De rit naar Clearlake is lang, maar is het wel waard ! We worden meer dan hartelijk ontvangen in wat ondertussen onze tweede thuis is geworden. Onze vaste stek voor de komende week is ongetwijfeld de bar van Tom waar we diepgaande gesprekken zullen hebben en elke avond de wereld zullen verbeteren en de politiek regelen. We starten met een 'beer tasting' van Amerikaanse en Belgische bieren (onze halve valies dus, en nu is er plaats om te shoppen !). Na de bbq komt Doug aan, die sinds anderhalf jaar zijn eigen bier brouwt en uiteraard moeten we ook dat proberen. Met een half stuk in onze frak (not me) en heel wat bier en wijn later, verwelkomen we Kristi, Arvin en Malea. We delen onze kadootjes uit : bier, bier, bier, een beetje peperkoek, Destroopere speculoos, advocaat en nog bier en kruipen onder wol.
Na een stevig ontbijt met braambessenpannenkoeken (die ik thuis absoluut ook moet uittesten), maken we ons klaar voor een dagje op het meer. Johnny probeert wakeboarding, wat hopeloos blijkt, Lennert doet 'boogieboarding' waarbij hij op een minisurfplank zachtjes door de boot wordt voortgetrokken. Hij heeft de smaak helemaal te pakken want na de lunch, kruipt hij op de 'tube' (een ronde luchtmatras met handvaten) en zwiert hij aan hoge snelheid achter de boot aan ! Duidelijk kicken en hilarisch om te zien. We moeten hem smeken om terug in de boot te komen en met blozende kaken (en morgen ongetwijfeld heel pijnlijke spieren) kruipt hij met tegenzin in de speedboat.
Meer moet dat niet zijn : slapen, uitgebreid ontbijten, het meer op, nog meer het meer op, aperitieven en bbq ... Morgen doen we het op onze manier : identiek maar met een Jeroentje Meus recept voor het avondmaal. Zalmburgers kunnen nl perfect op de bbq !
21-08-2011 om 02:19
geschreven door mama van Lennert
1 nachtje Vegas is voldoende voor onze lijn : de buffetten zijn zo overheerlijk dat we hier na drie dagen met een indigestie in bed zouden liggen. Zou niet slecht zijn, wegens suite met jacuzzi, maar er lopen hier reeds ruim voldoende zwaarlijvige mensen (waarvan verschillende zich op een 'Benidorm Bastards' wagentje voortbewegen) ... Een ochtendje aan het zwembad, omringd door stukken Egyptische tempel, volstaat voor tien jaar aan zelfvertrouwen. Even noteren : dat mensen met een XXXL maat best geen luipaard-of tijgerprints dragen (maar eigenlijk, wie wel ?). Dat Nederlanders hun mond niet hoeven open te doen om te weten dat het Nederlanders zijn (en dat Britten een bleek lijf en veel tatouages hebben). Dat Japanners niet van de zon houden gezien hun hoeveelheid kledij in laagjes en paraplu's (maar wat kom je dan zoeken aan een zwembad zonder schaduw bij 40 graden ?). Dat Barbie bestaat en Ma Flodder ook. Dat (bij voorkeur kale) mensen met een bleke huid denken dat ze uren in de zon kunnen liggen zonder te verbranden (niet dus en zo krijg je kale kreeften tegen cocktail hour). Dat er bijzonder veel fitte zeventigers rondlopen en evenveel zeventigers die denken dat ze 3x7 zijn, te oordelen aan hun outfits. Dat ik me vanaf nu bij het horen van het begrip 'kranig oudje' een klein grijs dametje met roze zonneklep, dito lippenstift en nagels, bloemetjesshort en wit t-shirt, gigantische handtas, grote retrozonnebril, blinkende oogjes en een grote daiquiri in de hand zal voorstellen. Dat frozen cocktails aan het zwembad, in de zon, ongetwijfeld smaken, maar dat ik niet eens tot 's avonds hoef te wachten om te weten hoe het voelt na een stuk of vijf ervan (de grootte van die frozen cocktails kan ik ook niet vatten, ik had al buikpijn na een halve, een dame blanche met vier bollen ijs valt minder zwaar). Dat Parijs, New York, Luxor, Venetië en Singapore in Las Vegas liggen (ik ben er vast nog enkele vergeten). Dat ik begrijp waarom Celine Dion en Elton John een x-jarencontract voor Las Vegas hebben getekend (zouden ze geen achtergrondzangeres zoeken ?).
En oh ja : Elvis is alive (echt waar) !
19-08-2011 om 06:49
geschreven door mama van Lennert
Aankomen in Las Vegas geeft steeds een beetje kriebels in de buik. Naast Disneyland is het voor mij absoluut de 'happiest place on earth', ondertussen is ook Lennert besmet door het Vegas-virus. We logeren in het Luxor hotel, waar we door een gigantische sfinx verwelkomd worden en de reusachtige pyramide betreden om in te checken. De lobby van het hotel is gedecoreerd met grote Egyptische faraobeelden, obelisken enz .... Onze kamer met bubbelbad heeft een prachtig uitzicht op de Strip (Las Vegas Boulevard) en de sfinx. We wandelen naar het nabijgelegen Excalibur-hotel, een kasteel,compleet met ridderthema, voor een spotgoedkoop maar overheerlijk buffet. Lennert is er helemaal klaar voor en slentert bij 40 graden en meer van hotel naar hotel met de M&M's winkel als einddoel. We kopen flesje water na flesje water wegens bijna gedehydrateerd door de hitte en zoeken zo vaak mogelijk de koelte van de airco op in de vele hotels. Langs New York New York met het Vrijheidsbeeld en een rollercoaster, naar Planet Hollywood Hotel met de overdekte (en koele) Miracle Miles Shops, tot hotel Flamingo met een heuse exotische binnentuin met uiteraard flamingo's. Aangezien water weinig smaak heeft, maken we een obligate stop in het Hard Rock Cafe voor een frisse cocktail en een koude pint. Wat nergens anders in de VS wordt toegestaan, is hier perfect mogelijk : roken in de casino's, drinken op straat, cocktails en frozen margaritas in felgekleurde drinkbekers, halfnaakte vrouwen op posters, invitaties voor hippe bars en louche night clubs ... what happens in Vegas, stays in Vegas.
Wat ons betreft, zijn het vooral onze centen die in Vegas blijven : we shoppen naar hartelust in de leuke
souvenirwinkeltjes maar wagen ons liever niet aan het gokgedoe. Het is nochtans iets dat je ongetwijfeld
eens in je leven moet proberen, maar met onze Lennert is het maar net toegestaan om over de tapijten
tussen de 'one-arm-bandits' te wandelen. Hij kijkt zijn ogen uit naar al die lichtjes en slaat meteen de nagel op de kop : 'mama, dit is een lunapark voor grote mensen' !
19-08-2011 om 06:47
geschreven door mama van Lennert
We hadden het cowboy-gevoel al helemaal, maar na ons diner in het Cowboy Smokehouse in Panguitch, wanen we ons echt in een spaghettiwestern. Het kleine restaurant straalt gezelligheid uit, net als het hele dorpje. Het 'ons kent ons' gevoel en behalve de dorpsbewoners in jeans en versleten boots, stikt het hier van de toeristen op doorreis. We worden hartelijk ontvangen en krijgen een beperkte maar 'stevige' menukaart voorgelegd. De pinten komen in grote gekoelde 'mugs', de steaks zijn enorm, de kip ook en alles smaakt naar de houtskool ! Lennert smult van zijn baked potatoe en zijn lap ribbetjes. Aan de muur hangen zadels, schilderijen van ruige cowboys en een pancarte met de afbeelding van John Wayne, naast schedels van longhorn-koeien en opgezette hertenkoppen. Er hangt zelfs een elandkop. Alles waar het puriteinse Amerika (en Gaia) door geshockeerd wordt, is hier niet meer dan normaal. Ik verwacht enkel nog dat Clint Eastwood om de hoek komt ...
Het uitchecken 's morgens verloopt verrassend vlot, de knorrige Indiër wenst ons vier keer goeiemorgen, en houdt zelfs de deur naar de ontbijtzaal open (ik kon een zelfvoldane blik echt niet vermijden). Aangezien de koffie niet van de beste kwaliteit is, stoppen we nog even voor een tankbeurt (zowel voor de auto als voor onszelf). In het groezelige tankstation liggen de donuts op de rekken, de French Vanilla Cappucino is overheerlijk en de locals doen hun ochtendbabbeltje met op de achtergrond gezapige country music : stoere beren van venten, twee keer zo lang en breed als wijzelf die met hun kolenschoppen hun megamok omvatten, waarschijnlijk vorige week de laatste keer gewassen (de mok of de mannen, kies maar) in verschoten overalls en met gigantische pick-ups. Zulke momenten zijn even onvergetelijk als het natuurschoon van de voorbije dagen !
We maken ons klaar voor een totaal andere wereld : viva Las Vegas !
19-08-2011 om 06:45
geschreven door mama van Lennert
Van ruwe rotsen naar een kunstmatig aangelegd meer, we komen aan in Page, vlakbij Lake Powell en de immense Glen Canyon dam. Aangezien we behoorlijk vroeg arriveren en Lennert gisteren niet aan zwemmen toekwam, nemen we de tijd om even een frisse en welkome duik te nemen. Bij ruim 35 graden kan dat al eens deugd doen. Door het uitgebreide ontbijt hebben we geen lunch genomen en gaan we voor een vroeg diner in de Dam Bar & Grill. Gigantische porties die zelfs een reus niet kan opeten (Lennert eet kaas met penne ipv penne met kaassaus...), American football op tv en een frisse pint. We genieten van de zonsondergang en kruipen vroeg onder de wol (alhoewel een lakentje volstaat gezien de hitte).
We zijn dus ook vroeg op de been en begeven ons op weg naar Zion National Park. Ik heb het meer voor dit park aangezien het tastbaarder lijkt. Je rijdt er tussen de rotsen, door de canyons terwijl je in de Grand Canyon vanop het plateau naar de diepte staart. Nog meer natuurgeweld, stevige rockmuziek op de radio en snikheet ... We picknicken en wagen ons aan een (korte) steile wandeling alvorens we richting Bryce vertrekken.
Van hier gaat het richting Bryce Canyon. Lennerts batterij (althans die va, zijn Nintendo) is helemaal leeg waardoor de fun van het fotograferen eraf is en hij besluit dat hij genoeg rotsen en stenen gezien heeft. We bombarderen hem tot co-piloot op de passagierszetel en duwen hem een parkplan in de handen. Ook al zijn we er vrij zeker van dat hij enkele 'viewpoints' al dan niet opzettelijk is 'vergeten', toch zien we weer een ongelooflijke natuurpracht. Bryce is gekend voor de vele 'hoodoos', rotsen die door de jaren heen door de wind, regen en ijs zodanig vervormd zijn dat er natuurlijke bruggen, hanenkammen en vreemde constructies ontstaan.
Bij aankomst in het hotel is er discussie omtrent het al dan niet in orde zijn van onze reservering. De frustratie moet er even af, arme Indiër aan de receptie, we hopen dat het morgen bij het uitchecken in orde zal zijn. Hotels houden niet van bezoekende reisagenten en al zeker niet van ontevreden reisagenten. Vreemd ras hoor ..
17-08-2011 om 05:23
geschreven door mama van Lennert
Na een verkwikkende nachtrust in een superhotel (even reclame maken, want het Canyon Plaza Resort wordt op Tripadvisor de grond in geboord en niets is minder waar !), nemen we een stevig ontbijtbuffet. De fijne keuken vind je nu eenmaal niet in dit gedeelte van de US, daarvoor moet je andere oorden opzoeken. Maar qua calorieën kan het tellen : French toast, pancakes, ei, ei en ei, spek, worsten, gehakt, hash brownies (patatjes dus), ....
Tijdens ons bezoek aan de oostkant van de Grand Canyon, herinnert lennert zich dat hij met zijn Nintendo DS ook foto's kan nemen, dankzij het SD-kaartje van Pepe (dus Pepe, als je het niet meer vindt : het kaartje zit nu in Amerika). We hebben vermoedelijk zo'n vierhonderd foto's, waarvan vermoedelijk ook met mensen die we niet kennen ...
Iedere stop is anders, groots, overweldigend. Hier wordt een mens stil van en rijst het besef hoe nietig we zijn tov Moeder Natuur. De Grand Canyon ligt er al eventjes, de kloof heeft zich gevormd over zo'n zes miljoen jaar en strekt zich uit over zo'n 450 km. De Canyon is 16 km groot en tot 1500 m diep. Cijfertjes uit de reisgids die plots tastbaar worden bij het aanschouwen van deze scheuren, kloven en rotsen. Voor Lennert is het zowat het mooiste dat hij ooit zag, Johnny neemt nog eens vierhonderd foto's en ik word er helemaal stil van (echt waar). Ik wil gewoon zitten, op een rotsblok en kijken, eindeloos turen naar eenzelfde plekje dat iedere minuut verandert door de speling van zon en wolken. Mijn verstand kan zo'n natuurgeweld niet aan : het is zo enorm dat het irreëel lijkt ...
17-08-2011 om 05:20
geschreven door mama van Lennert
Het is een lange rit tot de Grand Canyon, maar absoluut de moeite waard. Het gigantische natuurwonder legt zelfs onze Lennert (eventjes) het zwijgen op. We besluiten de westkant eerst te bezoeken en nemen een van de vele shuttlebusjes (wat ik mijn klanten steeds afraad, maar ik heb besloten om deze vakantie alle initiatief aan mijn mannen over te laten, wat vast voor interssante ervaringen zal zorgen) naar Hermit's Rest. De bedoeling is dat je dan aan de verschillende 'view points' uitstapt, maar aangezien noch vader noch zoon gewoon zijn om de boel te leiden (meestal lijden ze), genieten we van een lange panoramische rit. Het eindpunt van deze route is niet met de wagen te bereiken, dus we moeten ons wel als vee in de bus laten drijven. Een ding moet wel gezegd : alles verloopt op z'n Amerikaans, dwz als een goed geoliede machine en gedisciplineerd. Doe hetzelfde in Europa en je wordt er onder de voet gelopen ... Terwijl we eindeloos foto's nemen, pakken dreigende wolken zich samen boven de immense Canyon en begint het zachtjes te druppelen. Een enorm onweer barst los en uiteraard zijn we niet voorzien op dit weer ! Dus laten we ons in de bus stampen, tussen -tig Japanners en Italianen (het barst er hier van) en hobbelen we terug richting parking. De regenboog aan het einde van de onweersbui maakt alles goed, een onvergetelijk moment.
We logeren net buiten het park en moeten dus 's avonds nog op zoek naar een hap. Tusayan is met moeite een dorp te noemen : vijf hotels, zeven restaurants, een handvol winkeltjes en een Imax-theater in the middle of nowhere. We opteren voor het Yippie-ya-ooo Steakhouse : men neme een oude schuur en een hoop tafels, een commerciële geest en een handvol obers met cowboyhoeden ... Succes gegarandeerd. No nonsense food, stevige kost (onze steak en ribben worden vergezeld van bonensoep, corn on the cob, een warm broodje, een patat in de schil en salade), lekker bier en pure Western. Yihaaaaa ....
17-08-2011 om 05:18
geschreven door mama van Lennert
Een stevig zondags ontbijt met heerlijke pannenkoeken, esdoornsiroop en braambessen ... We staan er kloek op voor onze rit vandaag. Langs Sedona (kwestie van onze chakra's nog eens op een rij te zetten), rijden we naar Oak Creek Canyon. De indrukwekkende rode rotsen van Red Rock State Park veranderen in gigantische hellingen vol pijnboombossen. We maken een panoramische fotostop aan een van de view points, waar een heleboel kraampjes met echte (!) Indiaanse juwelen uitgestald staan. Het moeten wel echte indianen zijn, aldus Lennert, want ze verkopen pijlen en dromenvangers. (Ze accepteren zelfs kredietkaarten ...) De tijd dat indianen met pluimen op hun hoofd, onder leiding van Winnetou en Geronimo door de prairies draafden, is al even voorbij. En nee, Lennert, we kopen geen pijl en boog ...
Op weg naar Williams, waar we willen halt houden voor de lunch, rijden we door een heus westerndecor : grote (rood met witte balken) houten schuren, pijnboombossen waaruit ieder moment Davy Crockett kan tevoorschijn komen, ... In Williams worden we terug naar de sixties gekatapulteerd. Het stadje ligt op Route 66, wat enorm tot de verbeelding spreekt, maar jammer genoeg veel van zijn charme heeft verloren. De eens zo belangrijke weg is nu een triestige, niet altijd goed onderhouden baan, die toevallig van de ene kant naar de andere kant van de VS leidt. Vergane glorie dus, maar wel de moeite om even een stop te maken want in Williams zijn er zowaar nog enkele echte Amerikaanse 'diners'. Restaurants zoals je ze alleen in Grease en Happy Days zag ! We lunchen met grote bekers cola, frietjes en onion rings met ketchup. Eigenlijk hadden we een milkshake moeten bestellen bij onze sandwiches, maar dat zou onze lijn niet ten goede komen ! Gigantische porties, Elvis op de achtergrond, Lennert glundert en geniet met volle teugen. ... We missen enkel nog the Fonz !
15-08-2011 om 06:13
geschreven door mama van Lennert
Nog 1 dagje relaxen in Phoenix alvorens we kilometers gaan vreten. Rick en Mitzi nemen ons mee naar het Heard Museum, waar we rondgeleid worden door een echte Hopi indiaan. Doodgewone kerel trouwens, maar Lennert is onder indruk van het feit dat hij indiaan is (lees : afstamt van ...) ! We stoppen in het Arizona Mills mall, voor een all American lunch in het Rainforest Cafe. Aangezien de temperatuur buiten behoorlijk hoog oploopt, is het best prettig in het winkelcentrum, ondanks de drukte (er zijn duidelijk nog mensen die er zo over denken). We blijven tamelijk lang hangen in de Disney Outlet store (hoe kan het ook anders) en keren huiswaarts voor een frisse duik in het zwembad. Lennert is niet van plan om vandaag nog aan land te komen, maar Rick heeft heerlijke spaghetti gemaakt, dus hij verandert vlug van gedachten. Nog een paar spelletjes biljart en ons bed lonkt ...
15-08-2011 om 06:11
geschreven door mama van Lennert
