Gisteren rond half 10 thuis gekomen, me wat proberen te ontspannen, wat blijkbaar niet goed is gelukt, rond 11u gaan slapen, ondertussen zijn we half 6 in de ochtend en heb ik ongeveer een 2-tal uurtjes geslapen. Maar ik vrees dat ik niet de enige ben geweest, heb Sofie ook een paar keer horen opstaan deze nacht. De toestand van je vader is niet echt positief, hij is stabiel maar ligt in een coma en hoe langer deze duurt hoe slechter. Het enige wat we kunnen doen is er zijn en tegen hem praten en hopen dat hij erdoor komt. Sofie heeft het zo moeilijk en ik kan haar niet helpen. Ik kon jou ook niet helpen, ik kon jou niet genezen. Het is zo moeilijk!
