Het regent. Goed voor Starbucks want we blijven gewoon wat langer hangen en de regen houdt zowaar op ! Terug de bus op voor Ground Zero. Het bezoek is online gereserveerd (we zaten toch lang genoeg bij Starbucks) en we zijn ruim op tijd. Eerst even langs het voorlopige museum en dat laat me niet onberoerd. Op 9/11 zaten wij, met een kleine Lennert in mijn buik, in California. Zeggen dat we het meegemaakt hebben, is zever want we zaten zowat even ver als de thuisblijvers. Maar de impact was gigantisch : onze terugvlucht werd geannuleerd en we moesten langer in de VS blijven dan voorzien. Normaal gezien zou ik daarvoor tekenen maar onder zulke omstandigheden waarbij de wereld letterlijk even stil staat en zeven maanden zwanger zijnde, had ik alles gegeven om naar huis te kunnen. De paniek bij de Amerikanen, de onmacht omdat hun onaantastbare land plots zo werd aangevallen, het ongeloof en de angst kan ik nog zo oproepen. Dus ja, dit doet me wat. De beelden van de twin towers, de getuigenissen van de overlevenden, de restanten van een brandweerhelm, ... om kippenvel van te krijgen. We lopen ook even langs het kerkje rechtover het vroegere WTC dat als bij wonder de aanslag heeft overleefd en waarvan het ijzeren hek onuitwisbaar in ieders geheugen gegrift staat als muur waar foto's, opsporingsverzoeken, brieven ... werden achtergelaten.
Voor het 9/11 Memorial moet je uiteraard ook door security .. Het blijft de VS nietwaar. Een concentratie aan agenten, security mensen en vrijwilligers loodsen ons overal door, we moeten zo'n vijf keer ons ticket laten controleren (iedereen, dus het is niet omdat wij er onbetrouwbaar uit zien), pa oefent vlot zijn zinnetje 'I have new hips' en plots staan we er. Op de site, aan de Memorial pools met 3000 namen van slachtoffers van 9/11. De bouw van de Freedom tower gaat vooruit maar er is nog heel wat werk te verrichten.
New York is duidelijk getekend door de aanslagen en blijft alert. Voor mij blijft het onbegrijpelijk ... Hoe krijg je iemand zover dat hij een vliegtuig kaapt en er bovendien mee in een wolkenkrabber vliegt ?
Pa besluit dat we rond zijn en de hoogtepunten hebben gezien. De boottocht slaan we over wegens teveel water, Seaport (winkeltjes !) blijkt heel gezellig te zijn en de United Nations en The Waldorf Astoria doen we op Japanse wijze : we nemen er een foto van. De bus brengt ons naar Times Square en ik stuur pa nog even naar ToySaurus ... De meest fantastische speelgoedwinkel ter wereld, de droom van ieder klein (en groot kind), met een levende (hm) T'rex, Spiderman en de Empire State Building in Lego. Dan nog even langs de obligate souvenirwinkeltjes met louche Indische uitbaters (van het kaliber 'hoe verder je gaat, hoe goedkoper de t-shirts') en dan even pauzeren voor onze laatste avond in The Big Apple !
10-05-2012 om 14:57
geschreven door mama van Lennert
Dag 2 is zodanig volgepland dat ik bij aankomst in het hotel (voor ons diner) niet eens mezelf kan motiveren tot bloggen. We zullen in alle geval wel kunnen zeggen dat we NY gezien hebben ...
Zoals aanbevolen door de lieve dame van de busmaatschappij starten we vroeg voor de Ferry naar Liberty Island, na onze dagelijkse Starbucks mocha waar zelfs pa zot van is. Hij heeft de koffie eerder toevallig ontdekt toen hij zich een warme chocomelk vroeg en daarna lustig mijn mocha uitdronk en zei dat het echt wel megalekkere chocomelk was. Tot zover pa en Starbucks.
Het is ongeveer een uurtje 'bussen' in de ochtendspits (alsof het op een ander tijdstip minder druk is in NY ??) en bij aankomst in Battery Park worden we meteen getrakteerd op een hevige windvlaag en een security controle waarbij we ons zowaar op de luchthaven wanen. Enkel onze schoenen moeten niet uit maar voor de rest is het al even erg. Ach, tijdverdrijf tijdens het wachten, in Disneyland is dat ook en daar klagen we toch ook niet ?
We waaien bijna van de Ferry af en wandelen langs Lady Liberty enlightning the world ... Ze is echt wel gigantisch, die dame. Dan gaat het terug de ferry op, Ellis Island slaan we over wegens druk programma en we pikken aan wal vlug een hotdog langs een van de vele kraampjes mee ...
Volgende rit is een twee uur durende bustour door Brooklyn, over de Manhattan Bridge en langs de Brooklyn Bridge. Met gele vuilniszak deze keer wegens toch wel wat regendruppels hier en daar en als echte toeristen laten we ons daar niet door kisten. We zullen NIET onder het afdak zitten en wel in de openlucht, met snotvalling, stijve nek en verwaaide haardos (maar daar heeft pa niet echt last van) vandien. 100 foto's en twee uur film later nemen we opnieuw de bus naar de Empire State Building van waar we tien blokken richting hotel stappen. Zoveel beweging verdient een vieruurtje en onderweg kopen we een 'chocolate fudge cupcake' (letterlijk en figuurlijk een hele mond vol) en een raspberry macaroon ... Samen goed voor 5000 calorieën maar smaken doet het.
En hop, we zijn weer weg ... De Night Tour deze keer. Het meeste hebben we misschien wel al gezien maaaaar ... niet by night hè. Ondertussen zorgen brandweer en politie met loeiende sirenes voor het nodige spektakel (ik vermoed dat ze gewoon blokjes omrijden en de sirenes aanzetten voor de tourbussen) en staat zowat iedere politieagent uit NY wel bij pa op de film. De donut-etende agenten uit de films bestaan trouwens echt. Ze wegen ook echt 200 kilo ...
Twee uur later hopsen we van de bus, scheel van de honger wegens al negen uur. We ontdekken 'Heartland Brewery' een New Yorkse microbrewery met heerlijk 'Belgian Style' bier (o .. Nu worden we plots vaderlandslievend) en een uitgebreide menukaart. De ribben en de zalm smaken. De 'warm chocolate chip cookie dough pie' met ijs ook ... Nog eens 5000 calorieën maar dan in 1 gerecht. Ik heb al beter geslapen ... Er lag precies iets op mijn maag ....
10-05-2012 om 14:57
geschreven door mama van Lennert
Vroeg uit de veren en richting Starbucks voor het ontbijt want hier hebben ze gratis wifi en zo weet het thuisfront dat we het gehaald hebben. We schuiven mee aan in de ochtendspits in deze goed geoliede machine. Even later schuifelen we mee met de nine-to-five-ers voor onze hop on/hop off bus. Standaarduitrusting voor de New Yorkers ? Coffee, iPhone met oortjes en sportschoenen. Love it !
Het hop on/hop off systeem is ideaal : het spaart ons alvast wat wandelkilometers en op de dubbeldekbus kunnen we schaamteloos foto's nemen van de al dan niet vreemde voorbijgangers en NYPD (ongetwijfeld het meest gefotografeerde politiekorps ter wereld). We slenteren door Central Park en spotten talloze eekhoorntjes waarna we even pauzeren in een kerk voor een pint en een sandwich. Misschien het overwegen waard bij ons om de kerken terug te laten vollopen ? Vlakbij het Guggenheim museum trouwens ... Daarna trekken we verder naar het American History Museum (voor de kenners : hier werd Night at the Museum gefilmd) en Rockefeller Center. Eerst even stoppen in de gigantische NBC store met merchandising van o.a. House MD , Seinfeld, Friends en The Simpsons (niets gekocht, maar het was heel moeilijk) ... Bij ons heeft enkel Gertje door hoe je een product moet merchandisen maar ik denk dat hij hier de mosterd heeft gehaald. De 24/24h Apple Store hebben we uiteraard ook bezocht als hevige Apple-freak (ik pleit schuldig) en de Legostore is ook altijd fijn. Bij Christie's en Tiffany's wou pa niet binnen (en ik vermoed dat we met onze jeans en All Stars ook niet zo welkom zouden zijn, tenzij je Madonna of Donald Trump heet).
We trekken naar het Top of the Rock Observatory voor een prachtig panorama over NY vanop de 67e verdieping. Eens uit de lift heb ik een spierwitte en licht misselijke vader achter mij aan die naarmate hij pogingen tot filmen onderneemt, steeds witter wordt ... Zo voelt het dus om hoogtevrees te hebben ... 20 minuten later staan we beneden, een blitzbezoek heet dat dan. Pa wil een straffe pint, hij heeft ze wel verdiend !
We maken een korte stop in het hotel, waar we vanop de 22e verdieping best nog wat stadslawaai hebben en trekken te voet naar Times Square op zoek naar het BXL café waar we uiteindelijk niet binnengaan want witlof met hesp hebben we thuis ook. Het wordt een megasteak in Brasserie TSQ en wegens rechtover M&M's World kunnen we niet anders dan ook daar even binnenwippen. Onze valies raakt gevuld, de portemonnee leeg en de thuisblijvers verwend ... We beginnen ze te missen ...
En dan is het alweer tien uur en New York City draait volop verder : massa's toeristen, straatanimatie en inventieve bedelaars. Stoere politieagenten, schreeuwerige lichtreclame en de Rangers op Madison Square Garden. Bright lights, big city. Ons licht is uit voor vandaag !
08-05-2012 om 14:49
geschreven door mama van Lennert
Na een verkwikkende nachtrust genieten we van een heerlijk ontbijtbuffet met, jawel, zicht op de watervallen. Even later gaan we op weg voor een zware, lange rit naar New York : 700 km. Pa start en bij het oversteken van de grens naar de VS, moet zelfs de koffer open. Gelukkig weet pa al dat hij moet zwijgen en glimlachen. Hij heeft trouwens zijn andere cd'tje gevonden, zodat de hele golden oldies vervangen worden door een mix van jongere golden oldies, Eros Ramazotti, Bruce Springsteen, Clouseau en U2. Nu enkel nog tijdig brullen dat hij zich aan de snelheidsbeperkingen moet houden wegens heel wat controle van de Highway Patrol (nee pa, die laten u niet verderrijden omdat ge Belg zijt) en we komen er wel. Afgezien van de vele sanitaire stops .... Misschien moet ik toch overwegen om minder water te drinken in de auto.
Door wegenwerken, want die zijn er hier quasi zoveel als thuis, komen we in New York centrum terecht. Een zeer interessante ervaring maar meteen een pluim aan onszelf (althans na tien minuten brullen, verwijten en even onze tactiek herbekijken) want we slagen erin om onze wagen veilig door de stad te loodsen. Met dank aan de stratenplannen die ik steeds als een muilezel beladen met me meesleur. Want onze gps doet het niet zo goed met wolkenkrabbers ... Pa stuurt ons koelbloedig doorheen de straten van New York City en de file geeft ons voldoende tijd om de route te bestuderen, de borden te lezen en schaapachtig naar de andere chauffeurs te lachen terwijl we het stadspark omhoog houden zodat ze weten dat we (domme) toeristen zijn. Het afleveren van de wagen gaat vlot, de trein naar Penn station staat klaar en daar zijn we dan : afgepeigerd maar fier op onszelf ... If you can make it there, you'll make it anywhere ...
Nog even een Hard Rock Café'tje en Disney Store doen en we zijn klaar voor ons bed. The city that never sleeps ... Wij alleszins wel.
08-05-2012 om 14:47
geschreven door mama van Lennert
