Soms, heel even bekruipt me het gevoel, dat mensen mij niet snappen, hoe ik me voel. Voor de buitenwereld altijd iemand die loopt te stralen, maar niemand die ziet dat ik loop te dwalen. Verdwalen in emoties, gevoelens van vreugde, gevoelens van verdriet. De vreugde laat ik zien, maar het verdriet niet. Dus oordeel niet te snel over andermans vreugde of verdriet. Soms is de wereld anders dan wat je aan de buitenwereld ziet ...
Weer een 'down'-dag. Heb het gevoel dat ik er weer eens alleen voor sta. Mijn leven is een puinhoop, ik heb niets, gewoon niets. Wat heb ik eigenlijk al bereikt in het leven? Ik weet het, ben weer aan het doemdenken, maar zo voel ik me ook. Heb nood aan rust, vriendschap, liefde ... is dit dan zo verwonderlijk? Een beetje geluk in mijn leven. Fien, ik zag je graag, ik zie je nog graag en ik mis je zoveel. Het doet zo'n pijn. Kon ik je nog maar even zien, je voelen, met je praten ... het is zo moeilijk om zonder jou weg te gaan. Ik moet mijn herinneringen koesteren zeggen ze. Ja dat is waar, maar die doen zo'n pijn, elke herinnering, goeie of slechte, het maakt niet uit, de pijn blijft dezelfde. Een pijn die niet weggaat.
Zit met een raar gevoel, er is iets maar ik weet niet wat. Heb het gevoel dat er iets wordt verzwegen. Kan me natuurlijk vergissen maar denk het niet. Had vorige week ook al dit gevoel en denk te weten voorover het misschien gaat maar ben niet zeker. Een vraag die gesteld heb waar ik gewoon antwoord op wil, ja of nee, ik hoeft geen reden want ik zou het voor honderd procent begrijpen. Ach, waarschijnlijk is het gewoon niets en zie ik dingen die er niet zijn. Ben teveel achterdochtig zeker? Maar je zou voor minder nadat ik gisteren een mes in de rug kreeg, ben er nog altijd niet goed van.
Soms heb ik zin om de deur toe te doen en alles en iedereen achter te laten en gewoon opnieuw te beginnen! Dat zou zalig moeten zijn. De rust, de kalmte ... mmmm het zal bij een droom blijven denk ik want ik zal dit nooit kunnen.
Ik voel me zo slecht vandaag, voel me bedrogen en belogen door iemand die ik zo vertrouwde. Blijkbaar is mijn mensenkennis niet zo goed. Vrienden ... laat me niet lachen, ze steken gewoon een mes in je rug. Ze wachten een goed moment af en dan plots uit het niets de doodsteek! Waarom zou ik nog moeite doen om iemand te vertrouwen? Om daarna het deksel op de neus te krijgen, nee bedankt, voor mij hoeft het niet meer, het is gedaan, de deur gaat toe!
Sorry Fien, ik weet dat ik heb beloofd om mij meer open te stellen maar op deze manier hoeft het niet voor mij. Als ik moet kiezen tussen al mijn zorgen alleen te dragen of gekwetst te worden door iemand die je vertrouwde, dan is de keuze snel gemaakt. Dus voortaan is het gedaan, ik zal mijn muur wel wat hoger maken zodat er niemand meer binnen kan.
Ik snap het trouwens niet, wat heb je daar nu aan om iemand zo te kwetsen? Heb je dan geen hart? Een beetje sympathie? Of is het woord vriendschap gewoon niets waard? Wat betekent dat woord trouwens vriendschap? Heb het even opgezocht: Vriendschap is een nauwe relatie of verhouding tussen twee of meerdere mensen waarbij het geslacht geen rol speelt. Een vriendschap is dus mogelijk tussen man en vrouw maar ook tussen twee mannen of twee vrouwen. Het belangrijkste waarop een goede vriendschap gebouwd is, is vertrouwen en onvoorwaardelijkheid. Vertrouwen en onvoorwaardelijkheid ... blijkbaar is dit voor sommige dan toch geen grote betekenis!
Voor het eerst sinds maanden kan ik zeggen dat ik me vandaag echt goed voel. Heb geen idee hoe het komt maar mijn hoofd is leeg, had geen zorgen vandaag, was ontspannen, echt een leuk gevoel. Vandaag mochten ze me alles vragen, ik deed het met plezier. Ik hoop dat er nog van die dagen komen.
Zaterdagavond, half 10. Ben net wakker geworden in de zetel, heb een uurtje geslapen denk ik. Ik ben deze morgen vroeg wakker geworden, had veel energie vandaag. Heb veel gedaan, heel het huis gekuist, van tot boven tot onder, koekjes gebakken, mijn administratie gedaan, lasagne gemaakt. Zal zo meteen maar gaan slapen in mij bed, in de hoop dat ik doorslaap en wat langer kan slapen. Maar het gaat wel de goeie kant op. De ene nacht al wat beter dan de andere maar slaap toch regelmatig al een uur of 6. Eten lukt ook al beter, mijn gewicht blijft hetzelfde dus das al positief.
Voor de rest heb ik vandaag weer eens veel nagedacht, niets nieuws dus, en ben er nog steeds niet uit. De eeuwige twijfelaar, ben nochtans geen Weegschaal! Op zo'n momenten mis ik je om hierover te praten, jij wist zeker wat te doen.
Heb me gisteren reuze geamuseerd. Het zo lang geleden dat ik nog zo gelachen hebben. Het was zo leuk. Heb de garage opgeruimd, alle rommel gesorteerd en naar het containerpark gebracht en al de rest mooi gestapeld. Wist je dat als je de onderste plank van een stapel wegtrekt je dan kans hebt dat heel de stapel naar beneden komt?
En jij, lieve lieve Fien, ik weet niet hoe je het allemaal voor elkaar hebt gekregen, laat staan wanneer je dit allemaal hebt gedaan, maar telkens als het iets minder gaat, dan komt er iets van jou en dat helpt ons zoveel. Jij hebt zoveel mensenkennis, je bent echt fantastisch.
En weer moet ik je gelijk geven want ik pieker me suf over de zorgen die ik heb. Steeds opnieuw draaien ze als een molentje rond in mijn hoofd. Ik geraak er niet doorheen en vind geen oplossing. Maar zolang ik die zorgen niet kan loslaten zak ik alsmaar dieper, wordt ik ziek of krijg ik 'psycho klachten' en dat is juist wat jij wil vermijden. En geloof me, jij doet enorm je best maar vanaf nu beloofd ik dat ik je tegemoet ga komen. Ik moet verder met mijn leven, ik wil terug gelukkig worden. Ik zou ook willen zeggen dat al de rest me gestolen kan worden maar dan weet je dat ik dit toch niet kan. Want wat er ook gezegd of gedaan wordt, alles raakt je, goeie en slechte dingen. Dit hoort nu éénmaal bij het leven.
Ben blij dat de feestdagen voorbij zijn. Na het weekend terug een normale werkweek, weer de normale routine. Een nieuw jaar, een nieuw begin voor een nieuw leven. Toch iets om naar uit te kijken dit jaar. Vanaf nu moet alles goed gaan, ik moet terug een normaal ritme krijgen, slapen wanneer ik moet slapen, eten wanneer ik moet eten. Dat is nu het belangrijkste! Niet meer twijfelen, er gewoon voor gaan, niet meer achterom kijken maar vooruit! Het heeft geen zin om steeds terug te denken aan het verleden, had ik dit maar, had ik dat maar, daar is het te laat voor ... ik moet nu leven, vandaag en morgen en niet gisteren en eergisteren. Jij hebt me dit zo vaak gezegd de laatste weken van je leven en gelijk heb je (nogmaals)!
Heb een lijstje gemaakt met al de dingen die ik dit jaar wil doen, wil niets meer uitstellen tot het te laat is. Ik moet nu genieten en dingen doen die ik wil doen. Het is erg dat men eerst iemand moet verliezen om dit te beseffen.
Op ouderjaarsavond, 2 jaar geleden was ik bezig aan de pleisterwerken in de slaapkamer. Vorig jaar, deze tijd waren we samen de muren aan het schilderen en nu, nu zit ik alleen thuis een brief naar jou aan het schrijven. Had iemand me 2 jaar geleden verteld dat ik de vrouw van mijn leven zou ontmoeten en gelukkig zou worden, ik had het nooit geloofd. Vorig jaar was fantastisch, ik zal je nooit vergeten. Jij hebt me zo gelukkig gemaakt, jij was alles voor mij. En nu .... ik weet het, er is een tijd van komen en gaan ... maar jouw tijd was veel te kort. Helaas kunnen we daar niets meer aan veranderen, we moeten verder, ik moet verder ... zonder jou.
Ik moet mijn leven terug op het juiste spoor krijgen. Dit is één van mijn goeie voornemens voor 2014. Een nieuw jaar, een nieuw begin, een nieuw leven.
Ik kan niet praten met iemand die er niet meer is. Ik kan niet luisteren naar iemand die er niet meer is. Ik kan niet lachen met iemand die er niet meer is. Maar je kan nog wel houden van iemand die er niet meer is.
'Een gelukkig en gezond 2014!' Vorig jaar hebben ze jou dit ook nog gewenst maar helaas is er van dat laatste niet veel uitgekomen. Had ik dit toen geweten ... misschien had ik dan sommige dingen anders gedaan of gezegd maar ik weet dat het geen zin heeft om daar over te piekeren, wat gebeurt is is gebeurt. We waren er voor elkaar in goeie en kwade dagen, we waren gelukkig.
Het is zwaar tijdens deze dagen. We hebben kerst gevierd maar het is moeilijk want, heb ik teveel plezier, dan voel ik me schuldig tegenover jou en wanneer ik verdrietig ben weet ik dat jij dit ook niet wil. Dat schuldgevoel is er nog steeds en ik weet dat ik dit niet moet hebben maar kan er niet tegen vechten, zo zit ik eenmaal in elkaar. De eindejaarsperiode is nooit echt mijn favoriete periode geweest maar jij hebt hier vorig jaar verandering in gebracht. Alles was versierd, het was super gezellig, ... zalige momenten om naar terug te denken. Nu denk ik daar nog veel aan terug, aan die goeie momenten en dat doet zo'n pijn. Waarom moesten we jou toch afgeven? Je was nog zo jong.
Je vader was gisteren heel blij dat hij thuis was. Hij geniet van elk moment en dat heeft hij ons ook duidelijk gemaakt. Hij is zeer gelukkig dat hij nog een kans heeft gekregen om te leven en hij beseft maar al te goed dat het veel slechter had kunnen aflopen. 'Ik heb een 2de kans gekregen en die ga ik nemen met beide handen' zei hij gisteren. We zijn heel blij voor hem dat hij nog steeds bij ons is maar waarom heb jij die kans niet gekregen?
Er is iets met Sofie en ze wil er niet over praten maar ik zie dat ze met iets zit. Zaterdagavond is ze zelfs thuis gebleven en dit is niet echt van haar gewoonte. Meestal gaat ze iets drinken met haar vrienden maar nu ... nee, ze zit met iets. Dacht eerst dat ze ruzie had met Tim maar hij heeft ook al gevraagd of ik weet wat er aan de hand is met Sofie dus dat kan het al niet zijn. Dus Sofie, als je dit leest en je wil erover wil praten dat ben ik er om te luisteren.
Met je vader gaat het de goede richting uit, elke dag is hij iets beter. Morgennamiddag mag hij zelfs naar huis om Kerstmis te vieren maar woensdagnamiddag moet hij terug naar het ziekenhuis. Hij heeft nog een lange weg voor de boeg maar hij is zeer gemotiveerd en dat is het positief.
Heb vandaag veel gedaan. De nieuwe en laatste binnendeur geschilderd en geplaatst, de muur een beetje geretoucheerd. Nadat het huis proper gepoetst was ben ik naar de winkel geweest en uiteindelijk toch maar mijn kerstboom gezet. Zometeen nog een goeie film zoeken en de avond kan niet meer stuk. Zou dit meer moeten doen, meer genieten van het leven ... je hebt het me nochtans veel gezegd ... genieten is heel belangrijk is het leven en gelijk heb je.
Ik ben deze week kwaad, razend, gefrustreerd geweest. En dat allemaal voor iemand die het niet waard is. Mijn vader heeft voor mij een leuk geschenk achter gelaten, schuld, schuld en nog eens schuld. Maar ik zal dit heel beleefd afwijzen, bedankt maar nee bedankt, voor mij niet! Ga me er niet meer druk in maken, de bom zal nog wel een paar keer ontploffen maar dan boven het hoofd van iemand anders.
Uw vader is ook aan de beterhand, zijn evenwicht is redelijk goed, zijn rechterkant is perfect, alleen zijn linkerkant is aangetast, dus praten en eten is iets moeilijker maar hij heeft veel moed. De revalidatie zal nog een hele tijd duren maar hij komt er wel, daar gaan we allemaal voor zorgen. Er is zelfs sprake dat hij met kerst- en oudejaarsavond naar huis mag komen. We zijn allemaal heel opgelucht dat het goed gaat met hem.
Volgende week is het Kerstmis, heb nog steeds geen kerstboom gezet, misschien moet ik dit maar eens doen dit weekend. Een beetje kerstsfeer in huis brengen. Maar eerst wil ik mijn laatste deur plaatsen, ze is geschilderd dus klaar om te installeren.
Gisteren rond half 10 thuis gekomen, me wat proberen te ontspannen, wat blijkbaar niet goed is gelukt, rond 11u gaan slapen, ondertussen zijn we half 6 in de ochtend en heb ik ongeveer een 2-tal uurtjes geslapen. Maar ik vrees dat ik niet de enige ben geweest, heb Sofie ook een paar keer horen opstaan deze nacht. De toestand van je vader is niet echt positief, hij is stabiel maar ligt in een coma en hoe langer deze duurt hoe slechter. Het enige wat we kunnen doen is er zijn en tegen hem praten en hopen dat hij erdoor komt. Sofie heeft het zo moeilijk en ik kan haar niet helpen. Ik kon jou ook niet helpen, ik kon jou niet genezen. Het is zo moeilijk!
Ik heb slecht nieuws. Gisteren voormiddag werd ik gebeld door je moeder, je vader was onwel geworden op het werk en naar het ziekenhuis gebracht, het ziet er ernstig uit. Ze vroeg of ik Sofie wou ophalen aan school en direct naar daar kwam. Aangekomen in het ziekenhuis waren ze nog steeds bezig met je vader, na een uur kwam er een dokter vertellen dat hij een hersenbloeding heeft gehad en dat de situatie ernstig is. Hij ligt op intensieve zorgen, de komende uren zijn cruciaal. We zijn de hele dag in het ziekenhuis gebleven. Gisterenavond zijn we naar huis gekomen om wat te slapen, wat proberen te slapen. Zopas naar het ziekenhuis gebeld om te informeren en zijn toestand is stabiel maar nog steeds kritiek. Het is wachten hoe hij reageert op de medicatie. Maar wat daarna? Hoe komt hij hieruit?
Heb deze namiddag goed nieuws gekregen. De administratieve molen loopt op zijn einde, nog even wachten op een paar goedkeuringen. Ondanks deze dagen kijk ik er wel naar uit.
Ik wil een kind, maakt niet uit of het een jongen of een meisje is. Als het maar gezond en gelukkig wordt.
Ik voel me zo slecht vandaag, voel me bedrogen en belogen door iemand die ik zo vertrouwde. Blijkbaar is mijn mensenkennis niet zo goed. Vrienden ... laat me niet lachen, ze steken gewoon een mes in je rug. Ze wachten een goed moment af en dan plots uit het niets de doodsteek! Waarom zou ik nog moeite doen om iemand te vertrouwen? Om daarna het deksel op de neus te krijgen, nee bedankt, voor mij hoeft het niet meer, het is gedaan, de deur gaat toe!
Heb me gisteren reuze geamuseerd. Het zo lang geleden dat ik nog zo gelachen hebben. Het was zo leuk. 
Het heeft geen zin om steeds terug te denken aan het verleden, had ik dit maar, had ik dat maar, daar is het te laat voor ... ik moet nu leven, vandaag en morgen en niet gisteren en eergisteren. Jij hebt me dit zo vaak gezegd de laatste weken van je leven en gelijk heb je (nogmaals)! 
Het is zwaar tijdens deze dagen. 
