De hoofdreden waarom ik begon te lopen, was dat ik me niet zo goed voelde in mijn vel.  Eenmaal ik de start-to-run  had afgerond was mijn conditie en mijn welbevinden toegenomen en mijn BMI gezakt.  De twee daarop volgende jaren zette deze trend zich verder: toename conditie/welbevinden en afname BMI.  Mijn hoofddoelstelling was dus bereikt en blijft dit hopelijk nog tot ver na mijn menopauze. :-D

Door het deelnemen aan wedstrijden ontstond er een nevendoelstelling : mijn snelheid verbeteren.  Of ik nu 10 km of 15 km per uur kan lopen, who cares...  Ik kan dus eigenlijk niet goed uitleggen waarom het verbeteren van mijn snelheid een doel op zich geworden is.  Maar blijkbaar heb ik een streefdoel nodig in mijn leven.

In het begin leek het me de max om 10 km te kunnen lopen in één uur tijd.  Het was misschien wat hoog gegrepen, maar toch ging ik ernaar streven.  Ik gaf me zelf 2 jaar tijd om dit te bereiken, dat leek me een vrij realistisch. I.p.v. in 2011 kon ik dit echter al waarmaken in 2010. Dus moet ik dringend nieuwe doelstellingen formuleren.

Ik besef maar al te goed dat de vooruitgang die ik reeds geboekt heb zich niet aan hetzelfde tempo kan blijven voortzetten.  Na mijn wedstrijd in Voorshoven werd mijn tempo van intervaltrainingen aangepast en doe ik de km-intervallen aan een tempo van 5 minuten per km.  Deze snelheid van 12 km per uur wordt bijgevolg mijn nieuwe streefdoel op een afstand van 10 à 12 km.  Maar ik voel dat ik hiermee tegen de grens van mijn kunnen zit. Alhoewel? Dit dacht ik eerder ook al toen ik nog streefde naar de magische 10 km per uur. Dus wie weet?

Grz

een fanatieke keep-on-runster