Voilà, het zit erop. De behandelingen althans, want ik word nog van zeer nabij gevolgd. Binnen 3 weken moet ik op controle bij de chirurg en de week erop heb ik een complete bloedafname en een RX van de longen en een echo van de lever. Het resultaat van dit alles wordt de dag erop besproken met de arts van de chemo ( Dr.Fontaine ). Zij zal ook beslissen over de hormonentherapie. En om de 3 weken moet de catheter worden gespoeld; deze verwijderen ze nog niet onmiddellijk voor het geval dat...Ik voel me redelijk; nog wat gezwollen en moe en soms is alles voor mij zo irreëel. Het is net of ik het zelf vanop een afstand bekijk. Ik weet niet of ik mijn toestand al volledig aanvaard heb. Dit zal nog wat tijd vragen.
Mijn vervoersdienst heeft door de band goed gewerkt, behalve voor deze laatste dag. Ik zou vergeten te melden hebben dat ik om halfelf in het UZ moest zijn.Ik ben zeer zeker dat ik mijn vervoer besteld heb!Mijn geheugen laat het afweten maar zo erg is het nu ook weer niet. Ik herinner het mij omdat ik over een openstaande factuur uitleg heb gevraagd. Ze hebben mij snel nog iemand kunnen sturen , maar 's avonds liep het compleet mis. Ik had om halfvier gedaan en ze zijn mij pas rond kwart voor zes komen ophalen. Mijn ventje had speciaal recup gepakt om mij te verwelkomen met Champagne en een nieuwe orchidee ; en Annelies en Joke waren mij aan het opwachten. Rond 7 u pas thuis beland Ik was niet meer in de mood Maar mijn lieve gezinnetje heeft zich zeer attent getoond
Ondertussen zetten we ons leventje verder en hebben we concrete plannen in het vooruitzicht. De trouw zal er misschien eerder zijn dan we denken!
Straks ga ik bij Daniëlleke die bezoek heeft van haar nichtje en collega Joke.En morgen zijn we te gast bij Guido en Regina, ons kersvers getrouwd koppeltje die er een reis naar Bali hebben opzitten. We gaan lekker eten en een reportage te zien krijgen. Afgelopen week was het ook niet zo rustig: vrijdag met heel de familie naar Poperinge gereden naar het columbarium van mijn mama ( en ook mijn papa zijn naam staat erop vermeld ) ,gevolgd door een etentje in " den strooien henne " waar we elk jaar opnieuw op ons gemak zitten en waar de kinderen bewegingsvrijheid hebben. Ze zijn zeer braaf geweest, we hebben ze niet gehoord! Zaterdag heb ik herfstblaren geruimd; wel een klus in mijn toestand! Ik ben snel moe . Ach ja, met geduld en tijd en boterhammen gaat dit ook wel weer over zeker. ' sAvonds richting Relegem bij Roel zijn neef. Gezellige avond gehad en de dag erop 11 11 11 in Laken. De drieëndertigste keer aub Wij waren er van het eerste jaar reeds bij Waar is de tijd! Het is plezant omdat je mensen van vroeger terugziet, die op die 33 jaar nog bijna geen haar veranderd zijn. Bij sommige mensen heeft de tand des tijds ogenschijnlijk geen vat! Daarna hebben we Roel zijn vader bezocht in het revalidatiecentrum Scheutbos. Hij verheugde zich op het leuke bericht dat Annelies en Filip gaan trouwen; hij zal wel heel erg zijn best moeten doen om de revalidatie tot een goed einde te brengen. Op mentaal vlak loopt het niet zo gesmeerd
Ik zal zo vaak niet meer bloggen, omdat ik zowat uitgepraat ben.Ik hou me eraan terug te grijpen naar de blog als er iets vermeldesnwaard is.Ik heb dit graag gedaan, en ben dankbaar dat zoveel mensen mij op die manier gevolgd hebben.
Je hart moet teder zijn om het lijden van een ander te kunnen voelen
Vincent Shigedo Oshida
En Toontje heeft het laatste woord ( ik kan het niet laten hé!!!!)
Actie
Het leven speelt met je. Doet met je wat het wil- daar ben je je van bewust. Het laat zich niet door jou de wetten voorschrijven. Maar toch vraagt het leven onder alle omstandigheden actie van je initiatief....durf. Moed en vertrouwen in eigen kracht hebben te maken met gezondheid en geluk.
De afgelopen week heb ik nog niet beschreven, die lijkt al zo veraf ; de tijd vliedt snel! Gisteren de voorlaatste, jawel de voorlaatste. Ik ben een dag opgeschoven omdat er op maandag geen plaats meer was, dit geeft te denken nietwaar!?Alles goed verlopen, de Lasix begint te werken, mijn gewicht blijft op peil, de arm is nog steeds dikker en ik draag nu mijn vermaledijde kous . Ik verzeker jullie, dit is niet leuk. Het spant en doet mij pijn aan het hand, maar als ik wil helpen om die dikke arm terug wat dunner te krijgen, moet ik maar een beetje afzien! Ik ben ook moe , moe, moe!! Het begint zich werkelijk op te stapelen: ik slaap als een marmot een gat in de dag en heb overdag niet meer zoveel fut om wat dan ook te doen. Lezen lukt nog net en mijn huishouden spreid ik over verschillende dagen. Zo blijft het haalbaar. Ik luister naar mijn lichaam; ben gisteren ook niet gaan stappen. Maar afgelopen week zat weer goed vol. Woensdag ben ik met Daniëlle naar Aalst geweest voor het onderhoud van mijn pruikje en dan zijn we nog wat gaan shoppen. Ik heb moeten kopen want geraak nauwelijks nog ergens in. En ik had ook een outfit nodig dat paste op mijn aanwinsten van " Les Cordes" Donderdag is Lut mij komen bijstaan met het verwerken van 7 kg wortelen.Van halfdrie tot halfzes hebben we nonstop geschraapt en gepraat. Het was fijn om dit zo gezamelijk te doen. Als er iemand wortelen wil uit onze tuin, kan ze altijd gratis komen halen. Er staan er nog in voor een heel regiment. Vrijdag had ik dan bezoek van oud-collega's uit Haacht die Elly meebrachten die net op brugpensioen is en onze andere bruggepensioneerde heeft zich mooi gekweten van haar taak als " gateaubakster". De Biscuit was voortreffelijk!Dank je wel Daniëlleke.Het avondeten was reeds klaar want Annelies en Filip komen elke vrijdag eten. Roel is Joke met haar vriendin gaan halen naar Charleroi na een weekje Milaan! Bijpraten met ons vijven ; heel gerzellig!! ' s Avonds zijn we onder lady's naar een voorstelling van Els De Schepper gaan zien in het Arjaantheater in G' bergen. Het was super: voor mij was het de eerste keer en we hebben echt lol gehad. Daarna nog iets gedronken in het gezelschap van onze 2 dochters en Hans en Ingrid. Moe genoeg, maar niet kunnen inslapen. Té moe misschien? Ik weet het niet? Eens ik slaap , gaat het echt goed maar het inslapen lukt soms niet en dan moet ik wel Stilnoct slikken. De volgende avond hebben we weer ons cultureel peil opgeschroefd met een voorstelling van Pieter Embrechts met een Bigband "The New Radiokings". Zoals die man op een podium staat en kan Croonen. Hij heeft een zalige stem en zijn liedjes in een Fifty's jasje gestoken waren formidabel. Zondag was het Boek Borrel Babbel van het Davidsfonds. Twee boeken gekozen, twee glaasjes gedronken en hapjes genuttigd in het gezelschap van fijne mensen van ons dorp en Grimminge. Meer moet dat niet zijn voor een zondagvoormiddag. Moe maar voldaan in mijn zetel gekropen en er van heel de dag niet meer uitgekomen.
Ik slaag het boekje open van Toon Hertmans op pagina 53 en vind volgend gedichtje zeer toepasselijk voor deze tijd waarin we leven; een tijd van crisis en onzekerheden ( zowel op algemeen als persoonlijk vlak)! Hier komt het:
Pijn
wie om zich heen naar deze droeve wereld kijkt die vraagt zich af wat hebben we bereikt met àl die wetenschap dat wikken en dat wegen te veel gepraat, niet lang genoeg gezwegen
jawel, maar toch begint er ergens iets te dagen de pijn die nu geleden wordt heeft ergens zin de mensheid was nooit eerder zo teneergeslagen misschien zijn dit de weeën van een nieuw begin
PS: zijn versjes zijn niet gedateerd hé en blijven toepasselijk. Zalig hoe hij het zo simpel op papier krijgt!
Vandaag geen te beste dag. Om 11u30 bij de kine van het UZ gepasserd waar ik meewerk aan een onderzoek. Mijn linker arm is wel duidelijk dikker en er zit een knobbeltje in de plooi van mijn arm. Ik besluit de arts maar te zien na de bloedafname.Zij vindt ook dat ik opgezwollen ben en dat is duiedelijk te zien aan mijn linker voet die heel erg dik staat. Ze schrijft mij een vochtafdrijvend middel voor en beveelt een echografie aan. Na mij chemo word ik dan om 15u30 daar verwacht. Een vriendelijk verpleegstertje gebiedt mij m'n arm vrij te maken een plaats te nemen op een stoeltje met de elleboog op de onderzoekstafel in afwachting dat de arts komt. Er komt nog een andere verpleegster binnen de mij vertelt dat ik best mijn hemdje uitspeel en als ik terug wil plaatsnemen op dat draaistoeltje bitst ze mij toe dat ik daar niet mag gaan op zitten maar dat ik me op de onderzoekstafel moet leggen . De arts is gelukkig wat vriendelijk en hij komt tot het besluit dat er eigenlijk niets te zien is. Gelukkig maar! Het is geen tromboseke zoals Dr Fontaine dacht en ook geen knobbel die te maken heeft met de vochtophoping. Om 16u rijd ik naar huis en mijn dag zit er weer op! ik neem een tas soep omdat ik geen hap door mijn keel kreeg vandaag en rij snel achter mijn medicatie. Mijn gemoed staat in schril contrast met afgelopen WE waar ik onder vrienden en onder een stralende zon kon genieten van deugddoende herfstwandelingen en mijn hart kon ophalen door 's avonds songs te kwelen onder mijn gitaarbegeleiding en die van Ivo. Mijn gitaar was echter zo lang niet bespeeld geweest dat ze niet meer te stemmen viel, maar dat kon de pret niet bederven; het liedboek werd uitgezongen.Mijn slaap was wel weer niet OK want rond 4u30 had ik nog geen oog dichtgedaan daar waar ik mij nochtans vermoeid had door het lange wandelen. Ik kreeg deze morgen telefoon van een vriendin die met hetzelfde geconfronteerd wordt . Het houdt niet op en ik kan het nauwelijks bevatten hoeveel vrouwen er door die hel moeten! Ik ben er echt niet vandaag, tot Guido mij belt en met zijn eeuwig enthousiaslme mij wat opbeurt. We worden uitgenodigd en ben echt benieuwd hoe hun stekje er nu uitziet na hun verbouwing.
En we tellen af, nog 3 Nu gaat het ineens allemaal zeer snel, en goed en wel.Vandaag opnieuw de Dokter gezien en ze meldde dat mijn bloed altijd zeer goed is en behalve de tintelingen, is alles onder controle. De weegschaal laat wel iets anders weten; van de slag heeft ze mijn cortisone geschrapt. Mijn vreetbuien zijn dus te wijten aan de cortisone. Laat ons hopen dat ik het nu wat stabiel kan houden, want ik moet er goed uitzien tegen volgende zomer. Er staat immers een grote gebeurtenis op til: jawel Annelies en Filip trouwen Dit kreeg ik te horen tijdens ons week-endje Champagne! Filip heeft zaterdag haar hand gevraagd. Het W-E was superleuk. De eerste dag hebben we rondgehangen in Reims: het was er zo koud dat mijn ventje verplicht geweest is een truitje te gaan kopen in de Gallerie Lafayette Zondag hebben we een grote Champagneproducent bezocht nl. Mercier. Deze heeft kilometerslange kelders dertig meter onder de grond. We zakten af met de lift en gedurende deze liftrit kregen we een spektakel te zien door de glazen wand : sculpturen en een evocatie van de Champagneproductie .Daarna kregen we een audiogids en werden we met een treintje door de lange gangen gereden om tenslotte het productieresultaat te savoureren. We hebben nog 2 kleinere boeren bezocht en de laatste heeft ons allen zeer bekoord met zijn uitleg over het maken van de Champagne:hoe de flessen worden gekeerd ( 7000 flessen met de hand) hoe het bezinksel wordt bevroren en hoe de bevroren prop eruit wordt geknald, hoe de Brut en demisec en de rosé wordt bekomen, wat een premier cru is enzovoort enzovoort. We hingen aan Benjamin zijn lippen en de laatste proeverij heeft heel wat kooplustigen opgeleverd. Het herfstlandschap was betoverend en het weer was supergoed; een geslaagd opzet vanwege onze sociale dienst...en de compagnie was ook in orde.
We hebben vorige week ons Daniëlleke uitgewuifd tijdens een drink voor het team van Leuven en donderdag is ons team aan de beurt.De Cava staat al koel Als het weer goed blijft heb ik komend week-end weer een sortietje met onze vrienden van Laken. Dan zitten we de kanten van Chimay; moest het nu pijpenstelen regenen dan zie ik die onderneming niet zo goed zitten en zou ik naar het feestje gaan van Anneke van ons team die 50 geworden is en een feestje geeft! Maar het ziet er redelijk goed uit zoals het zonnetje momenteel schijnt.
Na de chemo ben ik eventjes op bezoek geweest bij mijn schoonvader die in het UZ ligt na een heupoperatie. Dat ziet er momenteel niet te best uit: hij krijgt zuurstof en ligt aan allerlei monitoren. Na zijn anesthesie was hij heel verward en trok hij zijn baxters uit. Hopelijk kan hij het huwelijksfeest van onze dochter nog meemaken ; daar zou hij heel graag bij zijn!
Een mens moet geduld hebben. Je verlangen moet zijn als een traag en statig schip, varende over eindeloze oceanen, en niet op zoek naar een ankerplaats. En plotseling, onverwacht, vindt het dan toch voor een moment een ankerplaats.
Binnen een maand is alles achter de rug en kan ik op mijn gemakje op mijn effen komen. Vanaf 2012 zal ik het werk hervatten, zij het deeltijds, maar ik zal toch proberen. Ik merk dat fysieke inspanningen zwaar doorwegen: gisteren met Roel gaan stappen in Gooik. Prachtig weer maar het parcours was zeer heuvelachtig en dat heeft zwaar doorgewogen. Ik was stikkapot en kon vandaag moeilijk uit mijn bed, zo moe was ik. Als ik terug aan de slag ga, zal dat mijn grootste probleem zijn. Daar is ons Daniëlleke vanaf: zij presteert morgen haar laatste halve dag en legt voorgoed het bijltje erbij neer. We hebben haar uitgebreid gevierd in "De Voet van Keizer Karel". Met haar GPS moet ze nu overal haar weg vinden!!En ze heeft ook nog een WEndje tegoed in maart;Dat wordt lachen geblazen. Maar eerst naar de Champagnestreek met ons werk zaterdag en zondag. Dat wordt ook dolle pret met onze collega's die er lappen kunnen op geven. Ik kijk er echt naar uit. Hopelijk is mijne Roel dan wat beter , want hij kweekt een dikke verkoudheid! En Joke gaat proberen enkele Gonopdrachten uit te voeren met het openbaar vervoer! Dappere meid.
Zo, deze kuur zit er ook weer op en ik begin echt uit te kijken naar het einde, dat stilaan in zicht komt.
Hemel
Soms voel ik me als 'n ouwe krant het lukt niet, voor geen meter soms is de hemel op m'n hand en gaat het stukken beter.
Over de helft! Yes, ik kan aftellen op één hand!!De enige hinder die ik ondervind zijn tintelingen in de vingers en de tenen. IK moest normaal de arts niet zien, maar wegens onrust heb ik mij toch laten onderzoeken. Het is niet dramatisch , maar wel op te volgen, omdat dit fenomeen neurologisch onomkeerbare letsels kan opleveren. Mijn onrust vertaalde zich direct in een verhoogde bloeddruk ( 15/8 ) Ik krijg redomex erbij ( pillen tegen depressie!!!als ik de bijsluiter goed versta ) en indien de klachten blijven aanhouden wordt de dosis van de Taxol aangepast. OK, daar kan ik mee leven. Minder leuk is mijn gewichtstoename. Heb ik indertijd zoveel moeite gedaan om een schoon figuur te hebben, maar dit wordt nu volledig teniet gedaan door de menopauze. Mijn drang naar zoet is onvoorstelbaar en sterker dan mezelf. Ik mag nu niet op dieet , maar het houdt me wel bezig. Ik hoop dat ik tegen nieuwjaar toch wat kilo's opnieuw kan kwijtraken en van die onweerstaanbare drang naar zoet afgeraak. Het voornaamste is wel dat ik genees en dat besef ik ten volle. Mijn gewicht is in dit licht bijkomstig! Belangrijk is ook de toestand in mijn familiekring: 2 accidenten op 1 dag is wel wat veel. Mijn schoonvader is zaterdag gevallen al naar de brievenbus te gaan, en heeft zijn heup gebroken.Hij werd gisteren succesvol geopereerd. Mijn schoonmoeder vertoont opnieuw last in haar ruggewervels. Ochgod toch, zo'n oude dag en op de sukkel. Hoe moet het nu verder? Gaan ze nu eindelijk inzien dat ze niet meer zo veilig zijn in hun groot huis in Laken? Een serviceflat zou ideaal zijn, maar ze moeten willen hé. Enfin accident nummer 2 kwam 's avonds;Joke heeft haar schouder uit de kom gehad met de voetbal. Ze werd met de 100 afgevoerd naar Jan Palfijn in Gent alwaar ze onder een korte volledige narcose haar schouder terug hebben geplaatst. Ze heeft een brees en ze mag 3 weken niet per auto rijden. Aiaiaiaiai, ze werkt nog maar net en nu kan ze die Gonbegeleidingen niet opstarten. Haar privépraktijk lukt dank zij taxi mama! Ik ben zeer kwaad op de voetbal omdat ze een broos gestel heeft, maar ze is gebeten door die microbe en is er niet vanaf te brengen. Hoe moet dit verder? Zorgen genoeg dus. Een kozijn van Roel is gevallen met de fiets en heeft kneuzingen en schaafwonden en zijn vrouw een wervel gebroken. En zitten onze schamele spaarcentjes nog wel veilig bij Dexia? Wat een tijd Hopelijk zijn er betere in het vooruitzicht!
SOMS
Soms lijkt het leven droefenis en pijn alsof je duizend dingen plotseling bedreigen Soms is't alsof je armen vleugels zijn en je in de blauwe hemel op kunt stijgen.
Yes, we zijn in de helft.Kuur 6 goed gepasserd: veel wachten op de dokter en op mijn ziekenvervoer. Ik had rond 15u gedaan en ze zijn mij pas rond 16u komen halen. Van de nood een deugd gemaakt en te voet naar de chalet in het Boudewijnpark en mezelf getracteerd op een theetje met een pannenkoek.Voor het overige geen noemenswaardige bijwerkingen: ik neem mijn vitaminen tegen de tintelingen en spierpijnen zijn over. Ik heb de laatste tijd wel meer slaap nodig; de vermoeidheid steekt toch de kop op. Ik heb dan ook veel activiteiten en plannen is voor mij moeilijk:ik ont-hou niets. IK plan twee dingen op dezelfde dag en vergeet dat er dingen gepland stonden. ( We zijn vergeten naar les " Truttes "te gaan Was gratis bij ons abonnementje in het Vondel!!)Hoe ga ik dat doen op mijn werk? Zorgen voor later en mijn geheugen trainen met kruiswoordraadsels en sudoku's. Het Week-endje was rustig en zorgeloos:Annelies is vrijdag komen mosselen eten en zaterdag zijn wij tweeën gaan shoppen in Aalst. Je kon er op de koppen lopen: de parking van de Keizershallen was volledig volzet.Dan maar op de parking van Securex gaan staan en dat stukje te voet terug. Een outfit voor de komende kille maanden aangeschaft en er was 10% af met de braderie. Zondag zijn Roel en ik gaan stappen in Ternat; het was een supermooi parcours langs veldwegen in St.maartens Bodegem ed. Zo kort bij Brussel en toch zo landelijk mooi en dan nog schitterend weer.Thuis op ons terras genoten van een Poperings Hommelbiertje!Schol Bertin, dat heeft gesmaakt Vandaag is het wat minder: poetsweer. Mijn poetsvrouw is toegekomen en zij "doet de beneden en ik den boven" en op een halve dag is de klus geklaard en is dedees de gelukkigste mens.
Vrijdag zal ik nog een mens gelukkig maken want dan moet ik voor de tweede maal gaan telenetzitten bij Joke:de eerste afspraak was mislukt want die pipo was daar al om 9u30 terwijl ze 10u gezegd hadden. IK heb mij nu wel nuttig kunnen bezighouden met een afwas van nog maar 1 week oud en stof afgenomen en gestofzuigd. Boven het sanitair ook een beurt gegeven. Die twee meisjes zullen een goed WE tegemoet gaan met al het werk dat ik hen uit handen heb genomen. Het zijn 2 superdrukke vrouwen die geen tijd hebben voor al die ontzettend vervelende karweien en een moeder kan dat toch niet zien staan hé.
Joke maakt dan wel tijd om zondagavond te komen eten en daarna met ons naar dat" Goddelijke monster" te kijken.Ah ja, want ze heeft nog geen telenetaansluiting. Ze zijn gelukkig en dat is hetgeen telt voor mij!
Mama! Waar heb jij het geluk gelaten? Ik had het hier neergelegd en nou is het weg!
Je zult het wel ergens hebben laten slingeren of het is gestolen of per ongeluk weggegooid.
Voilà, kuur 5 ook goed gepasseerd Het gaat snel. Ik geniet nu van de laatste dagen goed weer, onder de parassol , In de Knack lezen en lekker niet veel doen. Wat een luizenleven, en toch mag ik mij dat even permitteren . Het zit wel stevig in ons ingebakken, dat we ons moeten bezighouden en onze tijd nuttig indelen en vanalles doen Ach, die stressy-tijd zal er rapper weer zijn dan ik denk.Nu denk ik alleen maar aan genieten en aan mezelf ( en ook nog wel een beetje aan mijn kinderen en aan mijn man en mijn lieve collegaatjes en de vele vrienden en familie....) Zondag waren we te gast bij familie in een voorstadje van Rijsel; een nicht van mij ( 73 jaar !! ) haar dochter nodigde ons uit samen met haar ouders en tante Cecile en haar broer Laurent. Ik heb in mijn jeugdjaren heel veel gespeeld met Martine ( ik woonde in Jette en zij in Koekelberg ) Ze is Franstalig , want haar moeder is getrouwd met een Fransman en zij is nu ook getrouwd met een man uit Rijsel. L'histoire se répète Zij leerden mij frans, wat mij nu heel goed van pas komt. We zijn echt goed ontvangen geweest en gelukkig was het schitterend weer en hebben we heel de namiddag buiten gezeten . Maandag had Roel ook verlof en zijn we in de namiddag naar La Louviére gereden en vandaar de Canal du Centre gevolgd met de fiets. Daar heb je 4 scheepsliften ( werelderfgoed, echt waar!!) en dan daarnaast heb je de nieuwste lift van Strépy-Thieu. Deze verzet de boot in een enorme waterbak en trekt hem 60 m naar omhoog. Spec-ta-culair!!! Echt eens de moeite en niet eens zo ver af!Als afsluiter nog een goeie St.Feuillen gedronken in Soignies! Het moet maar zo goed niet zijn! Dinsdag ben ik dan samen met mijn 8 jaar oudere zus ( en niet mijn moeder zoals iemand suggereerde ) mijn nicht Bernadette gaan bezoeken in de St.Michielskliniek in Etterbeek. Roel vond dat we beter de metro konden nemen dan ons te gaan avonturieren in 't stad. Als twee volwaardige leken hebben we ons dan geavonturierd in de Brusslese Metro. Mijn zus was al bijna het metrostel opgesprongen zonder een geldig vervoersbiljet. Rap een biljet getrokken en ontwaard. Nerveus de metrolijnen bestudeerd en gezien dat we best konden overstappen in Beekkant. We waren te ver ( mijn schuld ) en dan maar Weststation genomen. Maakt eigenlijk allemaal niet zo veel uit , want de afstand was echt wel klein. In Weststation lijn 1 richting Stockel. Maar wij moeten toch niet naar Stockel opperde mijn zus. Maar neen Herlinde, dit is richting Sockel en we stappen uit in de Merode . Met onze 2 verstandshelften bijeen , hebben we dit toch tot een goed eind gebracht en vonden we nog relatief snel de kliniek. Mijn nicht Bernadette moest een totale hysterectomie ondergaan. Van nabij Poperinge ( Westouter ) heeft ze zich hier laten opereren. En alles gaat goed; morgen mag ze naar huis!!!
De laatste dagen zijn besteed aan ziekenbezoeken want vrijdag bezoeken Daniëlle en ik onze voormalige turnjuf die 7 ribben heeft gebroken en haar man Piet werd geopereerd van een Hernia.
Zo zie je maar : een grote familie en kennissenkring houdt je op de been!
Actie
Het leven speelt met je. Doet met je wat het wil- daar ben je je van bewust. Het laat zich niet door jou de wetten voorschrijven. Maar toch vraagt het leven onder alle omstandigheden actie van je initiatief...durf Moed en vertrouwen in eigen kracht hebben te maken met gezondheid en geluk.
Heb woensdag een scan moeten doen omdat ik pijnen had in mijn linkeroogkas. Vrijdag mocht ik dan het resultaat gaan halen: Ge-luk-kig was alles in orde Oef... een pak van mijn hart. Zeer waarschijnlijk heb ik wat te kampen met migraine maar in mijn schedel lijkt alles nog in orde... Behalve mijn vergeetachtigheid.We zouden samen met Daniëlle naar Gilberte gaan , een collega die ook thuis is met een hernia. Ik spreek vrijdag af met Daniëlle , omdat we dan al in het UZ zijn en vandaar naar Londerzeel is het niet meer zo ver. Om 14 u waren mijn beide afspraken al gebeurd ( ik moest ook nog bij de arts van de radiotherapie en deze was uiterst tevreden over het genezigsproces van mijn huid ) en reden we eerst naar An ( weer een andere collega die in Steenhuffel woont ) We hebben wat gewacht op haar terras, wat onkruid gewied ( tot groot jolijt van Luc die ons fantastische vrouwen vindt ) maar ze zat in de tandartsstoel en kon dus niet weg. Dan maar doorgereden naar Gilberte. Peut, de bel! Geen reactie Hoe, die verwacht ons toch???? Gebeld en wat bleek? Ik was gewoon vergeten te bevestigen dat we op vrijdag kwamen en zij ging ervan uit dat het niet kon doorgaan. Maar Gilberte panikeert niet, bestelt doodrustig 3 extra steacks en we hebben nog een heel gezellige avond gepasseerd!
Mijn geheugen is dus nog niet op orde, en dat maakt mij soms wat onrustig. Hopelijk gaat dat ook weer over!
Ouder worden is leven, en leven is zich voeden, nadenken, liefhebben en geliefd worden.
Ouder worden, leven dus, dat is een scherpzinnige en ondersteunende stap zetten, dat is herinvesteren
Kuur 4 achter de rug;ben al een maand bezig en nog 2 maanden te gaan dus 1/3de gedaan.Aftellen op alle mogelijke manieren om het zo voordelig mogelijk te laten lijken.Gisteren mijn klachten medegedeeld aan de arts:hij schrijft vitamine B voor om de spierpijnen wat te verminderen.Heb nog een bijkomende klacht:sedert zaterdag zit ik met stekende pijn in mijn linkeroogkas ter hoogte van de sinussen. Hij heeft er een andere arts bijgehaald en deze beval onmiddellijk een scan aan. Woensdag moet ik deze doen en vrijdag weet ik dan de uitslag.Hopelijk is het maar een onnozele sinusitis , maar ze laten niets aan het toeval over en maar goed ook.
Mijn WE aan zee is goed verlopen: ik heb practisch alle wandelingen meegedaan en we hebben een leuke zoektocht gedaan in Blankenberge.De compagnie aan tafel was ook goed; bijgepraat met Sabine van het werk! Patrick met zijn grappen en zijn grollen, An en Dany met hun avontuurlijke verhalen en ons moe de mama van Sabine en niet te vergeten; Lut met wie het gezellig keuvelen is.Zondagnamiddag hebben we nog een laatste korte wandeling gedaan in Brugge: het was er autoloze zondag en de stad bulkte van de toeristen, maar het was fijn nog eens in Brugge te zijn. Om 18u04( ik werd om 18u verwacht thuis ) werd ik door Patrick en Lut afgezet waar er mij een dineetje wachtte die mijne Roel liefdevol klaargemaakt heeft: een uitmuntende vissoep met daaropvolgend parelhoentjes met gestoofde peertjes en puree. Overheerlijk; de kinderen hebben ook duimen en vingers afgelikt. Dank je lieve schat; je bent de beste chef-kok in huis. Op restaurant zou het niet beter zijn geweest.
Ik slaag het boekje van Toon Hermans open op pagina 118 en ziehier her versje dat op dit ogenblik best mijn gevoelens weergeeft: RITME
Soms overweldigt mij de vreugde, lacht de hemel diep in mij, ik loop van levenslust te schreeuwen, loop te zingen door de wei, ik proef de wijn,ik smaak het eten, dans door de regen zonder jas, ben opeens totaal vergeten, hoe in en in bedroefd ik was.
De facturen van het UZ beginnen binnen te vallen: ook pijnlijk bangelijk veel. Ik heb wel een verzekering maar die dekt maar een klein beetje. Ik had natuurlijk een 2- persoonskamer kunnen vragen, dan was de opleg niet zo hoog geweest.Het is voor veel mensen een ramp om dergelijke facturen in de bus te krijgen. Ondertussen heb ik wel een actie ondernomen bij het Europees centrum voor de consument die mijn dossier van de reisannulatieverzekering ter harte zal nemen.Zij meenden op het eerste zicht dat dit niet zo correct is. Natuurlijk moeten de kleine lettertjes worden gelezen en die zijn in het duits Hopelijk haalt dat iets uit! Het is zo beu om geld uit te geven aan iets dat je niet hebt gehad
Ik heb deze week wel wat last ondervonden van de Taxolkuur: ik ondervind spierpijnen. In de voormiddag functioneer ik nog een beetje, maar naarmate de dag vordert krijg ik meer last. Ik voel mij dan wat grieperig. Maandag vertel ik het de dokter en hij zal waarschijnlijk iets kunnen voorschrijven om de last te verminderen.
Ben wat somber door al die tegenslagen. Ga nu wel een WEdje genieten aan de zee en mijn ventje gaat ondertussen de kelder aanpakken tegen een eventuele volgende ramp!
Vandaag Vandaag is alles louter weemoed ik kijk door alle franje heen Maar nu ik met die weemoed mee moet maak ik van deze koude steen een rode roos, een vurig rode. Ik houd haar in mijn koude hand en met dit teken van de liefde loop ik door dit weemoedig land.
Toon kon ook weemoedig zijn
PS : Carine, ik heb je gisteren gezien met de fiets en kon je niet te woord staan want moest naar de kiné. Sorry dat ik je zo voorbij gefietst ben hoor.
Dit is om te huilen!!!Van mijn geboekte reis heb ik maar 117 teruggehad van de verzekering op een bedrag van 500 Hier kan ik echt niet mee lachen!!! Ik vind dit schandalig en uiterst oneerlijk maar wat kan ik doen tegen een gigant als Tui in Duitsland. Ik reserveer niets meer via internet.
Bende bandieten!
Kan ik het helpen dat ik ziek ben geworden en mijn plannen in het honderd werden gestuurd!
Een derde van de lichte kuur achter de rug. De weken vliegen! De derde kuur is ook goed verlopen en heb nog steeds geen bijwerkingen. Als ik thuis kom van de kuur heb ik een boulemieaanval en zou ik de koekenkast kunnen leegeten. Ik zal terug aan mijn gewicht moeten werken want ipv af te vallen komen er bij! Goed teken? Ik weet het nog zo niet; in elk geval vervelend voor mij maar momenteel mag ik niet op dieet.En mijn kleren beginnen te spannen Dit is echter een detail in het aanschijn van wat ik nu moet doorstaan. Het WE is superleuk geweest: eerst op vrijdag de langverwachte trouw van onze kameraad Guido met Regina. Ze hadden een heuse ceremonie in de feestzaal met de " flying priests ". Deze act fleurde het geheel op en de kinderen van Guido en Regina hebben hele mooie woorden gesproken. Ze hebben hun zegen!Daarna was het BBQ en avondfeest . Wij waren om halfvijf pas thuis, dus we hebben gefeest!! De volgende avond BBQ van de loopclub en zondag gaan fietsen met Roel en Annelies en Filip. Wie ons weet wonen weet dat het parcours nooit vlak is en dat heb ik nu geweten. Mijn conditie liet dit niet toe en ik heb echt afgezien. Deze bezigheid moet ik momenteel laten rusten want ik geraak de heuvels gewoon niet op; ik was constant buiten adem. Wandelen gaat mij nog best van al af en dat doe ik iedere dinsdagavond. Dit WE ga ik met de wandelclub naar zee! Er nog 's effe uit, zonder Roel. Hij houdt niet zo van de zee. Maar op 18/9 zijn wij 29 jaar getrouwd!Ik voorzie nog een tête à tête op zondag met mijn teerbeminde wederhelft!
En maandag heeft mijn lieve dochter Joke mijn dag opgevrolijkt met het heuglijke nieuws dat ze de job toch heeft als Gonbegeleidster.(in eerste instantie was ze niet weerhouden omdat er twee voor haar waren met meer ervaring, maar één van de twee is naar Australië vertrokken) Ze kan halftijds aan de slag bij Kasterlinde. Dit is een school van bijzonder onderwijs voor doven en blinden en kinderen met autisme spectrumstoornissen. Zij mag kinderen met een beperking begeleiden in het gewone onderwijs ( Gon staat voor geïntedreerd onderwijs ) Dit gaat ze halftijds doen in combinatie met de privépractijk. Het zal superdruk worden; ik weet niet hoe ze alles zal combineren met haar hobby's Belangrijk is dat ze een job heeft als loontrekkende , wat toch wat meer zekerheden biedt. Gisteren zag ze er echter niet uit: ze was ziek aan haar eerste werkdag begonnen en bovendien had ze zich overslapen en had ze haar GPS niet ter beschikking en is ze nog eens verloren gereden ook. De wet van Murphy
Zonder woorden
Kruip wat dichter bij elkaar, geef elkaar een pakkerd, als opeens vanbinnenuit de liefde volop flakkert en vind je niet de woorden om alles uit te leggen, geen nood, het lijf kan af en toe de mooiste zinnen zeggen.
Niemand minder dan Toon kan dit zo mooi verwoorden
Vandaag op consult geweest bij Prof. Lamote die mij geopereerd heeft. Hij heeft de wonde bekeken en dat zit goed. Nu weet ik eindelijk wat dit pakje onder de arm is dat is mijn reservoir van lymfevocht: beter dat het zich daar opstapelt dan dat ik een dikke arm zou hebben.Zo , dat weten we ook weer De kiné kan dat verder proberen weg te draineren. Verder niets bijzonders te melden want alles verloopt opperbest, dus zie ik hem pas terug na afloop van mijn chemo, begin december. Hetgeen mij nu wordt toegediend tijdens de chemo is Taxol: op basis van taxus wordt er een middel gebrouwen om de kankercellen te lijf te gaan. Dus, mensen, je taxusafval kan worden opgehaald zodat de firma kan blijven Taxol produceren. Ik hoop deze week ook mijn voorlopige eerste gelprothese te krijgen , zodat ik deftig in mijn kleed steek voor de trouw van onze vrienden Guido en Regina.( en ze geven goe weer zulle;joepie ) Voilà, ik heb weer alles gezegd; eens zien of Toontje nog iets te zeggen heeft, en bedankt Melissa voor de leesbare versie van het gedichtje! Doet mij altijd plezier als ik reactie krijg. Anne Deboë: blij dat je hebt kunnen reageren ( en ik heb het maar 1 keer ontvangen, dus je hebt het goed gedaan!!!!)Ik wens je een zalige vakantie en we zien mekaar zeker tijdens ons WEndje naar de Champagnestreek. Bonjour à tous
MOED
Moed kan niemand je aanpraten. Dat moet je zelf doen. ' Spreek jezelf moed in'. Het lukt als je het goed doet, en zodra je merkt dat moedig zijn loont,doe je het hoe langer hoe meer. Probeer het eens. Het is een van de mooiste ontdekkingen die je kunt doen. T.Hermans
Kuur 2 achter de rug; nu kan ik beginnen aftellen op mijn 2 handen!!! Het was mij wel de dag van wachten , wachten, wachten..... Om 11u bloedprik, vlotte babbel met verpleegsterke en dat is natuurlijk de truc om de prik te vergeten. Mijn reukzin is echter gevoeliger zodat ik alle geuren van de kliniek sterker gewaarword, wat min of meer misselijkmakend is.Daarna plaats nemen in de wachtzaal tot de dokter je komt halen. 12u! 13u! Ik zat er nog , gelukkig verdiept in een goed boek.( De Labyrinth van Kate Moss; eindelijk in begonnen Hilde!!!) Verschillende mensen van het personeel waren reeds poolshoogte komen nemen, en die zeiden dat er vertraging was. Nog erger dan de Belgische spoorwegen. 2u vertraging is wel veel hé. DE dokter verontschuldigt zich met de woorden dat zij altijd voortdoen, waar ik niet aan twijfel , maar er loopt blijkbaar iets mank met het maken van de afspraken denk ik dan. Enfin, ik hoef de dokter maar om de 14 dagen te zien, dus volgende week zal het vlotter moeten lopen.Ondertussen was ik reeds verschillende keren verhuisd in de wachtzaal omdat het er te fris werd omwille van de airco. Ik nam plaats tegenover een stijlvolle dame die reeds 2 keer was geopereerd van borstkanker op 11 jaar tijd en nu uitzaaiïngen heeft. De kliniek is echt wel niet de vrolijkste plek bij uitstek. Die verhalen hoor je natuurlijk liever niet want dan krijg je de daver op je lijf. Je moet een grote portie geluk hebben in je leven. Deze Delvauxsacoche dame had minder geluk. Rijk of arm, mooi of lelijk: geluk op gebied van gezondheid laat zich niet commanderen. Uiteindelijk in de zetel beland waar ze mij onmiddellijk aangsloten hebben aan de baxter. Er zat nog een andere chemodame die omringd was door 4 mensen die heel de tijd getaterd hebben over dieu en le seigneur Gelukkig komt Regina mij ook efkes verblijden met een bezoekje. En ze trouwt vrijdag..... met Guido En ja hoor Regina : ik zal er staan in volle glorie. Net als jij, want je straalt van geluk! Dan zal ik haar 4 weken niet zien want volgende week heeft ze verlof en ze gaan 3 weken op vakantie naar India en Bali! Om 15u30 klus geklaard en vervoer maar om 16u langsgekomen. Thuisgekomen direct eten opgezet en naar de garage gelopen om de verkoop van de Corsa definitief te regelen. We doen verder met 1 auto:pluim voor ons en een gratis abonnement van de Lijn!
Vorige week nog goed kunnen genieten van het goede weer. Een leuke dag gehad met Roel in Doornik en met Annemie in Zomergem. Mooi gewandeld langs de Leie . Dinsdagavond een stuk van de wandeling opnieuw gedaan met mijn wandelvriendinnen Is wat langer uitgevallen dan voorzien; we waren pas om 21u45 binnen! Ze dachten dat we waren verloren gelopen!!! Doet wel deugd dat ik nog wat fysieke inspanningen aankan, want een mens zou rap stijf worden. Ik kan niet meer met mijn handen aan de grond; die souplesse ben ik al kwijt. Ik hoop dat ik snel terug de draad van mijn gewone leven kan opnemen en dat ik na nieuuwjaar het werk eventueel halftijds kan hervatten, want de collegaatjes hebben het echt niet makkelijk momenteel en eind oktober gaat onze favoriete collega Daniëlleke op brugpensioen en ze hebben nog geen vervanging. Je moet minstens 3 maand tellen eer er iemand opgeleid is, dus we zitten een beetje in de penarie. Ik begin op het werk te denken, dus ik ben op goeie weg. Hoewel dit leventje mij momenteel uitstekend bevalt, zonder die therapieën zou het natuurlijuk nog beter zijn , maar dat nemen we erbij hé
Kracht
Het blijft bij loze woorden, gewauwel, getrompetter, maar woorden helen wonden niet, er zit nog zoveel etter.
Ik heb de preek gehoord en dacht wie ons gezond wil maken, moet met een woordenloze kracht ons diep van binnen raken.
Toontje ( wie anders)
Nootje voor Melissa: wat moet ik met jouw gedichtje? Hoe kan ik dat ontcijferen?
Kuur 1 zit erop. Ik had de blues vandaag, het ging echt niet. Van het zalige zuiden terug naar die ellendige kliniek. Het begin van nog een lange weg. ER zaten 2 sympathieke dames bij mij en zij hadden respectievelijk reeds 9 en 11 lichte kuren achter de rug. Ze zagen mijn ellende en konden mij wat troostende woorden toefluisteren. Zij hadden hetzelfde meegemaakt en kijk , ze zijn al zover en het is ook heel snel gegaan. De ene is even ziek van de lichte kuur als van de zware en de andere dame is zo verbrand geweest door de stralen. Die ellende moet ik niet verduren. Zien wat hiervan de bijwerking zal zijn. Ik hoop op nihil, zoals bij de vorige.Dan is Regina mij komen opzoeken. Ze ontdekt bij mij een rare vlek en vindt dat ik best bij haar langs kan komen voor een klein onderzoekje. Zo gezegd zo gedaan. Volgens de dermatologe is het niets enstigs en lijkt het op een ouderdomsvlek. Ze heeft hem eruit gebrand( dat was op 2 minuutjes gepiept) en ze zal het weefsel laten onderzoeken door het lab, kwestie van zekerheid. Geen 2 K's met een keer hé, dat kan ik niet aan. Ik ben er tamelijk gerust in hoor. Vanavond ga ik mij wagen aan de film Novecento welke ik opgenomen heb. EEn kanjer, zo blijkt uit een artikel van Humo. Hij werd aangevraagd door Verhofstadt die 3 uur op de rooster werd gelegd en daarna nog 5 u film te gaan had!!!! . Morgen doen we misschien nog een leuk tripje ( voor Roel zijn vakantie in schoonheid af te sluiten ) en woensdag ga ik met een vriendin naar Zomergem( om de zomer te gaan zoeken) bij haar moeder op bezoek . Een lief mens die mij vroeger nog gekend heeft omdat ik verkering had met 1 van haar zonen, en ze moet mij niet vergeten zijn want ze stuurde me een kaartje. Super vind ik dat voor een dame op de gezegende leeftijd van in de tachtig ( ik weet niet juist hoeveel in de tachtig ) En met de zus van die verkering ga ik dus bij haar op bezoek.
Tijd
Alles is heimwwe wolken en water alles is heimwee naar vroeger- naar later vroeger is over later - een ster gisteren is oud en morgen nog ver
Mooi hé van Toon Hermans
( Nootje: mijn boekje valt precias altijd open op een bladzij waar ik een versje vind die perfect aansluit op wat ik op dat moment voel en ervaar )
Van 17/ 8 tot 24/8 hebben wij een weekje genoten van de rust en de warmte in het zonnige zuiden. Jawel , alle dagen 35° en 's avonds konden we nog gerust buiten zitten tot middernacht zonder een wolletje.Het was er zalig toeven in een onooglijk gehucht tegen Anduze, in een "Mas" die verbouwd werd door Hollanders, met smaak en stijl . Het was niet groot en van buiten zag het er niet uit, maar alles was voorhanden en buiten stond er een tuintafel onder een vijgenboom. Elke morgen kon ik mijn ontbijt afronden met verse vijgen. Zalig. De eerste dag hebben we natuurlijk de markt in Anduze meegepikt en in de namiddag hebben we het bamboebos bezocht. Daarna nog naar St.Jean Du Gard gereden , maar dat stelde niet veel voor. ' s Avonds stond Roel aan het fornuis tewijl ik aperitiefde met mijn supergoed boek onder, jawel de vijgenboom.Wat kan een mens nog meer wensen? In Uzés bezochten we het Middeleeuwse stadje met haar kasteel. Deze stadjes hebben zo goed hun middeleeuws karakter bewaard, wat het zo pittoresk maakt.De protestanten hebben hier erg hun stempel gedrukt. Overal vind je RK kerken en protestantse kerken. We hebben daar een fikse wandeling gemaakt langs het water. Later op de dag lazen we in de krant dat het bij ons zo geonweerd had en dat er doden op Pukkelpop gevallen zijn. Mijn God, wat een onheilspellende berichten. Iedereen kent wel iemand die op deze weide was. Bij ons is er gelukkig geen schade geweest . Ons gasten zijn dagelijks langs geweest om de boel in het oog te houden, en de tomaten water te geven en te plukken. Er wacht ons werk als we thuis komen.Dit is ook de reden dat ik niet vroeger aan de computer geraakt ben!
Overdag zorgde ik dat mijn arm beschermd werd door een sjaaltje dat ik erover drappeerde. Die nacht heb ik met mijn steunkous geslapen met het handje eraan, maar dat heb ik moeten uitspelen, want mijn duim was volledig afgespannen en ik kon het niet houden van de pijn. De volgende morgen stond ik op met een gezwollen hand Paniek Ik dacht dat ik misdaan had door de handschoen uit te spelen . De kous doet dus inderdaad zijn werk want alle vocht was naar mijn hand gedraineerd!! De volgende dag heb ik mijn handschoen dan aangehouden en mijn hand was gelukkig weer ok . We bezochten de Corniche des Cévennes met Florac en de Gorges du Tarn met St.Ennimie enz. Zondag zijn we teruggekeerd naar Saint Martial waar we dertig jaar geleden op huwelijksreis geweest zijn met Dan en Katrien ( die een week na ons getrouwd waren ) We hadden daar ook een Mas zonder electriciteit en zonder stromend water. Dat waren nog eens tijden! We haden een voorraad kaarsen mee, en een bronnetje zorgde ervoor dat we ons konden wassen .Het is gelegen in een dal, waar je met de auto 7 lussen naar beneden moest. Wij lieten de auto boven staan en gingen te voet naar beneden.De Mas ligt er nog steeds vredig bij, wel wat gemoderniseerd en gerestaureerd. Het dorpje is nog net als toen, met een restaurantje onder de grote plataan. Jammer genoeg waren we net te laat om te eten. De keuken was gesloten. Wat was ik ontgoocheld; het was er zo gezellig en het riep zoveel herinneringen op. Dan maar in een ander dorp geprobeerd, maar we zijn die dag niet meer aan eten geraakt want het was zondag en je kon er ook niets kopen. We hebben dan maar uit puur miserie een ijsje gelikt, om toch de grootste honger te stillen.:-8
We hebben tot maandag gewacht om de gorges de l' Ardéche te doen, omdat het misschien minder druk zou zijn.Het was er nog steeds heel druk vooral aan de Pont d' Arc waar het net Blankenberge plage was Wij hebben echter genoten van de talloze uitzichten op de rivier en ons dorpje waar we zouden verbleven hebbben was wel supergezellig.Volgende keer beter hé, de Ardéche loopt niet weg. We hebben nu toch al een voorproefje gehad
De laatste dag zijn we naar Alés gegaan, maar daar is echt niets te beleven.We besloten in de namiddg nog een aantal middeleeuwse dorpjes te bezoeken die minder bekend zijn , maar daarom niet minder mooi. In Sommiére heb ik mijn inkopen kunnen doen , want ons gasten verwachtten dat ik een aantal streekgebonden producten zou meebrengen ( etherische olieën en olijfolie en zeepjes enzo ) Op de laatste nip toch nog gevonden wat ik zocht. Onze laatste avond hebben we goed getafeld in een onooglijk nabijgelegen dorpje waar een klein restaurantje ons verblijd heeft met een ongelofelijke zevengangenmenu voor maar 61 euro aperitief en wijn inbegrepen. Niets beter dan ver weg van de toeristische plekken te blijven en een ongecompliceerd restaurantje van de plaatselijke bevolking te bezoeken.
De terugreis verliep vlekkeloos, net zoals de heenreis en thuisgekomen hebben we ons gestort op huis- tuin en keukenwerken.
Met mijn gezondheid is alles ok voor het ogenblik. Maandag begint echter mijn lange reeks van 12 lichte kuren. En Roel zijn verlof zit er bijna op. De korte donkere dagen komen eraan, en het gewone leven gaat zijn gewone gangetje! Ik kijk er niet naar uit, maar ik blijf ervoor gaan, tot het bittere einde.
Nooit de moed opgeven
kun je niet vliegen, loop kun je niet lopen, ga kun je niet gaan , kruip, maar blijf nimmer stilstaan, nooit dalen immer opgaan kun je niet lachen,glimlach kun je niet glimlachen, wees toch blij kun je niet blij zijn, wees tevreden maar nooit de moed opgeven en immer voorwaarts streven
Gisteren een toffe dag gehad bij Anne-Marie en Luc in Sint-Amandsberg. We hebben een fietstochtje gedaan tot Oostakker ( het was er superdruk ,maar het was dan ook hoogdag ) en daarna het begijhof van Sint-Amandsberg ontdekt . Daarna verder gefietst tot Gent en daar nog pittoreske plaatsjes ontwaard ( Prinsenhof, begijnhof ) . A-M had heerlijk gekookt voor ons! Bedankt, het was tof.Vandaag nog tomaten inleggen ( we halen ze er met karrenvrachten af ) en inpakken, en dan een weekje blogloos!
Tot binnenkort ZON
Nu niet langer saggerijnen, kijk, een eerste vlinder vliegt, laat de zon maar lekker schijnen, 't is een schijn , die niet bedriegt.
Vandaag een hele leuke dag gehad: na bakken water gegoten te hebben is de lucht uiteindelijk opgeklaard en hebben we kunnen genieten van een fijne familiebbq. De sfeer was opperbest en ik heb er echt plezier aan beleefd. Ik voel mij dan ook niet moe , terwijl dit toch allemaal inspanning vraagt. Gelukkig heeft Annelies mij daags tevoren goed geholpen bij de voorbereiding. Ons weekje Frankrijk is gepland; we vertrekken richting Anduze waar we een Gite hebben gehuurd van Woensdag tot woensdag. Tot mijn verbazing was er nog veel volzet in de regio van de Ardéche! Iedereen zal nog een streepje zon willen meepikken zeker? Ondertussen is het reeds hoogdag en zou ik moeten gaan slapen. Ik heb precies energie op overschot Ik ga mij nu beddewaarts begeven om tot rust te komen en mij over te geven aan de donkere nacht die mijn bewustzijn doet dalen en mijn cellen laat herstellen
Kracht
dat ik hier ben heb ik niet zelf bedacht er was een kracht die mij ter wereld bracht diezelfde lieve kracht van twee die minden probeer ik nu diep in mezelf te vinden
Woensdagavond kreeg ik pijn in de nekstreek, maar ik had dan ook heel de namiddag gekokkereld en bezig geweest; ik zal mij wat geforceerd hebben zeker. 's nachts werd ik ineens wakker met een heftige hoofdpijn, wat mij onmiddellijk in een paniektoestand bracht. Ik heb toch geen hersenvliesontsteking? Of een hersenbloeding? Ik was er helemaal niet gerust in, omdat ik nog nooit zo'n heftige koppijn had gehad. Ik ben beneden een perdolan gaan halen en de volgende dag naar de borstkliniek gebeld. De verpleegster zei dat ik mij niet danig ongerust hoefde te maken, dat het geen van beide doemscenario's was. Natuurlijk kan zij ook vanop afstand geen diagnose stellen, zij is tenslotte ook geen arts. Het zou kunnen een bijwerking zijn van de chemo. Ik kon gerust nog een perdolan innnemen en als het dan niet over is, moet ik mijn huisarts consulteren. Het ging meteen beter na de 2 de perdolan ,maar ik was heel de dag slap en suf. Ik ben dan toch zoals beloofd naar het team in Ternat getrokken. Ik had lekkere taart mee, maar ik had tiramisu beloofd Was ik toch wel glad vergeten zeker? Mijn geheugen laat mij echt in de steek. Ik had wel een grote tiramisu( vertaling: trek er mij bovenop ) gemaakt voor de bende van Laken die na 5 dagen fietsen hun " vermoeide" beentjes onder tafel kwamen steken voor een overheerlijke spaghetti. Al zeg ik het zelf! En of ze genoten hebben; we hadden een leuke avond samen( soms wat overbezorgd voor mij wat echt niet moet.) Ik zal het zelf wel aangeven als het niet gaat. Ik doe mijn ding zoals altijd , op mijn tempo !Anders voel ik mij "ziek"!!!! En ik ben op weg naar genezing!
Daarnet naar de kiné geweest: de zware pathologie is toegekend wat voor mij een voordeel is, omdat ik onbeperkt kiné kan krijgen en een betere tussenkomst geniet. Ik ben ook een steunkous gaan halen , omdat we volgende week een weekje naar het zuiden trekken. Bij een lange wandeling, of bij heet weer en bij de lange autrit, is het goed deze te dragen, zodat de zwelling geen kans krijgt. Het wordt Ardéche of Provence. We zien wel. We logeren bij Belgen in Frankrijk( met dank aan Christel die mij dit boekje voor de derde keer uitleent ) en hopen een week te hebben zoals God in Frankrijk. Eerst nog een BBQ voor de familie geven op zondag ( iedereen duimen voor wat beter weer ) en maandag op bezoek bij Anne-Marie en Luc. Dindag valiezen pakken en woensdag wijle weg!
Vandaag
Ik wil vandaag eens lekker denken lekker denken positief niks te morren niks te knorren alle mensen heb ik lief
geen seconde wil ik balen 't wordt een vlekkeloze dag duizendmaal wil ik herhalen: heerlijk dat ik leven mag
Toon Hermans ( met dank aan mijn ventje die mij twee pareltjes van Toon cadeau deed )
Ik was niet meer in de mood
Maar mijn lieve gezinnetje heeft zich zeer attent getoond
. Ach ja, met geduld en tijd en boterhammen gaat dit ook wel weer over zeker.
Was gratis bij ons abonnementje in het Vondel!!)Hoe ga ik dat doen op mijn werk?
)
Hoe kan ik dat ontcijferen?
