Nathalie Meskens kennen we vooral uit series als ‘Kaat & Co’, ‘David’, ‘Tegen de sterren op’, ‘Danni Lowinski’ en binnenkort ook ‘Conni & Clyde’. Dat ze een topactrice is weten de meeste mensen intussen wel, maar ze is ook een uitstekende zangeres.              
Wegens het grote succes en massale vraag hernam Nathalie voor de allerlaatste keer in de Arenbergschouwburg haar muziekprogramma ‘Alle Liedjes Die Ze Zelf Had Willen Schrijven’, waarmee ze al sedert 2011 alle culturele centra van Vlaanderen mee afschuimt.

Omdat dit concert in Antwerpen een thuismatch was, werd het voorprogramma verzorgd door Stan Lee Cole, het eenmanshuisorkest uit ‘Scheire en de Schepping’. Hij bracht samen met de drie backings – Anouck Luyten, Britt Maris & Britt Van Hoof – drie songs uit zijn debuutalbum ‘Devil’s Ringtone’.

Na het korte, maar goede voorprogramma, brak het moment aan dat Nathalie samen met haar band het optreden inzette. Meer dan anderhalf uur bracht ze songs van diverse en zeer uiteenlopende artiesten. Zo passeerden o.a.‘Familiar feeling’ (Moloko), ‘Crazy’ (Gnarls Barkley), ‘God’s song’ (Randy Newman), ‘Liberian Girl’ (Michael Jackson) en ‘Mad about the boy’ (Dinah Washington) de revue.

Waar Nathalie echt mee uitspringt zijn haar bindteksten. De zangeres houdt ook enorm van haar publiek en vuurt constant vragen af. Ook liet ze geen moment onbenut om reclame te maken voor haar restaurant en kon er zelfs een interview met de muzikanten af. Er was ook een prominente rol voor pianist Jeroen Tilkin weggelegd. Hij fungeerde als applausmeester, ritmegever en als operazanger in het volledig herwerkte ‘No one knows’ (Queens of the Stone Age).

Besluit: Nathalie zette knappe vertolkingen neer en zette vele songs naar haar eigen hand: ze werden vaak in een soul of jazzy jasje gestopt. Ze bracht ook een stukje Vlaams (lees: Antwerps) in ‘Ain’t no sunshine’ (Bill Withers): ‘Er is geen zonneschijn zonder A’. De avond werd memorabel afgesloten met ‘Rolling in the deep’ (Adele). Eerder parodieerde ze haar al, maar ook gewoon puur, zonder vermomming werd het een ijzersterke vertolking. Heel het concert was er trouwens één van hoogtepunten: het ritme zat goed, er stak vaart in en niemand verveelde zich. Als Nathalie ooit overweegt om het acteren op een lager pitje te zetten en voluit voor een muziekcarrière te gaan, zal ik de eerste zijn om dit aan te moedigen. Go, girl!

Ilyas Baert

22-04-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Buitenlandse formats en series worden vaak aangekocht door de Vlaamse tv-zenders, maar ook Vlaamse tv-programma’s worden vlot verkocht aan het buitenland. Deze ‘droom’ wordt tegenwoordig steeds vaker werkelijkheid. Productiehuizen als deMENSEN, Shelter en De TV-MAKERS verkopen hun programmaformats door. Zelfs het op kindergerichte productiehuis Studio 100 kent succes tot in Amerika. Je zult het zien: met een eenvoudig gewoon of gewaagd projectidee kom je soms al heel ver.

Het is niet zo vreemd dat een tv-programma dat in Vlaanderen wordt gemaakt op een andere buitenlandse zender te zien is. Zo wordt Tomtesterom, van productiehuis deMENSEN, al enige tijd vertoond in Nederland en Duitsland. In Nederland met ondertitels en in Duitsland in een gedubde versie. Ook productiehuizen uit Noorwegen, Zweden en Frankrijk kochten het programma over. Maar in al die landen vinden ze niemand die het ziet zitten – lees: wel slim genoeg is – om gevaarlijke stunts als schansspringen, tussen haaien zwemmen, de marathon des Sables lopen en bodybuilder worden uit te voeren.

Mag ik u kussen?, dat andere succesvolle programma van deMENSEN, is zo al enige tijd te bekijken op de Nederlandse AVRO. Daar wordt het niet gepresenteerd door de hyperkinetische Bart Peeters, maar door Art Rooijakkers, die hier in Vlaanderen bekend is als copresentator van Peking Express. Na het bekijken van een aantal Nederlandse afleveringen valt direct op dat in iedere aflevering bij de mannelijke jagers steeds een Vlaming meedoet, zoals Philippe Geubels of een losgeslagen Neveneffect. Die Vlaming haalt altijd de finale, waar hij als tweede eindigt. Keer op keer. Stond dit misschien als extra clausule in het contract?

De Generatieshow, een programma van één en De TV-MAKERS, dat ook werd gepresenteerd door Peeters, werd dan weer verkocht aan China. Bij ons werd het afgevoerd door de zware besparingsplannen van de VRT.

Ook Studio 100 heeft al vaste voet in het buitenland. Het begon basic met Franstalige dubbingen van Piet Piraat (Pat le Pirate) en Méga Mindy voor Franstalig België. Daarna kreeg Wallonië ook een eigen Plop (Le lutin Plop) en een eigen Samson & Gert (Fred et Samson). Maar het was pas met de overname van het Duitse E.M. Entertainment in 2008 dat de trein helemaal vertrokken was. Iconische figuren als Maya de Bij, Pippi Langkous, Heidi en Wickie de Viking, die bij de ouderen in het collectieve geheugen gegrift staan, kwamen in handen van Studio 100. Met deze overname verwierf men bekendheid en momenteel worden zelfs 3D-versies van Heidi en Wickie voorbereidt in hun animatiestudio’s in Parijs en Sydney. De gloednieuwe 3D-reeks van Maya de Bij, die 78 afleveringen telt, is bij ons sinds oktober op vtmKzoom te bekijken en al aan 151 landen verkocht. Als je weet dat er ‘slechts’ 194 landen op aarde zijn is dat een ongelooflijk cijfer.

Ook de Studio 100-jongerenreeks Het Huis Anubis werd na een gigantisch succes in de Benelux verkocht aan Duitsland en Amerika, die met coproducent Nickelodeon voor beide landen een eigen versie met respectievelijk Duitse en Amerikaanse acteurs opnam. Zo won House of Anubis zelfs een BAFTA-award voor het beste Amerikaanse jeugdprogramma van 2012. Maar er zijn ook dubbings te zien in Zweden, Mexico en Denemarken. De reeks kent overal een kolossaal succes en nu de Duitse versie (Das Haus Anubis) volledig afgelopen is komt er een vervolg op de Duitse samenwerking. Zo nam men in het Belgische Koksijde Hotel 13 op, een tienerreeks met Duitse acteurs, die nu op Nickelodeon te zien is in Duitsland, België, Nederland, Denemarken, Zweden, Zwitserland en Oostenrijk. De reeks wordt nagesynchroniseerd in de lokale talen. De omgekeerde wereld dus! Opteert Studio 100 voor buitenlandse acteurs? Gaan al hun reeksen gedubd worden? Vergeten ze hun roots?

Dat Wat als?-vragen en stoute bejaarden ook tot ‘The American Dream’ kunnen leiden weten ze bij productiehuis Shelter, bekend van M!LF, ook als geen ander. Wat ze met Benidorm Bastards hebben bereikt tart dan ook alle verbeelding. Het moest op 2BE een bescheiden opvolger worden van Trigger Happy, maar door het onverwachte succes werd beslist de reeks op VTM uit te zenden. Maar niet alleen de Vlamingen konden het programma smaken. Het buitenland (Verenigde Staten, Nederland, Duitsland, Zweden en Zuid-Korea) volgde meteen met eigen versies en prijzen als ‘De Gouden Roos’ en een ‘Emmy Award’ bleven niet uit. Ook die andere Shelterproductie Wat als?, sinds 2012 bestaat er een Nederlandse variant, is een ongezien succes. Zo verzilverde het programma zijn nominatie voor een Comedy Award op het BANFF World Media Festival in Canada. De tweede reeks, die in 2013 op het scherm komt, is afgelopen zomer reeds opgenomen.

Zoals je ziet kennen dus heel wat Vlaamse productiehuizen succes in het buitenland. Het is een omvangrijk lijstje. Maar er is wel één productiehuis dat opvallend afwezig blijft: Woestijnvis. Buiten De Slimste Mens ter Wereld in een Nederlandse versie en de Amerikaanse remake van de film Loft scoort Woestijnvis niet zo hoog. Een enigmatisch gegeven.

Ondanks de vele onheilspellende berichten die de common speak domineren mogen we terecht trots zijn op de vele productiehuizen en hun (export) programma’s. Ook in tijden van crisis en een herschikking in het medialandschap concentreren de producenten zich op wat de kijker graag wil zien, niet meer, niet minder. Expansiedrang is in dit geval niet noodzakelijk negatief!

Ilyas Baert

17-12-2012 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Op 18 mei ll. bestond het MAS, het Museum aan de Stroom, 1 jaar. Gedurende dit eerste jaar profileerde het MAS zich als dé toeristische trekpleister van Antwerpen. Het was een grandioos eerste MAS-jaar met veel hoogtepunten, maar ook enkele minpunten.

Toen vorig jaar het MAS opende rekende men op 250.000 bezoekers per jaar. In dat jaar hebben liefst 1 miljoen bezoekers het museum bezocht (het viervoudige!). Dit hoeft niet te verbazen, want uit een publieksonderzoek – waar Nederlandstalige, Franstalige en Engelstalige bezoekers aan deelnamen – blijkt dat maar liefst 97% van de bezoekers willen terugkeren. Meteen reageerde men in het MAS: “Op naar 100% tevreden bezoekers!”. Iets wat mij niet haalbaar en ook niet mogelijk lijkt.

Toch heeft het lang geduurd voordat het museum effectief gerealiseerd werd. Zo besliste reeds in 1998 het schepencollege van Antwerpen dat er een nieuw museum voor stad, haven en scheepvaart zou komen. In 2000 was het ontwerp geboren en in september 2006 werd de eerste steen gelegd. Bijna 5 jaar later na deze initiële fase, op 13 mei 2011, opende het Museum aan de Stroom en was het toegankelijk voor het grote publiek.

Het MAS telt 9 verdiepingen, waarvan op 5 verdiepingen (al dan niet permanente) tentoonstellingen te zien zijn. Met als hoogtepunt, en dit nog tot eind 2012, ‘Meesterwerken van het MAS’. In deze tentoonstelling zie je dé topstukken uit het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen, het Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen en het Museum Plantin – Moretus / Prentenkabinet. Op de 9^de verdieping, als je op het 62 meter hoge gebouw staat, heb je een hallucinant panoramisch uitzicht over Antwerpen en zijn haven.

Al was het eerste jaar niet alleen rozengeur en maneschijn, laat dat duidelijk zijn. Heel wat kinderziektes kwamen aan het licht. Zo verzakten een maand na opening de tegels op het dak van het MAS, kwamen er barsten in de ramen en later was er een lek in het tweesterrenrestaurant ’t Zilte van topchef Viki Geunes, bekend van het geflopte tv-programma ‘De Keukenrebellen’ dat eerder te zien was op VT4. Ook werd een kunstdiefstal gepleegd, het ging om een zestiende-eeuwse kruithoorn met een waarde van 5.000 euro.

De wereldpers was al vanaf het begin verkocht voor het gloednieuwe museum, dat zich situeert waar vroeger het Hanzehuis of Oostershuis stond. De reacties waren lovend! Commentaren als: “Wereldklasse!”,”Een unieke totaalbeleving!” en “Een adembenemend uitzicht!” kwamen veel naar voren. Misschien wat voorbarig, want het waren toch de gewone bezoekers die dit moesten bevestigen.

Om de eerste verjaardag van het MAS te vieren werd er een groot feest georganiseerd, zo kon iedereen proeven van een gigantische taart. Verder was er ook nog een heuse fuif en verrassende vertellingen. Maar ook optredens, filmvertoningen en speciale rondleidingen konden de bezoekers bijwonen. En dat werd massaal opgevolgd, maar liefst 6.000 bezoekers kwamen meevieren.

Ook in de toekomst moet het MAS zich constant vernieuwen en evalueren. Want een goede start is nog geen gegarandeerd succes. Ook het organiseren van originele evenementen, zoals het verjaardagsfeest of eerder een dakconcert van de hardrockband Triggerfinger, lijken me degelijke bezoektrekkers.

Het MAS heeft vele troeven: toptentoonstellingen met een internationale dimensie, een uiterst opvallende architectuur, een geprofileerde ligging, een magistrale uitstraling, een fascinerend caleidoscopisch uitzicht en niet te vergeten een feestzaal én toprestaurant op het dak. Het imposante Museum aan de Stroom positioneert zich als een landmark en bovendien confirmeert het Antwerpen als wereldstad.

Tekst: Ilyas Baert  

01-06-2012 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Wat is er toch aan de hand met de Vlaamse boekenmarkt? Vroeger kocht de Vlaming massaal boeken. In het vrijetijdsgedrag nam lezen vroeger een belangrijke plaats in. Het was een vast ritueel in de vele Vlaamse huiskamers.

Nu is dit minder het geval, de nieuwe media – digitale tv, smartphones en tablets (waarop e-books worden gedownload maar daarover later meer, IB) – domineren stilaan het marktaanbod. Literaire fictie leest de Vlaming beduidend minder. Kookboeken, dat ‘leest’ men graag tegenwoordig.

Een verduidelijking: de boekenverkoop was tijdens het eerste kwartaal van 2012 constant aan het dalen (8 procent), er was geen enkel positief cijfer. Tot Dagelijkse Kost 3 verscheen. Kort na de lancering werden er 22.000 exemplaren verkocht. Het eerste positief cijfer in 2012 qua boekenverkoop.

De kookboeken. Het woord is gevallen. De ene is er voor, de andere er tegen. Principieel gezien heb ik niets tegen kookboeken. Ze zijn er altijd geweest en zullen er ook altijd blijven. Het is een mediaverschijnsel dat jaar na jaar meer aandacht krijgt. Maar het hedendaagse aanbod is wel immens. Moet elke kok en elk tv-programma dat ook maar iets met koken te maken heeft echt een gelijknamig boek uitbrengen? Wat de Vlaamse boekenmarkt betreft blijkbaar wel, want anders zou de verkoop er maar heel droevig uitzien.

Wat met de ‘gevestigde’ literatuur? De bekende auteurs (Brusselmans, Verhulst,…) houden misschien wel stand, maar het is toch een campagne als de Literaire Lente met Heldere Hemel van Tom Lanoye als Boekenweekgeschenk dat de verkoop van boeken stimuleert en activeert. Jammer is wel de terugval in de verkoop van non-fictieboeken.

Nog niet zo lang geleden was er wél een periode dat er veel boeken werden gekocht én gelezen, toen de zevendelige Harry Potter-cyclus uitkwam. Op zich was dat heel goed nieuws voor de boekenmarkt. Maar wat jongeren (en een hele resem volwassenen) in de bebrilde tovenaarsleerling uit Zweinstein zagen, het is mij een raadsel. Er werden zelfs nachtelijke boekhandelopeningen gehouden als een nieuw Harry Potter-deel uitkwam. Honderden 10-jarigen die om middernacht een Engelstalig boek van enkele honderden pagina’s moeten vertalen en op de koop toe ook nog in één klap uitlezen. Gaan de boekhandels dat ook doen als binnenkort Dagelijkse Kost 4 uitkomt? (Gaat de Vlaamse hobbykok dan om twee uur ’s nachts aardappelen schillen, de biefstuk bleu bakken en de groentjes snijden?). Neen, want er komt voorlopig geen Dagelijkse Kost 4, aangezien men een trilogie plant.

Al is er nu wel weer een nieuwe jeugdboekenreeks die echt een rage aan het worden is zoals Harry Potter en Twilight : The Hunger Games. Maar daar zal ook nu weer het succes van de film veel mee te maken hebben. Ook boeken die gebaseerd zijn op tv-reeksen doen het vaak beter. Ze verkopen goed, omdat de mensen die de gelijknamige tv-reeks volgen zich ook in de gelijknamige boekenreeks willen verdiepen. Zo’n boeken mogen dan wel nieuwe verhaallijnen of cases bevatten, inhoudelijke hoogvliegers zijn het helemaal niet. Voorbeelden zijn er genoeg: ‘Sara’, ‘Code 37’, ‘Zone Stad’, ‘Witse’ en ook het nieuwe ‘Danni Lowinski’.

Is het e-book het alternatief? Reeds in 2000 verscheen het eerste e-book. Dat was de novelle Riding The Bullit van Stephen King. Het opmerkelijke hieraan was dat het boek eerst als e-book verscheen en pas later als gedrukte versie. Iedereen dacht toen dat het tijdperk van het gedrukte boek definitief voorbij was.

Nu, 12 jaar later, is het e-book nog altijd geen evidentie. Op reis ziet men het wel zitten, maar de echte grote doorbraak is er tot dusver nog niet gekomen. De Vlaamse uitgeverijen doen in het algemeen ook weinig moeite om er propaganda voor te voeren, behalve bij de jaarlijkse Antwerpse boekenbeurs. Dan gaat het, volgens de uitgeverijen althans, gebeuren: de grote doorbraak van het e-book, maar die blijft voorlopig uit. Hoe komt dit? Ik denk dat de hoge prijs er wel voor iets zou kunnen tussenzitten. Al is het verschil in prijs tussen de gedrukte versie van een boek en een e-book niet zo veel. Als ik, bijvoorbeeld, het boek Solo van Pieter Aspe gewoon in de boekhandel koop betaal ik €24,95, voor het gelijknamige e-book betaal ik €17,95.

Het papieren boek zal op termijn niet verdwijnen. Dat hoeft ook niet, het heeft iets nostalgisch en ook de magie van het lezen en de fascinatie voor het (gedrukte) boek zal zeker stand houden. Al zouden de paperbacks het in toekomst wel moeilijker krijgen. Dus: op termijn zullen de e-books misschien wel meer ingeburgerd geraken, maar als je een e-book wilt lezen, moet je een tablet hebben en niet iedereen bezit dit. Ook aan die tablet hangt er een fameus prijskaartje.

Ik kan alleen maar besluiten dat 2012 geen gemakkelijk jaar zal worden voor de Vlaamse boekenmarkt. Als er dit jaar al enkele bestsellers verschijnen, mag dat al een wonder heten. De crisis laat zich tegenwoordig meer dan ooit voelen en dan bespaart men snel op de aankoop van boeken, aangezien vroeger het boek een cultuurproduct was, is dit nu eerder een ‘gebruiksvoorwerp’. Verder hebben de Vlaamse uitgeverijen niets te verliezen als ze het e-book wat meer in de verf zouden zetten. Sterker nog: als de doorbraak er dan toch komt zou dat wel eens een heel positief effect kunnen hebben op de jaarcijfers van de boekenverkoop. Aan de Vlaming zal het niet liggen, die zal mits een fikse prijsverlaging, zeker één of meerdere e-books aanschaffen. En als je bedenkt dat de boekenmarkt van Nederland een omzetdaling kent van 14% en de boekgroothandel Libridis failliet is gegaan, staat onze boekenverkoop er nog niet zo slecht voor.

De crisis in het boekenvak heeft alleszins te maken met de heersende economische Europese crisis. E-books bieden ongetwijfeld toekomstmogelijkheden, al zal de verkoop van het gedrukte boek niet meteen desastreus ineenstorten. Zal de boekenverkoop consolideren of zal het e-book triomferen? Wie weet!

Ilyas Baert

20-05-2012 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

T’ is gebeurd. NV De Vijver, de holding van Woestijnvis, kocht de zenders VT4 en VIJFtv van SBS Belgium over. Met als gevolg dat de geestige en intrigerende late night quiz ‘De Slimste Mens ter Wereld’ op VIER (eerder VT4) te zien zal zijn.

Na ‘De Allerslimste Mens ter Wereld’ dacht iedereen dat het tijdperk van ‘De Slimste Mens’ definitief voorbij was. Inmiddels weten we wel beter! ‘De Slimste Mens’ komt in het najaar terug op televisie. Maar wel op een totaal andere manier: het programma wordt niet meer op één uitgezonden maar op VT4, naast Bekende Vlamingen komen ook ‘gewone’ kandidaten aan bod, er komt een jurywijziging en het programma zal vaak onderbroken worden door reclameblokken.

Die reclameblokken zouden wel eens het grootste struikelblok kunnen worden. Volgens een artikel in De Standaard leerde een onderzoek bij 1.500 jongeren tussen 18 en 25 jaar dat 90% van de ondervraagden systematisch de reclame op televisie zal ontwijken. Toch wel jammer, als je weet dat VT4 zich vroeger profileerde als jongerenzender.

“Als De Slimste Mens op VIER 800.000 kijkers haalt, (wat mij zeer onwaarschijnlijk lijkt, IB) drink ik champagne”, aldus Thierry Tachény, CEO van SBS Belgium. Vreemd, vroeger (op één), haalde ‘De Slimste Mens’ gemakkelijk 1,6 miljoen kijkers (het dubbele!). Soms werd er zelfs met de kaap van 2 miljoen kijkers geflirt en op ludieke momenten, zoals tijdens de finaleweek met protagonisten als Bart De Wever en Freek Braeckman, zelfs gehaald.

De naam is gevallen: Bart De Wever. Er is geen twijfel over dat De Wever een groot deel van zijn populariteit dankt aan ‘De Slimste Mens’. Hij had zelfs ‘De Allerslimste Mens’ kunnen worden, maar hij paste, volgens mij totaal onterecht. Ook andere deelnemers verwierven dankzij de quiz een BV-status, zoals journaliste Annelies Rutten en politicus Selahattin Koçak.

Het tijdperk van de dominantie van BV’s lijkt voorbij in het nieuwe concept. Ook de modale Vlaming kan zich nu kandidaat stellen. Vraag is of de sfeer van het programma dan nog hetzelfde zal blijven. Want de charme van de quiz was dat de BV’s onderling op elkaar inspeelden en vaak ingestudeerde grappen vertelden. De persoonlijkheid van sommige BV’s gaf een apart karakter aan de uitzending. Deze interactie zou wel eens geneutraliseerd kunnen worden. De kijker zal dan een ander gevoel krijgen, Het ‘Blokken-gevoel’, weet je wel. Of hij ziet er een goedkopere spin-off van ‘De Pappenheimers’ in.

De presentator Erik Van Looy, destijds door Woestijnvis gelanceerd voor een rubriek in ‘De Laatste Show’ waarin hij bekende internationale filmacteurs en –actrices interviewde, kiest nu resoluut voor VIER, ondanks een mogelijke internationale carrière als filmregisseur. Van Looy had de VRT niet hoeven te verlaten, aangezien de VRT zopas een 3^de net opstartte en Canvas nu een volwaardige zender zal worden. Misschien kon hij daar een ander programma maken?

Tot slot de jury. Met Marc Reynebeau en Rik Torfs was de eenmansjury intellectueel goed vertegenwoordigd. In de latere edities moesten we het met minder originele grappen stellen. Hoe lossen ze dit op in de nieuwe formule?

Wat de mogelijke impact van de reclame op de kijkcijfers betreft en de mogelijke ‘brutale’ overheersing van het commerciële aspect op deze quiz valt nog af te wachten. Maar volgens het onderzoeksbureau Ipsos zou 57% van de Vlamingen het programma blijven bekijken op VT4. Slechts 14% wil het programma nooit meer bekijken. Wordt het een triomf van de commercialisering? Wait and see!

Ilyas Baert

07-05-2012 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert