Hoe het liep, loopt en hopelijk nog verder (en sneller) zal verlopen!
Welkom, sympathisant!!! Met deze ludieke loopblog wil ik de beginnende en de recreatieve loper een hart onder de riem steken. Met succes doorliep ik in 2008 de start-to-run bij AVT Maaseik. De loopmicrobe kreeg me spoedig in z'n greep en samen met mijn man sloot ik aan bij de keep-on-runners. Inmiddels vormen we een hecht loopgroepje, dat evenwel openstaat voor enthousiaste nieuwkomers. In de loop der jaren nam niet alleen het plezier in het lopen toe, maar ook mijn ambitie. Via deze loopblog wil ik duidelijk maken dat je niet hoeft over te lopen van talent om grenzen te verleggen. Een gigantisch doorzettingsvermogen volstaat. Kom je voor het eerst kijken op deze blog? Lees dan het verslag van 29.11.2010 en mijn gedichtje van 14.02.2011 en je zal begrijpen wat ik bedoel. Veel lees- en loopplezier en hopelijk tot blogs!
26-03-2012
Venloopt 2012 : een negatieve split in een uitermate positieve dag
Beste bloglezer
Gisteren had ik een fantastische dag en ik ben er zeker van dat ik niet de enige was
Om te beginnen genoot ik al van de voorafgaandelijke wedstrijdspanning.
Beduidend minder stress dan vorig jaar, maar zo'n lichte aangename spanning, je kent dat wel... Geen zorgen over het feit of ik wel genoeg gegeten en gedronken had. 10 km is immers te kort om je hier druk over te moeten maken. Geen zorgen over het feit dat ik nog niet gekakt had (want dat had ik al).
Een mooie ontspannen start dus, waarbij ik genoot van de ambiance naast en op de straat, de warme zonnestralen op mijn gelaat en de kleurige sliertjesregen die terzelfdertijd met het startschot vrolijk naar beneden dwarrelde.
Al spoedig bleek ik een slechte en onloyale haas te zijn voor mijn loopmaatje met wie ik samen tegen 5'20" zou gaan lopen. Na 2 à 3 te snelle kilometers koos ik immers het hazenpad en muisde er - met permissie weliswaar - vanonder. Bij de vijfde kilometeraanduiding (volgens mijn horloge 100 meter verder) klokte ik 26'21" en ik besefte dat ik mijn doelstelling zou kunnen halen. Dat motiveerde me des te meer om nog een tandje bij te steken en ik begon stiekem te dromen van een tijd van maximum 52 minuten.
Zoals geprogrammeerd stopte mijn horloge op 10 km bij met een tijd van 51'23", maar in de praktijk had ik nog - shit, shit, shit - honderd meter te gaan. Dus finishte ik in 51'51" horlogetijd en in 51'58" geregistreerde, dus officiële tijd. Zeven seconden meer is wel een groot verschil, but who cares, ik zit onder de 52 minuten. In mijn leeftijdscategorie haalde ik zelfs een 22ste plaats op 222 leeftijdsgenoten. En dan werd er hierbij rekening gehouden met de brutotijden en niet met de nettotijden, want dan mocht ik zelfs nog 6 plaatsen naar voren schuiven.
Zonder intervaltraining liep ik voor mijn doen een meer dan aanvaardbare tijd. En dit versterkt mijn besluit om de intervaltrainingen tot een minimum te herleiden. Voor amper 8 seconden tijdwinst per km wil ik mijn rug nog wel wat sparen.
Na de wedstrijd ging ik nogal heftig op in mijn rol van supporter voor de lopers van de halve marathon, waaronder mijn halve trouwboek. Ik brulde en riep heel wat onbekenden bij hun naam - deze stond immers genoteerd op het startnummer - en dat lokte wel enkele verraste reacties uit van lopers die mij van haar noch pluim kennen. Mijn supportersenthousiasme werd echter abrupt onderbroken toen er plots een loper recht voor mijn neus begon heen en weer te zwalpen, van de ene op de andere seconde wit wegtrok en vervolgens in elkaar stuikte. Gelukkig werd hij net op tijd letterlijk onder de arm genomen door een loopmaatje, waardoor hij, amper 10 meter van mij verwijderd, niet al te hard met de grond in aanraking kwam. De hulpdiensten kwamen snel ter plaatse en de organisatie zorgde ervoor dat de weg deels werd vrijgemaakt zodat andere lopers niet over hem zouden struikelen. Een twintigtal minuten later stond hij terug recht als een pasgeboren kalfje dat probeert te lopen. Maar zijn finishmedaille kon hij wel vergeten, dit amper 500 meter van zijn doel verwijderd.
Ook mijn man stond een beetje wankel op zijn benen na een puike eindtijd van 1u31'40". Heel tevreden met het resultaat, doch behoorlijk uitgeput. Zodanig zelfs dat hij 's avonds in de brasserie, in afwachting van onze bestelling, bijna ter plaatse in slaap viel. Zelf voelde ik me nog zo fris als een hoentje. Geen haan echter die daar die avond naar zou kraaien !
Grz
een fanatieke keep-on-runster (die volgend jaar opnieuw een halve marathon ambieert)
Prachtig weer. Lentekriebels? Neen, wedstrijdkriebels! Een tijdje geleden had ik nog bijna spijt dat ik me had ingeschreven voor Venlo, maar nu ben ik reuzeblij dat ik het gedaan heb.
Niet alleen voor de wedstrijd op zich, maar ook voor het hele sfeervolle gebeuren errond.
Zo blij als een kind ben ik met het pakketje dat mij de voorbije woensdag overhandigd werd door Ton van Stepco. You may be sure: I'll let my IT running! Mooi T-shirt, Ton, Yvonne heeft een goede smaak. ;-) Of ga je me wijsmaken dat je dat helemaal alleen gekozen hebt? Momenteel hangt het vrolijk droog te wapperen in het lentezonnetje.
Daarnaast verheug ik me ook op de prettige spanning vóór de start (is eigenlijk nu al een beetje begonnen), het gezelschap van mijn loopmaatjes, voor, tijdens en na, het enthousiasme van het publiek tijdens onze sportieve prestatie, de voldoening als ik de eindmeet bereik (liefst rond 53 minuten) en niet op zijn minst het gezellige welverdiende etentje achteraf. Het moet gezegd, mijn liefde voor het lopen gaat vooral door de maag!
I know, ik ben niet meer zo actief op deze blog. Dat komt omdat ik geen wedstrijden meer loop, of er alleszins niet meer voor train, waardoor er gewoonweg beduidend minder te vertellen valt. Trouwens, de intervaltrainingen heb ik eigenlijk nog geen seconde gemist.
En toch... zo een klein weekje voor de Venloop, waar ik vorig jaar voor de eerste, en vermoedelijk ook enige, keer een halve marathon liep en waar ik me dit jaar beperk tot 10 km, begint het toch weer een klein beetje te kriebelen. Ik heb niet getraind op snelheid, maar heb uiteraard wel genoeg kilometers in de benen om probleemloos 10 km te lopen (en helaas ook vier extra kilo's ballast mee te zeulen).
Hallo Ik ben Hilde, een prille veertiger. Ik woon in een bosrijke omgeving ergens in Limburg. Mijn hobby's zijn lopen en lekker eten/snoepen (een noodzakelijke combinatie) en bloggen. Ik ben gelukkig getrouwd met Johan en samen hebben we 2 fantastische dochters.
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Hoe het liep, loopt en hopelijk nog verder (en sneller) zal verlopen!
!
