Het lijkt wel een titel van een zotte roman, maar dit is het allerminst. Mijn zwachtels waarmee ik al 3 weken rondloop zijn gemaakt volgens de textuur van de huid van de giraf, omdat de giraf het enige zoogdier is dat nooit lymfoedeem heeft. En dit heeft hij volgens wetenschappelijke uitleg te danken aan zijn huid. 3M heeft daarom een speciaal soort bandage ontwikkeld die het lymfoedeem moet terugdringen en het werkt. Langzaam maar zeker! Ik heb een fantastische kiné gevonden die mij draineert en inzwachtelt.Het klikte onmiddellijk. Ik heb er een hele goeie klap mee, en het is een plezier om er te gaan. Het grote nadeel is, dat ze in Grimbergen woont en ik vanaf september bij haar niet meer tercht kan. Het verkeer zal dat niet meer toelaten.
Onze vakantie zit erop; we hebben Boedapest ontdekt en een paar dagen Oostende ( niet in the rain ) en veel tuinwerken, en relax geweest. Het werk hervatten valt mij zwaar, zelfs al is het maar 2 dagen in de week. Ik heb moeite om mij te concentreren en ik beland in een dipje. Het is wat vanalles bijeen; die arm waarmee ik nog veel geduld zal moeten oefenen ..... .
Het zal wel weer overgaan!
KRACHT
Het blijft bij loze woorden, gewauwel ,getrompetter, maar woorden hele wonden niet, er zit nog zoveel etter.
Ik heb de preek gehoord en dacht wie ons gezond wil maken, moet met een woordenloze kracht ons diep vanbinnen raken.
Wat een weertje? Met dat megaonweer ben ik toch uit bed gesprongen! Ga vandaag van de gelegenheid gebruik maken om onze belastingsaangifte in te vullen. Maandag ben ik nu ook thuis, want ik mocht maar de helft van 30 uren werken en niet van 36 uren.Maakt 3 uren in de week verschil, vandaar dat ik nu over een superlang WE beschik; en dat gaat goed!Zolang ik met die dikke arm sukkel, zal ik van die mogelijkheid gebruik maken, want het is niet simpel. Ik ben een zoektocht begonnen naar het bandageren , zoals geadviseerd door Nele van het UZ. We zijn ondertussen 3 weken verder, en ik heb een filmpje voor mijn kiné, op basis waarvan hij het zou moeten kunnen aanleren. Maar daarmee heb ik de bandagen nog niet van 3M. Ik vind zo niet direct een verdeler, het is dan ook gloednieuw. Dan maar naar Patricia gebeld , die al ervaring heeft met dat bandageren. Zij vindt het geen goed idee dat mijn kiné zonder enige ervaring daar zou aan beginnen. Ik nam contact met haar kiné, die niet anders doet dan lymfedrainage en zij geeft ook opleiding in het bandageren, maar zij woont in Grimbergen. Dan zou ik toch opteren om tijdens mijn verlof tot bij haar te gaan ; zij beschikt ook over het materiaal. Mijn buurvrouw is toevallig ook arts ( gespecialiseerd in spataders maar ook in lymfoedeem) Zij is ook gewoon om te bandageren, maar dan eerder de benen. Ik moet haar ook nog eens opzoeken! En ondertussen blijf ik zitten met die vermaledijde dikke arm !
Gisteren een heel leuke mooie dag gehad met collega's naar een oud collega ( van 75 jaar en haar man van 80! ) Zij is nog zeer kwiek en elk jaar brengen we haar een bezoekje. Zij zorgt voor koffie met taart en voor een aperitiefje en dan gaan we samen een hapje eten. We zaten op een super terras in Keerbergen, waar het eten ons smaakte bij een glaasje witte wijn. Meer moet dat echt niet zijn. Ik ga vanavond mijne sus verrassen voor zijn 54ste verjaardag bij Suskewiet! Een tête à tête, dat is lang geleden! En dan heb ik mijn portie restootjes gehad voor deze maand. Annelies is goed gearriveerd in de USA; zij bezoekt gedurende 14 dagen de westkust van Amerika! Het weer moet toch eens beteren, want Daniëlle , Elly en ik beschikken over een goedkoop trienticket waarmee we naar de Kust zouden gaan. Maar we kiezen eerder waar voor ons geld en gaan naar Bokrijk, waar een tentoonstelling van de jaren 60 loopt. IK moet reserveren, zon of geen zon. Deze piept momenteel heel schuchter vanachter het dik wolkendek. Als het hier niet zomert, zullen we toch een last minute beslissing nemen, want zon heb ik toch eens vandoen! Wie niet?
REGEN
De regen zingt zijn melodie in luchtig, licht geklater. Wat hoor je? Hoor je poëzie? Of slechts het vallend water?
Hoor, wat de avond zegt, de fluisterende beken, voor wie zijn oor te luister legt zal zelfs de stilte spreken.
Nu is het genieten van het goede weer. Vanavond de eerste BBQ ten huize François. De sangria staat reeds koel. Ben gisteren naar de handchirurg gegaan voor de cyste op mijn hand. Het is een ontsteking van het kanaal waar de pees in zit, en dat heeft die cyste veroorzaakt. Een cortisonespuitje erin, en voorlopig kan ik weer verder. Als het binnen 3 weken niet beter is, moet ik terug. Hopelijk is het daarmee opgelost, want dat spuitje deed ook niet echt deugd.
De dag ervoor had ik een afspraak met Prof Lamote. Was zeer kort, want hij had de nacht moeten doorwerken en hij viel bijna in slaap!!! Mijn dikke arm is er gekomen na mijn ontsteking Het lymfevocht stapelt zic op en heeft zijn weg nog niet gevonden naar nieuwe knopen. Hij heeft mij doorverwezen naar Nele , bijna Dr in de kinesitherapie en zij zal opnieuw metingen doen en een echo van de beide armen. Dan pas kan beslist worden welke therapie ik nog moet volgen bovenop het 3 keer per weel lymfedrainage. Er is sprake van bandageren met producten van 3M die ongekende resultaten zouden opleveren. Ofwel pressotherapie? Een nieuwe steunkous ( de oude spant misschien teveel) De warmte doet geen goed aan mijn arm, maar het zonnetje mag schijnen hoor, voor iedereen. Daar waren we echt aan toe na die aanhoudende koude.
Mijn deeltijds werk gaat prima; ik voel me er heel goed bij behalve dat ik dan eigenlijk teveel werk heb. We zoeken wel een oplossing.
Voilà , de was is gewassen en nu ga ik ze buiten omhooghangen.
A la proxima
ZON
Nu niet langer saggerijnen kijk, een eerste vlinder vliegt, laat de zon maar lekker schijnen, 't is een schijn die niet bedriegt.
Ik ben verwonderd en blij verrast te vernemen hoeveel mensen mijn blog nog steeds volgen. Dit betekent voor mij heel veel, dit wil zeggen dat heel veel mensen mij genegen zijn en met interesse willen volgen hoe het met mij gaat. Een volledige werkweek ( 18u ) achter de rug en ik moet zeggen dat ik wel moe was donderdagavond. Dit was dan ook een volledige dag! Vrijdag ben ik op doktersbezoek geweest wegens rode harde plekken op mijn rechter voorarm ( gelukkig niet de linkse ) en omdat ze niet wilden verdwijnen heb ik mijn huisarts geconsulteerd. Hij dacht dat het een phlebitis zou kunnen zijn ( Nolvadex kan dat wel eens veroorzaken ) en daarom raadde hij mij een duplex aan ( een echo van de arm ). In de namiddag in Ninove deze "duplex" laten doen en blijkt dat het toch geen phlebitis zou zijn , maar wat dan wel? Niets om me zorgen over te maken; een cortisonezalfje erop en ontstekingsremmers en het verdwijnt na 1 week weer stilaan. En zo zijn mijn dagen altijd goed gevuld! Gisteren met Annelies mijn outfit voor haar trouw gekozen. De kogel is einderlijk door de kerk: het wordt maatwerk bij Diana Davidt! En ik zal aldus niet uit den toon vallen, want ze trouwt ( hopelijk ) toch maar 1 keer hé Vandaag moederkesdag en ik word in de wattekes gelegd door mijn ventje en mijn 2 lieve dochters! Eerst even naar Zaventem om daar moederke gedag te zeggen en vanavond gezellig samen eten thuis ; bereid door chef kok Orlando Furioso!!!
HET
Hoe gaat "het" daar gaat "het" om om "het" Het allesomvattende "het" Ik geloof niet, dat wij "zelf" veel doen "Het" vindt allemaal plaats in ons
Mijn arm is weer iets beter, maar ik ben toch nog een beetje ongerust over zijn hardheid. Normaal kan hij toch niet hard worden na al de drainage die ik al achter de rug heb En ik kan Prof . Lamote niet direct te pakken krijgen. Ze zouden vanuit de borstkliniek mijn afspraak proberen te vervroegen, maar ik heb nog niets gehoord. Ondertussen ben ik goedgekeurd voor den dienst en heeft de arbeidsgeneesheer groen licht gegeven om het werk deeltijds te hervatten. Dit lijkt mij goed te doen; naar het einde van de week toe een extra inspanning, want donderdag werk ik heel de dag, maar de vrijdag ben ik zowiezo thuis. Ik ben toch blij dat ik terug in mijn gewone routine val en stilaan geraak ik terug in mijn werk. Ik dacht alles vergeten te zijn, maar niets is minder waar. En als ik kan gaan werken , kan ik gaan joggen ook. Met mijn oudste dochter ben ik aan een Evytje Gruyaert begonnen. Hoeplijk houdt zij het vol, dan doen we het samen! Wandelen is dan voorbehouden voor de week-ends. Hopelijk wil het weer wat beter mee, want het lijkt hiet verdacht veel op het verdronken land van Saeftinge De beek staat hoog en alles zal beginnen rotten op het land als het nu niet snel beter wordt. Afgelopen dinsdag hebben we wel genoten van een supermooi landschap in Louise-Marie ( de kanten van Ronse ) met een gezapig zonnetje.De Vlaamse Ardennen zijn echt het proeven waard: zo stil en zo mooi, zeker in de lente. Maandag hebben we een dagje Kortrijk gedaan met onze jarige dochter: 25 jaar geleden lag ik ook met mijn pikkeltjes omhoog na mijn tweede keizersnede. Zij heeft genoten en wij supercontent van onze dag samen. Meer moet dat echt niet zijn
De mens leefde verward en angstig tot hij de natuurwetten ontdekte; tot dan toe kwam de wereld hem vreemd voor. De natuurwet is niets anders dan de ervaring van de harmonie tussen de rede - de ziel van de mens- en het spel van de natuur. Harmonie verbindt de mens met de wereld waarin hij leeft. Wie haar ontdekt , ervaart een intense vreugde omdat hij dan één wordt met zijn omgeving. Iets begrijpen wil zeggen , iets ontdekken dat van ons is. Onszelf ontdekken buiten onszelf is een bron van vreugde.
Rabindranathe Tagore
( Het moet niet altijd Toontje zijn hé die het laatste woord heeft; deze vond ik ook mooi uit het boek Wijsheid uit India 365 dagen)
Gisteren leuk feestje gehad bij Nadine en Gustaaf met de bende van de joggingclub. Een groot minpunt: mijn arm is dik opgezet alsook mijn hand. Het lymfevocht was nog nooit tot daar afgezakt. Ik zit wel een beetje in zak en as nu. In plaats van verbeteren, is er alleen maar verslechtering opgetreden aan de arm. Ik weet niet meer goed wat te doen. De kiné heeft blijkbaar niets uitgedaan tot hiertoe! Help!Help!Help!
Mijn rechter pols geeft reeds verscheidene weken last en ik was ermee naar de arts gegaan die mij medicatie en patches heeft gegeven, maar zonder succes. Een radio en echografie heeft uitgewezen dat ik een cyste aan de pees heb vastzitten en mogelijks moet deze worden verwijderd, dus afspraak met de handchirurg op 24/5. Nu ik net wil beginnen werken Ik zal toch maar herbeginnen, we zien wel! 24/5 is terug een maand verder hé! Zo houdt het niet op hé denk je dan vertwijfeld. Men heeft mij wel verzekerd dat er niets oncologisch aan de hand is, wat een pak van mijn hart is, want daar hou ik zowiezo altijd rekening mee. Vandaag wordt Freddy van de wandelclub begraven; hij leed aan longkanker en was nog maar 47 jaar!! Wandelen kan dan al wel gezond zijn, maar is nooit een garantie op een gezond bestaan. Tot 3 weken geleden is hij nog meegeweest met de busreis naar Ieper!! Zo zie je maar, het kan rap verkeren
MEI
en nu verdwijnt het grijze en het vale en nu verdwijnt het dorre en het kale en alles krijgt weer glanzende gewaden en wordt opnieuw met weelde overladen
ook in mijn grijze 'zelf' voel ik iets dromerigs iets van een nieuwigheid, ja ook iets zomerigs 't zou ook te gek zijn dat er niets gebeurt in mij want ook in 'mij' legt ieder vogeltje een ei
Even bloggen om te zeggen dat ik ben gaan joggen. Ik ben tot aan de kerk van Grimminge gelopen en even gestretcht en op het gemakje terug. Twintig minuutjes om te beginnen, niet slecht vind ik zelf! Ik voel mij fit en goed, buiten enkele akefietjes die mij parten spelen. Mijn arm is nogal opgezet. Zou dit te wijten zijn aan de vliegtuigreis? In de paasvakantie was de kiné een weekje afwezig en de week erop ben ik ook maar 1 keer geweest. Is blijkbaar geen optie om minder dan twee keer in de week te draineren. Maar het was zeer de moeite om anderhalf uur in de lucht te hangen: de citytrip Berlijn was super! Het is een bruisende stad met mooie brede lanen, proper en weinig verkeer! Het openbaar vervoer is tiptop ; we hebben de verschillende stadswijken bezocht en opvallend is de vele nieuwbouw met glas en staal. De "ampelmannetjes" vertelden ons of we ons in het oosten dan wal het westelijk deel van de stad bevonden. Berlijn heeft zijn geschiedenis wel gehad met die verdomde muur!
Ik heb net mijn diensthoofd aan de lijn gehad: ze moet mijn deeltijdse werkhervatting nog aanvragen. En mijn trolley moet ik ook nog krijgen! Ik moet er wat achter zitten..... .
Positief
Wie positief kan denken is minder gazuw ziek, en sneller beter.
Het is Paasmaandag en ik heb even tijd om te bloggen en te bezinnen. We zijn reeds een jaar verder en alles verloopt naar wens. De revalidatie is goed verlopen ( mijn conditie is van zeer goed naar uitstekend gegaan ) , mijn gewrichtsklachten zijn min of meer onder controle, de mammo- en echografie is achter de rug en alles was ok! Ik kan weer voort met mijn leven; alles valt stilaan weer in de plooi. Vanaf mei herneem ik mijn activiteiten welliswaar halftijds om er stilaan terug in te komen. Dit zal nodig zijn, want een jaar thuis is toch lang; ik zal mij moeten aanpassen. Het paasweekend was zeer fijn: zaterdag zijn we gaan eten bij Hugo en Vera en de traiteursdienst was voortreffelijk ( koken is aan hen niet besteed ) en op Pasen zelf zijn mijn kinderen "komen eten" en ik heb hen een mooi paasmenu voorgeschoteld ( met dank aan de kookles van KVLV) Verleden WE zaten we met de collega's ( 7 kwetterende vrouwen) in Rochehaut. Het laatste deel van het cadeau voor Daniëlle haar brugpensioen.Het was super; we hebben keiveel gelachen en ons wreed geamuseerd. Maar de Semois is en blijft mijn ongeluksplek.Zes jaar geleden heb ik er mijn voet gebroken en nu ben ik op mijn staartebeentje gevallen. Anneke heeft er een zere knie aan overgehouden. Zot zijn doet geen zeer zeggen ze dan Ik draag er nog de gevolgen van. Dinsdag heb ik afgesproken in Leuven met 2 vriendinnen van de scouts van Laken . We hadden elkaar sedert 1980 niet meer weergezien. Ik was toch wat opgewonden ( vandaar mijn koortsblaar ) We hebben een hele leuke dag gehad. Dertig jaar bijpraten is niet niks En volgende donderdag vertrekken we naar Berlijn voor 4 dagen. Weeral leuke vooruitzichten Vanaf nu zal de blog op een laag pitje staan....ik ben zowat uitverteld maar nog niet uitgeteld
WETEN
Dat we hier 'zijn' heeft een bepaalde reden. Ik voel het aan het licht en aan de duisternis.
Maar weten? Nee, alleen bijkomstigheden. Je kunt niet weten omdat leven wonder is.
Gisteren op consult geweest bij de professor genetica: ik heb samen met de verpleegster de stamboom van mijn familie opgesteld langs vaderskant, omdat daar wel wat kankergevallen in voorkomen. Drie in eerste lijn zijn een voldoende reden om dit dure onderzoek aan te vragen. Aan de hand van een bloedanalyse en de stamboom, probeert men gericht te zoeken naar een of ander ( gemuteerd )gen.Het is ahw zoeken naar een naald in een hooiberg;daarom duurt het ook 3 maanden eer er resultaten zijn. Als er iets wordt gevonden, hebben mijn kinderen 50% kans ook drager te zijn . Is geen opbeurende gedachte, maar ze kunnen beter verwittigd zijn en op hun hoede .Daarna een boke gegeten in de" orangerie "van de borstkliniek met de immersympathieke Vivke en Magda. Zij verwelkomen je steeds met zoveel enthousiasme ,wat hartverwarmend is; Chapeau voor hen om deze job op die manier in te vullen Even van tenue veranderd om mijn oefeningen te doen op de revalidatieafdeling. Ik heb er de 15de keer opzitten . Dit betekent dat ik nog 7 weken te gaan heb. Mijn plan is om tot zover mijn arbeidsongeschiktheid te verlengen . Even op bezoek bij Regina op dermato en daarna op consult bij prof Lamote. Alles is goed, mijn arm is wel oke. De lymfedrainage misschien wat opdrijven, zodat de vochtophoping terug wat minder wordt. Ik overleg met Krist de kinesist
Proberen
In zekere zin is verlangen:vooruitlopen Dat is angst ook. Is het zo dat wie zijn verlangen beperkt, ook zijn angsten beperkt? Je kunt het allicht es proberen.
Voelen jullie het ook al? De lente hangt in de lucht. Joepie, een nieuwe lente, een nieuw geluid! Momenteel is alles onder controle: ik volg 2 keer per week de revalidatie en terwijl ik op de fiets zit te zwoegen, komt Sofie mij een hart onder de riem steken. Zij vertelt mij, dat mijn vermoeidheid heel normaal is!Ik moet 6 maand tellen na mijn laatste chemokuur, vorrdat dit allemaal wat uit mijn lijf is. Mijn pijnlijke gewrichten zijn te wijten aan de menopauze. De femara versterkte dat nog, waardoor ik 's nachts wakker werd van de pijn. Het is iets beter, maar ik kan mij moeilijk positioneren in bed. De pijnen steken de kop op tijdens de slaap en na lang stil te hebben gezeten. Ik moet mij dan opnieuw in gang trekken! Bewegen is de boodschap; vandaar mijn wandeltochten waar ik zeer veel deugd aan beleef. Mijn arm is ook nog steeds dik; na 80 beurten is er nog geen zichtbare beterschap en niet te voorspellen hoe dat gaat evolueren Mijn leven kabbelt rustig verder en gaat zijn gewone gangetje; zo hou ik het nog wel effen vol. Oh wee, als ik terug zal hervatten Ik hoop dat de vemoeidheid er tegen dan wat zal uit zijn
Toon Hermans weet ook wat van revalidatie af; lees maar.....
Als je revalideert ben je druk doende je lijf weer in conditie te brengen. Je fietst, je loopt, je gooit met ballen en als je daar niet mee bezig bent , praat je erover.Het lichaam staat wat je noemt: centraal.Het lichaam is het middelpunt. Toch zijn de mooiste dagen de dagen waarop je je lichaam niet voelt. Het is er gewoon niet.Het zegt je niets! Het speelt geen rol. Althans, het valt niet op. Het vraagt geen enkele aandacht, zoals het vanzelfsprekend hoort. Zodra dat lijf weer alle aandacht krijgt, slaat de weegschaal van dat net bereikte evenwicht weer door. Je gaat je lichaam dan weer voelen en voor je het weet zit je midden in het gezeur. Zonder lichaam leef je lichter, veel lichter. Je moet je lichaam natuurlijk niet opzettelijk links laten liggen .Eten, drinken en vrijen doe je bijvoorbeeld met je lijf.Maar wat ik wil zeggen,is dat je je niet voortdurend van je lichaam bewust moet zijn.Daarom is het goed je zo spoedig mogelijk tussen de mensen te voegen. Wanneer je je aandacht, je interesse, ja, ze maar je liefde op andere mensen richt, dan vergeet je die egocentrische gevoelens waarin je lichaam zo overbewust centraal staat. En dat scheelt een jas. Wat zeg ik? Een jas? Misschien wel een jas en een hoed en een shawl.
De arm gaat beter , de roodheid is weg, maar hij staat enorm dik. Wat vervelend toch, dat ik daar zo snel een infectie kan van opdoen.Ik moet eraan denken de afwas te doen met een handschoen, want ik heb blijkbaar niet zichtbaar een kwetsuur opgelopen en het hek is van de dam. Eens je het gehad hebt, kan het gemakkelijk terugkeren, wist de dokter er nog aan toe te voegen Ik zal dus extra op mijn hoede moeten zijn.
Donderdag ga ik naar de revalidatiearts en daarna naar Ternat om te teamen. Benieuwd wat daar allemaal uit de bus zal komen, want ik moest er deze keer bij zijn. Hopelijk geen te al te grote veranderingen. Er zijn wel budgettaire problemen op het werk, waardoor natuurlijke afvloeIIngen niet meer zouden vervangen worden. Waar gaat dit heen?!?
Voilà, ik ga jullie laten, want zou graag wat poetsen boven en als ik hiet blijf plakken, komt er weer niets van!
Tot later en hopelijk bij wat minder barre temperaturen
Dagboek moest het zijn met de Madammenkwis en niet dagboek van Anne Frank! Heb het er toch nog goed vanaf gebracht. 50 multimediabonnen, niet slecht.Met dank aan Daniëlleken om te komen supporteren en aan André voor de welgekomen hulp!
Heb momenteel een probleem: mijn slechte arm heeft een ontsteking; hij is helemaal rood en gezwollen! Ik moet zware antibiotica nemen, en als het slechter wordt, moet ik een paar dagen binnen om een baxter te krijgen. Het is niet slechter, maar ook nog niet beter! Ben pas sedert gisteren gestart met de antibiotica! De koorts is wel gezakt en hopelijk verdwijnen de wuffels snel! Ik moet mij een paar dagen koest houden en rusten! Heb ik gisteren gedaan, maar nu ben ik moe van het vele rusten!
VRAAG
Vandaag is het geluk je deel en morgen vallen klappen oh er gebeurt zo veel zo veel waar wij geen barst van snappen
Heb net een heel blogbericht geschreven en op een verkeerde knop gedrukt en ben alles kwijt. Dus begin ik opnieuw , maar zal het wat korter houden , want het is sneu alles kwijt te zijn Dat komt ervan als je uit de routine bent geraakt van het bloggen. Heb vandaag mijn catheter laten verwijderen. Goed nieuws dus, want dat wil zeggen dat er geen sprake meer is van chemo en ik op de goede weg ben. Opnieuw een stap verder.
Ik heb vandaag de oncologe gesproken omdat ik zo pijnlijke gewrichten heb. ' s nachts word ik wakker van pijn in beide schouders. Ze zal een ander soort hormonen voorschrijven, wat hopelijk soelaas zal brengen. Ondetussen doe ik de oncorevalidatie twee keer per week, wat heel fijn is. Dit geeft mij afleiding en ik heb opnieuw een doel en een verzet. Je komt ook medepatiënten tegen die in hetzelfde schuitje zitten , waardoor je zeer waardevolle conversaties hebt.
Ondertussen pep ik mezelf op om vanaf april mijn gewone leven weer op te nemen. Het zal mij zwaar vallen, maar ik moet er opnieuw voor gaan. Halftijds zal dat zeker lukken.
HULDE
Ik hoef geen hulde en geen kostbare boeketten, ik hoef geen lauwerkrans, geen pluimen op m'n hoed, ik hoef geen lofzang van wel zeventien koepletten, maar zo'n zetje af en toe , dat doet je goed.
Eerste blogbericht van het nieuwe jaar. Ik hoop op een beter jaar en ben dan ook hoopvol voor de toekomst!Mijn algemene toestand is bevredigend ware het niet dat ik met stijfheid in de gewrichten zit. Ik kan soms niet recht uit een stoel of een zetel. Eens ik in gang ben, gaat het weer.Deze stramheid is te wijten aan het feit dat ik in de menopauze werd gezet. De hormonen zouden er voor iets tussen zitten! De boodschap is dus, blijven bewegen, en dat ben ik ook van plan. Naast mijn wandelactiviteiten ,en mijn fietssessies op de hometrainer, ga ik nu ook 2 keer per week naar het UZ voor de oncorevalidatie. Ik ben op gesprek geweest en de test was zeer goed: mijn conditie is nog prima. We gaan verder werken op die conditie en ook op die vermaledijde gewrichten. Ik heb recht op 30 beurten en het UZ biedt dit volledig gratis aan; mooi meegenomen. Ik maak wel telkens de verplaatsing, maar buiten de spits valt dit heel goed mee. Dan wip ik ook 's binnen bij m'n schoonmoeder, die nu helemaal alleen blijft in dit grote huis. Mijn schoonvader is sedert gisteren overgeplaatst van het revalidatiecentrum naar het rusthuis St.Antonius in Zaventem. Hoe sneu dat ze op hun hoge leeftijd van elkaar gescheiden zijn! En zij is maar al te blij dat ze 's iemand ziet!
Mijn haardos begint serieus aan te dikken en te groeien; maar grijs!!! Ik wist niet hoe grijs ik wel was. Ik moet nog even wachten vooraleer ik terug met kleuring aan de slag kan; velen vinden zelfs dat het mij staat.Maar mijn dochters zijn niet akkoord en een moeder moet soms ook naar de kinderen luisteren he
Voor het overige glijden mijn dagen voorbij als zand door de vingers. Ik verveel me niet, het zal hard zijn om weer aan de slag te gaan. Ik herbegin op 2/4 , na het week-endje dat we met de collegatjes gepland hebben. Daar kijken we met z'n allen naar uit!! Naar het WE welteverstaan. Ik ga evenwel deeltijds hervatten om er stilaan opnieuw in te vallen. Ik zal net geen jaar zijn thuisgeweest!
Lente en ouderdom
't Is pas half januari-en toch is het net of sommige struiken al uit gaan botten.
Hoe ouder je wordt, hoe vroeger je meent de lente te zien komen.
Cees Buddingh
( Cees weet niet dat de krokussen echt al boven staan, en dat dit niet met ouderdom te maken heeft , maar met ons klimaat . De natuur is zijn kluts kwijt )
Superlang geleden dat ik nog naar jullie schreef, maar er was weinig vernoemenswaard buiten het feit dat mijn arm nog wat dik staat en ik met vermoeidheid kamp. Ik ben deze week op controle geweest en alle resultaten waren goed: de echo van de lever en de RX van de longen alsook de bloeanalyse waren OK. Een hele geruststelling dat er geen kankermarkers meer in het bloed te vinden zijn en hopelijk kan dat zo blijven. Nu moet ik enkel nog gedurende 5 jaar een behandeling volgen met hormonen, om de tumoren weg te houden omdat mijn kanker hormoongevoelig was. Maandag ga ik een botscan doen, omdat de hormoonbehandeling botontkalking tot gevolg kan hebben.Moet allemaal worden opgevolgd. Vanaf nu zijn de onderzoeken eerder gespreid:ik moet terug op controle in februari en april. Ik kan ook nog een revalidatie volgen, maar ik ga eerst informeren wat dit allemaal inhoudt omdat ik vind dat ik al goed revalideer op mijn eigen( elke dag 20' op de hometrainer en gemiddeld 2 keer per week gaan wandelen.
Vandaag heb ik een leukere activiteit achter de rug: ik ben nl met dochter Annelies haar trouwkleed gaan kiezen. Een hele voormiddag heeft deze klus in beslag genomen, maar het resultaat zal super zijn en meer mag ik niet verklappen.
De feestelijkheden staan voor de deur en ik zal volgende week mijn beste beentje voorzetten om het mijn familie naar de zin te maken: ik verwacht nl 19 man om het kerstdiner te komen verorberen. Met oudejaar zijn we te gast bij Daniëlle samen met de collega's
Ik wil van deze feestelijke gelegenheid gebruik maken om jullie allen hartelijk te bedanken voor de vele steunbetuigingen.Jullie weten maar half hoeveel deugd me dat heeft gedaan te weten dat er zoveel mensen aan mij hebben gedacht . Ik heb mijn (kale) hoofdje inderdaad niet laten zakken Ik heb mijn operatie en mijn behandelingen goed doorstaan en mijn moraal is opperbest gebleven omdat ik zo goed omringd ben! Echt waar, ik weet niet hoe jullie allen te bedanken. Ik wens jullie in alle geval veel mooie dagen voor het eind van dit ( trieste ) jaar en zeker een beter 2012: een betere tijd , een goede gezondheid ( zijn voor mij geen loze woorden meer!) en leuke dagen in het verschiet!
Tot volgend jaar
GEZOND
Gezond zijn is behaaglijk, maar het houdt je leven als het ware op één lijn. Als je ziek wordt kan het je duidelijk worden, dat hoe negatief ziekte ook moge lijken, het je goed doet. De ziekte brengt ons vaak een geestelijke groei. Je komt er verder mee, ook al lijkt dit aanvankelijk niet zo te zijn.
Voilà, het zit erop. De behandelingen althans, want ik word nog van zeer nabij gevolgd. Binnen 3 weken moet ik op controle bij de chirurg en de week erop heb ik een complete bloedafname en een RX van de longen en een echo van de lever. Het resultaat van dit alles wordt de dag erop besproken met de arts van de chemo ( Dr.Fontaine ). Zij zal ook beslissen over de hormonentherapie. En om de 3 weken moet de catheter worden gespoeld; deze verwijderen ze nog niet onmiddellijk voor het geval dat...Ik voel me redelijk; nog wat gezwollen en moe en soms is alles voor mij zo irreëel. Het is net of ik het zelf vanop een afstand bekijk. Ik weet niet of ik mijn toestand al volledig aanvaard heb. Dit zal nog wat tijd vragen.
Mijn vervoersdienst heeft door de band goed gewerkt, behalve voor deze laatste dag. Ik zou vergeten te melden hebben dat ik om halfelf in het UZ moest zijn.Ik ben zeer zeker dat ik mijn vervoer besteld heb!Mijn geheugen laat het afweten maar zo erg is het nu ook weer niet. Ik herinner het mij omdat ik over een openstaande factuur uitleg heb gevraagd. Ze hebben mij snel nog iemand kunnen sturen , maar 's avonds liep het compleet mis. Ik had om halfvier gedaan en ze zijn mij pas rond kwart voor zes komen ophalen. Mijn ventje had speciaal recup gepakt om mij te verwelkomen met Champagne en een nieuwe orchidee ; en Annelies en Joke waren mij aan het opwachten. Rond 7 u pas thuis beland Ik was niet meer in de mood Maar mijn lieve gezinnetje heeft zich zeer attent getoond
Ondertussen zetten we ons leventje verder en hebben we concrete plannen in het vooruitzicht. De trouw zal er misschien eerder zijn dan we denken!
Straks ga ik bij Daniëlleke die bezoek heeft van haar nichtje en collega Joke.En morgen zijn we te gast bij Guido en Regina, ons kersvers getrouwd koppeltje die er een reis naar Bali hebben opzitten. We gaan lekker eten en een reportage te zien krijgen. Afgelopen week was het ook niet zo rustig: vrijdag met heel de familie naar Poperinge gereden naar het columbarium van mijn mama ( en ook mijn papa zijn naam staat erop vermeld ) ,gevolgd door een etentje in " den strooien henne " waar we elk jaar opnieuw op ons gemak zitten en waar de kinderen bewegingsvrijheid hebben. Ze zijn zeer braaf geweest, we hebben ze niet gehoord! Zaterdag heb ik herfstblaren geruimd; wel een klus in mijn toestand! Ik ben snel moe . Ach ja, met geduld en tijd en boterhammen gaat dit ook wel weer over zeker. ' sAvonds richting Relegem bij Roel zijn neef. Gezellige avond gehad en de dag erop 11 11 11 in Laken. De drieëndertigste keer aub Wij waren er van het eerste jaar reeds bij Waar is de tijd! Het is plezant omdat je mensen van vroeger terugziet, die op die 33 jaar nog bijna geen haar veranderd zijn. Bij sommige mensen heeft de tand des tijds ogenschijnlijk geen vat! Daarna hebben we Roel zijn vader bezocht in het revalidatiecentrum Scheutbos. Hij verheugde zich op het leuke bericht dat Annelies en Filip gaan trouwen; hij zal wel heel erg zijn best moeten doen om de revalidatie tot een goed einde te brengen. Op mentaal vlak loopt het niet zo gesmeerd
Ik zal zo vaak niet meer bloggen, omdat ik zowat uitgepraat ben.Ik hou me eraan terug te grijpen naar de blog als er iets vermeldesnwaard is.Ik heb dit graag gedaan, en ben dankbaar dat zoveel mensen mij op die manier gevolgd hebben.
Je hart moet teder zijn om het lijden van een ander te kunnen voelen
Vincent Shigedo Oshida
En Toontje heeft het laatste woord ( ik kan het niet laten hé!!!!)
Actie
Het leven speelt met je. Doet met je wat het wil- daar ben je je van bewust. Het laat zich niet door jou de wetten voorschrijven. Maar toch vraagt het leven onder alle omstandigheden actie van je initiatief....durf. Moed en vertrouwen in eigen kracht hebben te maken met gezondheid en geluk.
De afgelopen week heb ik nog niet beschreven, die lijkt al zo veraf ; de tijd vliedt snel! Gisteren de voorlaatste, jawel de voorlaatste. Ik ben een dag opgeschoven omdat er op maandag geen plaats meer was, dit geeft te denken nietwaar!?Alles goed verlopen, de Lasix begint te werken, mijn gewicht blijft op peil, de arm is nog steeds dikker en ik draag nu mijn vermaledijde kous . Ik verzeker jullie, dit is niet leuk. Het spant en doet mij pijn aan het hand, maar als ik wil helpen om die dikke arm terug wat dunner te krijgen, moet ik maar een beetje afzien! Ik ben ook moe , moe, moe!! Het begint zich werkelijk op te stapelen: ik slaap als een marmot een gat in de dag en heb overdag niet meer zoveel fut om wat dan ook te doen. Lezen lukt nog net en mijn huishouden spreid ik over verschillende dagen. Zo blijft het haalbaar. Ik luister naar mijn lichaam; ben gisteren ook niet gaan stappen. Maar afgelopen week zat weer goed vol. Woensdag ben ik met Daniëlle naar Aalst geweest voor het onderhoud van mijn pruikje en dan zijn we nog wat gaan shoppen. Ik heb moeten kopen want geraak nauwelijks nog ergens in. En ik had ook een outfit nodig dat paste op mijn aanwinsten van " Les Cordes" Donderdag is Lut mij komen bijstaan met het verwerken van 7 kg wortelen.Van halfdrie tot halfzes hebben we nonstop geschraapt en gepraat. Het was fijn om dit zo gezamelijk te doen. Als er iemand wortelen wil uit onze tuin, kan ze altijd gratis komen halen. Er staan er nog in voor een heel regiment. Vrijdag had ik dan bezoek van oud-collega's uit Haacht die Elly meebrachten die net op brugpensioen is en onze andere bruggepensioneerde heeft zich mooi gekweten van haar taak als " gateaubakster". De Biscuit was voortreffelijk!Dank je wel Daniëlleke.Het avondeten was reeds klaar want Annelies en Filip komen elke vrijdag eten. Roel is Joke met haar vriendin gaan halen naar Charleroi na een weekje Milaan! Bijpraten met ons vijven ; heel gerzellig!! ' s Avonds zijn we onder lady's naar een voorstelling van Els De Schepper gaan zien in het Arjaantheater in G' bergen. Het was super: voor mij was het de eerste keer en we hebben echt lol gehad. Daarna nog iets gedronken in het gezelschap van onze 2 dochters en Hans en Ingrid. Moe genoeg, maar niet kunnen inslapen. Té moe misschien? Ik weet het niet? Eens ik slaap , gaat het echt goed maar het inslapen lukt soms niet en dan moet ik wel Stilnoct slikken. De volgende avond hebben we weer ons cultureel peil opgeschroefd met een voorstelling van Pieter Embrechts met een Bigband "The New Radiokings". Zoals die man op een podium staat en kan Croonen. Hij heeft een zalige stem en zijn liedjes in een Fifty's jasje gestoken waren formidabel. Zondag was het Boek Borrel Babbel van het Davidsfonds. Twee boeken gekozen, twee glaasjes gedronken en hapjes genuttigd in het gezelschap van fijne mensen van ons dorp en Grimminge. Meer moet dat niet zijn voor een zondagvoormiddag. Moe maar voldaan in mijn zetel gekropen en er van heel de dag niet meer uitgekomen.
Ik slaag het boekje open van Toon Hertmans op pagina 53 en vind volgend gedichtje zeer toepasselijk voor deze tijd waarin we leven; een tijd van crisis en onzekerheden ( zowel op algemeen als persoonlijk vlak)! Hier komt het:
Pijn
wie om zich heen naar deze droeve wereld kijkt die vraagt zich af wat hebben we bereikt met àl die wetenschap dat wikken en dat wegen te veel gepraat, niet lang genoeg gezwegen
jawel, maar toch begint er ergens iets te dagen de pijn die nu geleden wordt heeft ergens zin de mensheid was nooit eerder zo teneergeslagen misschien zijn dit de weeën van een nieuw begin
PS: zijn versjes zijn niet gedateerd hé en blijven toepasselijk. Zalig hoe hij het zo simpel op papier krijgt!
Vandaag geen te beste dag. Om 11u30 bij de kine van het UZ gepasserd waar ik meewerk aan een onderzoek. Mijn linker arm is wel duidelijk dikker en er zit een knobbeltje in de plooi van mijn arm. Ik besluit de arts maar te zien na de bloedafname.Zij vindt ook dat ik opgezwollen ben en dat is duiedelijk te zien aan mijn linker voet die heel erg dik staat. Ze schrijft mij een vochtafdrijvend middel voor en beveelt een echografie aan. Na mij chemo word ik dan om 15u30 daar verwacht. Een vriendelijk verpleegstertje gebiedt mij m'n arm vrij te maken een plaats te nemen op een stoeltje met de elleboog op de onderzoekstafel in afwachting dat de arts komt. Er komt nog een andere verpleegster binnen de mij vertelt dat ik best mijn hemdje uitspeel en als ik terug wil plaatsnemen op dat draaistoeltje bitst ze mij toe dat ik daar niet mag gaan op zitten maar dat ik me op de onderzoekstafel moet leggen . De arts is gelukkig wat vriendelijk en hij komt tot het besluit dat er eigenlijk niets te zien is. Gelukkig maar! Het is geen tromboseke zoals Dr Fontaine dacht en ook geen knobbel die te maken heeft met de vochtophoping. Om 16u rijd ik naar huis en mijn dag zit er weer op! ik neem een tas soep omdat ik geen hap door mijn keel kreeg vandaag en rij snel achter mijn medicatie. Mijn gemoed staat in schril contrast met afgelopen WE waar ik onder vrienden en onder een stralende zon kon genieten van deugddoende herfstwandelingen en mijn hart kon ophalen door 's avonds songs te kwelen onder mijn gitaarbegeleiding en die van Ivo. Mijn gitaar was echter zo lang niet bespeeld geweest dat ze niet meer te stemmen viel, maar dat kon de pret niet bederven; het liedboek werd uitgezongen.Mijn slaap was wel weer niet OK want rond 4u30 had ik nog geen oog dichtgedaan daar waar ik mij nochtans vermoeid had door het lange wandelen. Ik kreeg deze morgen telefoon van een vriendin die met hetzelfde geconfronteerd wordt . Het houdt niet op en ik kan het nauwelijks bevatten hoeveel vrouwen er door die hel moeten! Ik ben er echt niet vandaag, tot Guido mij belt en met zijn eeuwig enthousiaslme mij wat opbeurt. We worden uitgenodigd en ben echt benieuwd hoe hun stekje er nu uitziet na hun verbouwing.
En we tellen af, nog 3 Nu gaat het ineens allemaal zeer snel, en goed en wel.Vandaag opnieuw de Dokter gezien en ze meldde dat mijn bloed altijd zeer goed is en behalve de tintelingen, is alles onder controle. De weegschaal laat wel iets anders weten; van de slag heeft ze mijn cortisone geschrapt. Mijn vreetbuien zijn dus te wijten aan de cortisone. Laat ons hopen dat ik het nu wat stabiel kan houden, want ik moet er goed uitzien tegen volgende zomer. Er staat immers een grote gebeurtenis op til: jawel Annelies en Filip trouwen Dit kreeg ik te horen tijdens ons week-endje Champagne! Filip heeft zaterdag haar hand gevraagd. Het W-E was superleuk. De eerste dag hebben we rondgehangen in Reims: het was er zo koud dat mijn ventje verplicht geweest is een truitje te gaan kopen in de Gallerie Lafayette Zondag hebben we een grote Champagneproducent bezocht nl. Mercier. Deze heeft kilometerslange kelders dertig meter onder de grond. We zakten af met de lift en gedurende deze liftrit kregen we een spektakel te zien door de glazen wand : sculpturen en een evocatie van de Champagneproductie .Daarna kregen we een audiogids en werden we met een treintje door de lange gangen gereden om tenslotte het productieresultaat te savoureren. We hebben nog 2 kleinere boeren bezocht en de laatste heeft ons allen zeer bekoord met zijn uitleg over het maken van de Champagne:hoe de flessen worden gekeerd ( 7000 flessen met de hand) hoe het bezinksel wordt bevroren en hoe de bevroren prop eruit wordt geknald, hoe de Brut en demisec en de rosé wordt bekomen, wat een premier cru is enzovoort enzovoort. We hingen aan Benjamin zijn lippen en de laatste proeverij heeft heel wat kooplustigen opgeleverd. Het herfstlandschap was betoverend en het weer was supergoed; een geslaagd opzet vanwege onze sociale dienst...en de compagnie was ook in orde.
We hebben vorige week ons Daniëlleke uitgewuifd tijdens een drink voor het team van Leuven en donderdag is ons team aan de beurt.De Cava staat al koel Als het weer goed blijft heb ik komend week-end weer een sortietje met onze vrienden van Laken. Dan zitten we de kanten van Chimay; moest het nu pijpenstelen regenen dan zie ik die onderneming niet zo goed zitten en zou ik naar het feestje gaan van Anneke van ons team die 50 geworden is en een feestje geeft! Maar het ziet er redelijk goed uit zoals het zonnetje momenteel schijnt.
Na de chemo ben ik eventjes op bezoek geweest bij mijn schoonvader die in het UZ ligt na een heupoperatie. Dat ziet er momenteel niet te best uit: hij krijgt zuurstof en ligt aan allerlei monitoren. Na zijn anesthesie was hij heel verward en trok hij zijn baxters uit. Hopelijk kan hij het huwelijksfeest van onze dochter nog meemaken ; daar zou hij heel graag bij zijn!
Een mens moet geduld hebben. Je verlangen moet zijn als een traag en statig schip, varende over eindeloze oceanen, en niet op zoek naar een ankerplaats. En plotseling, onverwacht, vindt het dan toch voor een moment een ankerplaats.
Maandag ben ik nu ook thuis, want ik mocht maar de helft van 30 uren werken en niet van 36 uren.Maakt 3 uren in de week verschil, vandaar dat ik nu over een superlang WE beschik; en dat gaat goed!Zolang ik met die dikke arm sukkel, zal ik van die mogelijkheid gebruik maken, want het is niet simpel. Ik ben een zoektocht begonnen naar het bandageren , zoals geadviseerd door Nele van het UZ. We zijn ondertussen 3 weken verder, en ik heb een filmpje voor mijn kiné, op basis waarvan hij het zou moeten kunnen aanleren. Maar daarmee heb ik de bandagen nog niet van 3M. Ik vind zo niet direct een verdeler, het is dan ook gloednieuw. Dan maar naar Patricia gebeld , die al ervaring heeft met dat bandageren. Zij vindt het geen goed idee dat mijn kiné zonder enige ervaring daar zou aan beginnen. Ik nam contact met haar kiné, die niet anders doet dan lymfedrainage en zij geeft ook opleiding in het bandageren, maar zij woont in Grimbergen. Dan zou ik toch opteren om tijdens mijn verlof tot bij haar te gaan ; zij beschikt ook over het materiaal.
Zij heeft genoten en wij supercontent van onze dag samen. Meer moet dat echt niet zijn
Wat vervelend toch, dat ik daar zo snel een infectie kan van opdoen.Ik moet eraan denken de afwas te doen met een handschoen, want ik heb blijkbaar niet zichtbaar een kwetsuur opgelopen en het hek is van de dam.
Dat komt ervan als je uit de routine bent geraakt van het bloggen.
Ik was niet meer in de mood
Maar mijn lieve gezinnetje heeft zich zeer attent getoond
