Het Noordteater opent het seizoen met een herneming van het theaterstuk naar de Britse cultreeks Fawlty Towers.
Het verhaal:
Het zit Basil Fawlty echt niet mee. Hij moet tegen zijn zin alle hotelgasten vriendelijk verwelkomen. Dat valt zeker niet mee bij de slechthorende Mrs. Richards, die haar hoorapparaat uitschakelt om de batterijen te sparen. Niet alleen zeurt ze om de haverklap aan Basils hoofd, ze slaagt er ook in om het geld dat hij won bij een paardenrace haar toe te eigenen.
Er ontstaan dan ook heel wat communicatieve misverstanden, niet in het minst met Manuel en vrouwlief Sybil. Als zij voor het weekend in het ziekenhuis moet om een ingegroeide teennagel te laten verwijderen, loopt het in het hotel echt volledig uit de hand. Een elandenkop ophangen is geen sinecure, een brandoefening ontaardt in een echte brand, Basil loopt een hersenschudding op en er komen Duitsers logeren, waartegen met geen woord over de oorlog mag gerept worden: Dont mention the war! Helaas is dat allemaal gemakkelijker gezegd, dan gedaan
Bart Slaets schittert als Basil Fawlty. Minutieus heeft hij de typische trekjes van John Cleese levensecht overgenomen. Dat gaat van de norsheid tegen de klanten, tot achterbakse commentaar als Ik eet een taartje om de dag door te komen, want de zelfmoordlijn was bezet en Ze is doof, stom en blind. Cleese onovertroffen Hitler-imitatie was superieur gebracht en dankzij Bart leerden we ook oorlogsgebraad met kriechaardappelen, Eva Brownies en een flesje Goebbels kennen. Ook de hilarische dialogen met Manuel benaderen het origineel.
Antonio Albaladejo staat er als de Spaanse ober Manuel, die volgens Fawlty dom, dommer, domst is, maar wel leergierig en goedkoop. De rol is haast op zijn lijf geschreven. Niet alleen zegt hij steeds Qué? en I know nothing, hij laat zelfs de keuken in brand schieten en laat een eland spreken.
Veerle Lombaert mag Basils vrouw Sybil, alias Moeder de draak of zijn Lieve kleine piranha, spelen. Veerle imiteert moeiteloos Sybils typisch lachje uit de tv-reeks en genereert een vlotte interactie met het hoofdpersonage.
Ellen Poeck heeft als Polly misschien wel de minst geprononceerde karikaturale rol van de hoofdcast, maar valt op door de authenticiteit van het personage en het geweldig gevoel voor timing. Als Mrs. Richards haar, bijvoorbeeld, terecht stelt dat niemand zei dat haar bril op haar hoofd staat, zegt ze doodleuk Ik gebruik mijn ogen alleen, als de batterijen opstaan. Basil noemt haar, vanwege haar talenkennis, ook een pollyglot. Polly laat Manuel ook poseren, zodat ze een portret van hem kan maken. Dit is duidelijk een verwijzing naar de kunstzinnige achtergrond van Ellen: ook zij poseert wel eens.
Naast de hoofdcast zijn er ook opmerkelijke gastrollen voor Gilbert Van Asselt (die de vergeetachtige Majoor Gowen speelt), Monique Truyens en Philippe Van Deyck. Sam Roskams en Jacques Van den Bergh figureren als de oude dames Tibbs & Gatsby. Hilde De Backer typeert diverse personages, waarbij die van de norse zuster (al leek ze meer op een broeder) het meest in het oog springt. Ook het decor is waarheidsgetrouw nagebouwd.
Fawlty Towers on stage doorstaat moeiteloos de vergelijking met de beruchte hilarische tv-reeks.
Met deze productie doet het Noordteater zijn 40ste verjaardag alle eer aan!
Ilyas Baert
Fawlty Towers speelt nog op 20 september in het Noordteater.
Tickets & info: www.noordteater.be of 03/231.20.08
16-09-2015 om 00:00
geschreven door Ilyas Baert
Categorie:Noordteater
|
