Een wedstrijd lopen is plezant (die adrenaline, hé), maar het vergt wel veel energie.  Zo om de twee maanden eens deelnemen vind ik dan ook meer dan genoeg.  Na de midwinterjogging was er weer de stratenloop in Voorshoven.  Terug naar mijn eerste wedstrijd, die ik het jaar voordien quasi-onvoorbereid gelopen had.  Deze keer stond ik wel goed voorbereid aan de start.  Ik stelde mijn virtuele trainer in op 5'15 in de wetenschap dat ik mijn virtuele partner altijd een tikkeltje wil voorblijven.  Als ik hem 5 seconden sneller zou instellen, was de kans groot dat ik me zou vergalopperen, mezelf kennende.  Vandaar dus.  Deze keer had ik het gezelschap van Els, een clubgenote.  Ze is een jaar na mij beginnen te lopen, ruim 10 jaar ouder dan ik,  maar een ongelooflijk natuurtalent. Zij stond qua voorbereiding ongeveer zo ver als ik vorig jaar (dus quasi nihil op deze afstand), met als grote verschil dat zij geboren is om te lopen en dat ik het nog moet leren.
We moesten twee ronden van 5,5 km lopen en liepen dit vrij gelijkmatig.  We hadden het zwaar te verduren (ach, achteraf viel het best wel mee). Maar we hebben het vooral voortreffelijk gedaan met onze eindtijd van 56 min. en 42 sec. op 11 km.  Dit betekent een gemiddeld tempo van 5min. 9sec.  Een kleine verbetering tov Kiewit (7 sec.), maar net geen minuut (=59 sec) per km. sneller dan vorig jaar op hetzelfde traject. Fantastisch toch?!

Grz

een fanatieke keep-on-runster