Een week voorbij....gevlogen. Nog veel bezoek, soms wel 3 op een dag. IK woon voor sommigen dan wel ver, maar iedereen vindt de weg naar het rustige Zandbergen. Veel valt er momenteel niet te vertellen. Ik heb wel gesproken met mijn kapster die mij al 20 jaar mooi maakt. Zij zal ervoor zorgen dat ze me thuis komt scheren als het zover is. Dan ben ik er nog niet uit of het een pruik wordt of niet. Volgende week ga ik met Annelies naar het ASZ Aalst alwaar ze een zaak hebben die handelt in pruiken en bandana's. Op 1/6 ga ik prof Lamote op controle en nog een MR doen van mijn hart. Dit om te zien of mijn hart die chemicaliën wel kunnen verdragen! En dan 2 dagen voor mijn verjaardag beginnen we aan de eerste ronde.
Ik ben deze week wel onze voucher gaan halen van het WEndje Moezel die ik reeds lang geboekt had . Dit zit er wel in dat dat zal lukken omdat de eerste kuur nog niet zo erg is op gebied van nevenwerkingen. En dan hopen dat we de eerste week van Augustus 1 weekje Ardéche kunnen meepikken. ZE houden er in elk geval rekening mee in het UZ. Zij weten ook dat het voor de moraal goed is er effen tussenuit te zijn.
Zo, dit was het voor deze keer. Vol goeie moed op naar week 2 na operatie 2.
De dagen zijn goed gevuld, een boodschapje links een bezoekje rechts. Mijn boek van Congo ligt daar, want ik heb deze week nog geen tijd gehad om erin te lezen.Natuurlijk wel andere lectuur gehad met Knack en Humo en de boekskes kwestie van vanalles op de hoogte te blijven. Ik wens in dit stukje eigenlijk alleen maar te zeggen hoe dankbaar ik iedereen ben die zo met mij en mijn gezin begaan is.Dank aan allen die mij reeds plezierden met een bezoekje en met de fijne attenties. Het is ongelofelijk hoeveel positieve energie deze richting uit komt door de vele lieve en hartverwarmende woorden.In deze moeilijke tijd besef je pas goed wat liefde en vriendschap vermag Ik hoop op die manier mijn positieve instelling te kunnen handhaven.
Waar waren we gebleven. Mijn weekje kliniek zal ik kort houden. Dat is heel goed verlopen; de verzorging was optimaal en ik heb heel veel bezoek gehad. Zondag mocht ik dan naar huis met een voorlopige prothese en een aantal voorschriften voor de kine en de wondverzorging. Gelukkig kan ik rekenen op een vriendin die verpleegster is en op Christ de Kinesist die ik nog ken van mijn gebroken pikkel 4 jaar geleden , met wie ik heel goed kan opschieten. Zondagvoormiddag de laatste drain eruit en Roel is mij dan komen halen. Een uurtje thuis gezeten en dan naar de reuzebbq in Appelterre. Iedereen was wel verrast van mij zo al op de been te zien. Ik heb dat nodig om zo normaal mogelijk te doen. Gisteren thuis wat voor eten gezorgd en Christa en Joris op bezoek gehad en 's avonds ons Daniëlleke. Vandaag wat licht huishoudelijk werk en naar de Kiné voor de eerste keer voor de Lymfedrainage. Terwijl Leen daarna mijn wonde aan het verzorgen was, Annelies op bezoek gehad. En zo gaan de dagen goed door. IK vermoed dat eens mijn therapie zal starten begin juni, de dagen ook wel snel zullen gaan. Vanaf 6/6 starten we met de chemo en tegelijkertijd stralen. Ik zal in totaal 6 maanden bezig zijn met die therapie. Ik kijk er niet echt naar uit maar hopelijk vallen de nevenwerkingen nog mee en kan ik deze donkere bladzijde in mijn leven omdraaien.
De therapie zal een heuse aanslag zijn op mijn mijn sterke burcht. Hopelijk zal het prinsesje in de bovenste kamer dat goed verwerken om daarna bevrijd te worden en een nieuw leven te beginnen. Een " leven zoals voorheen "
Ben zondag 15/05 in de voormiddag ontslagen uit het UZ te Jette na de zware ingreep. De gevreesde okseluitruiming heeft dus ook plaatsgevonden . IK heb meer last van de linkerarm dan van de grote wonde ter hoogte van de borst. Al bij al valt de pijn nog mee. De verpleegsters komen vaak aandraven met Dafalgan die ik dan niet innam. Ze hadden toch liever dat ik ze innam, om de mobiliteit van mijn arm te verhogen. Morgen vertel ik verder, wegens nu geen tijd meer. Ja zelfs al zit ik thuis, heb ik toch nog mijn bezigheden.
