Toneelgezelschap Nu Nogh speelde tot 21 juni in Den Beulenbak ‘Zicht Op Zee’ van Knarf van Pellecom (scenarist van o.a. Thuis, Crème de la Crème, F.C. De Kampioenen,…). De ontknoping is op zijn zachtst gezegd atypisch en compleet verrassend. Zelden gezien…

Het verhaal:
Elke dag zit de al wat oudere Renée (Lieve de Borger) op haar bank aan het water. Praten doet ze met niemand, behalve met haar hond Stylo, aan wie ze alles vertelt wat ze kwijt wil.
En dan duikt daar plotseling de veel jongere Diane (Lena Smout) op die vanaf dan mee op reis mag in de fantasiewereld van Renée. Diane leert koffiedrinkende honden kennen en 'coupes panaché' met alleen maar wit vanille-ijs, er zijn zelfs hoge gebouwen met een 'nulde verdieping' en 'mannenmelkende amazones'...
De twee groeien dichter naar elkaar toe en Renée komt zelfs op bezoek bij Diane. Alles gaat goed tot Diane er achter komt dat Renée eigenlijk haar moeder is, die tevens met haar ex-man (haar vader) getrouwd was. Ze neemt een drastisch besluit: ze gaat Renée vermoorden…

Lieve de Borger speelt heel overtuigend de rol van Renée. Mij blijft vooral haar uitspraak ‘Je kunt beter varkens kopen dan kinderen, want varkens kun je tenminste doden en opeten’ bij. Ook haar hond Stylo die een eigen kamer heeft, 3 liter koffie per dag drinkt (inclusief 2 koekjes per tas) en elke dag naar Sesamstraat, Star Trek en The Flintstones kijkt tart alle verbeelding. Ze heeft een grondige hekel aan meeuwen, maar wat ze echt haat zijn mannen: ze zouden dit ras moeten uitroeien!
Ze was ooit pilote: op de Oktoberfoor en vindt het woord luipaard de verkeerde benaming voor het dier: het is niet lui en al helemaal geen paard.

Ook Lena Smout deed aardig haar best. Het lijkt me best moeilijk om zo een gespleten persoonlijkheid als Diane te vertolken. De acteurs zijn dan ook maar ‘amateurs’, maar dat was er niet aan te zien. Ik ken beroepsacteurs die alle slechtere prestaties neerzetten. Al versprak Smout zich wel iets te veel…

Hugo de Beul regisseerde het stuk en figureerde even als dokter. De Beul levert een strak getimede voorstelling af waarin er ruimte is voor humor. De scènewissels overbrugt hij met muziek van Scala en de keuze om voor maar een twintigtal mensen te spelen komt het stuk alleen maar ten goede: als toeschouwer participeer je bijna aan de voorstelling en het einde komt eens zo hard aan.

Voor diegenen die ‘Zicht Op Zee’ willen zien is er goed nieuws: het stuk wordt dit najaar hernomen!

Ilyas Baert

24-06-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert