Naar aanleiding van zijn 70^ste verjaardag gaf monument van de Nederlandse theaterscène Herman van Veen op 18 maart een eenmalig en uniek optreden in de hem zo geliefde Arenbergschouwburg in Antwerpen.

Met ‘Hier is het geweest’ opent van Veen meteen stevig. Hij duikt de coulissen even in en komt hinnikend als een paard terug op. Het mocht duidelijk zijn: hij was weer in topvorm!

Daarna verhaalt hij iets over zijn moeder. Aan haar sterfbed vroeg hij ‘Wat komt er na de dood?’, waarop zijn moeder zei ‘De rekeningen’. Ook de anekdote dat hij zich in de C&A verstopt, omdat hij zijn moeder mist is enorm beklijvend. Maar zo kennen we de rasartiest: een lach, een traan en bovenal veel emotie.

Samen met zijn band deed hij een stoelendans op de tonen van ‘Joepie Joepie’ en op Little Richards’ ‘Tutti Frutti’ etaleerde de entertainer zijn danskunsten.

De zanger doet ook een stukje uit ‘Daar bij die waterkant’, dat zong zijn moeder overigens altijd als ze met zijn vader “blote plannen” had.

Naast liedjes als ‘Cirkels’, ‘Lucas’ en ‘Anders anders’, zaten er ook veel instrumentale songs verwerkt in het concert. Met Jannemien Cnossen aan de viool en Edith Leerkes aan gitaar komen er zo pareltjes boven!

Dat Herman een rasverteller is bewijst zijn verhaal over de jaarlijkse vakantie aan Katwijk aan Zee. Met ome Bertus en tante Sjaan gingen ze met zijn elven in één tent. Zijn moeder hadden ze begraven onder het zand, ze was spoorloos, maar kwam de volgende dag weer aangespoeld.

Bij aanvang van het tweede deel deelde van Veen mee dat er iemand hem tijdens de pauze kwam vragen om iets van Alfred Jodocus Kwak te zingen. Als vanouds zet hij ‘Ik ben vandaag zo vrolijk’ en ‘Spetter pieter pater’ in.

De enorme vleugelpiano bleef leeg. Dit ter ere van Herman’s overleden vriend Erik Van der Wulff. Ze waren 52 jaar een onafscheidelijk duo. Om Erik te eren bracht hij twee ontroerende hommages aan de piano. Want naast violist en gitarist kan Herman ook fantastisch goed piano spelen.

Als bisnummers bracht hij o.a. ‘Verdwenen’, ‘Anne’ en ‘Alors on danse’, een Nederlandse versie van de tophit van onze eigenste Stromae. Eerder in de show vertolkte hij ook ‘Marina’.

‘Herman van Veen 70’ is een magnifieke show geworden. Van Veen staat er nog steeds en weet opnieuw vocaal, muzikaal en theatraal te imponeren en te verrassen.

Hopelijk mogen we nog vele jaren van hem blijven genieten!

Ilyas Baert

24-03-2015 om 15:43 geschreven door Ilyas Baert

Met het toepasselijke ‘Ben je even geweest’ opende de Nederlandse zanger Herman van Veen zijn nieuwe theatertournee ‘Voor een kus’. Om de drie jaar doet hij de Vlaamse podia aan en op 15 maart was de Antwerpse Arenbergschouwburg aan de beurt.

Na de gesmaakte opener danste van Veen dat het een lieve lust was op ‘Lente van ons leven’. Meteen werd duidelijk dat ‘de eerste kus’ het centrale thema van de voorstelling zou worden. Met twinkeling in de ogen vertelt de zanger over zijn eerste liefje, zijn eerste kus, de eerste keer liefdesverdriet,… Weemoedig dacht hij hier ooit aan terug aan de kassa van een supermarkt. De kassierster brak zijn droom met de woorden: “Mijnheer van Veen, zo duur zijn uw boodschappen nou ook weer niet!”.

Geruisloos zet van Veen ‘Daar bij de waterkant’ in. Dat zong zijn moeder steeds als ze blote plannen had en haar op sterfbed vroeg hij aan haar: ‘Wat komt er nu?’. Waarop zijn moeder gevat antwoordde: “De rekening.”

Sinterklaas medio maart. Het lijkt een utopie, maar Herman zorgt op de tonen van ‘Hoor de wind waait door de bomen’ en sneeuw die naar beneden dwarrelt voor een decembersfeertje. Als kind kreeg de entertainer steeds een kerstkonijn van de Sint cadeau. Hij noemde hem ‘Snuffel de derde’, omdat zijn twee vorige konijnen in de pot terecht kwamen tijdens de Kerstmaaltijden.

De stem van de sympathieke Nederlander staat nog steeds als een huis. Samen met zijn vaste kern muzikanten bracht hij dan ook prachtige vertolkingen van songs als ‘Onthul die God’, Lieg niet’ en ‘Waar ben je’.

Tijdens ‘Serenade’ speelt van Veen viool samen met zijn gitariste Edith Leerkes en violiste Jannemien Cnossen. De hele zaal kijkt vol verbazing naar dit indrukwekkende muzikale intermezzo.

Vervolgens speelt de muzikant op zijn mondharmonica en grapt “Als Toots stopt, moet iemand het toch overnemen.’ Ook maakt hij de jonge bezoekers duidelijk wat een telegram is: een e-mail bezorgt via een bode op de fiets en vat hij ‘Er bestaat geen medicijn tegen eenzaam zijn’ aan.

Omdat Herman en zijn vaste pianist Erik van der Wurff dit jaar 51 jaar samen spelen gingen ze naast elkaar aan de piano zitten, wat volgde was een prachtige muzikale compositie.

Natuurlijk zorgde van Veen ook voor nostalgie met zijn klassiekers ‘Spetter Pieter Pater en ‘Ik ben zo vrolijk’. Maar ook zijn verhaal in het Madame Tussaud Museum en de manier waarop hij Sneeuwwitje voorlas aan zijn kinderen behoren tot het collectieve geheugen.

Herman van Veen, op 14 maart 69 geworden, staat er nog steeds. Gevat, melancholisch, boordevol humor en met een dijk van een stem laat hij je zijn muzikaal en vocaal universum betreden. Een grote mijnheer waar de tijd duidelijk nog geen vat op heeft gehad. Top!

Ilyas Baert

16-03-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Anne van Veen (dochter van Herman, halfzus van Babette) heeft met ‘Tegengif’ haar tweede studioalbum uit. De gelijknamige theatertournee speelde op 1 februari in de Arenbergschouwburg in Antwerpen.

Terzijde: eigenlijk is het Annemarijn Van Veen. Maar nadat een niet nader genoemd popgroepje uit Vlaanderen een hit scoorde met ‘Anne’, wordt ze steevast zo genoemd. En alsof dat nog niet genoeg was begon haar halfzus ook nog eens relatie met de leadzanger van dat groepje…

Bij opener ‘Knopje’ kwam ze vermomd als De Gelaarsde Kat op. Het werd meteen duidelijk dat Anne geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken. Zo liet ze zich op een bepaald moment als bij dood vallen, gooide ze thee over elektriciteitskabels en trok ze haar oortje uit en sprak erin.

Anne is trots dat ze deel uitmaakt van het familiebedrijf. Haar vader (volgens haar een man die kaal werd en een viool kocht) en zij gingen zelfs ooit samen op de beurs spelen. Stel je voor: de familie van Veen op de beurs!

Maar door de beurscrash liepen de achterbuurten leeg. Zoals Merksem (volgens van Veen ‘het wilde westen van België) de achterbuurt is van Antwerpen, omdat er geen gemeentehuis en postkantoor is.

Waarna ze samen met haar twee muzikanten, pianist Jasper Slijderlink en Multi-instrumentalist Marnix Van Dorrestein, heerlijke songs als ‘1,2,3’, ‘In mijn armen’ en ‘Ik loop’ vertolkte. ‘1,2,3’ heeft met zinnen als ‘123, de emmer die loopt over. 123, de emmer die zit vol.’ zijn refrein alvast mee.

In ware operastijl én met een Duits accent brengt Anne ‘Duitsland’, een song waarin ze vertelt hoe graag dat ze naar Duitsland wil.

Anne sloot af met de rap ‘Waar ben je nou?’. Ze vraagt zich af waar o.a. haar vader alsook Samson & Gert zijn. Waar Herman van Veen is, dat weet ik niet. Wat Samson & Gert betreft: gewoon eens kloppen bij Dorpstraat 101, want de bel doet het niet!

‘Tegengif’ staat garant voor 70 minuten energiek en onconventioneel theater. Een unieke ervaring!

Ilyas Baert

Setlist:

1. Knopje

2. De beurs op

3. Zozomer

4. Nostalgie

5. Snake

6. Resort

7. Klopdisselboom

8. 1 2 3

9. Ik loop

10. Leger levenlozen

11. De gek

12. In mijn armen

13. Mijn bed staat op straat

14. Simmen

15. Duitsland

16. Profesora

17. Waar ben je nou?

02-02-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Op vrijdag 31 mei stond de grootmeester van de Nederlandse kleinkunst, Herman Van Veen, voor de 400^ste (!) keer op het podium van de Arenbergschouwburg. Dit keer met zijn populaire verzoekprogramma ‘Kunt u nog eens…?’. Hierin krijgt het publiek de kans om een nummer aan te vragen waar het een speciale band mee heeft. Niets spectaculairs dus, maar wel ontroerend mooi! Topics waar je aan denkt bij Herman Van Veen: veelzijdig, verrassend, uniek, kortom een compleet artiest in de volle betekenis van het woord.

Hij werd begeleid door zijn vaste band, waar o.a. de leider van het Jodocus Collectief, Marnix Dorrestein, en Edith Leerkes deel van uitmaken. Songs als 'In onze straat', ‘Suzanne’, ‘Hilversum III’, ‘Anne’, ‘Weet je nog?’, ‘Rozengeur en Marjolein’ en ‘Lucas' kwamen aan bod, net als het Zuid-Afrikaanse ‘Moenie weggaan nie’ en het Annie M.G. Schmidt lied ‘Dikkertje Dap’. Ook de uitvoering van ‘Deze vuist op deze vuist‘, een ode aan wijlen songschrijver Willem Wilmink, was imposant.

Door dit eenvoudige concept, zou je denken dat er snel verveling boven zou komen. Maar niets is minder waar! Herman Van Veen is een meester entertainer, waar jongeren nog veel van kunnen leren. Zo speelde hij tijdens de voorstelling met handen en voeten piano (afgewisseld met push-ups aan diezelfde piano), sprong en (tap)danste hij of zijn leven er van af hing en speelde met zijn vingers mondharmonica.

Hilarisch was de sketch op de tonen van ‘Toveren’ waarbij Van Veen een goocheltruc deed met een balletje. Ook als tennisspeler (met een veel te korte broek, een kapotte tennisraket en lang opgetrokken kousen) haalde Van Veen dolle fratsen uit. Zo deed hij in slow motion een tennisser na, waarna er honderden balletjes uit de lucht op het podium vielen.

Er was ook ruimte voor inspiratie. Tijdens de pauze vroeg iemand van de Arenbergschouwburg om ‘Zo vrolijk’ en ‘Spetter Pieter Pater’ te spelen. Ondanks dat de nummers niet op de setlist stond, pakte Van Veen de drums uit de coulissen en bracht de twee songs met veel furore. Nog een ludieke actie was toen iemand in het publiek ‘Antwaarp’ scandeerde, na de performance van ‘De Voetbalsupporter’. Van Veen deed B2 (de dove boef uit ‘Bassie & Adriaan’) na en antwoordde gevat: “Wat seggie?” en “Wat zeg je nou?”.

Na het concert van 2,5 uur was de allround kunstenaar Van Veen nog duidelijk in topvorm. Want aan de bisronde leek maar geen einde te komen. Op 14 en 15 maart 2014 keert Herman Van Veen terug naar de Arenberg met een gloednieuw liedjesprogramma. Snel zijn is de boodschap!

Ilyas Baert

04-06-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Op vrijdag 12 april speelden 7 podiumkunstenaars het stuk ‘Alfred J. Kwak – Vader’ in de Arenberg te Antwerpen. Het is geschreven en geregisseerd door Alfreds geestelijke vader Herman Van Veen, die met de gelijknamige tekenfilmserie wereldwijd succes verwierf. De acteurs werden door een 3 koppige live band o.l.v. van gitarist Marnix Dorrestein begeleid en brachten naast de bekende hits ‘Ik ben vandaag zo vrolijk’, ‘Opzij’ en ‘Spetter pieter pater’, ook nieuwe songs als ‘Roekoe’, ‘We zijn eend’ en ‘Thuisland’.

Het verhaal:
Dolf de Kraai, ex-klasgenoot van Alfred (Max Douw) en uitbater van restaurant ‘MakDolf’, is voorzitter van de Nationale Kraaienpartij. Hij is van mening dat er in Groot Waterland geen plaats meer is voor trekvogels. En laat nu net het punt zijn dat Alfreds’ vrouw, Winnie (Senna Gourdou), een trekvogel is. En dan blijkt Winnie ook nog eens zwanger te zijn!
Gelukkig heeft, de met een Duits accent sprekende, professor Paljas Van Pinguïn (schitterend vertolkt door Mark Haayema) een idee: hij zal Alfred en Winnie met zijn luchtballon naar Thuisland brengen naar Winnie’s mama (een rol van de Belgische actrice/choreografe Gaëtane Bouchez) en Roekoe Postduif (Faizah Grootens), zodat ze daar in alle rust kan bevallen. Wat het trio niet weet is dat de twee zogenaamde universiteitsstudenten die mee op luchttrip zijn, eigenlijk de valse ratten Link (een rol van de amper twintigjarige Haagse danser Milan Sekeris) en Michiel (Barbara de Wit) zijn. Zij hebben een opdracht van Dolf de Kraai: ze moeten de eieren van Winnie stelen en die naar Dolf brengen, zodat hij die in zijn restaurant kan klaarmaken voor zijn beste klanten, de ooievaars. Als Alfred een dutje doet slagen ze erin de eieren te stelen en dan duikt opeens ook nog Krab De Kat op! Als dat maar goed komt…

Deze musical is een zeer gestructureerde en strakke, 75 minuten durende, voorstelling geworden. Er is enorm veel belang gehecht aan de doelgroep: interactie tussen acteurs en publiek blijven heel de tijd aanwezig en er zijn grappen bij die jong en oud weten te smaken. Ondanks een beperkt decor wordt dit nuttig en creatief gebruikt. Ook actuele thema’s als migratie, integratie en discriminatie worden knap verwerkt in het script. Graag wil ik nog actrice Faizah Grootens loven, die ondanks haar beperkte rol als postduif, een extra dimensie aan de show weet te geven als choreografe en danseres.

Kortom: ‘Alfred J. Kwak – Vader’ bevat alle elementen die een leuke familievoorstelling moet bezitten. Dus boek snel je kaarten (ze spelen nog tot eind april) en geniet van een onvergetelijk familiemoment!

Ilyas Baert

15-04-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert