Hoe het liep, loopt en hopelijk nog verder (en sneller) zal verlopen!
Welkom, sympathisant!!! Met deze ludieke loopblog wil ik de beginnende en de recreatieve loper een hart onder de riem steken. Met succes doorliep ik in 2008 de start-to-run bij AVT Maaseik. De loopmicrobe kreeg me spoedig in z'n greep en samen met mijn man sloot ik aan bij de keep-on-runners. Inmiddels vormen we een hecht loopgroepje, dat evenwel openstaat voor enthousiaste nieuwkomers. In de loop der jaren nam niet alleen het plezier in het lopen toe, maar ook mijn ambitie. Via deze loopblog wil ik duidelijk maken dat je niet hoeft over te lopen van talent om grenzen te verleggen. Een gigantisch doorzettingsvermogen volstaat. Kom je voor het eerst kijken op deze blog? Lees dan het verslag van 29.11.2010 en mijn gedichtje van 14.02.2011 en je zal begrijpen wat ik bedoel. Veel lees- en loopplezier en hopelijk tot blogs!
16-11-2010
het bijstellen van doelstellingen
De hoofdreden waarom ik begon te lopen, was dat ik me niet zo goed voelde in mijn vel. Eenmaal ik de start-to-run had afgerond was mijn conditie en mijn welbevinden toegenomen en mijn BMI gezakt. De twee daarop volgende jaren zette deze trend zich verder: toename conditie/welbevinden en afname BMI. Mijn hoofddoelstelling was dus bereikt en blijft dit hopelijk nog tot ver na mijn menopauze.
Door het deelnemen aan wedstrijden ontstond er een nevendoelstelling : mijn snelheid verbeteren. Of ik nu 10 km of 15 km per uur kan lopen, who cares... Ik kan dus eigenlijk niet goed uitleggen waarom het verbeteren van mijn snelheid een doel op zich geworden is. Maar blijkbaar heb ik een streefdoel nodig in mijn leven.
In het begin leek het me de max om 10 km te kunnen lopen in één uur tijd. Het was misschien wat hoog gegrepen, maar toch ging ik ernaar streven. Ik gaf me zelf 2 jaar tijd om dit te bereiken, dat leek me een vrij realistisch. I.p.v. in 2011 kon ik dit echter al waarmaken in 2010. Dus moet ik dringend nieuwe doelstellingen formuleren.
Ik besef maar al te goed dat de vooruitgang die ik reeds geboekt heb zich niet aan hetzelfde tempo kan blijven voortzetten. Na mijn wedstrijd in Voorshoven werd mijn tempo van intervaltrainingen aangepast en doe ik de km-intervallen aan een tempo van 5 minuten per km. Deze snelheid van 12 km per uur wordt bijgevolg mijn nieuwe streefdoel op een afstand van 10 à 12 km. Maar ik voel dat ik hiermee tegen de grens van mijn kunnen zit. Alhoewel? Dit dacht ik eerder ook al toen ik nog streefde naar de magische 10 km per uur. Dus wie weet?
Een wedstrijd lopen is plezant (die adrenaline, hé), maar het vergt wel veel energie. Zo om de twee maanden eens deelnemen vind ik dan ook meer dan genoeg. Na de midwinterjogging was er weer de stratenloop in Voorshoven. Terug naar mijn eerste wedstrijd, die ik het jaar voordien quasi-onvoorbereid gelopen had. Deze keer stond ik wel goed voorbereid aan de start. Ik stelde mijn virtuele trainer in op 5'15 in de wetenschap dat ik mijn virtuele partner altijd een tikkeltje wil voorblijven. Als ik hem 5 seconden sneller zou instellen, was de kans groot dat ik me zou vergalopperen, mezelf kennende. Vandaar dus. Deze keer had ik het gezelschap van Els, een clubgenote. Ze is een jaar na mij beginnen te lopen, ruim 10 jaar ouder dan ik, maar een ongelooflijk natuurtalent. Zij stond qua voorbereiding ongeveer zo ver als ik vorig jaar (dus quasi nihil op deze afstand), met als grote verschil dat zij geboren is om te lopen en dat ik het nog moet leren. We moesten twee ronden van 5,5 km lopen en liepen dit vrij gelijkmatig. We hadden het zwaar te verduren (ach, achteraf viel het best wel mee). Maar we hebben het vooral voortreffelijk gedaan met onze eindtijd van 56 min. en 42 sec. op 11 km. Dit betekent een gemiddeld tempo van 5min. 9sec. Een kleine verbetering tov Kiewit (7 sec.), maar net geen minuut (=59 sec) per km. sneller dan vorig jaar op hetzelfde traject. Fantastisch toch?!
Een volgende wedstrijd liep ik in Kiewit (midwinterjogging, 10 km). Hiervan maakte ik een verslag voor de website van onze club: www.avtmaaseik.tk. Je vindt dit verslag terug door verder te scrollen naar 'verslag van de midwinterjogging Kiewit, 28 februari 2010', ingezonden door Hilde. Geen zin of tijd om dit te lezen, maar toch nieuwsgierig naar het resultaat? Dan kan ik verklappen dat ik mijn tijd weeral verbeterde door aan een gemiddeld tempo van 5'16 per km te lopen. Ok, het was wel twee km korter dan de kerstcorrida, maar de weersomstandigheden waren verschrikkelijk. Eigenlijk was het een beetje onverantwoord om op die dag onder bomen door te lopen omwille van de hevige rukwinden. Gelukkig zijn er geen incidententen geweest. Volgend jaar ben ik terug van de partij!
...en nog verder... of moet ik schrijven... en nog sneller?
Na Dwars door Hasselt 2009 werd er een tweede trainersgroep gecreëerd naast de bestaande keep-on-runnersgroep. Deze groep had ietsjes meer ambitie om niet alleen verder te leren lopen, maar ook sneller. Bovendien werd ook de intervaltraining aangepast. Om vooruitgang te boeken, leerde ik dat je tijdens de intervaltraining 5 à 10 seconden harder moet lopen dan je wedstrijdtempo. Dit houdt ook in dat iedere loper moet trainen volgens zijn eigen tempo, voor mij op dat moment dus aan 5min. 30sec.
Inmiddels werd het herfst en dan winter. Het weer is echter slechts zelden een reden om niet te trainen. Regen, vriesweer, een off-day, tijdnood,... allemaal goede excuses, maar ik doe er hoogstuitzonderlijk beroep op. Onze 2 duurlopen per week werden verschoven van de bossen naar de dorpskernen. Onze intervaltraining verhuisde van de piste naar het fietspad. Zo kon je (en binnenkort kAn je) ons iedere woensdag tussen 19.00u en 20.00u spotten op het fietspad tussen Neeroeteren en Maaseik. Vorig jaar voelde me dan lichtjes idioot, omdat ik zo een beetje achter de rest aanhobbelde door mijn langzamere tempo. Inmiddels zijn er nieuwe lopers bijgekomen en behoor ik meer tot de middenmoot. Het tempo van mijn man ligt één minuut hoger, maar zelfs loopmaatjes die slechts 10 seconden per km harder trainen, kan ik met de beste wil van de wereld niet bijhouden.
Er werd een nieuwe wedstrijd in het vooruitzicht gesteld: de kerstcorrida van Meeuwen-Gruitrode, die jaarlijks doorgaat op 27 december, ongeacht de dag waarop dit valt. Het was mijn betrachting om hier mijn tempo van DDH te handhaven, omdat de kerstcorrida 2 km verder is. Een lichte verbetering van het tempo zou m.i. al redelijk spectaculair of, beter, onrealistisch zijn. Handhaving van het tempo wees volgens mij ook al op voldoende vooruitgang. Wat heb ik dikwijls afgezien op dat fietspad. De intervaltraining bestond uit drie delen: deel 1 : 6x 1 km aan tempo 5'30 per km, tussenin telkens 400 m rust; deel 2: 12 x 400 meter aan tempo 5'10 per km, tussenin telkens 400 meter rust en deel 3: 20 x 200m aan tempo 5min per km, tussenin telkens 200 meter rust. De langere duurlopen bestonden uit 1x per week 50 min en 1x per week 75 min. joggen aan een comfortabel tempo (zo rond de 6min 20). Geen denken aan dat ik het trainingstempo van deel 1 twaalf km aan één stuk zou kunnen lopen tijdens de kerstcorrida. Maar als het dan zover is... De adraline die dan door je lijf giert... Onvoorstelbaar wat dit met je lichaam doet! Ik heb mijn tempo niet alleen kunnen handhaven, ik heb er zelfs 9 seconden vanaf gedaan. Jawel, de kerstcorrida (11.840m) liep ik in 1u 4min 32sec. Op goed een half jaar tijd had ik me met ruim 40 seconden per kilometer verbeterd!
Nadat ik zowat een jaartje bij de keep-on-runners aangesloten was, kriebelde het om eens mee te doen aan een plaatselijke wedstrijd. De KWB, waarvan mijn man bestuurslid is, organiseerde zoals ieder jaar een stratenloop in Voorshoven. Overmoedig koos ik voor een afstand van 11 km, alhoewel ik op dat moment nog nooit verder dan 8 km had gelopen. Ik startte achteraan en vond gelukkig het gezelschap van een ervaren loopkoppel. De man had pas een marathon achter de rug en beschouwde dit als een herstelloopje. Voor zijn vrouw en mij was het echter een pittig tempo. We finishten in 1u 7min. en 27 sec. Hierdoor hadden we een gemiddeld tempo van 6min en 8sec per km. Inmiddels had ik me het jargon van ervaren lopers eigen gemaakt door te spreken over tempo (tijd per km) ipv snelheid (aantal km per uur). Hiermee voldeed ik ruim aan mijn eigen verwachtigen. Mijn ultieme doelstelling was immers om in 2011 tien km te kunnen lopen binnen het uur en plotsklaps leek dat niet meer zo onoverkomelijk. Ook al was ik bij de laatsten geëindigd (52/57), voor mij betekende deze eerste wedstrijd een persoonlijke overwinning.
Dit smaakte naar meer! Toen de organisatie van Dwars door Hasselt, besliste om in 2009 een nieuwe afstand in te voeren, was het rap beslist. Dit jaar zou ik meelopen in Hasselt. Niet in de originele wedstrijd (15 km), niet bij de 5 km (ik kon wel meer dan dat), maar ik koos voor de nieuwe afstand van 10 km. Dat ik dit kon, wist ik al dankzij mijn vorige wedstrijd. Deze keer zou ik mij meer focussen op snelheid. Onze atletiekvereniging werkte een trainingsschema uit, inclusief een degelijke intervaltraining, wat voor mij nog - min of meer - nieuw was. Deze keer stond ik goed voorbereid aan de start. Wel vrij nerveus, wat op zich belachelijk is, want op mijn werk, dat soms behoorlijk stresserend kan zijn, ben ik minder 'stresskonijn' dan destijds in Hasselt. Enkele maanden voor deze belangrijke wedstrijd hadden mijn man en ik onszelf verwend door een sporthorloge van Garmin te kopen. De virtuele trainer moest me door deze wedstrijd loodsen. Ik gokte op een tijd van 58 min. en 20 sec. oftewel een tempo van 5min 50sec per km. Al bij de eerste km vreesde ik het ergste. Ik liep wel lekker, maar haalde niet het vooropgestelde tempo, omdat de massa de doorgang blokkeerde. 6 min. 15 was het verdict, hierdoor moest ik 25 sec. inhalen op de volgende 9 km. Zou dit lukken? Toen ik het bordje van 5 km passeerde had ik 29 minuten gelopen en ik besefte dat mijn streefdoel haalbaar moest zijn. Ik was nog niet moe, dit zou pas beginnen rond de 7de à 8ste km. Even nog op de tanden bijten, maar terzelfdertijd stelde ik vast dat ik mijn tempo onbewust verhoogd had. Uiteindelijk finishte ik in 54 min en 53 sec. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het geen volle 10 km was. Mijn horloge gaf een gemiddeld tempo aan van 5min 36sec. (in de officiële uitslag was dit 5min en 30sec). Ik had mezelf ruimschoots overtroffen!
Door een toevallige ontmoeting in 2008 nam mijn leven een DRASTISCHE wending. Voorheen lag ik elke avond in mijn zetel te vervetten voor de TV. Vooral op vrijdagavond, op het einde van de werkweek, was ik doodop en vond ik wekelijks troost in een zakje chips met een lekker drankje erbij. Dat had ik toch wel verdiend, niet? De vervetting nam langzaam maar zeker toe... Tijdens het jaarlijkse KWB-ledenfeest kwam ik toevallig naast de trainer van de Start-to-Run te zitten. In de loop van de avond raakten we aan de praat over zijn favoriete thema, lopen dus. Dankzij zijn aanstekelijke enthousiasme werd mijn vage voornemen om ooit eens aan de Start-to-Run deel te nemen concreter. Ik beloofde hem om me bij de eerstvolgende reeks in te schrijven. En belofte maakt schuld, niet waar? In april schreef ik me samen met 2 vriendinnen in, alsook een 40-tal anderen.
Dit vereiste een engagement om 3x per week tijd vrij te maken. In het begin leek dit een opgave, maar gaandeweg begon ik ernaar uit te kijken. Ik nam me voor om na afloop toch minstens 2x per week te blijven lopen. Al twijfelde ik er op dat moment sterk aan of ik dit ook op lange termijn wel zou kunnen waarmaken. De trainingen waren plezant, niet te zwaar (we zorgden er immers voor dat we konden blijven tetteren) en al vlug merkte ik dat mijn conditie toenam. Daarnaast motiveerde ik mijn man Johan, die nochtans al een goede conditie had, om het programma op zijn eentje te doorlopen (hij moest immers op onze kinderen letten tijdens mijn trainingen), zodat we op termijn samen zouden kunnen gaan lopen bij de keep-on-runners. Aanvankelijk zag hij dat niet zo zitten omdat hij, naar eigen zeggen, een hekel had aan lopen. Maar uiteindelijk overwon de liefde het en... deed hij wat ik van hem verlangde. In juni 2008 sloten we beiden aan bij de keep-on-runners van AVT Maaseik, nadat ik mijn 5km-test met glans had afgelegd. Sinds april 2009 zijn ook de kinderen aangesloten bij de recreanten, zodat ons hele gezin een gezamelijke hobby heeft.
Dat de loopmicrobe mij zou infecteren en zich nog meer zou innestelen in mijn body - met een inmiddels aanvaardbare BMI - had ik nooit durven verhopen. Het eerste jaar bleef ik nog bij mijn 5 tot maximum 7 km per training en dit 3x per week. Maar vanaf 2009, toen op Dwars door Hasselt voor het eerst de 10 km werd ingevoerd, was er geen houden meer aan. Niet alleen de afstand maar ook de frequentie werd opgedreven. Momenteel loop ik 4x per week, waarvan één intervaltraining, en een weektotaal van rond de 30 km. Mijn verste training is 15 km, met als hoogtepunt mijn deelname in oktober jl. aan Dwars door Hasselt (15 km). Hierdoor lijkt een halve marathon ineens niet meer zo onoverkomelijk...
Ik speelde al even met het idee. En eindelijk is het er dan toch van gekomen. Niemand is ervan op op de hoogte, zelfs mijn wederhelft weet niets van deze geboorte. Benieuwd hoe lang ik dit kan blijven verzwijgen. Ik moet nog even uitzoeken hoe het allemaal werkt. Dus probeer ik het toch nog even voor mezelf te houden. Totdat ik er een beetje meer vertrouwd mee ben. Via deze blog wil ik tonen dat je niet moet overlopen van talent om ergens plezier in te kunnen beleven en zelfs fanatiek in te worden. Bovendien maak ik een combinatie van 2 hobby's: lopen en schrijven. In geen van beide activiteiten blink ik uit, maar ik doe het graag. Dus waarom niet dan?
Via volgende berichten zal ik mijn (korte) loopverleden schetsen (voor de mensen die mij niet kennen en per ongeluk op mijn blog zijn beland). Maar uiteindelijk wil ik jullie laten weten hoe ik mij zal voorbereiden op mijn eerste halve marathon tijdens de venloop van 27 maart 2011!
Hallo Ik ben Hilde, een prille veertiger. Ik woon in een bosrijke omgeving ergens in Limburg. Mijn hobby's zijn lopen en lekker eten/snoepen (een noodzakelijke combinatie) en bloggen. Ik ben gelukkig getrouwd met Johan en samen hebben we 2 fantastische dochters.
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Hoe het liep, loopt en hopelijk nog verder (en sneller) zal verlopen!
