. Vega heeft voor haar debuutalbum nog geen bijdrage geleverd, maar Damen laat optekenen dat er nog steeds contact is tussen hen en een samenwerking voor een eventuele volgende plaat tot de mogelijkheden behoort.
Ook naar Dolores O'Riordan, de recent overleden frontzangeres van The Cranberries, kijkt de performster erg op. Daarom brengt ze met volle overgave haar versie van 'Just my imagination'.
Soms lopen relaties niet altijd zoals je het wilt, maar authentieke liefde overwint. Dat is de boodschap van de topper 'Het maakt niet uit'. Voor de uitvoering van deze song werd de band bovendien aangevuld door vier violisten en Raymond Geerts, het muzikale brein achter het hele album.
Het wonderlijke 'Astronaut' schreef Karen speciaal voor haar zoon Sky. Het toepasselijke 'Il jouait du piano debout' van de onlangs overleden France Gall brengt ze als ode aan Peter Schreurs, de beste pianist van de Lage Landen.
Op de meterslange catwalk zingt ze een akoestische versie van het aangrijpende 'Adem' dat handelt over de latente spanning bij een koppel voor de eigenlijke ruzie losbarst. Singer-songwriter Daan Stuyven schreef overigens mee aan dit nummer.
Soms hoor je een liedje op de radio en denk je dat het over jezelf gaat. Dat gevoel had Karen bij 'Let's start a band' van Amy MacDonald. Ze is dan ook nog steeds jaloers dat ze de song niet zelf geschreven heeft. Aangezien het perfect haar levensverhaal bezingt, verschijnen er op de videowall tal van foto's van de zangeres uit de oude doos.
Op hetzelfde ogenblik dat haar soloconcert plaatsvond, stond Harry Styles in het naburige Sportpaleis. Voor de aanwezigen die het concert met spijt misten zet Damen prompt een puike uitvoering van Styles' wereldhit 'Sign of the Times' neer.
De eerste gast van de avond is de rapper Tourist LeMC. Samen brengen ze in het Antwerps een duet van zijn hit 'Horizon'. De entertainster bekent dat haar stoutste dromen uitkomen omdat Tourist aanwezig kon zijn op haar allereerste soloconcert. Uiteraard wordt ook 'Binnen voor de regen', nu al een een hit in wording, geperformed.
Voordat ze definitief doorbrak met K3 heeft Karen gewerkt in de karaokebar 'Bonaparte' op de Antwerpse Grote Markt. Iedere avond hoopte ze dat er niemand zou opdagen, zodat ze zelf achter de microfoon kon zingen. Zo heeft ze - naar eigen zeggen - wel 1 miljoen keer haar lijflied '99 Luftballons' van Nena gezongen. Uiteraard kon ook dat nummer niet ontbreken op de setlist.
De tweede special guest is DJ en topproducer Regi. Voor het album 'Een ander spoor' heeft hij 'Alles voorbij' mee geconcipieerd. De song gaat over een koppel dat besluit dat het geen zin meer heeft om hun relatie te redden omdat mensen toch nooit veranderen. Voor de gelegenheid begeleidt hij Karen mee op gitaar en het nummer ademt ontegensprekelijk het gekende Regi-DNA uit. Wanneer hij zijn akoestische gitaar inruilt voor zijn keyboard en 'Land of The Living' inzet staat de Lotto Arena in vuur en vlam en verandert de zaal in een dancetempel.
Met de huidige hitsingle 'Hoge bomen' en de bisnummers 'Hoe kan dat zijn' en 'Mona Lisa' wordt het concert meer dan waardig afgesloten.
Karen Damen bracht een strak getimede 90 minuten durende set die bleef boeien van begin tot einde en geen moment verveelde.
Voor iedereen die er nog aan zou twijfelen: Damen zong erg gevoelig, toonvast en miste geen enkele noot.
Met 'Een ander spoor' manifesteert Karen Damen zich als solo-zangeres met een verrassende, vernieuwende muzikale carrière in het vooruitzicht.
Ilyas Baert
De setlist:
1.Een ander spoor
2.Cow girl
3.Mona Lisa
4.Marlene on the Wall
5.Just my imagination
6.Het maakt niet uit
7.Astronaut
8.Il jouait du piano debout
9.Adem
10.Let's start a band
11.Sign of the Times
12.Horizon (met Tourist LeMC)
13.Binnen voor de regen (met Tourist LeMC)
14.99 Luftballons
15.Alles voorbij (met Regi)
16.Land of the Living (met Regi)
17.Hoge bomen
BIS:
18.Hoe kan dat zijn
19.Mona Lisa
19-03-2018 om 15:12
geschreven door Ilyas Baert
Categorie:Live Nation
22-04-2015
RECENSIE: SELAH SUE @ LOTTO ARENA
Op 18 april stond het Vlaamse hitwonder Selah Sue in de Antwerpse Lotto Arena. De 25-jarige zangeres soleerde tijdens dit enige clubconcert in België van dit jaar en stelde haar nieuwe plaat Reason voor.
Openen doet ze met Alive, één van de toppers uit haar nieuwe album, dat overigens meteen op gejuich wordt onthaald.
Sanne Putseys laat meteen weten er een fijne avond van te maken en illustreert dit door de hitsingle Reason in te zetten, gevolgd door het akoestische I wont go for more.
Bij This world, een hitsingle uit haar titelloze debuut, lichten 10 blauwe vierkanten op. Hierop staan allerlei woorden die refereren naar Selah Sue.
Het mooiste moment van het concert is wanneer de entertainster voor de uitvoering van Always home en Fyah fyah zelf op gitaar begeleid. Kippenvel van begin tot eind. Top!
Emotioneel is ook de ode aan haar vader in Daddy. Op het einde van de song hoor je hem trouwens enkele zinnen zeggen.
Please werd lang (te lang!) niet meer live gespeeld, gelukkig kwam daar nu verandering in. De song is overigens een samenwerking met Cee Lo Green.
Sue haalt een impressionante vocale krachttour uit in Fear nothing, die werd beïnvloed door triphop, en voor de eerste keer ooit live werd gespeeld!
De show gaat in een stroomversnelling met Peace of mind en Together, een stralende liefdesverklaring aan hiphop.
De zangeres laat vallen dat ze hees gezongen is en vraagt haar fans om volop mee te zingen met het magnifieke Alone. Dit nummer scoort trouwens nog erg goed in de hitlijsten.
Het 70 minuten durende concert werd afgesloten met de knaller Crazy sufferin style.
Als toegift vertolkt Selah nog Raggamuffin, de song waar het voor haar allemaal mee begon en Falling out.
Zij etaleert een internationale sound. Landen als Amerika en Duitsland gingen al voor de bijl. En er zullen er ongetwijfeld nog veel volgen.
Voor wie Selah Sue dit jaar nog live aan het werk wil zien, is Rock Werchter nog een optie!
Ilyas Baert
Setlist:
1. Alive
2. Reason
3. I wont go for more
4. This World
5. Always home
6. Fyah fyah
7. Daddy
8. Please
9. Fear nothing
10. Peace of mind
11. Together
12. Alone
13. Crazy vibes
14. Crazy sufferin style
BIS:
15. Raggamuffin
16. Falling out
22-04-2015 om 15:41
geschreven door Ilyas Baert
Categorie:Live Nation
26-10-2014
RECENSIE: ONEREPUBLIC NATIVE WORLD TOUR
Na een eerdere annulatie begin dit jaar in de AB, stond Onerepublic op 25 oktober eindelijk op Belgische bodem met hun Native World Tour in een bomvolle Antwerpse Lotto Arena.
Het voorprogramma werd verzorgd door KONGOS. Het was voor de rockband, die soms ook een accordeon tevoorschijn toverde, hun allereerste show in België ooit. Ondanks hun motto: dance, werd hun performance maar matig onthaald.
Omstreeks 21.15 uur was het dan eindelijk zover. Achter een wit doek was iedereen getuige van een prachtig schaduwspel op de tonen van Light it up.
Waarna het doek valt en Ryan Tedder en co, inclusief lichtgevende gitaren, zichtbaar Secrets inzetten.
Qua technologie heeft men alles wat in de Lotto Arena mogelijk is neergepoot: een catwalk, een B-stage, 2 gigantische videoschermen,
Na een verterend filmpje over een kinderkoor brengt de band het fantastische Alle the right moves. Nadien excuseert Ryan zich uitgebreid voor de annulatie, eerder dit jaar in Brussel. Hij was blijkbaar nog nooit zo ziek geweest. Om het leed weg te spoelen zingt hij What you need en op akoestische gitaar Something I need, tijdens het nummer filmt hij het publiek.
Om de setovergang van main naar B-stage te overbruggen is een komisch zwartwitfilmpje te zien. Nadien vertolkt de groep o.a. de megahit Apologize, de Sam Smith-cover Stay with me en Budapest. Op de tonen van Good live wordt een filmpje getoond van Antwerpen waarbij het Centraal Station, de Kathedraal, het MAS en het Stadhuis figureerden. Op het einde van de song is de Belgische vlag te zien.
Om deze setovergang moeiteloos te laten verlopen was eer een indrukwekkende Spaanse gitaarmedley, waarna OneRepublic een versnelling hoger schakelde met Counting stars en Cant stop.
Het rockgeweld werd ingeruild met Au revoir, door Ryan gezongen met blauwe microfoon.
Het concert werd afgesloten met Feel again en I lived. Het zestal uit Colorado Springs leverde dus een perfect getimede, krachtige 75 minuten durende set af.
Maar ook tijdens de bisronde waren er nog enkele verrassingen zoals de Louis Armstrong-cover What a wonderful world en de a capella versie van Burning Bridges.
De Amerikaanse poprockband klonk overtuigend met een sterke visuele show en wereldwijde hits.
OneRepublic is er eentje, om na deze magnifieke performance, in het oog te houden!
Ilyas Baert
Setlist:
Set 1:
1. Light it up
2. Secrets
3. All the right moves
4. What you wanted
5. Stop and stare
6. Something I need
Set 2:
7. Apologize / Stay with me (Sam Smith cover)
8. Budapest (George Ezra-cover)
9. Come home
10. Good live
Set 3:
11. Spanish Guitar Medley
12. Counting stars
13. Cant stop
14. Au revoir
15. Feel again
16. I lived
Set 4 (BIS):
17. Love runs out
18. Burning bridges (a capella, toegift voor fan)
19. What a wonderful world (Louis Armstrong cover)
20. If I lose myself
26-10-2014 om 00:00
geschreven door Ilyas Baert
Categorie:Live Nation
04-10-2014
RECENSIE: PASSENGER WHISPERS TOUR
Op vrijdag 3 oktober vond de première van de Europese Whispers tour van Passenger (Mike Rosenberg) plaats in de Antwerpse Lotto Arena.
Alvorens Rosenberg het podium betrad was er nog het voorprogramma van het Canadese trio The Once. De groep begon a capella waarna een banjo, akoestische gitaar en handdrum werden bovengehaald. Ze gaven 35 minuten het beste van zichzelf en kregen veel applaus, wat niet altijd evident is voor een support act. De Canadezen gaven ook nog het volgende mee Facebook us, Twitter us, Follow us.
Omstreeks 21 uur was het aan Passenger himself. De Brit opent met Rolling Stone met op de achtergrond een boomgaard met een schommel en twee kindjes op een bankje. Deze illustratie is een verwijzing naar zijn nieuwe plaat Whispers. Voor het overige oogt het decor erg sober: 2 witte doeken en 8 spots die rechtstaan op grote witte blokken, meer is het niet.
Mike dankt voor de stilte en onthult dat Merksem de primeur krijgt: niemand kreeg eerder deze setlist (hij brengt nieuwe songs) te horen en de videocaptaties te zien.
Rosenberg met enkel gitaar krijgt moeiteloos de zaal mee. Nooit eerder was het zo stil in de Lotto Arena. De singer-songwriter vervolgt met de huidige single Lifes for the living. Op de achtergrond figureren hoge torens en een felgele zon.
Passenger is vooral bekend omwille van zijn speciale stemgeluid. Dit etaleerde hij met The wrong direction / What is love en Riding to New York, dat hij speciaal schreef voor een man met longkanker.
Bij de uitvoering van The sound of silence verzoekt Rosenberg om stilte bij de 5000 fans. Deze Simon & Garfunkel-cover bracht hij erg overtuigend en op de gitaar ging hij helemaal loos. De felle witte neonlichten complementeren het geheel.
Als er bij een concert wordt gevraagd om mee te zingen doet Passenger dat nooit. Maar bij I hate laat hij het publiek toch volop lalalalala zingen. Wie dat niet deed was volgens hem een racist.
Bij Coins in a fountain verscheen een sterrenhemel en op de tonen van Golden leaves werd het zelfs even herfst.
Voor de uitvoering van Start a fire mocht The Once nog eens een keertje opdraven, waarna Mike solo 27 zong. Hij benadrukte hierbij dat wat je ook doet (zingen, musiceren, fotograferen) je er altijd voor moet gaan.
Tijdens titelsong Whispers werden er tientallen lichtjes bovengehaald en met de woorden Belgium, you are fucking amazing zette de zanger als afsluiter Scare away the dark in.
Als bisnummer performde Passenger zijn monsterhit Let her go.
Deze memorabele passage blijft nazinderen en was onvergetelijk voor de talrijk opgekomen fans.
Ilyas Baert
Setlist:
1. Rolling Stone
2. Lifes for the living
3. The wrong direction / What is love
4. Riding to New York
5. The sound of silence (Simon & Garfunkel cover)
6. I hate
7. Coins in a fountain
8. Golden leaves
9. Start a fire (met The Once)
10. 27
11. Whispers
12. Scare away the dark
BIS:
13. Let her go
14. Holes
04-10-2014 om 00:00
geschreven door Ilyas Baert
Categorie:Live Nation
15-06-2014
RECENSIE: THÉ LAU / THE SCENE
Op zaterdag 14 juni speelde Thé Lau samen met The Scene in de Antwerpse Lotto Arena het tweede afscheidsconcert in een reeks van vier.
Alvorens de Nederlander het podium besteeg konden we genieten van het voorprogramma dat werd verzorgd door Neeka. De zangeres werd begeleid door Paul Van Bruystegem (Triggerfinger) en Roeland Vandemoortele (Too Tangled) en vertolkte een zestal songs. Ze liet optekenen dat ze nooit de massale opkomst in de Lotto Arena had verwacht.
The Scene opende met de nieuwe song Slapen / De dood dat Thé Lau schreef voor zijn nakende afscheid. Het publiek is uitzinnig en het applaus blijft maar duren. Lau doorbrak dit, nam zijn gitaar en zette prompt Geloof in.
Duidelijk ontroerd door de talrijke fans meldde de zanger dat het jammer is dat de Lotto Arena niet bestond in de gloriejaren van The Scene, waarna hits als Samen en Blauw de revue passeerden. Het blauwe neonlicht gaf deze laatste song trouwens een extra dimensie.
De eerste gast van de avond was Stef Kamil Carlens. Hij vertolkte samen met Lau Mooi en Rauw, hees, teder.
Uit solidariteit voor de Rode Duivels performde de Nederlander Rij rij rij, dat ooit het titellied was van een documentaire rond onze voetbalploeg.
Ondanks zijn ziekte staat Thé Lau er nog steeds. Dit bewees hij met mooie, perfect uitgevoerde versies van Rivier en We weten niets van de soldaat.
Als verrassingsgast toverde Thé de Amsterdamse rapper Lange Frans op de bühne. Samen zongen ze de hit Zing voor me, waarin de boodschap het leven gaat zo vlug voorbij duidelijk verscholen zat.
Na Zuster en Liefde kwam de laatste gast van de avond tevoorschijn: Tom Barman.
Barman bracht een Nederlandstalige versie van de DEUS-song Serpentine, die Lau zelf vertaalde. Om het moment compleet te maken zongen beide rocksterren Open, dat de toeschouwers massaal apprecieerden.
Omstreeks 22.20 uur eindigde het concert met de magistrale monsterhit Iedereen is van de wereld, het euforisch publiek bleef het refrein maar zingen en herhalen. Lau verdween ondertussen in de coulissen om nooit meer dit podium te betreden
Ilyas Baert
Thé Lau staat op 17 juni in de Heineken Music Hall en op 21 juni in de Ancienne Belgique.
Setlist:
Slapen/De Dood
Geloof
Samen
Blauw
Maan
Mooi (met Stef Kamil Carlens)
Rauw, Hees, Teder (met Stef Kamil Carlens)
Rij Rij Rij
Rivier
Kleine Stille Strijd
We Weten Niets Van De Soldaat
Zing Voor Me (met Lange Frans)
Zuster
Liefde
Waar Mensen Wonen
Serpentine (met Tom Barman)
Open (met Tom Barman)
Iedereen is van de wereld (met Stef Kamil Carlens, Lange Frans & Neeka)
15-06-2014 om 00:00
geschreven door Ilyas Baert
Categorie:Live Nation
20-04-2014
RECENSIE: ARSENAL FURU
Op zaterdag 19 april stelde Arsenal in een volledig uitverkochte Lotto Arena hun nieuwe plaat FURU voor.
Na een gesmaakte dj-set van COMPUPHORIC opende de Belgische formatie van Hendrik Willeyms en Joan Roan met Temul (Lie Low). Het lied dat bij de intro even aan Ozark Henrys Im your sacrifice doet denken is een geslaagde samenwerking met Lydmor geworden, net als bij het funky Not yet free en de sterke elektro met rockinvloeden getinte compositie Lovesongs (Propaganda).
Gastzangers Tim Bruzon oogstte dan weer lof met Sharp teeth en het ijzersterke Black mountain (Beautiful love) dat bij de bisronde niet mocht ontbreken.
Ook Gabriel Rios was te gast. Hij vertolkte een uitstekende versie van The coming.
Songs die meteen opvielen waren het duet met de Amerikaanse rapper Doseone Woe-is-me en het poppy Evoporate, dat meteen bleef nazinderen.
Tijdens het concert werden op een groot videoscherm al enkele fragmenten geprojecteerd uit Arsenals Japanse kortfilm Dance, dance, dance. Met de treinrit doorheen Tokio en dezelfde stad die s morgens terug tot leven komt als apotheose.
FURU van Arsenal. U moet ze horen. Maar vooral ook zien!
In het najaar van 2014 speelt Arsenal in de theaters trouwens hun nieuwe plaat volledig live, terwijl u de kortfilm kunt zien.
Een concert van Arsenal staat gelijk met energieke muzikaliteit. Vraag dat maar aan 8.000 toeschouwers in de Lotto Arena.
Ilyas Baert
Setlist:
1. Temul (Lie Low) (ft. Lydmor)
2. Not Yet Free (ft. Doseone)
3. High Venus
4. Sharp Teeth (ft. Tim Bruzon)
5. Black Mountain (Beautiful Love) (ft. Tim Bruzon)
6. Switch
7. The Coming (ft. Gabriel Rios)
8. Saudade, Pt. 1 + Saudade, Pt. 2
9. One Day At A Time
10. Estupendo
11. Lovesongs (Propaganda) (ft. Lydmor)
12. Evaporate (ft. Lydmor)
13. Personne Ne Bouge!
14. Lotuk
15. Woe-is-me (ft. Doseone)
16. Longee
BIS:
17. Melvin
18. Either
19. Black Mountain (Beautiful Love) (ft. Tim Bruzon)
20-04-2014 om 00:00
geschreven door Ilyas Baert
Categorie:Live Nation
26-03-2014
RECENSIE: STATUS QUO FRANTIC FOUR 2014
Op 25 maart stond Status Quo met hun Frantic Four-tour in de Antwerpse Lotto Arena.
Allereerst was er het geslaagde voorprogramma van Honky Tongue, waar ook een Vlaming deel van de band uitmaakt. De groep met songs als Give me a whisky, give me a bear releasen hun debuutplaat trouwens op 27 maart.
In een uiterst sober decor, enkel gevuld met versterkers, en blauw en rood neonlicht opende de Britse rockband met de Steanhammer-cover Juniors Wailing hun performance.
Het was pas bij de tweede song Backwater dat het publiek loos ging. Na een kort welkomstwoord door Francis Rossi, die ter opwarming de verschillende blokken om ter luidst hey liet roepen, vatte de groep Just take me aan. Rossi vroeg ook welke taal de bezoekers spraken. Na Belgian, bedacht hij dat het Flemish zou kunnen zijn.
Zonder bindteksten speelde de band Just take me, Is there a better way en In my chair aan. Most of the time begint uiterst zacht, waarna de hel los barst en solos elkaar opvolgen
Bij Nanana deed het publiek intens mee en Spring, summer and Wednesdays was een streling voor het oor. Al werden de uitvoeringen van Oh baby en 450 times qua originele sound perfect benaderd.
Afsluiten deed Status Quo met The Doors-cover Roadhouse blues, de hit Caroline en het toepasselijke Bye, bye Johnny.
Frantic Four was niet uitverkocht: er waren nog veel plaatsen beschikbaar in de Lotto Arena. Wat kun je daar op zeggen? De afwezigen hadden in elk geval ongelijk
De Britse groep etaleerde nogmaals zijn explosieve muzikaliteit.
Ilyas Baert
Setlist:
Junior's Wailing
Backwater
Just Take Me
Is There a Better Way
In My Chair
Blue Eyed Lady
Most of the Time
Rain
Nanana
(April) Spring, Summer and Wednesdays
Railroad
Oh Baby
Forty-Five Hundred Times / Gotta Go Home
Big Fat Mama
Down Down
Roadhouse Blues
BIS:
Caroline
Bye Bye Johnny
26-03-2014 om 00:00
geschreven door Ilyas Baert
Categorie:Live Nation
12-03-2014
RECENSIE: BASTILLE BAD BLOOD PART III
Na het geslaagde voorprogramma van Grizfolk, mocht Bastille op 11 maart voor een volledig uitverkochte Lotto Arena hun debuutplaat Bad Blood voorstellen. Bastille staat voor een mix van overweldigende beats en melodieuze popsongs.
In een beperkt decor en videobeelden op een wit doek opent de band met Bad Blood, de matige titeltrack van hun album.
Een groen neonlicht kondigt Weight of Living, Part II aan , waarna zanger Dan Smith het woord neemt en totaal overbodig meedeelt dat zijn groep Bastille heet en dat de Lotto Arena duidelijk groter is dan de AB.
Om meteen de Lotto Arena te doen daveren zetten de Britten de gloednieuwe song Blame in, waarna de megahit Laura Palmer door de boxen giert. Het dak gaat er af!
Na het poëtische Poet wordt het publiek op nog een nieuw nummer getrakteerd: Overjoyed, dat opvalt door de fluitintermezzos.
Smith onthulde ook dat These Streets zijn favoriete nummer van het album is en gooide prompt de drumstokken in het publiek
De lichtjes werden dan weer massaal ontstoken bij het intieme Icarus, waarbij de zanger zich manifesteert als een uitstekende pianist.
De drums jagen de videogeprojecteerde vogels weg als de eerste slagen van The Draw weerklinken,waarna de boxen als een soort van trampoline fungeren.
Huidige hitsingle Things We Lost in the Fire, met de oorwurm Fire Fire Fire, schakelde ook live meteen een niveau hoger, waarna Dan zich op de tonen van Flaws in het publiek begeeft.
Na een 50-tal minuten spelen trok Bastille de stekker uit het concert. Het optreden in de Lotto Arena culmineerde in de slotsong Pompeii.
Deze performance blonk niet uit in strakke choreografieën, spectaculaire effecten of kwalitatieve videocaptaties. Het ging enkel om de songs, topsongs als het ware. En daar is op zich niets mis mee, maar met een voldaan gevoel keer je allerminst naar huis. Hopelijk gloriëren zij op Rock Werchter
Ilyas Baert
Setlist:
Bad Blood
Weight of Living, Pt. II
Blame
Laura Palmer
Poet
Overjoyed
Laughter Lines
These Streets
The Silence
Oblivion
Icarus
The Draw
Things We Lost in the Fire
Flaws
BIS:
Daniel in the Den
Of the Night
Pompeii
12-03-2014 om 00:00
geschreven door Ilyas Baert
Categorie:Live Nation
14-02-2014
RECENSIE: AVICII TRUE TOUR
Na het licht ontvlambare voorprogramma van Oliver Helders verscheen Avicii (alias Tim Bergling) ruim vijftig minuten te laat tijdens zijn True Tour die op 13 februari halt hield in het Antwerpse Sportpaleis.
Een volledig uitverkocht Sportpaleis ging gretig in op de dancemoves die de Zweed vanachter zijn DJ-tafel liet knallen. Reeds bij de opener, en tevens huidige hitsingle, Hey Brother werden kosten nog moeite gespaard: het publiek werd naast een vette beat ook op een slingerregen, rookspuwers en videoprojecties van een achtbaan getrakteerd.
Bergling heeft blijkbaar iets met het weer en de astrologie, afgaande op de fantastische videoprojecties die zijn nummers complementeren. Wolken die een tsunami aankondigen, bliksemschichten, sterren die langs de Melkweg deinen, de maan die langs het heelal vliegt en het ijs dat smelt op de Noordpool, niets is hem teveel.
Het publiek ging dan ook meteen uit de bol bij hitnummers als You make me, Le7els en I could be the one. Maar toen de eerste tonen van de wereldhit Wake me up door de boxen gierden ging het dak er pas echt af!
Alleen jammer dat Avicii amper contact had met het publiek: er waren zelfs geen bindteksten. Het enige wat de Zweed 1,5 uur deed was achter zijn DJ-tafel aan één knopje draaien en het ritme met zijn hand aangeven.
Toch was het een fantastisch feestje in het Antwerpse Sportpaleis en waande ik me zelfs even op Tomorrowland: een hitmachine denderde door het Sportpaleis en dat genereerde toch een feeling being that!
Ilyas Baert
14-02-2014 om 00:00
geschreven door Ilyas Baert
Categorie:Live Nation
10-12-2013
RECENSIE: WILL.I.A.M
Op maandag 9 december stond Will.i.am (echte naam William Adams) met zijn allereerste soloshow in de Antwerpse Lotto Arena.
Om het publiek op te warmen werd er als voorprogramma geopteerd voor Coely en Leah Mc Fall. Helaas reageerde het publiek erg lauw op dit duo en kwam Mc Fall niet veel verder dan de zin: "Ready for Will.i.am?"
De show startte met een aftelklok die de toeschouwers van 10 naar 0 deed aftellen en een videogeprojecteerde zon op, waarna 'Good Morning'klonk.
Daarna verscheen Justin Bieber op het scherm en werd #thatPower ingezet. Op de tonen van deze song kwamen vier dansers tevoorschijn, verscheen Will.i.am in een backdrop met valse wanden en zongen twee immense bustes van de Amerikaan mee.
Bij This is love plukte Adams een zangeres uit de coulissen op en niet de Nederlandse Eva Simons die anders het nummer featured. Het feest barstte pas echt los bij Bang Bang toen Will.i.am tapdanste, tot groot jolijt van het publiek.
Ook Ke$ha was aanwezig, hetzij op de videowall, maar toch in een overtuigende versie van Crazy Kids. Lichtbundels weerkaatsten op het publiek en Adams toverde sjablonen op de muren van de Lotto Arena. Deze 3D-captaties (driehoeken, rechthoeken, ) kwamen recht op het publiek af en de Amerikaanse rapper scheen tijdens zijn dj-set met een spot op het publiek. Helaas was deze medley wat langdradig en trok dit de vaart uit het concert.
Na de nogal intense dj-set maakte Will.i.am even tijd voor een dankwoord. Hij vond het fantastisch dat zoveel mensen zijn songs downloaden en ongelooflijk dat er, ondanks de examenperiode, zo veel jongeren aanwezig waren.
In 2011 was hij met zijn groep Black Eyed Peas, zijn project dat nu even in de koelkast steekt, reeds in Antwerpen. Om dit gevoel nog eens op te roepen bracht hij een uitstekende medley met hun grootstee hits. Ik meende alvast Pump it, The time of my life en I gotta feeling te herkennen.
Er was ook tijd voor een kippenvelmoment. Het mooie Where is the love bracht hij met drie andere zangers en een reuzengrote landkaart verscheen met Wie is het?-kaartjes. De symboliek: iedereen is op zoek naar liefde. Mooie uitvoering, met dank aan de honderden lichtjes in de zaal.
Zijn nieuwe single Fall down vertolkte hij niet live! Jammer, want het nummer heeft hitpotentieel. Enkel de videoclip werd op een groot scherm geprojecteerd, inclusief Miley Cyrus. Tot grote vreugde van het jonge volkje, dat al uitkijkt naar Cyrus concert in het Sportpaleis in 2014.
Om kwart voor tien, toen het concert na een geweldige uitvoering van het bis-nummer Scream & Shout (inclusief een geprojecteerde Britney Spears) een onnavolgbaar niveau kende, kende het concert aan abrupt einde. De fans bleven verweesd achter en gingen terug studeren.
Zong Will.i.am. altijd toonvast? Neen. Kende hij zijn teksten? Evenmin, maar er was niemand die er om maalde. Het showgehalte, de performances, de choreografieën en het decor was van zon hoog niveau dat het plaatje klopte. Dit was ongetwijfeld één van de best geregisseerde en uitgevoerde shows van 2013.
Ilyas Baert
Setlist
#thatPower
This is Love
Bang Bang
Crazy Kids
Something really bad
OMG
DJ-set
I have a dream
Black Eyed Peas-Medley (Boom Boom Pow - Pump it - Time of My Life - I Gotta Feeling)
Heartbreaker
Just cant get enough
Where Is the love?
Fall down
Scream & Shout
10-12-2013 om 00:00
geschreven door Ilyas Baert
Categorie:Live Nation
12-11-2013
RECENSIE: THIRTY SECONDS TO MARS LOVE LUST FAITH + DREAMS WORLD TOUR
YOU ME AT SIX had het voorrecht om het voorprogramma van de Amerikaanse rockgroep Thirty Seconds To Mars te verzorgen tijdens hun Love Lust Faith + Dreams World Tour op 11 november in de Antwerpse Lotto Arena. En dat deden ze voortreffelijk!
Niet alleen was YOU ME AT SIX erg overtuigend, ze wonden de Belgische fans met quotes als Belgium have good voices zo rond hun vinger. Zelfs toen ze vroegen om cirkels te maken en als gekken te keer te gaan deed iedereen gewillig mee.
Al is de band gewoonweg steengoed en toen ze voor de eerste keer hun nieuwe single live brachten waren er zelfs meer lichtjes te zien dan met de Milk Fest App en Night Of The Proms App samen. Ter info: het eerste album van YOU ME AT SIX is net uit en in maart 2014 komen ze naar de AB.
De verwachtingen voor hoofdact Thirty Seconds To Mars waren dus hooggespannen. Helaas lieten die even op zich wachten. Het aangekondigde 21 uur, werd 21.45 uur. Al lieten de, voornamelijk jonge, fans dat niet aan hun hart komen. Eenmaal het gigantische doek (mét TSTM-logo) naar beneden dwarrelde en frontman Jared Letto op een zwevend podium naar beneden daalde op de tonen van Birth ging het dak eraf.
Letto danste zich een weg op het grote podium, dat vrij clean oogde om zo Search and destroy in te zetten. De tekst werd trouwens geprojecteerd op de videowall.
Toen frontman Jared This is war inzette gebeurde er iets magisch in de Lotto Arena: beelden van vechtende soldaten in Syrië werden op het scherm geprojecteerd, immens grote ballonnen werden de zaal in gekatapulteerd en tonnen confetti dwarrelden neer op het middenplein, waarna hij al dansend Conquistador inzette.
Om de wissel tussen Conquistador en Do or die te overbruggen werd hulp in geroepen van een acrobaat die een hoepelact uitvoerde. Niet alledaags en origineel, net als de 3D-captaties. Ook een fel wit licht, niet voor het blote oog bestemd, gaf het visuele aspect een extra dimensie.
Met een prachtige akoestische versie van Hurricane werd het concert afgesloten. Al gaf Thirty Seconds To Mars met Up in the air nog een klassevol bisnummer weg, inclusief een uitnodiging om op het podium te komen dansen. Daar ging het jonge volkje gretig op in.
In deze show domineerde het visuele spektakel en zanger Jares Letto bespeelde met zijn elektronische rockband theatraal en imponerend het gewillige publiek.
Ilyas Baert
Setlist:
1. Birth
2. Night of the hunter
3. Search and destroy
4. This is war
5. Conquistador
6. Do or die
7. Depuis le début
8. End of all days
9. City of Angels
10. Pyres of Varanasi
11. Attack
12. The kill (Burry me)
13. The race
14. Closer to the edge
15. Hurricane
BIS
16. Up in the air
12-11-2013 om 00:00
geschreven door Ilyas Baert
Categorie:Live Nation
22-10-2013
RECENSIE: JAY Z MAGNA CARTER WORLD TOUR
Op maandag 21 oktober stond de Amerikaanse hiphopper Jay Z (echte naam Swawn Carter) in het Antwerpse Sportpaleis. Hij bracht ook Timothy Timbaland mee naar de concerttempel, die slechts half gevuld was.
Op een catwalk begroette Jay Z omstreeks kwart na negen het publiek met de woorden I hope we have a good time Antwerp!, waarna hij in een sneltreinvaart de ene hit na de andere bij elkaar rapte.
Ook echte bindteksten zijn mister Beyoncé blijkbaar vreemd, want die waren er niet. Het enige waar hij echt tijd voor maakte was het staande publiek aan te sporen om cirkels te maken en daarna als een bende gekken te keer te gaan.
De Amerikaan bracht ijzersterke versies van Higher, On to the next one, Holy Grail en Izzo (H.O.V.A.): allemaal songs uit zijn twaalfde (!) studio album Magna Carta Holy Grail. Maar ook met klassiekers als Run this time, Hard knock life en een herwerkte versie van Alphavilles Forever young overtuigde hij aardig.
Wat mij vooral bijblijft is het hoge showelement van dit concert. Kosten noch moeite werden gespaard: een prachtig podium met drie verdiepingen schitterde in de felste kleuren, de muzikanten zaten verspreid in kooien en de captaties op de metershoge videoschermen waren indrukwekkend: flitsende clips, bewegende standbeelden en 16 schermen waarop het publiek zich kon herkennen. Maar het was vooral de aftelklok die explosies aankondigde die fascineerde.
Zelden zag ik zon enthousiast publiek op een optreden. Carter kreeg iedereen moeiteloos mee, zelfs tot tranen toe, en genoot daar ook zichtbaar van. Hiermee bewijst hij dat hij naast één van de beste rappers van de wereld, ook een topentertainer is. Kortom: een demonstratie van talent van de productieve hiphopper.
Ilyas Baert
Setlist:
1. U dont know
2. Crown
3. On to the next one
4. Holy Grail
5. FuckWithMeYouKnowIGot
6. Beach is Better
7. 99 Problems
8. Picasso Baby
9. Dead Presidents II
10. No Church in the Wild
11. Tom Ford
12. Somewhereinamerica
13. Big Pimpin
14. Jigga what, Jigga who
15. Dirt off your shoulder
16. I Just Wanna Love U (Give it 2 me)
17. Niggas in Paris
18. Public Service Announcement
19. Clique
20. Run this Town
21. Encore
BIS
22. Empire State of Mind
23. Izzo (H.O.V.A.)
24. Hard Knock Life
25. Young Forever
22-10-2013 om 00:00
geschreven door Ilyas Baert
Categorie:Live Nation
10-06-2013
RECENSIE: ALICIA KEYS SET THE WORLD ON FIRE TOUR
Op 8 juni stond de veertienvoudige Grammy Award-winnares Alicia Keys met haar Set The World On Fire Tour in een uitverkocht Antwerps Sportpaleis. Ik ken Alicia voornamelijk van haar hit Girl on fire (een duet met die andere Amerikaanse superster Nicki Minaj) waarin de opzwepende drumbeat zich als een oorwurm in mijn hoofd nestelde. Haar andere hit If I aint got you ken ik dan weer via The Voice-kandidate Eva Jacobs, die daar een meesterlijke cover van maakte op haar debuutplaat.
Het voorprogramma werd verzorgd door de jonge en eerlijke singer-songwriter Miguel. Hij bracht gedurende 40 minuten songs, die onder de noemer Electric vielen. Ondanks zijn knappe performances en dance moves wist hij niet echt te overtuigen. Hij kreeg zelfs amper applaus van het publiek. Toch ben ik er van overtuigd dat we op termijn zeker nog van Miguel gaan horen.
Het concert startte om twintig voor tien op de tonen van Streets of New York met een indrukwekkende 3D-maquette van deze stad. Daarna vatte Alicia Keys het concert aan met de knaller You dont know my name. Zichtbaar gelukkig met de massale opkomst begroette ze het publiek: Antwerp, make some noise for me tonight en zette zich achter haar piano om Karma te spelen.
Een magisch moment was er bij Diary, enkel de zangeres met piano en op de achtergrond de picturale voorstelling van de tekst. De videowall was een verdienstelijke extra, zeker toen een montage met fotos verscheen alsook de piramides tijdens de intro van New day.
Naast een uitstekende singer-songwriter is de Amerikaanse zangeres ook een getalenteerde pianiste en is het dus niet nodig om ook haar dance performances te etaleren, daar ze iets te weinig sensualiteit en beweeglijkheid mist naast de overige dansers om er een geloofwaardig totaalplaatje van te maken. De (korte) tussenpauzes werden knap overbrugd door mooie animatiefilmpjes in drie dimensies of door een duet gebracht door de backing vocals.
Tegen het einde van de show volgde de ene hit na de andere. Zo was er het meer ingetogen If I aint got you en daarna de song No one waarbij het publiek het Sportpaleis omtoverde tot een feeërieke lichttempel. Wie dacht dat dit het hoogtepunt zou zijn, was mis! Daarna plaatste de zangeres zich achter een drumstel en zette Girl on fire in, met als resultaat een staande ovatie. Het concert werd afgesloten met Empire state of mind waarbij het publiek een 3D-rondleiding genoot door deze stad.
In tegenstelling tot andere grote internationale artiesten heeft Alicia Keys wél respect voor haar fans. Ze begon stipt, de show haperde geen moment, alles was live gezongen en haar emoties tijdens de staande ovaties waren echt niet gespeeld. In een filmpje zweefde ze als een ballerina dansend over het water bij volle maan. Zo heb ik de show ook beleefd: in een strak tempo een resem hits in een sober maar daarom niet minder mooi decor. Ook de decibelnormen werden meer dan gerespecteerd. Ik denk dat zelfs de meest kritische journalisten moeten beamen dat dit een authentiek spektakel is. Ze beloofde vuur en gaf het ons, figuurlijk dan, in haar liedjes. De soul diva excelleerde moeiteloos in de Antwerpse concerttempel.