Ontwikkeling

In sommige christelijke tradities worden de goden van andere religies geïnterpreteerd of gecreëerd als demonen.

De evolutie van de christelijke duivelen pentagram zijn voorbeelden van vroege rituelen en beelden die slechte eigenschappen laten zien, zoals gezien door de christelijke kerken.

Sinds het vroege christendom heeft de demonologie zich ontwikkeld van een eenvoudige acceptatie van het bestaan van demonen tot een complexe studie die is uitgegroeid van de oorspronkelijke ideeën uit de joodse demonologie en christelijke geschriften. Christelijke demonologie wordt diepgaand bestudeerd binnen de rooms-katholieke kerk, hoewel veel andere christelijke kerken het bestaan van demonen bevestigen en bespreken.

Albertus Magnus, zich bewust van de vele valse overtuigingen en onjuiste leringen over dit onderwerp, zei over demonologie: "A daemonibus docetur, de daemonibus docet, et ad daemones ducit" ("Het wordt onderwezen door de demonen, het leert over de demonen, en het leidt naar de demonen ")

Oorsprong

Volgens het Boek van Enoch (dat momenteel alleen canoniek is in de Eritrese en Ethiopische orthodoxe kerken maar waarnaar werd verwezen door de vroege kerkvaders), zijn de lichaamloze geesten van de Nephilim demonen. Enoch legt uit:

En nu zullen de reuzen, die voortkomen uit de geesten (engelen) en vlees, boze geesten op aarde worden genoemd, en op aarde zal hun woonplaats zijn. Boze geesten zijn voortgekomen uit hun lichaam; omdat ze zijn geboren uit mensen en uit de heilige Wachters is hun begin en oorspronkelijke oorsprong; zij zullen boze geesten op aarde zijn, en boze geesten zullen zij worden genoemd. [Wat betreft de geesten van de hemel, in de hemel zal hun woonplaats zijn, maar wat betreft de geesten van de aarde die op aarde geboren zijn, op aarde zullen hun woning zijn.] En de geesten van de reuzen zullen hun woonplaats hebben, onderdrukken, vernietigen. , vallen aan, strijden en bewerken vernietiging op de aarde, en veroorzaken moeilijkheden: ze nemen geen voedsel, maar toch honger en dorst, en veroorzaken overtredingen.

En deze geesten zullen opstaan tegen de mensenkinderen en tegen de vrouwen, omdat ze daaruit zijn uitgegaan. Vanaf de dagen van de slachting en vernietiging en dood van de reuzen, van de zielen van wiens vlees de geesten zijn uitgegaan, zullen ze vernietigen zonder oordeel te vellen.

—I Enoch 15: 8–12, 16: 1

Nummer

In 1467 beweerde Alfonso de Spina dat het aantal demonen 133.316.666 bedroeg. Dit idee dat een derde van de engelen in demonen veranderde, lijkt het gevolg te zijn van een exegese van het boek Openbaring12: 3-9.

Johann Weyer schatte in zijn Pseudomonarchia Daemonum (1583), na een ingewikkeld systeem van hiërarchieën en berekeningen, het aantal demonen op 4.439.622, verdeeld in 666 legioenen , elk legioen samengesteld uit 6.666 demonen, en ze werden allemaal geregeerd door 66 helse hertogen, prinsen, koningen, enz.

De Kleine Sleutel van Salomo (17de eeuw) kopieerde de verdeling in legioenen van Pseudomonarchia Daemonum maar voegde meer demonen toe, en dus meer legioenen.

Het is suggestief dat zowel Spina als Weyer 666 en andere getallen hebben gebruikt die uit meer dan één 6 bestaan om het aantal demonen te berekenen (133.316.666 demonen, 666 legioenen, 6.666 demonen in elk legioen, 66 heersers). Daarom was het demonische aantal 666.

Gregorius van Nyssa geloofde in de 4e eeuw in het bestaan van mannelijke en vrouwelijke demonen en steunde het idee dat demonen zich voortplantten met andere demonen en met menselijke vrouwen. Andere geleerden steunden het idee dat ze zich niet konden voortplanten en dat het aantal demonen constant was.

Kenmerken

In de christelijke traditie zijn demonen gevallen engelen (Openbaring 12: 7-9), en hebben ze dezelfde kenmerken als hun goede engel-tegenhangers: spiritueel, onveranderlijk en onsterfelijk. Demonen zijn niet alwetend, maar elk heeft een specifieke kennis (soms over meer dan één onderwerp).

Hun macht is beperkt tot wat God toestaat, dus zijn ze niet almachtig.

Er is geen melding gemaakt van alomtegenwoordigheid, dus het is nog onduidelijk of ze tegelijkertijd op verschillende plaatsen kunnen zijn, maar volgens de traditie van de middeleeuwse heksen sabbat kunnen twee conclusies worden getrokken: ofwel de duivelkan op verschillende plaatsen tegelijk zijn, of hij stuurt een afgezant in zijn naam.

De christelijke demonologie stelt dat het de missie van de demonen is om mensen tot zonde te bewegen, vaak door hun geloof in God te testen.

De christelijke traditie stelt dat verleidingen uit drie bronnen komen: de wereld, het vlees en de duivel.

Er wordt ook aangenomen dat demonen mensen kwellen tijdens hun leven of door bezetenheid (Mattheüs 17: 15-16), of gewoon door zichzelf te laten zien voor mensen om hen bang te maken, of door visioenen op te roepen die mensen ertoe kunnen brengen te zondigen of bang te zijn.

Van demonen wordt ook aangenomen dat ze proberen mensen te verleiden het geloof te verlaten, ketterij of afvalligheid te plegen , heidens te blijven of zichzelf te maken of ‘afgoden’ te vereren (de christelijke term voor cultusbeelden), en het hoogste aantal ‘satans’ of tegenstanders van God.(Efeziërs 6:12)

In het evangelie van Lucas wordt gezegd dat demonen "dorre plaatsen" bewandelen en geen rust vinden om terug te keren naar hun vorige huis.

24 "Wanneer een onreine geest uit een persoon komt, gaat hij door dorre plaatsen om rust te zoeken en vindt hij die niet. Dan zegt hij: 'Ik zal terugkeren naar het huis dat ik heb verlaten.' 25 Wanneer het arriveert, vindt het het huis schoongeveegd en in orde gebracht.26 Dan gaat het heen en neemt zeven andere geesten die nog slechter zijn dan hijzelf, en zij gaan naar binnen en wonen daar. En de uiteindelijke toestand van die persoon is erger dan de eerste. . " ( Lucas 11: 24–26) ( NIV )

Uiterlijk

Demonen kunnen elke gewenste verschijning aannemen, zelfs die van een "engel des lichts" ( 2 Korintiërs 11:14).

13. Want zulke mannen zijn valse apostelen, bedrieglijke arbeiders, vermomd als apostelen van Christus. 14. En geen wonder, want Satan zelf doet zich voor als een engel des lichts. 15. Het is dan ook niet verwonderlijk als zijn dienaren zich voordoen als dienaren van gerechtigheid. Hun einde zal zijn wat hun daden verdienen.

- 2 Korintiërs 11: 13–15

Niettemin werden ze door christelijke demonologen over het algemeen beschreven als lelijke en monsterlijke wezens.Veel van deze beschrijvingen hebben beroemde schilders geïnspireerd, zoals Luca Signorelli , Hieronymus Bosch , Goya , de kunstenaar die de tekeningen maakte voor de Dictionnaire Infernal en anderen.

Vooral de duivel wordt in de volksmond gesymboliseerd als verschillende dieren, waaronder de slang, de geit en de draak.

Incubi en succubi worden beschreven als aantrekkelijk om hun missie van verleiding te volbrengen.

Het idee dat demonen horens hebben, lijkt te zijn ontleend aan het boek Openbaring, hoofdstuk 13. Het boek Openbaring lijkt veel afbeeldingen van demonen te hebben geïnspireerd.

Dit idee is ook in verband gebracht met de afbeelding van bepaalde oude goden zoals Moloch en de shedu , enz., Die werden afgebeeld als stieren, als mannen met de kop van een stier, of met stierhoorns als kroon.

In Malleus Maleficarum schreef Heinrich Kramerdat demonen de vorm van kinderen kunnen aannemen en dat ze in deze vorm erg zwaar zijn, constant ziek zijn en niet groeien.

Dichters als Geoffrey Chaucer associeerden de kleur groen met de duivel, hoewel de kleur in moderne tijden rood is.

Henry Boguet en enkele Engelse demonologen uit hetzelfde tijdperk beweerden dat heksen en heksenmeesters (onder marteling) bekenden dat de lichamen van demonen ijskoud waren. In de 17e eeuw heerste dit geloof.

Incarnatie

De incarnatie van de demonen is van oudsher een probleem geweest voor de christelijke demonologie en theologie. Een zeer vroege vorm van incarnatie van demonen was het idee van demonische bezetenheid, in een poging uit te leggen dat een demon het lichaam van een persoon binnenkwam met een bepaald doel, of simpelweg om diegene te straffen voor een zogenaamd gepleegde zonde.

Maar dit kreeg al snel grotere proporties, in een poging uit te leggen hoe demonen mensen konden verleiden tot seksuele relaties met hen of hen ertoe konden brengen andere zonden te begaan. Voor christelijke geleerden hoefden demonen zich niet altijd in een zichtbare en mogelijk tastbare vorm te manifesteren. Soms was het door bezit.

Geschiedenis

Nieuwe Testament via bezit (analoog aan aanroeping)

Er zijn enkele bijbelse vermeldingen van de incarnatie van demonen, vergelijkbaar in resultaat met bezetenheid als in aanroeping, in het Nieuwe Testament, volgens de evangeliën van Matteüs, Marcus en Lucas, zoals ze konden worden gezien en gehoord, maar ook werden verbannen.

Mattheüs 8:16 - Toen de avond gekomen was, brachten zij velen tot hem die door duivelen bezeten waren; en hij wierp de geesten uit met [zijn] woord, en genas allen die ziek waren:

Marcus 1: 23–27 - En er was in hun synagoge een man met een onreine geest ; en hij riep: zeggende: laat [ons] met rust; wat hebben wij met u te maken, u Jezus van Nazareth ? bent u gekomen om ons te vernietigen? Ik ken u wie u bent, de Heilige van God. En Jezus bestrafte hem, zeggende: Zwijg stil, en ga uit van hem. En toen de onreine geest hem verscheurd had en met luide stem riep, ging hij uit hem weg. En ze waren allemaal verbaasd, zodat ze onder elkaar vroegen: Wat is dit? welke nieuwe leer [is] dit? want met gezag gebiedt hij zelfs de onreine geesten, en zij gehoorzamen hem.

Matteüs 8: 28–33 - En toen hij Jezus naar de andere kant van het land van de Gergesenen kwam, ontmoetten hem twee bezeten door demonen, komend uit de graven, buitengewoon woest, zodat niemand langs die weg zou passeren. En zie, zij riepen, zeggende: Wat hebben wij met u te doen, Jezus, Zoon van God? bent u hierheen gekomen om ons voor de tijd te kwellen? En er was een flink eind van hen vandaan een kudde met veel varkens die aan het eten waren. Daarom smeekten de demonen hem, zeggende: Indien gij ons uitdrijft, laat ons dan weggaan in de kudde varkens. En hij zei tegen hen: Ga. En toen ze eruit kwamen, gingen ze de kudde varkens binnen; en zie, de hele kudde varkens liep met geweld een steile plaats de zee in en kwam om in de wateren. En zij die hen hielden, vluchtten en gingen de stad binnen, en vertelden alles en wat er was overkomen met de bezetenen van de duivels.

Andere bronnen via incarnatie

Basilius van Caesarea die ook over dit onderwerp schreef. Hij geloofde dat demonen, om te materialiseren, dampen moesten condenseren en daarmee het lichaam van een persoon of dier moesten vormen, en dat lichaam vervolgens binnendrongen alsof het een marionet was waaraan ze leven gaven. Henry More steunde dit idee en zei dat hun lichamen koud waren vanwege de stolling van waterdamp om ze te vormen (zie hieronder). Veel auteurs geloofden dat demonen de vorm van een dier konden aannemen.

Raoul Glaber, een monnik uit Saint-Léger, België, schijnt de eerste te zijn geweest die schreef over het bezoek van een demon met een vreselijk aspect in zijn Historiarum sui temporis, Libri quinque (Geschiedenis van zijn tijd in vijf boeken).

Augustinus dacht dat demonen vaak denkbeeldig waren, maar soms menselijke lichamen konden binnendringen, maar accepteerde later het idee van de materialisatie van demonen. Thomas van Aquino volgde Augustinus 'idee, maar voegde eraan toe dat demonische materialisatie seksuele connotaties had omdat demonen mensen probeerden te verleiden tot seksuele zonden.

Ambrogio de Vignati, die het niet eens was met andere auteurs, beweerde dat demonen, afgezien van het feit dat ze geen materieel lichaam hadden, het niet konden creëren, en dat alles wat ze leken te doen, louter een hallucinatie was die door hen werd uitgelokt in de geest van degenen die een duivels lichaam hadden gemaakt. Pact of waren "slachtoffers" van een succubus of incubus, inclusief de seksuele handeling.

Seksualiteit

Demonen worden over het algemeen als seksloos beschouwd omdat ze geen fysiek lichaam hebben, maar verschillende soorten worden over het algemeen geassocieerd met het ene of het andere geslacht. Veel theologen waren het erover eens dat demonen eerst fungeerden als succubi om sperma van mannen te verzamelen en vervolgens als incubi om het in de vagina van een vrouw te stoppen.

Albertus Magnus en Thomas van Aquino schreven dat demonen en de hiërarchie van engelen door God zijn geschapen met dezelfde niet-materiële substantie. Hoewel ze geen lichaam hebben (mens of dier), hebben ze geen seksuele identiteit en kunnen ze geen menselijke wezens of andere engelen voortbrengen. De onstoffelijkheid is gerelateerd aan hun aard, eeuwig en onveranderlijk door de eeuwen heen. In het boek Tobit toont de aartsengel Raphael zichzelf aan de buitenkant van een menselijk lichaam, dat niet van hem is.

Ulrich Molitor en Nicholas Remy waren het er niet mee eens dat vrouwen geïmpregneerd konden worden; Bovendien dacht Remy dat een vrouw nooit bevrucht kon worden door een ander wezen dan een man. Heinrich Kramer (auteur van de Malleus Maleficarum) nam opnieuw een tussenpositie in; hij schreef dat demonen eerst als succubi en daarna als incubi fungeerden, maar voegde de mogelijkheid toe dat incubi sperma van succubi kon ontvangen, maar hij was van mening dat dit sperma vrouwen niet kon bevruchten.

Onder anderen Peter van Paluda en Martin van Arles steunden het idee dat demonen sperma van dode mannen konden afnemen en vrouwen zwanger konden maken. Sommige demonologen dachten dat demonen sperma konden afnemen van stervende of recent overleden mannen, en daarom moesten dode mannen zo snel mogelijk worden begraven om dit te vermijden.

Diabolische symbolen

Geïnspireerd door het boek Openbaring 13:18 werd het getal 666 (het nummer van het tweede beest) toegeschreven aan de antichrist en aan de duivel.

Volgens middeleeuwse grimoires hebben demonen elk een duivelse handtekening of zegel waarmee ze duivelse pacten ondertekenen . Deze zegels kunnen ook door een goochelaar worden gebruikt om de demonen op te roepen en te beheersen. De zegels van verschillende demonen worden gegeven in grimoires zoals The Great Book of Saint Cyprian , Le Dragon Rouge en The Lesser Key of Solomon .

Het pentagram , dat in veel culturen met verschillende betekenissen is gebruikt (waaronder het christendom , waarin het de vijf wonden van Christus aanduidde), wordt gewoonlijk als een duivels teken beschouwd wanneer het wordt omgekeerd (één punt naar beneden, twee punten omhoog). Zo'n symbool kan verschijnen met of zonder een omringende cirkel, en bevat soms de kop van een mannetjesgeit, waarbij de hoorns in de bovenste punten van de ster passen, de oren in de zijpunten, de baard in de onderste en de gezicht in de centrale vijfhoek.

Een omgekeerd (ondersteboven) kruis (met name het kruisbeeld ) wordt ook beschouwd als een symbool van zowel de duivel als de antichrist, hoewel in de katholieke traditie een eenvoudig omgekeerd kruis (zonder het corpus of de figuur van Christus) een symbool is van de heilige Petrus. . Zie : Kruis van St. Peter