Door een toevallige ontmoeting in 2008 nam mijn leven een DRASTISCHE wending. 
Voorheen lag ik elke avond in mijn zetel te vervetten voor de TV.  Vooral op vrijdagavond, op het einde van de werkweek, was ik doodop en vond ik wekelijks troost in een zakje chips met een lekker drankje erbij.  Dat had ik toch wel verdiend, niet?  De vervetting nam langzaam maar zeker toe...
Tijdens het jaarlijkse KWB-ledenfeest kwam ik toevallig naast de trainer van de Start-to-Run te zitten.  In de loop van de avond raakten we aan de praat over zijn favoriete thema, lopen dus.   Dankzij zijn aanstekelijke enthousiasme werd mijn vage voornemen om ooit eens aan de Start-to-Run deel te nemen concreter. Ik beloofde hem om me bij de eerstvolgende reeks in te schrijven.  En belofte maakt schuld, niet waar?  In april schreef ik me samen met 2 vriendinnen in, alsook een 40-tal anderen.

Dit vereiste een engagement om 3x per week tijd vrij te maken.  In het begin leek dit een opgave, maar gaandeweg begon ik ernaar uit te kijken.  Ik nam me voor om na afloop toch minstens 2x per week te blijven lopen.  Al twijfelde ik er op dat moment sterk aan of ik dit ook op lange termijn wel zou kunnen waarmaken.
De trainingen waren plezant, niet te zwaar (we zorgden er immers voor dat we konden blijven tetteren) en al vlug merkte ik dat mijn conditie toenam.  Daarnaast motiveerde ik mijn man Johan, die nochtans al een goede conditie had, om  het programma op zijn eentje te doorlopen (hij moest immers op onze kinderen letten tijdens mijn trainingen), zodat we op termijn samen zouden kunnen gaan lopen bij de keep-on-runners. Aanvankelijk zag  hij dat niet zo zitten omdat hij, naar eigen zeggen, een hekel had aan lopen.  Maar uiteindelijk overwon de liefde het en... deed hij wat ik van hem verlangde.  In juni 2008 sloten we beiden aan bij de keep-on-runners van AVT Maaseik, nadat ik mijn 5km-test met glans had afgelegd. Sinds april 2009 zijn ook de kinderen aangesloten bij de recreanten, zodat ons hele gezin een gezamelijke hobby heeft.

Dat de loopmicrobe mij zou infecteren en zich nog meer zou innestelen in mijn body - met een inmiddels aanvaardbare BMI - had ik nooit durven verhopen.  Het eerste jaar bleef ik nog bij mijn 5 tot maximum 7 km per training en dit 3x per week.  Maar vanaf 2009, toen op Dwars door Hasselt voor het eerst de 10 km werd ingevoerd, was er geen houden meer aan.  Niet alleen de afstand maar ook de frequentie werd opgedreven.  Momenteel loop ik 4x per week, waarvan één intervaltraining, en een weektotaal van rond de 30 km.  Mijn verste training is 15 km, met als hoogtepunt mijn deelname in oktober jl. aan Dwars door Hasselt (15 km).  Hierdoor lijkt een halve marathon ineens niet meer zo onoverkomelijk...

Grz

een fanatieke keep-on-runster