Iedere activiteit die een kind beoefent, brengt de nodige offers met zich mee : regelmatige aanwezigheid, aandacht, oefening, ... Noem maar op. Iedere activiteit die een kind beoefent, moet op de een of andere manier in de kijker gezet worden door extra tornooien, evenementen enz ...
In de muziekschool doen ze dat aan de hand van een concert. De voorbereiding van het concert vereist een ongelooflijke flexibiliteit van de ouders door nieuwe tijdsschema's die vloeken met alle andere activiteiten, repetities op andere plaatsen dan gewoonlijk en brieven die niet altijd duidelijk maken waar of wanneer het kind eigenlijk verwacht wordt. Bovendien staan er in die brieven ook vaak 'dt' of andere ernstige schrijffouten.
Muziekschool is kunstonderwijs en dat is een andere manier van denken, leven en lesgeven. De mensen zijn er ontzettend creatief en zijn ervan overtuigd dat de ouders van de kleine muziekwonders dat ook zijn. Gelukkig hebben wij grootouders die ten allen tijd Lennert op eender welke plaats en eender welk tijdstip kunnen afleveren, maar ik kan me voorstellen dat heel wat mensen heel creatief moeten zijn met hun verlofdagen.
Na de vele repetities volgt natuurlijk het concert zelf. Het eerste jaar trommelde ik enthousiast alle (schoon)familie op, die al even enthousiast richting Cultureel Centrum trokken en vol overgave stoelen bezet hielden zodat we allemaal netjes samen van het spektakel konden genieten. Het concert duurde ruim twee uur waarvan Lennert welgeteld zes en een halve minuut op het podium stond, rechts achteraan om precies te zijn, zodat wij hem op de vijfde minuut eindelijk konden spotten. De resterende tijd werd opgevuld door allerhande zang-en muziekklasjes waaronder twee gitaristen die nog niet half konden spelen wat Lennert na 1 jaar gitaar al kon spelen. (Hij is natuurlijk een natuurtalent, maar we raken er niet aan uit van wie hij dat heeft : de papa is een overtuigd luchtgitarist en -drummer, de mama heeft zangverbod). Het tweede jaar was Lennert ziek.
Dit jaar was ik ziek. Gelukkig hebben we een plichtsbewuste papa en een gekke pepe die als supporters konden dienen.....
15-02-2012 om 20:10
geschreven door mama van Lennert
