Het is een moeilijk weekend geweest maar ik doe echt mijn best om me erdoor te slaan. Maar af en toe heb ik het zo moeilijk en mis ik je zo hard. Ik wou dat ik je stem nog eens kon horen, je even kon zien. Besef dat wat we hadden niemand meer van ons af kan pakken en dat alle herinneringen blijven bestaan. Nooit zal ik je vergeten.
Ben zo benieuwd naar hoe hij of zij eruit zal zien. En ik beloof dat ik goed voor hem of haar zal zorgen.
Nogmaals een nieuwe pickup gepland dus weer spuiten, weer medicatie. Een mens moet er toch iets voor over hebben. Maar ik weet dat een kind dit waard is. Ik ga ervoor. Volgende maand nieuwe kans!
Maar wel draagbaar, het gemis is er nog steeds maar de pijn vervaagd voor al die goeie herinneringen.
Mijn kerstboom staat, de lichtjes branden en het is gezellig in huis. Alleen jouw warmte is er niet. Vrees dat deze periode van het jaar altijd moeilijk zal zijn.
Ondertussen eergisteren begonnen met ICSI. Hopelijk brengt dit goed nieuws voor volgend jaar.
23 uur, ik kan niet slapen. Ook al is mijn lichaam moe, toch kan ik niet slapen. Het is de avond voor je verjaardag. Ik moet steeds aan je denken, aan je mooie glimlach, je zachte haren, je stem, ... Ik mis je zo.
Volgende maand grijp ik nog een kans, ik moet het proberen, voor jou maar vooral voor mezelf. Hoop echt dat het lukt, kijk er zo naar uit. Ben er klaar voor!
Er zijn de laatste tijd momenten waar ik echt verstomd sta van mezelf. Ben zo rustig en ontspannen. Ik besef dat er meer in het leven zit, ik geniet van elk moment. Zelfs mijn job is ontspanning, bij wijze van spreken dan want het kan er druk zijn.
Mijn leven, heb er soms toch zo'n puinhoop van gemaakt maar nu gaat dit veranderen, ik ben veranderd. Het leven gaat door en ja, af en toe een tegenslag maar ik weet dat er altijd een zonneschijn om de hoek komt kijken. Jij hebt me doen inzien dat het leven meer biedt, dank je hiervoor!
Vind het zalig om nog met je te praten, schrijven, ook al zeg je niets terug, ik weet dat je luistert, dat je er altijd zal zijn. Jij bent het beste wat me ooit is overkomen en nooit zal ik je vergeten, jij bent, was mijn alles!
Het is weer een tijdje geleden dat ik je geschreven heb. Geen nieuws is goed nieuws? Eigenlijk wel...
Ben gestopt op school, geen spanning meer. Weet nog steeds niet wat ik verkeerd heb gezegd of gedaan. Soms denk ik er nog over na maar ben beter dat ik het loslaat. Voel me goed nu, ontspannen, klaar voor een nieuwe start, een nieuw hoofdstuk.
Financieel is het moeilijk, maar moeilijk gaat ook zeker. Ik leef gewoon naar mijn financiële toestand. Geen geld voor luxe, spijtig maar dat overleef ik wel. Het belangrijkste is dat ik me goed voel en meer hoeft het niet te zijn.
Gedaan met school, mijn ontslag is officieel. Spijt? Ja, ik deed het graag, nog steeds trouwens maar de samenwerking verliep het afgelopen schooljaar zo stroef dat het beter was om te stoppen. Ik hoor het je al zeggen, 'opgeven', ja waarschijnlijk wel. Heb de kracht en de moed niet meer om er nog energie in te steken. Ik heb gevraagd wat het probleem was maar geen antwoord gekregen, dus het is beter zo. Met spijt in het hart laat ik het hierbij.
En nu? Ik heb geen idee, financieel wordt het moeilijk, maar moeilijk gaat ook zeker? Voorlopig draai ik enkele euro maar een paar keer rond het kan niet anders eerst lichamelijk genezen en dan zien we wel. Eigenlijk had ik me beter op ziekenkas laten zetten, dan was mijn financieel probleem ook opgelost maar ik vond dat ik dit niet kon maken.
Ach, ga proberen me nog wat te ontspannen en een paar uurtjes te slapen.
Ben die ruzies zo beu, hebben ze nu echt niets anders te doen en waarom moeten kinderen altijd boeten voor de fouten van hun ouders, het is gewoon niet eerlijk. Uiteindelijk draait het allemaal over geld en over wie er wel of niet gelijk heeft. Het kan me allemaal niet meer schelen, dat ze maar doen zolang ze mij maar met rust laten, ik heb genoeg kopzorgen over mezelf.
Deze maand weer starten aan een nieuwe poging. Het is zo moeilijk maar ik moet doorzetten ...
Ben kleine wandeling gaan maken en plots werd het donker en de regen viel met bakken uit de lucht. En weet je, het kon niet schelen dat ik kletsnat werd, de regen voelde zo zalig aan. En toen besefte ik dat een mens gelukkig zou moeten zijn met wat hij bezit, wat voor de één meer is als de andere. Het leven is te kort om kwaad, boos, depressief .... te zijn, het leven bevat meer. Natuurlijk kan er af en toe eens een tegenslag zijn waarbij je het niet meer ziet zitten maar probeer hieruit te leren, te aanvaarden en verder te gaan me je leven. Want geloof me, van de één op andere dag kan het gedaan zijn.
Je kan ademen.
Je kan voelen.
Je kan eten, drinken, rusten, slapen.
Je kan bewegen, dansen, lachen, zingen.
Je kan aanraken, strelen, liefkozen, liefhebben.
Je bent vrij om alles te doen wat je vreugde geeft.
Deze week geen medicatie, geen behandelingen, gewoon rust en op adem komen. En hopen op goed nieuws aan het einde van van volgende week.
Nog 3 weken en het schooljaar begint terug, de deadline komt dichterbij ... Mijn hart heeft al een beslissing genomen maar mijn verstand is het hier niet mee eens dus dat wordt nog even bemiddelen. Alhoewel ik denk dat er veel zal afhangen van de laatste resultaten van mijn behandeling. Nog even afwachten dus.
