Dag 4 van de stralen voorbij. Het wordt stilaan routine; vrijdag is het bijtekendag ( dan kleren ze de lijntjes weer wat bij voor het WE) Ben blij dat ik toch wel kan douchen. En maandag 18/7 ga ik voor de 2: en chemo (3 ) en tussendoor stralen na de bloedprik. Ik heb nog steeds energie, en ga dat direct in de praktijk brengen want mijn stofzuiger staat al 4 dagen naar mij te lonken Morgen bezoek , dan moet het toch wat netjes zijn. En zondag verhuist Joke definitief naar haar nieuwe stekje Het lege nestsyndroom er ook nog eens bovenop. Een groot huis voor ons twee! Ik hoop dat dit snel went !
Dag 2 van de stralen is niet verlopen zoals gepland. Eerst heeft mijn vervoer op zich laten wachten en was ik nipt op tijd daar. Het blijkt niet zo erg te zijn als je even te laat bent, dan nemen ze gewoon iemand anders. Aan patiënten geen gebrek !Ik nam plaats op de tafel en wat bleek? De foto's moesten opnieuw worden genomen , want de arts was niet 100% tevreden. Naar verluidt is dit een gekend fenomeen; de eerste maal dat je op die tafel plaats neemt , ben je blijkbaar toch wat gespannen en vermits het millimeterwerk is , moet je elke dag op exact dezelfde manier plaatsnemen op die tafel en om dat te kunnen verwezenlijken moeten ze over goeie foto's beschikken. Dus opnieuw 20 lange minuten met de armen langs mijn hoofd roerloos liggen. Zelfs praten mag niet , want je weet niet hoezeer je beweegt als je je mond opendoet. En dan begint die neus te kriebelen, en mocht ik niet krabben Enfin, na afloop was de fotoshoot toch gelukt en kon ik naar de sociaal verpleegkundige die mij opwachtte in haar piepklein kantoortje. Wel lief dat je zo wordt opgevolgd. Mensen met meer problemen kunnen daar wel terecht. Rond 20 over 2 thuisgekomen en er stond een bestelwagen op onze oprit. Was ik toch vergeten zeker dat de schoorsteenvegerman langskwam om onze 2 schouwen te vegen?( na de schouwbrand in ons dorp was ik geallarmeerd!) Mijn geheugen faalt echt. Bij het manillen met Joke merk ik dat de slag nog niet goed neerligt of ik ben het reeds kwijt wat er gekaart werd!!!!
Enfin , deze man heeft mij ook nog waty in den draai gehouden zodat het pas 16 u was eer ik in mijn tuinstoel kon ploffen om te genieten van het goede weer ( in de schaduw welliswaar! ) Nog geen half uurtje later stond Daniëlleken aan mijn deur met een massa bessen. Onmiddellijk in actie geschoten met de saptrekker om gelei van aalbessen te draaien ( in nagedachtenis aan mijn moeder haar favoriete bezigheid . Als ik gelei maak is ze zeer dicht bij mij! ) En zo verlopen mijn dagen en heb ik nog veel energie. Dat zal wel verminderen volgens de sociaal verpleegkundige naarmate ik vorder in mijn therapie. Ik zal meer moe worden en ik vermoed dat ik" het" moe zal worden, want ik heb nog een lange weg te gaan. Maar zolang ik kan ; geniet ik met volle teugen en wat ik gehad heb nemen ze niet meer af.
Woensdag was het machien in onderhoud en had ik een dag vrijaf. Ideaal om met Daniëlle erop uit te trekken naar Gent.
We bezochten het huis van Alijn, wat een echte aanrader is. Je aanschouwt het leven van alledag door de jaren heen. Is heel leuk opgevat! Gent is mooi gewoon. Ik heb er mijn hart verloren en verlies er ook nog steeds mijn weg. Nu konden wij de Veldstraat toch niet onmiddellijk terugvinden zeker. Vertel dat thuis, ze lachen zich een breuk Dit verkortte onze tijd om te shoppen wat wel voordelig was voor de portemonee.Als afsluiter hebben we zalig op de graslei een terrasje gedaan tot Roel onze chauffeur ons kwam oppikken. Weer een leuke dag voorbij. Ziek zijn is niet enkel kommer en kwel. Ik geniet ten volle van mijn goeie momenten en hopelijk blijft dit nog heel lang zo
Eventjes niet meer geblogd omdat er weinig meldenswaardig was, behalve dat we zaterdag een hele mooie trouwpartij mochten beleven.De viering ging door in de Boskapel van Imde, een superlocatie en een hele toffe pastoor. Het was zeker geen stijve bedoening, en mijn dochters stonden er naast Karen om de mis op te luisteren met prachtige songs begeleid met piano. Gelukkig waren de weergoden met ons en kon de receptie buiten aan de kapel doorgaan. Een ijscoman voorzag de kids van een geweldige toeter en de meeste volwassen kids hebben daar ook van genoten. Eén glaasje Cava is er bij mij ingegaan.Drank is niet aan mij besteed voor het ogenblik. Mijn slokdarm is wat geïrriteerd en sommige zaken passeren niet zo goed. Afgezien daarvan heeft dedees zich te goed gedaan aan het voortreffelijk Italiaanse maal met lekkere antipasti en risotto en nog een pastagerecht en profiterollen als dessert. Het begon behoorlijk af te koelen in de tent die opgesteld stond in de tuin van het bruidspaar , maar gelukkig kon de fuif doorgaan in de loods die aan hun huis hangt. Het was fijn en ik heb het tot 01u30 uitgehouden en eigenlijk waren het de meisjes die moe waren , want zij waren al heel de dag ingespannen om de make-up te verzorgen en de kapel te versieren ( spécialité Annelies ) en om foto's te maken ( spécialité Joke ). De volgende morgen werd ik wel wakker met weer een joekel van een koortsblaar! Was blijkbaar toch wat te vermoeiend.
Zondag hebben we een bezoekje gebracht in Leuven bij Joris en Christa , die Oma en Opa op bezoek hadden. We hebben ze bedacht met een reuzenaardbeieintaart die Elke in overschot had . Deze werd nu bij toeval gefabriceerd in Heverlee, dus bij deze Christa en Jo. We zijn er niet zelf om geweest, maar ze heeft daarom niet minder gesmaakt he ( rechtzetting gebeurd want Roel viel natuurlijk uit de lucht dat die taart uit Heverlee kwam )
Maandag dag 1 van de radiotherapie. Leen heeft mij vervoerd en we waren ruim op tijd ( het verkeer is toch wat minder druk ) Al bij al toch een half uurtje moeten wachten eer het mijn beurt was. Doe het bovenste uit en trek daarna terug uw T-shirt aan, want hier lopen nog andere " stralende " patiënten rond! Ik werd op dezelfde tafel geïnstalleerd met mijn armen boven het hoofd, hoofd naar rechts en kussen onder de knieën. Nu een kwartier heel stil blijven liggen. Als een willoos pak, werd ik op de juiste plek op de tafel verlegd ( niet meewerken hé mevrouw ) en ze gingen weer aan het werk met hun Oostindische inkt en er werden opnieuw foto's genomen van mijn surrealistische tekening op mijn voorkant. Dan pas werd er bestraald. Wanneer dit moment er was weet ik niet, want het is allemaal SF voor mij. Ik heb zicht op een PC scherm , waar mijn foto van mijn aangezicht op prijkt ( om zeker te zijn dat ze toch de juiste bestralen, want een vergissing is snel gebeurd denk ik dan als er gemiddeld 150 per dag bestraald worden )Mmm, om eerlijk te zijn, ze hebben mij wel fotogeniek getrokken met mijn nieuwe haartooi Na wat gezoem van dat machien en heen en weer gedraai om mijn lichaam , was de klus geklaard en konden we weer naar huis. In de namiddag nog wat huishoudelijk werk in huis en tuin, want hier is altijd wel iets te doen .Ik heb exact een half uurtje rust genomen in mijn zetel buiten vooraleer ik naar de kiné ben getrokken.
Vandaag voel ik het toch een beetje aan mijn arm dat ik heel de dag in de weer ben geweest. Ik zal moeten doseren, want als ik mij goed voel ga ik mijn gangen maar ik heb toch mijn beperkingen. Mijn status is ziek, maar zo voel ik mij niet echt, eerder beperkt en met de nodige hulpstukken blijf ik er uitzien zoals ik ben !
Het lege nestsyndroom er ook nog eens bovenop.
Dit verkortte onze tijd om te shoppen wat wel voordelig was voor de portemonee.Als afsluiter hebben we zalig op de graslei een terrasje gedaan tot Roel onze chauffeur ons kwam oppikken.
