Als je de jongste van een (dolle) bende bent, dan heb je in alle geval heel wat voorbeelden om je aan te spiegelen tegen je 40e verjaardag(sfeest). Ik denk dat ik gisteren precies heb gezien hoe ik mijn 40e verjaardag ga vieren ...
Men neme een hoop superleuke mensen, waaronder een kliek heel (h)echte maten, een grote pan lekkere paella, een mooie zaal, goed gevulde frigo's en beestig goeie muziek. En dat resulteert in een heerlijk en onvergetelijk feest. Nee, wij hebben geen Red Bull, pilletjes of 100 man nodig. Wij hebben mekaar, de sfeer, vriendschap en uiteraard die frigo's (voor de insiders : met droge worsten). En of er gefeest is ! Oud en jong (ik hoor uiteraard bij jong) door mekaar. Lennert heeft die ouwe rakkers de moonwalk geleerd (en we hebben nog heel wat feestjes nodig om die te perfectioneren ... Die van de ouwe rakkers toch). En ik veronderstel dat zij hem over enkele jaren wel andere dingen zullen leren.
Maar wat wij aan die jonge garde (en nu hoor ik er niet bij) hebben getoond, dat is hoe je echt ambiance moet maken en hoe belangrijk goeie maten (makkers, Maes) wel zijn. Het ziet er goed uit, de opvolging is verzekerd, mijn echtgenoot heeft zijn zoon getoond wat 'party-en' is. En hij wou nog lang niet naar huis (de zoon vooral) ... Bij sommigen was het licht uit, maar zoals bij alle stroompannes raakt ook dat wel opgelost. Af en toe een kortsluiting moet kunnen, toch op deze manier !
Shiny happy people en forever young. Twee schatten van jarigen, die niet mogen vergeten om 'slijpschijf' op hun lijstje van de Gamma te zetten ... Wie is de volgende die 40 wordt ?
16-10-2011 om 19:55
geschreven door mama van Lennert
Enkele weken geleden verscheen er op onverklaarbare wijze een 'bol' op mijn pols. Totaal pijnloos maar uiteraard verdacht. Geen nood, aldus de huisarts, van een cyste, maar doe maar even een echo en foto's (want iedereen moet zijn boterham verdienen). Geen banale cyste, zei de radioloog, er zit iets in, maar ik kan dat gerust verhelpen (hoewel een radioloog bij mijn weten nochtans foto's neemt en niet met naalden in je lijf boort). Nee hoor, zei ikzelf, ik hoor wel even bij de orthopedist (van het Grey's Anatomy kaliber, dus dat was best mooi meegenomen). En vier dagen later kreeg ik een datum voor het weghalen van de 'bol' uit mijn pols.
In het ziekenhuis ... Niet mijn meest favoriete stek ...
Zoals het hoort bij kwaaltjes en ziektes, was de bol quasi verdwenen naarmate de datum van het weghalen naderde ... Dus even 'bol' kweken en allerhande klusjes opknappen thuis, tot groot jolijt van de echtgenoot die nu vast spijt heeft dat de 'bol' weg is.
Vorige vrijdag was mijn uitstapje naar het ziekenhuis. Viel allemaal heel goed mee, de lokale verdoving en bijhorende spuit (atropine als ik me niet vergis, gelukkig kijk ik wekelijks naar House MD) zorgden voor een aparte gewaarwording : ze hadden me net zo goed een halve bak bier kunnen laten uitdrinken. Voordeel van de verdoving was het achterwege blijven van hoofdpijn wat na de bak bier niet het geval was geweest. Nochtans had ik eerst voor volledige verdoving gekozen, voor ieders bestwil, maar bemoedigende woorden van een vriend en knappe dokters kunnen al eens voor rare keuzes zorgen. No stress, quasi half verzopen (hopelijk heb ik niemand beledigd of een of ander dubieus aanzoek gedaan) en met koude voeten op de operatietafel ... Van de dokter heb ik niet veel gezien wegens scherm (van de operatie heb ik ook niets gezien, gelukkig maar) en geen lenzen of bril (en geloof me, dan zie ik echt geen steek). De koude voeten waren vlug verholpen met dank aan de verpleegster die voetmassages geeft. De gips rond mijn pols was best een verrassing wegens niets gezien en gevoeld ...
En wat die gips betreft : die mag er voor mijn part af. Douchen en naar 't wc gaan krijgen een andere dimensie, slapen is gevaarlijk (toch voor Johnny, maar tot nu toe heeft hij nog geen blauw oog). Koken is heel interessant, vooral het 'schillen en ontpitten van de tomaten' zoals het recept van vandaag zei. Onze menu krijgt een special touch deze week en is het niet te vreten, dan is er nog afhaalchinees (dat moet je niet snijden). Gelukkig heb ik een behulpzame echtgenoot en zoon in huis. Die laatste helpt ontzettend ... Ik ben er alleen nog niet van overtuigd of het vooruit of achteruit is ...
13-10-2011 om 17:09
geschreven door mama van Lennert
