Hoe het liep, loopt en hopelijk nog verder (en sneller) zal verlopen!
Welkom, sympathisant!!! Met deze ludieke loopblog wil ik de beginnende en de recreatieve loper een hart onder de riem steken. Met succes doorliep ik in 2008 de start-to-run bij AVT Maaseik. De loopmicrobe kreeg me spoedig in z'n greep en samen met mijn man sloot ik aan bij de keep-on-runners. Inmiddels vormen we een hecht loopgroepje, dat evenwel openstaat voor enthousiaste nieuwkomers. In de loop der jaren nam niet alleen het plezier in het lopen toe, maar ook mijn ambitie. Via deze loopblog wil ik duidelijk maken dat je niet hoeft over te lopen van talent om grenzen te verleggen. Een gigantisch doorzettingsvermogen volstaat. Kom je voor het eerst kijken op deze blog? Lees dan het verslag van 29.11.2010 en mijn gedichtje van 14.02.2011 en je zal begrijpen wat ik bedoel. Veel lees- en loopplezier en hopelijk tot blogs!
29-04-2011
het lijkt wel alsof...
ik niet meer loop. Toch wel, enkel deze blog staat op een laag pitje. Andere dingen aan mijne kop...
Bovendien heb ik voorlopig geen enkele wedstrijd in het vizier. Dwars door Hasselt, ja, maar dat is nog mijlenver weg.
Van mijn rug heb ik gelukkig geen last meer. Jammer genoeg is nu mijn wederhelft gekwetst. Op zijn beurt is hij al een week looploos en van herbeginnen is nog geen sprake.
Maar gelukkig is de pijn verschoven van mijn rug naar mijn linkerbovenkiezen. Alhoewel? Zo 'gelukkig' is dat niet, het doet verrekkens veel pijn.
Mijn tandarts heeft vrij spreekuur op zaterdagvoormiddag. Hopelijk maakt hij hier morgen geen uitzondering op.
Desondanks heb ik genoten van het lopen. Toch weer 15 km op de loopteller. En dankzij de tandpijn kan ik nu gemakkelijk van de paaseieren afblijven. Ieder nadeel heb zijn voordeel!
Sinds vandaag heb ik de trainingen hervat. Had eergisteren nauwelijks rugpijn, gisteren weer wat meer en deze morgen voelde ik gelukkig helemaal niets. Heb wel het zekere voor het onzekere genomen en alsnog 2 pillekes (ontstekingsremmers) geslikt.
Zonder problemen heb ik 11 km gelopen. 't Is te zeggen zonder rugproblemen, maar 'k had wel wat te laat gegeten. Tijdens het lopen heb ik niets gevoeld en nu nog niet, maar 'k ben dus benieuwd naar morgen en overmorgen. Ik zou toch zooooooooooooooooo graag gewoon terug de trainingen hervatten.
Vandaag een laatste rustdag. Het verwaarloosbaar pijntje dat ik nu nog voel, heb ik wel meer. Volgens mij heb ik de schuldige van mijn rugproblemen gevonden. Jawel, wie zoekt die vindt...
Johan en ik delen nu al bijna 15 jaar de bedsponde (waarvan in juni 14 jaar legaal) en we slapen nog steeds op onze eerste matras. Volgens de fabrikanten gaat zo een ding slechts 10 jaar mee, volgens mijnheer pluimgewicht 20 jaar. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen, zeker?
Terwijl mijn sportieve gezinsleden zich nu moe maken op de piste of in het bos, volg ik mijn verstand in plaats van mijn gevoel. De pijn is verminderd, maar blijft op de achtergrond zeurderig aanwezig. Dus sla ik mijn eigen goede raad, die ik eerder al eens aan sommige loopmaatjes gaf, niet in de wind. Enkele dagen achter elkaar pijn? Dan is het beter om een looppauze in te lassen, zodat het niet van kwaad naar erger kan gaan, toch?
Nu ondervind ik zelf ook eens aan den lijve hoe moeilijk dat dat is als je loopverslaafd bent. Temeer omdat de goesting om te lopen momenteel groter is dan de pijn zelf.
Ach, weet je wat? Ik verbijt mijn goesting en duik de diepvries in. Wellicht kan Ijsboerke me een beetje opmonteren!
Grz
een fanatieke keep-op-runster
PS Ik werd bijna op heterdaad betrapt met de ijsboer. De kinderen komen zojuist binnen, ze blijken vandaag geen training te hebben! Johan heeft ze naar huis laten joggen (3,5 km). Als ze geluk hebben, heb ik nog wat voor hen overgelaten..
'k Was net aan 't bedenken dat ik, als ik verder doe zoals ik bezig ben, dit jaar niet 1.500 maar zelfs 2.000 km op mijn loopteller zal hebben staan. En lap! In een fractie van een seconde ben ik verdubbeld in leeftijd. Eén steek in mijn onderrug en ik loop, neen, ik slof, rond als een oud besje met gebogen rug.
Ik heb dit al eerder meegemaakt. De eerste keer een drietal jaar geleden, in de vierde of vijfde week van de start-to-run, net toen ik de smaak te pakken begon te krijgen. Volgens de dokter was het een lichte lumbago. 't Had, tot mijn opluchting, volgens hem niets met lopen te maken, maar 'k kreeg wel een weekje loopverbod.
Daarna is het mij nog een keertje overkomen en nu dus alweer. Niet zo ernstig. 'k Ga niet naar de dokter, ben er maandag trouwens nog geweest, 'k heb hem al genoeg gesponsord deze week. Deze keer stel ik mijn diagose zelf. 'k Heb nog medicatie van de vorige keer. Baat het niet, dan schaadt het niet. Denk ik toch.
Gelukkig loopt mijn loopteller niet achteruit zoals onze elektriciteitsmeter. Maar ik moet toch lichtjes balen. Ik had er zooooooooveel goesting in!!!
Grz
een fanatieke keep-on-runster die haar verstand gebruikt
PS Gisteren heb ik, min of meer, de training van maandag, waarvoor we forfait moesten geven, ingehaald. We gingen bij mijn schoonouders op bezoek en ik heb het traject, de heenweg althans, al joggend afgelegd. Toch goed voor 8 km. That's all voor deze week, vrees ik.
... maar veel te goed weer om te schrijven. Vorige week heb ik respectievelijk 10, 11, 12 en 13 km gelopen. Goed voor een weektotaal van 46, net alsof ik voor een halve marathon aan het trainen ben. Niet dus. De volgende wedstrijd is gepland op 4 juni in Zutendaal: een halve halve marathon, een kwart marathon dus. Met een héél pittig parcours heb ik me laten vertellen.
Verder gaan we binnenkort ook op trainingsstage aan zee. Eergisteren kreeg ik even spijt van mijn inschrijving, toen ik door de Limburgse duinen klefferde. Aan zee is er ook veel zand, naar het schijnt. . Voor de rest liep ik zondag heel ontspannen. Heerlijk dat weer, ik weet het, ik val in herhaling, maar het IS gewoon zo. Ik werd pas tam gemaakt door een bergske. Ik houd het duidelijk liever vlak. Gemakzucht? 'k Zal in Zutendaal nog vaak mogen zuchten, vrees ik, maar niet uit gemak...
Gisteren ben ik bij de dokter geweest. Mijn pillekes voor de hoge bloeddruk waren op. 'k Ben er nochtans in geslaagd om met een doosje van 56 stuks (één per dag) een negental weken toe te komen . Toch kreeg ik geen slechte punten van de dokter. Mijn bloeddruk was OK en hij complimenteerde me weeral met mijn sportieve levensstijl. 'k Kreeg deze keer een doosje van 98 stuks voorgeschreven. Het nadeel van deze pillen, grapte de dokter, is dat je er langer door gaat leven. Niet met mijn therapietrouw vrees ik. 'k Ben benieuwd wat hij me over VIER maanden te vertellen heeft. Volgens hem kan ik er op termijn zelfs nog vanaf geraken...
Zo nu ga ik ontbijten en proberen om aan mijn pilleke te denken.
Vandaag ben ik jarig. Negendertig ben ik nu. Als kind was ik ervan overtuigd dat ik de 40 nooit zou halen. Maar ja, toen leek dat nog zó ver weg en voor je er erg in hebt, is dat ineens héél dichtbij. Niet dat ik het erg vind om 40 te worden. Helemaal niet, zelfs. Ik hoop dat ik ze mag worden en dat ik niet over een zesde zintuig blijk te beschikken.
Ik ben nog mijlenver verwijderd van een midlifecrisis. Wat is dat toch met al die lopers die voor een bepaalde leeftijd een marathon willen lopen? Nu ja, beter dat dan de cougar uithangen of je partner bedriegen met een jong poppemieke.
Als ik beslis om ooit een marathon te lopen, mogen jullie me meteen laten colloceren. Ik blijf erbij dat dat niet gezond is en gewoonweg nergens toe leidt, tenzij tot ene hoop miserie.
Enfin, vandaag hebben we een traditionele intervaltraining gedaan, 8x 1 kilometer, en het liep biezonder goed. Misschien omdat ik wist wat ons nadien te wachten stond. Om te trakteren had ik immers enkele flessen cava en wat chips (hot and spicy, in aanloop naar de 40) meegesmokkeld.
't Was SUPERgezellig. Bedankt loopmaatjes, inclusief trainers uiteraard!
Ik heb de halve marathon goed verteerd. Alleen de dag erna een beetje pijn in de bovenbenen en that's it. Na ons saunadagje van afgelopen maandag had ik geen behoefte om te lopen. Je hebt de hele dag voor en na onder de douche gestaan en om je dan achteraf terug in het zweet te werken. Liever niet. Bovendien smeekte mijn lichaam nog om rust.
Door deze onthouding had ik woensdag ook meer goesting om te lopen. Niet te hard en niet te ver. Gisteren was het zalig loopweer én eindelijk langer licht, waardoor ik echt genoten heb van de jogging. Morgen staat er per uitzondering geen training op ons programma wegens andere plannen. Zo haal ik deze week zelfs geen 20 km en dat is al minstens 3 maanden geleden.
Vanaf volgende week gaan we terug naar het normale. Alhoewel? Is mijn leven nog hetzelfde? Of is mijn leven vóór anders dan mijn leven na mijn eerste halve marathon. Zoals mijn leven vóór anders is dan mijn leven na het krijgen van onze kinderen en mijn leven vóór anders is dan mijn leven na mijn eerste ervaring met de sensationele smaak van chocolade.
Net zoals ik me geen leven meer kan voorstellen zonder kinderen, kan ik me ook geen leven voorstellen zonder chocola. Evenmin kan ik me een leven zonder lopen indenken. Ik blijf dus lopen, al heb ik voorlopig nog geen nieuwe doelen gesteld.
Alleen...wat is nog de bestaansreden van deze blog?
Hallo Ik ben Hilde, een prille veertiger. Ik woon in een bosrijke omgeving ergens in Limburg. Mijn hobby's zijn lopen en lekker eten/snoepen (een noodzakelijke combinatie) en bloggen. Ik ben gelukkig getrouwd met Johan en samen hebben we 2 fantastische dochters.
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Hoe het liep, loopt en hopelijk nog verder (en sneller) zal verlopen!
. Voor de rest liep ik zondag heel ontspannen. Heerlijk dat weer, ik weet het, ik val in herhaling, maar het IS gewoon zo. Ik werd pas tam gemaakt door een bergske. Ik houd het duidelijk liever vlak. Gemakzucht? 'k Zal in Zutendaal nog vaak mogen zuchten, vrees ik, maar niet uit gemak...
maanden te vertellen heeft. Volgens hem kan ik er op termijn zelfs nog vanaf geraken...
