19-03-2018 om 15:12 geschreven door Ilyas Baert

Op 18 april stond het Vlaamse hitwonder Selah Sue in de Antwerpse Lotto Arena. De 25-jarige zangeres soleerde tijdens dit enige clubconcert in België van dit jaar en stelde haar nieuwe plaat ‘Reason’ voor.

Openen doet ze met ‘Alive’, één van de toppers uit haar nieuwe album, dat overigens meteen op gejuich wordt onthaald.

Sanne Putseys laat meteen weten er een fijne avond van te maken en illustreert dit door de hitsingle ‘Reason’ in te zetten, gevolgd door het akoestische ‘I won’t go for more’.

Bij ‘This world’, een hitsingle uit haar titelloze debuut, lichten 10 blauwe vierkanten op. Hierop staan allerlei woorden die refereren naar Selah Sue.

Het mooiste moment van het concert is wanneer de entertainster voor de uitvoering van ‘Always home’ en Fyah fyah’ zelf op gitaar begeleid. Kippenvel van begin tot eind. Top!

Emotioneel is ook de ode aan haar vader in ‘Daddy’. Op het einde van de song hoor je hem trouwens enkele zinnen zeggen.

‘Please’ werd lang (te lang!) niet meer live gespeeld, gelukkig kwam daar nu verandering in. De song is overigens een samenwerking met Cee Lo Green.

Sue haalt een impressionante vocale krachttour uit in ‘Fear nothing’, die werd beïnvloed door triphop, en voor de eerste keer ooit live werd gespeeld!

De show gaat in een stroomversnelling met ‘Peace of mind’ en ‘Together’, een stralende liefdesverklaring aan hiphop.

De zangeres laat vallen dat ze hees gezongen is en vraagt haar fans om volop mee te zingen met het magnifieke ‘Alone’. Dit nummer scoort trouwens nog erg goed in de hitlijsten.

Het 70 minuten durende concert werd afgesloten met de knaller ‘Crazy sufferin style’.

Als toegift vertolkt Selah nog ‘Raggamuffin’, de song waar het voor haar allemaal mee begon en ‘Falling out’.

Zij etaleert een internationale sound. Landen als Amerika en Duitsland gingen al voor de bijl. En er zullen er ongetwijfeld nog veel volgen.

Voor wie Selah Sue dit jaar nog live aan het werk wil zien, is Rock Werchter nog een optie!

Ilyas Baert

Setlist:

1. Alive

2. Reason

3. I won’t go for more

4. This World

5. Always home

6. Fyah fyah

7. Daddy

8. Please

9. Fear nothing

10. Peace of mind

11. Together

12. Alone

13. Crazy vibes

14. Crazy sufferin’ style

BIS:

15. Raggamuffin

16. Falling out

22-04-2015 om 15:41 geschreven door Ilyas Baert

Na een eerdere annulatie begin dit jaar in de AB, stond Onerepublic op 25 oktober eindelijk op Belgische bodem met hun Native World Tour in een bomvolle Antwerpse Lotto Arena.

Het voorprogramma werd verzorgd door KONGOS. Het was voor de rockband, die soms ook een accordeon tevoorschijn toverde, hun allereerste show in België ooit. Ondanks hun motto: dance, werd hun performance maar matig onthaald.

Omstreeks 21.15 uur was het dan eindelijk zover. Achter een wit doek was iedereen getuige van een prachtig schaduwspel op de tonen van ‘Light it up’.

Waarna het doek valt en Ryan Tedder en co, inclusief lichtgevende gitaren, zichtbaar ‘Secrets’ inzetten.

Qua technologie heeft men alles wat in de Lotto Arena mogelijk is neergepoot: een catwalk, een B-stage, 2 gigantische videoschermen,…

Na een verterend filmpje over een kinderkoor brengt de band het fantastische ‘Alle the right moves’. Nadien excuseert Ryan zich uitgebreid voor de annulatie, eerder dit jaar in Brussel. Hij was blijkbaar nog nooit zo ziek geweest. Om het leed weg te spoelen zingt hij ‘What you need’ en op akoestische gitaar ‘Something I need’, tijdens het nummer filmt hij het publiek.

Om de setovergang van main naar B-stage te overbruggen is een komisch zwartwitfilmpje te zien. Nadien vertolkt de groep o.a. de megahit ‘Apologize’, de Sam Smith-cover ‘Stay with me’ en ‘Budapest’. Op de tonen van ‘Good live’ wordt een filmpje getoond van Antwerpen waarbij het Centraal Station, de Kathedraal, het MAS en het Stadhuis figureerden. Op het einde van de song is de Belgische vlag te zien.

Om deze setovergang moeiteloos te laten verlopen was eer een indrukwekkende Spaanse gitaarmedley, waarna OneRepublic een versnelling hoger schakelde met ‘Counting stars’ en ‘Can’t stop’.

Het rockgeweld werd ingeruild met ‘Au revoir’, door Ryan gezongen met blauwe microfoon.

Het concert werd afgesloten met ‘Feel again en ‘I lived’. Het zestal uit Colorado Springs leverde dus een perfect getimede, krachtige 75 minuten durende set af.

Maar ook tijdens de bisronde waren er nog enkele verrassingen zoals de Louis Armstrong-cover ‘What a wonderful world’ en de a capella versie van ‘Burning Bridges’.

De Amerikaanse poprockband klonk overtuigend met een sterke visuele show en wereldwijde hits.

OneRepublic is er eentje, om na deze magnifieke performance, in het oog te houden!

Ilyas Baert

Setlist:

Set 1:

1. Light it up

2. Secrets

3. All the right moves

4. What you wanted

5. Stop and stare

6. Something I need

Set 2:

7. Apologize / Stay with me (Sam Smith cover)

8. Budapest (George Ezra-cover)

9. Come home

10. Good live

Set 3:

11. Spanish Guitar Medley

12. Counting stars

13. Can’t stop

14. Au revoir

15. Feel again

16. I lived

Set 4 (BIS):

17. Love runs out

18. Burning bridges (a capella, toegift voor fan)

19. What a wonderful world (Louis Armstrong cover)

20. If I lose myself

26-10-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Op vrijdag 3 oktober vond de première van de Europese Whispers tour van Passenger (Mike Rosenberg) plaats in de Antwerpse Lotto Arena.

Alvorens Rosenberg het podium betrad was er nog het voorprogramma van het Canadese trio The Once. De groep begon a capella waarna een banjo, akoestische gitaar en handdrum werden bovengehaald. Ze gaven 35 minuten het beste van zichzelf en kregen veel applaus, wat niet altijd evident is voor een support act. De Canadezen gaven ook nog het volgende mee “Facebook us, Twitter us, Follow us.”

Omstreeks 21 uur was het aan Passenger himself. De Brit opent met ‘Rolling Stone’ met op de achtergrond een boomgaard met een schommel en twee kindjes op een bankje. Deze illustratie is een verwijzing naar zijn nieuwe plaat ‘Whispers’. Voor het overige oogt het decor erg sober: 2 witte doeken en 8 spots die rechtstaan op grote witte blokken, meer is het niet.

Mike dankt voor de stilte en onthult dat Merksem de primeur krijgt: niemand kreeg eerder deze setlist (hij brengt nieuwe songs) te horen en de videocaptaties te zien.

Rosenberg met enkel gitaar krijgt moeiteloos de zaal mee. Nooit eerder was het zo stil in de Lotto Arena. De singer-songwriter vervolgt met de huidige single ‘Life’s for the living’. Op de achtergrond figureren hoge torens en een felgele zon.

Passenger is vooral bekend omwille van zijn speciale stemgeluid. Dit etaleerde hij met ‘The wrong direction / What is love’ en ‘Riding to New York’, dat hij speciaal schreef voor een man met longkanker.

Bij de uitvoering van ‘The sound of silence’ verzoekt Rosenberg om stilte bij de 5000 fans. Deze Simon & Garfunkel-cover bracht hij erg overtuigend en op de gitaar ging hij helemaal loos. De felle witte neonlichten complementeren het geheel.

Als er bij een concert wordt gevraagd om mee te zingen doet Passenger dat nooit. Maar bij ‘I hate’ laat hij het publiek toch volop lalalalala zingen. Wie dat niet deed was volgens hem een ‘racist’.

Bij ‘Coins in a fountain’ verscheen een sterrenhemel en op de tonen van ‘Golden leaves’ werd het zelfs even herfst.

Voor de uitvoering van ‘Start a fire’ mocht The Once nog eens een keertje opdraven, waarna Mike solo ‘27’ zong. Hij benadrukte hierbij dat wat je ook doet (zingen, musiceren, fotograferen) je er altijd voor moet gaan.

Tijdens titelsong ‘Whispers’ werden er tientallen lichtjes bovengehaald en met de woorden “Belgium, you are fucking amazing’ zette de zanger als afsluiter ‘Scare away the dark’ in.

Als bisnummer performde Passenger zijn monsterhit ‘Let her go’.

Deze memorabele passage blijft nazinderen en was onvergetelijk voor de talrijk opgekomen fans.

Ilyas Baert

Setlist:

1. Rolling Stone

2. Life’s for the living

3. The wrong direction / What is love

4. Riding to New York

5. The sound of silence (Simon & Garfunkel cover)

6. I hate

7. Coins in a fountain

8. Golden leaves

9. Start a fire (met The Once)

10. 27

11. Whispers

12. Scare away the dark

BIS:

13. Let her go

14. Holes

04-10-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Op zaterdag 14 juni speelde Thé Lau samen met The Scene in de Antwerpse Lotto Arena het tweede afscheidsconcert in een reeks van vier.

Alvorens de Nederlander het podium besteeg konden we genieten van het voorprogramma dat werd verzorgd door Neeka. De zangeres werd begeleid door Paul Van Bruystegem (Triggerfinger) en Roeland Vandemoortele (Too Tangled) en vertolkte een zestal songs. Ze liet optekenen dat ze nooit de massale opkomst in de Lotto Arena had verwacht.

The Scene opende met de nieuwe song ‘Slapen / De dood’ dat Thé Lau schreef voor zijn nakende afscheid. Het publiek is uitzinnig en het applaus blijft maar duren. Lau doorbrak dit, nam zijn gitaar en zette prompt ‘Geloof’ in.

Duidelijk ontroerd door de talrijke fans meldde de zanger dat het jammer is dat de Lotto Arena niet bestond in de gloriejaren van The Scene, waarna hits als ‘Samen’ en ‘Blauw’ de revue passeerden. Het blauwe neonlicht gaf deze laatste song trouwens een extra dimensie.

De eerste gast van de avond was Stef Kamil Carlens. Hij vertolkte samen met Lau ‘Mooi’ en ‘Rauw, hees, teder’.

Uit solidariteit voor de Rode Duivels performde de Nederlander ‘Rij rij rij’, dat ooit het titellied was van een documentaire rond onze voetbalploeg.

Ondanks zijn ziekte staat Thé Lau er nog steeds. Dit bewees hij met mooie, perfect uitgevoerde versies van ‘Rivier’ en ‘We weten niets van de soldaat.’

Als verrassingsgast toverde Thé de Amsterdamse rapper Lange Frans op de bühne. Samen zongen ze de hit ‘Zing voor me’, waarin de boodschap ‘het leven gaat zo vlug voorbij’ duidelijk verscholen zat.

Na ‘Zuster’ en ‘Liefde’ kwam de laatste gast van de avond tevoorschijn: Tom Barman.

Barman bracht een Nederlandstalige versie van de DEUS-song ‘Serpentine’, die Lau zelf vertaalde. Om het moment compleet te maken zongen beide rocksterren ‘Open’, dat de toeschouwers massaal apprecieerden.

Omstreeks 22.20 uur eindigde het concert met de magistrale monsterhit ‘Iedereen is van de wereld’, het euforisch publiek bleef het refrein maar zingen en herhalen. Lau verdween ondertussen in de coulissen om nooit meer dit podium te betreden…

Ilyas Baert

Thé Lau staat op 17 juni in de Heineken Music Hall en op 21 juni in de Ancienne Belgique.

Setlist:

1. Slapen/De Dood
2. Geloof
3. Samen
4. Blauw
5. Maan
6. Mooi (met Stef Kamil Carlens)
7. Rauw, Hees, Teder (met Stef Kamil Carlens)
8. Rij Rij Rij
9. Rivier
10. Kleine Stille Strijd
11. We Weten Niets Van De Soldaat
12. Zing Voor Me (met Lange Frans)
13. Zuster
14. Liefde
15. Waar Mensen Wonen
16. Serpentine (met Tom Barman)
17. Open (met Tom Barman)
18. Iedereen is van de wereld (met Stef Kamil Carlens, Lange Frans & Neeka)

15-06-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Op zaterdag 19 april stelde Arsenal in een volledig uitverkochte Lotto Arena hun nieuwe plaat ‘FURU’ voor.

Na een gesmaakte dj-set van COMPUPHORIC opende de Belgische formatie van Hendrik Willeyms en Joan Roan met ‘Temul (Lie Low)’. Het lied dat bij de intro even aan Ozark Henry’s ‘I’m your sacrifice’ doet denken is een geslaagde samenwerking met Lydmor geworden, net als bij het funky ‘Not yet free’ en de sterke elektro met rockinvloeden getinte compositie ‘Lovesongs (Propaganda)’.

Gastzangers Tim Bruzon oogstte dan weer lof met ‘Sharp teeth’ en het ijzersterke ‘Black mountain (Beautiful love)’ dat bij de bisronde niet mocht ontbreken.

Ook Gabriel Rios was te gast. Hij vertolkte een uitstekende versie van ‘The coming’.

Songs die meteen opvielen waren het duet met de Amerikaanse rapper Doseone ‘Woe-is-me’ en het poppy ‘Evoporate’, dat meteen bleef nazinderen.

Tijdens het concert werden op een groot videoscherm al enkele fragmenten geprojecteerd uit Arsenal’s Japanse kortfilm ‘Dance, dance, dance’. Met de treinrit doorheen Tokio en dezelfde stad die ’s morgens terug tot leven komt als apotheose.

‘FURU’ van Arsenal. U moet ze horen. Maar vooral ook zien!

In het najaar van 2014 speelt Arsenal in de theaters trouwens hun nieuwe plaat volledig live, terwijl u de kortfilm kunt zien.

Een concert van Arsenal staat gelijk met energieke muzikaliteit. Vraag dat maar aan 8.000 toeschouwers in de Lotto Arena.

Ilyas Baert

Setlist:

1. Temul (Lie Low) (ft. Lydmor)

2. Not Yet Free (ft. Doseone)

3. High Venus

4. Sharp Teeth (ft. Tim Bruzon)

5. Black Mountain (Beautiful Love) (ft. Tim Bruzon)

6. Switch

7. The Coming (ft. Gabriel Rios)

8. Saudade, Pt. 1 + Saudade, Pt. 2

9. One Day At A Time

10. Estupendo

11. Lovesongs (Propaganda) (ft. Lydmor)

12. Evaporate (ft. Lydmor)

13. Personne Ne Bouge!

14. Lotuk

15. Woe-is-me (ft. Doseone)

16. Longee

BIS:

17. Melvin

18. Either

19. Black Mountain (Beautiful Love) (ft. Tim Bruzon)

20-04-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Op 25 maart stond Status Quo met hun Frantic Four-tour in de Antwerpse Lotto Arena.

Allereerst was er het geslaagde voorprogramma van Honky Tongue, waar ook een Vlaming deel van de band uitmaakt. De groep met songs als ‘Give me a whisky, give me a bear’ releasen hun debuutplaat trouwens op 27 maart.

In een uiterst sober decor, enkel gevuld met versterkers, en blauw en rood neonlicht opende de Britse rockband met de Steanhammer-cover ‘Junior’s Wailing’ hun performance.

Het was pas bij de tweede song ‘Backwater’ dat het publiek loos ging. Na een kort welkomstwoord door Francis Rossi, die ter opwarming de verschillende blokken om ter luidst ‘hey’ liet roepen, vatte de groep ‘Just take me’ aan.
Rossi vroeg ook welke taal de bezoekers spraken. Na Belgian, bedacht hij dat het Flemish zou kunnen zijn.

Zonder bindteksten speelde de band ‘Just take me’, ‘Is there a better way’ en ‘In my chair’ aan.
‘Most of the time’ begint uiterst zacht, waarna de hel los barst en solo’s elkaar opvolgen

Bij ‘Nanana’ deed het publiek intens mee en ‘Spring, summer and Wednesdays’ was een streling voor het oor.
Al werden de uitvoeringen van ‘Oh baby’ en ‘450 times’ qua originele sound perfect benaderd.

Afsluiten deed Status Quo met The Doors-cover ‘Roadhouse blues’, de hit ‘Caroline’ en het toepasselijke ‘Bye, bye Johnny’.

Frantic Four was niet uitverkocht: er waren nog veel plaatsen beschikbaar in de Lotto Arena.
Wat kun je daar op zeggen? De afwezigen hadden in elk geval ongelijk…

De Britse groep etaleerde nogmaals zijn explosieve muzikaliteit.

Ilyas Baert

Setlist:

1. Junior's Wailing
2. Backwater
3. Just Take Me
4. Is There a Better Way
5. In My Chair
6. Blue Eyed Lady
7. Most of the Time
8. Rain
9. Nanana
10. (April) Spring, Summer and Wednesdays
11. Railroad
12. Oh Baby
13. Forty-Five Hundred Times / Gotta Go Home
14. Big Fat Mama
15. Down Down
16. Roadhouse Blues

BIS:

17. Caroline
18. Bye Bye Johnny

26-03-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Na het geslaagde voorprogramma van Grizfolk, mocht Bastille op 11 maart voor een volledig uitverkochte Lotto Arena hun debuutplaat ‘Bad Blood’ voorstellen.  Bastille staat voor een mix van overweldigende beats en melodieuze popsongs.

In een beperkt decor en videobeelden op een wit doek opent de band met ‘Bad Blood’, de matige titeltrack van hun album.

Een groen neonlicht kondigt ‘Weight of Living, Part II’ aan , waarna zanger Dan Smith het woord neemt en totaal overbodig meedeelt dat zijn groep Bastille heet en dat de Lotto Arena duidelijk groter is dan de AB.

Om meteen de Lotto Arena te doen daveren zetten de Britten de gloednieuwe song ‘Blame’ in, waarna de megahit ‘Laura Palmer’ door de boxen giert. Het dak gaat er af!

Na het poëtische ‘Poet’ wordt het publiek op nog een nieuw nummer getrakteerd: ‘Overjoyed’, dat opvalt door de fluitintermezzo’s.

Smith onthulde ook dat ‘These Streets’ zijn favoriete nummer van het album is en gooide prompt de drumstokken in het publiek

De lichtjes werden dan weer massaal ontstoken bij het intieme ‘Icarus’, waarbij de zanger zich manifesteert als een uitstekende pianist.

De drums jagen de videogeprojecteerde vogels weg als de eerste slagen van ‘The Draw’ weerklinken,waarna de boxen als een soort van trampoline fungeren.

Huidige hitsingle ‘Things We Lost in the Fire’, met de oorwurm ‘Fire Fire Fire’, schakelde ook live meteen een niveau hoger, waarna Dan zich op de tonen van ‘Flaws’ in het publiek begeeft.

Na een 50-tal minuten spelen trok Bastille de stekker uit het concert. Het optreden in de Lotto Arena culmineerde in de slotsong ‘Pompeii’.

Deze performance blonk niet uit in strakke choreografieën, spectaculaire effecten of kwalitatieve videocaptaties. Het ging enkel om de songs, topsongs als het ware. En daar is op zich niets mis mee, maar met een voldaan gevoel keer je allerminst naar huis. Hopelijk gloriëren zij op Rock Werchter…

Ilyas Baert

Setlist:

1. Bad Blood
2. Weight of Living, Pt. II
3. Blame
4. Laura Palmer
5. Poet
6. Overjoyed
7. Laughter Lines
8. These Streets
9. The Silence
10. Oblivion
11. Icarus
12. The Draw
13. Things We Lost in the Fire
14. Flaws

BIS:

15. Daniel in the Den
16. Of the Night
17. Pompeii

12-03-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Na het licht ontvlambare voorprogramma van Oliver Helders verscheen Avicii (alias Tim Bergling) ruim vijftig minuten te laat tijdens zijn ‘True Tour’ die op 13 februari halt hield in het Antwerpse Sportpaleis.

Een volledig uitverkocht Sportpaleis ging gretig in op de dancemoves die de Zweed vanachter zijn DJ-tafel liet knallen. Reeds bij de opener, en tevens huidige hitsingle, ‘Hey Brother’ werden kosten nog moeite gespaard: het publiek werd naast een vette beat ook op een slingerregen, rookspuwers en videoprojecties van een achtbaan getrakteerd.

Bergling heeft blijkbaar iets met het weer en de astrologie, afgaande op de fantastische videoprojecties die zijn nummers complementeren. Wolken die een tsunami aankondigen, bliksemschichten, sterren die langs de Melkweg deinen, de maan die langs het heelal vliegt en het ijs dat smelt op de Noordpool, … niets is hem teveel.

Het publiek ging dan ook meteen uit de bol bij hitnummers als ‘You make me’, ‘Le7els’ en ‘I could be the one’. Maar toen de eerste tonen van de wereldhit ‘Wake me up’ door de boxen gierden ging het dak er pas echt af!

Alleen jammer dat Avicii amper contact had met het publiek: er waren zelfs geen bindteksten. Het enige wat de Zweed 1,5 uur deed was achter zijn DJ-tafel aan één knopje draaien en het ritme met zijn hand aangeven.

Toch was het een fantastisch feestje in het Antwerpse Sportpaleis en waande ik me zelfs even op Tomorrowland: een hitmachine denderde door het Sportpaleis en dat genereerde toch een feeling ‘being that’!

Ilyas Baert

14-02-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Op maandag 9 december stond Will.i.am (echte naam William Adams) met zijn allereerste soloshow in de Antwerpse Lotto Arena.

Om het publiek op te warmen werd er als voorprogramma geopteerd voor Coely en Leah Mc Fall. Helaas reageerde het publiek erg lauw op dit duo en kwam Mc Fall niet veel verder dan de zin: "Ready for Will.i.am?"

De show startte met een aftelklok die de toeschouwers van 10 naar 0 deed aftellen en een videogeprojecteerde zon op, waarna 'Good Morning’'klonk.

Daarna verscheen Justin Bieber op het scherm en werd ‘#thatPower’ ingezet. Op de tonen van deze song kwamen vier dansers tevoorschijn, verscheen Will.i.am in een backdrop met valse wanden en zongen twee immense bustes van de Amerikaan mee.

Bij ‘This is love’ plukte Adams een zangeres uit de coulissen op en niet de Nederlandse Eva Simons die anders het nummer featured. Het feest barstte pas echt los bij ‘Bang Bang’ toen Will.i.am tapdanste, tot groot jolijt van het publiek.

Ook Ke$ha was aanwezig, hetzij op de videowall, maar toch in een overtuigende versie van ‘Crazy Kids’. Lichtbundels weerkaatsten op het publiek en Adams toverde sjablonen op de muren van de Lotto Arena. Deze 3D-captaties (driehoeken, rechthoeken,…) kwamen recht op het publiek af en de Amerikaanse rapper scheen tijdens zijn dj-set met een spot op het publiek. Helaas was deze medley wat langdradig en trok dit de vaart uit het concert.

Na de nogal intense dj-set maakte Will.i.am even tijd voor een dankwoord. Hij vond het fantastisch dat zoveel mensen zijn songs downloaden en ongelooflijk dat er, ondanks de examenperiode, zo veel jongeren aanwezig waren.

In 2011 was hij met zijn groep Black Eyed Peas, zijn project dat nu even in de koelkast steekt, reeds in Antwerpen. Om dit gevoel nog eens op te roepen bracht hij een uitstekende medley met hun grootstee hits. Ik meende alvast ‘Pump it’, ‘The time of my life’ en ‘I gotta feeling’ te herkennen.

Er was ook tijd voor een kippenvelmoment. Het mooie ‘Where is the love’ bracht hij met drie andere zangers en een reuzengrote landkaart verscheen met ‘Wie is het?’-kaartjes. De symboliek: iedereen is op zoek naar liefde. Mooie uitvoering, met dank aan de honderden lichtjes in de zaal.

Zijn nieuwe single ‘Fall down’ vertolkte hij niet live! Jammer, want het nummer heeft hitpotentieel. Enkel de videoclip werd op een groot scherm geprojecteerd, inclusief Miley Cyrus. Tot grote vreugde van het jonge volkje, dat al uitkijkt naar Cyrus’ concert in het Sportpaleis in 2014.

Om kwart voor tien, toen het concert na een geweldige uitvoering van het bis-nummer ‘Scream & Shout’ (inclusief een geprojecteerde Britney Spears) een onnavolgbaar niveau kende, kende het concert aan abrupt einde. De fans bleven verweesd achter en gingen terug studeren.

Zong Will.i.am. altijd toonvast? Neen. Kende hij zijn teksten? Evenmin, maar er was niemand die er om maalde. Het showgehalte, de performances, de choreografieën en het decor was van zo’n hoog niveau dat het plaatje klopte. Dit was ongetwijfeld één van de best geregisseerde en uitgevoerde shows van 2013.

Ilyas Baert

Setlist

1. #thatPower
2. This is Love
3. Bang Bang
4. Crazy Kids
5. Something really bad
6. OMG
7. DJ-set
8. I have a dream
9. Black Eyed Peas-Medley (Boom Boom Pow - Pump it - Time of My Life - I Gotta Feeling)
10. Heartbreaker
11. Just can’t get enough
12. Where Is the love?
13. Fall down
14. Scream & Shout

10-12-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

YOU ME AT SIX had het voorrecht om het voorprogramma van de Amerikaanse rockgroep Thirty Seconds To Mars te verzorgen tijdens hun ‘Love Lust Faith + Dreams World Tour’ op 11 november in de Antwerpse Lotto Arena. En dat deden ze voortreffelijk!

Niet alleen was YOU ME AT SIX erg overtuigend, ze wonden de Belgische fans met quotes als “Belgium have good voices” zo rond hun vinger. Zelfs toen ze vroegen om cirkels te maken en als gekken te keer te gaan deed iedereen gewillig mee.

Al is de band gewoonweg steengoed en toen ze voor de eerste keer hun nieuwe single live brachten waren er zelfs meer lichtjes te zien dan met de Milk Fest App en Night Of The Proms App samen.
Ter info: het eerste album van YOU ME AT SIX is net uit en in maart 2014 komen ze naar de AB.

De verwachtingen voor ‘hoofdact’ Thirty Seconds To Mars waren dus hooggespannen. Helaas lieten die even op zich wachten. Het aangekondigde 21 uur, werd 21.45 uur. Al lieten de, voornamelijk jonge, fans dat niet aan hun hart komen. Eenmaal het gigantische doek (mét TSTM-logo) naar beneden dwarrelde en frontman Jared Letto op een zwevend podium naar beneden daalde op de tonen van ‘Birth’ ging het dak eraf.

Letto danste zich een weg op het grote podium, dat vrij clean oogde om zo ‘Search and destroy’ in te zetten. De tekst werd trouwens geprojecteerd op de videowall.

Toen frontman Jared ‘This is war’ inzette gebeurde er iets magisch in de Lotto Arena: beelden van vechtende soldaten in Syrië werden op het scherm geprojecteerd, immens grote ballonnen werden de zaal in gekatapulteerd en tonnen confetti dwarrelden neer op het middenplein, waarna hij al dansend ‘Conquistador’ inzette.

Om de wissel tussen ‘Conquistador’ en ‘Do or die’ te overbruggen werd hulp in geroepen van een acrobaat die een hoepelact uitvoerde. Niet alledaags en origineel, net als de 3D-captaties. Ook een fel wit licht, niet voor het blote oog bestemd, gaf het visuele aspect een extra dimensie.

Met een prachtige akoestische versie van ‘Hurricane’ werd het concert afgesloten. Al gaf Thirty Seconds To Mars met ‘Up in the air’ nog een klassevol bisnummer weg, inclusief een uitnodiging om op het podium te komen dansen. Daar ging het jonge volkje gretig op in.

In deze show domineerde het visuele spektakel en zanger Jares Letto bespeelde met zijn elektronische rockband theatraal en imponerend het gewillige publiek.

Ilyas Baert

Setlist:

1. Birth

2. Night of the hunter

3. Search and destroy

4. This is war

5. Conquistador

6. Do or die

7. Depuis le début

8. End of all days

9. City of Angels

10. Pyres of Varanasi

11. Attack

12. The kill (Burry me)

13. The race

14. Closer to the edge

15. Hurricane

BIS

16. Up in the air

12-11-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Op maandag 21 oktober stond de Amerikaanse hiphopper Jay Z (echte naam Swawn Carter) in het Antwerpse Sportpaleis. Hij bracht ook Timothy ‘Timbaland’ mee naar de concerttempel, die slechts half gevuld was.

Op een catwalk begroette Jay Z omstreeks kwart na negen het publiek met de woorden ‘I hope we have a good time Antwerp!’, waarna hij in een sneltreinvaart de ene hit na de andere bij elkaar rapte.

Ook echte bindteksten zijn ‘mister Beyoncé’ blijkbaar vreemd, want die waren er niet. Het enige waar hij echt tijd voor maakte was het staande publiek aan te sporen om cirkels te maken en daarna als een bende gekken te keer te gaan.

De Amerikaan bracht ijzersterke versies van ‘Higher’, ‘On to the next one’, ‘Holy Grail’ en ‘Izzo (H.O.V.A.)’: allemaal songs uit zijn twaalfde (!) studio album ‘Magna Carta Holy Grail’. Maar ook met klassiekers als ‘Run this time’, ‘Hard knock life’ en een herwerkte versie van Alphaville’s ‘Forever young’ overtuigde hij aardig.

Wat mij vooral bijblijft is het hoge showelement van dit concert. Kosten noch moeite werden gespaard: een prachtig podium met drie verdiepingen schitterde in de felste kleuren, de muzikanten zaten verspreid in kooien en de captaties op de metershoge videoschermen waren indrukwekkend: flitsende clips, bewegende standbeelden en 16 schermen waarop het publiek zich kon herkennen. Maar het was vooral de aftelklok die explosies aankondigde die fascineerde.

Zelden zag ik zo’n enthousiast publiek op een optreden. Carter kreeg iedereen moeiteloos mee, zelfs tot tranen toe, en genoot daar ook zichtbaar van. Hiermee bewijst hij dat hij naast één van de beste rappers van de wereld, ook een topentertainer is. Kortom: een demonstratie van talent van de productieve hiphopper.

Ilyas Baert

Setlist:

1. U don’t know

2. Crown

3. On to the next one

4. Holy Grail

5. FuckWithMeYouKnowIGot

6. Beach is Better

7. 99 Problems

8. Picasso Baby

9. Dead Presidents II

10. No Church in the Wild

11. Tom Ford

12. Somewhereinamerica

13. Big Pimpin’

14. Jigga what, Jigga who

15. Dirt off your shoulder

16. I Just Wanna Love U (Give it 2 me)

17. Niggas in Paris

18. Public Service Announcement

19. Clique

20. Run this Town

21. Encore

BIS

22. Empire State of Mind

23. Izzo (H.O.V.A.)

24. Hard Knock Life

25. Young Forever

22-10-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Op 8 juni stond de veertienvoudige Grammy Award-winnares Alicia Keys met haar ‘Set The World On Fire Tour’ in een uitverkocht Antwerps Sportpaleis. Ik ken Alicia voornamelijk van haar hit ‘Girl on fire’ (een duet met die andere Amerikaanse superster Nicki Minaj) waarin de opzwepende drumbeat zich als een oorwurm in mijn hoofd nestelde. Haar andere hit ‘If I ain’t got you’ ken ik dan weer via ‘The Voice’-kandidate Eva Jacobs, die daar een meesterlijke cover van maakte op haar debuutplaat.

Het voorprogramma werd verzorgd door de jonge en eerlijke singer-songwriter Miguel. Hij bracht gedurende 40 minuten songs, die onder de noemer ‘Electric’ vielen. Ondanks zijn knappe performances en dance moves wist hij niet echt te overtuigen. Hij kreeg zelfs amper applaus van het publiek. Toch ben ik er van overtuigd dat we op termijn zeker nog van Miguel gaan horen.

Het concert startte om twintig voor tien op de tonen van ‘Streets of New York’ met een indrukwekkende 3D-maquette van deze stad. Daarna vatte Alicia Keys het concert aan met de knaller ‘You don’t know my name’. Zichtbaar gelukkig met de massale opkomst begroette ze het publiek: “Antwerp, make some noise for me tonight” en zette zich achter haar piano om ‘Karma’ te spelen.

Een magisch moment was er bij ‘Diary’, enkel de zangeres met piano en op de achtergrond de picturale voorstelling van de tekst. De videowall was een verdienstelijke extra, zeker toen een montage met foto’s verscheen alsook de piramides tijdens de intro van ‘New day’.

Naast een uitstekende singer-songwriter is de Amerikaanse zangeres ook een getalenteerde pianiste en is het dus niet nodig om ook haar dance performances te etaleren, daar ze iets te weinig sensualiteit en beweeglijkheid mist naast de overige dansers om er een geloofwaardig totaalplaatje van te maken. De (korte) tussenpauzes werden knap overbrugd door mooie animatiefilmpjes in drie dimensies of door een duet gebracht door de backing vocals.

Tegen het einde van de show volgde de ene hit na de andere. Zo was er het meer ingetogen ‘If I ain’t got you’ en daarna de song ‘No one’ waarbij het publiek het Sportpaleis omtoverde tot een feeërieke lichttempel. Wie dacht dat dit het hoogtepunt zou zijn, was mis! Daarna plaatste de zangeres zich achter een drumstel en zette ‘Girl on fire’ in, met als resultaat een staande ovatie. Het concert werd afgesloten met ‘Empire state of mind’ waarbij het publiek een 3D-rondleiding genoot door deze stad.

In tegenstelling tot andere grote internationale artiesten heeft Alicia Keys wél respect voor haar fans. Ze begon stipt, de show haperde geen moment, alles was live gezongen en haar emoties tijdens de staande ovaties waren echt niet gespeeld. In een filmpje zweefde ze als een ballerina dansend over het water bij volle maan. Zo heb ik de show ook beleefd: in een strak tempo een resem hits in een sober maar daarom niet minder mooi decor. Ook de decibelnormen werden meer dan gerespecteerd. Ik denk dat zelfs de meest kritische journalisten moeten beamen dat dit een authentiek spektakel is. Ze beloofde vuur en gaf het ons, figuurlijk dan, in haar liedjes. De soul diva excelleerde moeiteloos in de Antwerpse concerttempel.

Ilyas Baert

Setlist:

1. Streets of New York / Empire (intro)

2. You don’t know my name

3. Karma

4. Tears always win

5. Listen to your heart

6. Like you’ll never see me again

7. A woman’s worth

8. Diary

9. Unthinkable (I’m ready)

10. Try sleeping with a broken heart

11. 101

12. Fallin’

13. When it’s all over

14. Limitedless

15. Fire we make

16. Unbreakable

17. No even the king

18. If I ain’t got you

19. No one

20. New day

21. Girl on fire

22. Brand new me

23. Illuminate me

24. Empire (bis)

10-06-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert