Op 26 november stond Jan De Smet (De Nieuwe Snaar) in Theater Elckerlyc met zijn kindervoorstelling ‘Ook de Sint steekt zijn vinger in de lucht’.

In een intieme setting opent Jan een tiental pakjes die Zwarte Piet er heeft neergezet. In elk pakje zit een muziekinstrument (ukelele, accordeon, mandoline, banjo…) waarmee hij een nummer zingt in afwachting van de komst van Sinterklaas en zijn Zwarte Pieten.

De songs die de entertainer vertolkt komen uit zijn Sinterklaas-cd ‘Ook de Sint steekt zijn vinger in de lucht’, waarin hij de gekende Sintsongs in een nieuw jasje steekt. Dit afgewisseld met eigen liedjes op kindermaat.

Tussendoor vertelt Jan in zijn gekende humoristische stijl verhalen die de fantasie van de kinderen enorm triggert. Zo geeft hij mee dat Indiërs in India wonen en dat een ukelele absoluut geen Plop-gitaar is. Voor de volwassen zijn er verwijzingen naar ‘Alles kan beter’, Brico en Hubo. We komen ook te weten dat De Smet aan Product Placement doet, want dat heeft hij van Studio 100 geleerd.

We zagen een gefocuste artiest aan het werk die meteen kon anticiperen op wat de kinderen in de zaal riepen. In de vele songs schreef hij een nieuwe strofe om de hele oude teksten wat te upgraden.

Met de boodschap om op je verlanglijstje ook een muziekinstrument te zetten kan het niet anders dan een mooie Sinterklaastijd worden!

Ilyas Baert

Meer info & speeldata: www.garifuna.be

Setlist:

1. De zak van Sinterklaas

2. Alles goed?

3. Droog bed

4. Zie ginds komt de stoomboot

5. Cowboy

6. Oh, kom maar eens kijken

7. Onder Moeders paraplu

8. Venez Saint-Nicolas

9. Kling Klang, kloppen met een hamer

10. Opruimen

11. Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht

12. Kinderliedjesmedley

13. Steek je vinger in de lucht

28-11-2014 om 14:59 geschreven door Ilyas Baert

Op zaterdag 13 september stond actrice Nele Goossens in het Fakkelteater met haar allereerste solovoorstelling ’t Zal Wel Zijn’.

Bij het binnenkomen van de zaal valt al meteen het decor op: ananasblikken. Later in de voorstelling blijkt dat Nele deze kreeg van een truckchauffeur die ze heeft geholpen bij een panne. De blikken worden creatief gebruikt: als opstapje, als kofferbak, als drinkbeker, als stelten, als drumstel en zelfs als telefoon.

De voorstelling werd geopend met een rockachtig welkomstlied. Hierin zingt de actrice waar de uitgang is, vraagt ze om de GSM’s af te zetten en spuit parfum, moest er iemand in het publiek stinken. Na het lied ontdoet ze zich van haar hakken en zucht: “Wie heeft dat uitgevonden?”.

In de voorstelling heeft Nele het vooral over haar scheiding. De cabaretière is 35 en terug vrijgezel, blijkbaar komt single zijn op deze leeftijd vaak voor.

Zo vindt ze het vreemd dat ouders altijd piekfijn aan de schoolpoort staan, terwijl haar kind er uit ziet als Ciske de Rat. Ook is Goossnes blij met co-ouderschap, want dan heeft ze een week quality time. Verder heeft Nele het ook nog over Jani, een homo die van elke trol een prinses maakt.

Goossens put veel verhalen uit haar eigen leven. Zo vertelt ze honderduit over een vreemde upperdare-avond met haar moeder, tantes en buurvrouwen en meldt dat alle kassiersters onvriendelijk zijn.

Nele bewijst ook een uitstekende zangeres zijn. Aan de piano brengt ze songs als ‘Run, Forest, Run,’, ‘Zie me daar nu staan’ en de titelsong ’t Zal wel zijn’.

Verder imiteert ze haar psycholoog Guido Ravens, die haar van haar spinnenfobie moet afhelpen, doet haar grootmoeder na, die lijkt op de heks van Hans & Grietje. Haar wijsheden zijn: ‘Als je een reus ziet. Kijk dan naar de stand van de zon. Want waarschijnlijk is het de schaduw van een dwerg’ en ‘Er zijn er al veel gestorven van te veel, dan te weinig in de keel’.

Op het einde van de voorstelling mag het publiek met sokken alle ananasblikjes proberen om ver te werpen. Het is het einde van een 90 minuten show die dendert als een trein met een lach en traan. Maar met bovenal menselijke verhalen van rascomédienne Nele Goossens. Qua debuut soloshow kan dit zeker tellen. En de prijs van het meest gebruiksvriendelijk decor heeft ze sowieso al op zak.

Deze interactieve show laveert tussen absurdisme en leuk entertainment.

Voor meer info & tourneedata: www.nelegoossens.be

Ilyas Baert

14-09-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Op zaterdag 2 november speelde Scala & Kolacny Brothers één van hun laatste performances van de concertreeks ‘Black Moon’ in de Arenbergschouwburg, een voorstelling met eigen composities.

Reeds bij het binnenkomen van de zaal werd het publiek met pamfletten gewaarschuwd voor de felle lichteffecten. Al bleven die bij aanvang van de voorstelling nog uit.

De meisjes kwamen in een heksengewaad één voor één op en dragen in hun handen een enorme gele bal, die met veel verbeeldingskracht een maan diende voor te stellen. De eerste song is voornamelijk te omschrijven als een tevergeefse lokroep aan onbeantwoorde kreten.

Dat het geen ‘gewoon’ Scala-concert ging worden stond al in de sterren geschreven. In ‘Black Moon’, komt enkel eigen werk aan bod, en geen covers van pop- en rocksongs. Ook Stijn & Steven Kolacny krijgen een ietwat bescheidener rol toebedeeld dan in de vorige shows en zijn niet steeds visueel aanwezig.

Op de tonen van ‘Masquerade’ werd het publiek verblind door geel neonlicht. Onverwachts stonden de meisjes van Scala in de zaal, verborgen achter een lichtgevend gezichtsmasker.

En opeens stond Scala er alsof ze nooit waren weggeweest. Gewone klederdracht en ingetogen, mooie Nederlandstalige nummers als ‘Woorden’, ‘Kleine man’ en ‘De laatste keer’ deden het publiek heropleven. Ook de creatieve filmpjes (vooral bij ‘Kleine man’) zijn een meerwaarde.

Het concert werd waardig afgesloten met de klassieker ‘Seashell’ en ‘Magic’. Als extra toegift bracht Scala ‘I fail’, het dancenummer dat Regi Penxten voor hen componeerde, met volle furore. De Grote Zaal van de Arenberg leek plots een danstempel waarin handen de lucht ingingen en er luid geklap te horen was.

Zoals eerder vermeld is er dus geen mogelijkheid meer om ‘Black Moon’ ergens in Vlaanderen te gaan bekijken. Wel start Scala in december weer met hun gebruikelijke kerktournee, waarmee ze in heel Vlaanderen optreden.

Wat ‘Black Moon’ betreft: Alleszins een vernieuwend en origineel creatief concept, zeker wat de choreografie en belichting betreft. Maar Scala is op zich al een uniek concept. Dus waarom de succesformule wijzigen?

Ilyas Baert

03-11-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert