Gisteren rond half 10 thuis gekomen, me wat proberen te ontspannen, wat blijkbaar niet goed is gelukt, rond 11u gaan slapen, ondertussen zijn we half 6 in de ochtend en heb ik ongeveer een 2-tal uurtjes geslapen. Maar ik vrees dat ik niet de enige ben geweest, heb Sofie ook een paar keer horen opstaan deze nacht. De toestand van je vader is niet echt positief, hij is stabiel maar ligt in een coma en hoe langer deze duurt hoe slechter. Het enige wat we kunnen doen is er zijn en tegen hem praten en hopen dat hij erdoor komt. Sofie heeft het zo moeilijk en ik kan haar niet helpen. Ik kon jou ook niet helpen, ik kon jou niet genezen. Het is zo moeilijk!
Ik heb slecht nieuws. Gisteren voormiddag werd ik gebeld door je moeder, je vader was onwel geworden op het werk en naar het ziekenhuis gebracht, het ziet er ernstig uit. Ze vroeg of ik Sofie wou ophalen aan school en direct naar daar kwam. Aangekomen in het ziekenhuis waren ze nog steeds bezig met je vader, na een uur kwam er een dokter vertellen dat hij een hersenbloeding heeft gehad en dat de situatie ernstig is. Hij ligt op intensieve zorgen, de komende uren zijn cruciaal. We zijn de hele dag in het ziekenhuis gebleven. Gisterenavond zijn we naar huis gekomen om wat te slapen, wat proberen te slapen. Zopas naar het ziekenhuis gebeld om te informeren en zijn toestand is stabiel maar nog steeds kritiek. Het is wachten hoe hij reageert op de medicatie. Maar wat daarna? Hoe komt hij hieruit?
Heb deze namiddag goed nieuws gekregen. De administratieve molen loopt op zijn einde, nog even wachten op een paar goedkeuringen. Ondanks deze dagen kijk ik er wel naar uit.
Ik wil een kind, maakt niet uit of het een jongen of een meisje is. Als het maar gezond en gelukkig wordt.
Gisteren was het een moeilijke dag, alles wat ik ook maar deed liep verkeerd af, heb zelfs 2 glazen laten vallen. En op zo'n momenten denk ik veel aan je en dan voel ik de depressieve bui hangen. Ik weet wel dat er goeie en slechte dagen zijn en gezien de periode die eraan komt vrees en hoop ik dat de slechte dagen de bovenhand niet krijgen. Heb geen zin om vandaag op te staan, wil in mijn bed blijven liggen en slapen maar ja, dat laatste kan ik ook niet. Kan ik eigenlijk wel iets goed doen de laatste tijd? Gisteren vroeg er me iemand wat ik heel graag zou willen voor onder de kerstboom te leggen. Het enige wat ik wil is rust in mijn leven en gewoon 1 keer een nachtje slapen zonder wakker te worden. Die nachtelijke uurtje die ik wakker lig, worden vermoeiend, ben 's morgens zo moe en als ik dan kan blijven liggen in het weekend word ik toch nog vroeg wakker. Dus voor mij een pakje met het slaapmannetje erin.
Het is al bijna 1 jaar geleden dat je overleden bent en het doet nog steeds veel pijn. En dit jaar zullen we voor het eerst kerst vieren zonder jou. Men weet pas wat men mist als het er niet meer is, dat ondervind ik nu heel erg. Nu breekt er een tijd aan die ik graag wil overslaan maar helaas gaat dit niet. Overal waar je komt is er een kerstsfeer, gezelligheid, kerstmuziek, ... maar zelf vind ik de moed niet om onze kerstboom te zetten. Eigenlijk wil ik gewoon niets doen met deze dagen en hopen dat ze snel voorbij zijn maar ik weet dat jij dit niet zou willen. Vorig jaar met kerst was je in je nopjes, kerstmis was helemaal jouw ding, de kerstboom zetten en versieren, lichtjes en kaarsjes overal in huis, het was zo gezellig en nu ... nu moeten we dit alleen doen. Het worden lange, zware en moeilijk dagen.
