Stormweer en rukwinden zijn ons deel! Hopelijk blijven alle bomen overeind en blijven de dakpannen op hun plek!
En de naad wil maar niet sluiten; nog steeds aan de antibiotica Don't lik it very much. Ik begin zowaar de moed wat te verliezen; dagelijks constateert de verpleegster dat het niet slechter is maar ook niet beter! Wat is dat toch? Heb dat nog nooit meegemaakt en ben al zo vaak gerepareerd geweest.
Onweer
Het zware weer komt over zee. Ik dacht aan wat verdween. Doe snel de deur en ramen dicht. De wind slaat om zich heen.
Geen lamp, dat kan gevaarlijk zijn. Steek maar wat kaarsen aan. Zie hoe de donder en bliksem zich door de wereld slaan.
We zullen zingen van de zon. En ook van al wat is. Wees maar niet bang,ik troost je wel, tot het weer over is.
De naad sluit niet op 2 plaatsen; een stafylokok dorée ( verwant aan de ziekenhuisbacterie ) heeft er zich genesteld! Nog maar andere antibiotica slikken om deze vieze resistente beestjes te killen! Vermoeidheid slaat toe!
Zal het rustiger aan moeten doen Gisteren naar voedingssalon met Katrien, omwille van onze mandoline. We hebben beide dezelfde professionele mandoline en we kunnen er niet mee werken! Ik dacht een stand te zien waarop ze een demonstratie gaven met ons geval, maar we hebben veel mandolines gezien in alle kleuren en maten met als gevolg dat Katrien met een andere naar huis is!
Ik moet en zal met de mijne leren werken!!!:wink
Daarna telefoontje van Annelies: moe ,ben je vrij vanaavond? Ba ja zeker! Ikke mee naar het Antwerps sportpaleis naar een optreden van ene Bruno Mars. Amai, diene jongen is zo oud als Annelies en bulkt van het talent! Ik heb genoeg decibels gehad van de luide bassen en de gillende meiden. Heb er ook van genoten. Rond 2u30 in mijn nestje beland en om 8u alweer op om Joke te verwelkomen. We wisselen van auto zodat ik naar de technische controle kan met haar wagen, want druk druk druk dat kennen we hé!!!
Gelukkig zijn onze WE nds kalm en gezapig ! ( wat een raar woord, vinden jullie ook niet?)
Om even bij na te denken
Stilte is een ontzaglijke zegen, ze zuivert het brein en geeft het levenskracht.
Stilte bundelt energie - niet die van het denken, niet die van machines, maar energie puurder dan de zuiverheid van het denken.
Die energie straalt onmetelijke kracht en onmetelijke gaven uit.
Hier, in dit oord, kan het zwijgende brein zijn grote activiteit ontwikkelen, doortrokken van intense kwaliteit. Dit is de diepe schoonheid van stilte.
Verleden donderdag 2de controle gehad en alles verloopt naar wens. De wonden genezen goed , en ik heb antwoord op al mijn vragen gekregen. Op 18/12 wordt ik nogmaals geopereerd, maar dat is minder ingrijpend. Gisteren ben ik gaan wandelen in Vollezele ( het Briljantpad:7 km ) en dat ging goed. Ik voel wel dat mijn fysiek nog niet op punt is en na afloop was ik wel heel moe. We hebben de indian summer afgesloten met een laatste bbq . Verleden jaar zelfde dag zaten we op een ander feestje! Proficiat A&F met jullie papieren huwelijk.
Vandaag richting huisarts: mijn wonde onder de oksel begint te ontsteken. Alle hens aan dek: mij wassen met betadinegel; 2 keer per dag wondverzorging door verpleegster en 10 dagen antibiotica! Niets aan te doen: ik hoop het snel onder controle te krijgen.
De dingen gaan nooit zo goed, dat men geen angst moet hebben, en nooit zo slecht dat men geen hoop meer zou moeten hebben.
Ben donderdag op controle geweest bij prof Hamdi; alles is ok! Maar ik heb hem wel geen vragen kunnen stellen. Ik moet binnen 14 dagen terug, en zal dan een waslijstje vragen voorleggen, als die er nog toe doen?! Het enige dat ik heb kunnen overleggen, is de datum voor de volgende ingreep ( correctie van de niet aangedane borst! ) Het zal hopelijk nog dit jaar in zijn agenda passen!
Voor de rest, is het hier super rustig en hou ik mij kalm. Ik lees karrenvrachten boeken, kijk naar opgenomen films en hoop dat ik binnen-kort toch al wat huishoudelijke taken zal kunnen opnemen. Zolang je niets mag tillen is het moeilijk .
Maar de dagen gaan snel voorbij en ik verveel me niet. Af en toe wat bezoek, een telefoontje.
De herfst breekt aan. De bladeren wachten op elkaar, knikken naar elkaar en vallen
Het is 5 o clock in the morning en mijn rug vond dat ik lang genoeg in bed had gelegen. Dan maar terug achter de PC kruipen. Mijn eerste dag thuis is rustig verlopen; Roel is er om mij links en rechts wat bij te staan en de meisjes komen regelmatig langs om de strijk te doen en te helpen eten maken. Ik beweeg mij van de zetel in de veranda naar de zetel in de living; van boek naar film en wat rusten tussendoor, want 5 u is idd wat vroeg om uitgerust te zijn!
Het zijn de nachten die het moeilijkst zijn!
Vandaag heeft Roel "thuiswerk" gekregen van zijn baas en vanaf dinsdag zal ik mijn dagen zelf moeten vullen. Er zijn nog wat groenten in te vriezen, wat mij een welkome bezigheid zal geven!
Ik neem bijna geen pijnstillers meer De pijn is tot hiertoe heel goed onder controle gebleven!
Vandaag op zoek gaan naar een valabele kiné die dagelijks de manuele lymfedrainage op zich kan nemen en naar een poetsvrouw om het huis wat netjes te houden. Ik kan niet verlangen van Roel dat hij ook dat er nog eens bijneemt: een full-time job , een full-time tuin en dan nog een een" full-time vrouw".
Ga nu nog effen rusten zodat ik straks mijn dag fris en monter kan beginne!
Dit vond ik op datum van vandaag in mijn wijsheid uit India 365 dagen
Een liefdesverhouding omvat alles In de liefde verdwijnt zelfs het gevoel van verschil: de menselijke ziel bereikt haar doel in de volmaaktheid, nadat ze haar eigen grenzen en de drempel van de oneindigheid heeft overschreden.
Vele mensen vroegen mij of ik terug in mijn blog zou kruipen; wel ik kan onmogelijk nog in bed blijven omdat mijn rug het begeeft na zoveel uren in dezelfde positie te moeten liggen. Het is zondagmorgen 05u45 en ik zit achter de PC. Heb dus tijd zat om de blog weer bij te werken.
We gaan beginnen bij het begin , want niet iedereen zal mee zijn met mijn verhaal. Een aantal maanden geleden ga ik op consult bij prof Hamdi in het UZ te Jette , om wat info te bekomen aangaande de borstreconstructie én de kliertrasplantatie. Dit woord staat nog niet in Vandale omdat het relatief nieuw is; er zijn er nog niet veel die dat ondernemen. Ik vond het belangrijk daar een kans op te wagen , om van mijn delicate arm verlost te zijn. Door een nieuw bundeltje klieren in de oksel te krijgen, die hij wegneemt uit de lies ( zonder daar dan schade aan te richten uiteraard ) , heb ik opnieuw een zuiveringsstation wat uitermate belangrijk is voor de lymfedoorstroming.
Het eerste gesprek met Roel erbij is goed verlopen, en hij vond dat ik de ingreep niet te lang moest uitstellen zolang mijn arm nog in goede conditie is. Er werd prompt een datum vastgesteld welke ik niet meer zal vergeten: 9/9 is de grote dag en zal de zware ingreep plaatsvinden.
Na wat gehakketak met mijn verzekering, die niet zou tussenkomen , heb ik mijn 2de afspraak vastgelegd en de preoperatieve onderzoeken gedaan.
Het WE voor de ingreep was superdruk en dat kan ik iedereen aanbevelen. Ik had geen tijd om te dubben, want ik heb mij van vrijdagavond tot zondagavond kostelijk geamuseerd. Ik moest zondagnamiddag om 17 u in het UZ zijn. Roel en joke hebben mij uitgeleide gedaan vanuit de Waerboom, alwaar het etentje van Christa en Joris nog steeds aan de gang was. Ik ben gaan lopen als een dief in de nacht en was rond 17u30 op mijn kamer. Een assistente van de prof heeft zich een heel uur uitgeleefd op mijn buik en thorax om de lijnen uit te zetten alwaar ze de volgende dag het eerste uur hun mes zouden in zetten. Ik was zen en heb nog een hele nacht redelijk goed geslapen. Om 07u werd ik uit mijn bed gelicht en moest ik mij nog eens fris wassen zonder de lijnen te wissen natuurlijk en om 08u werd ik gezwind het OK binnengereden alwaar 6 chirurgen 7 uur aaneensluitend met mij zouden bezig zijn. Ik ben opnieuw uitgewuifd door Chris Lauwaert die de dispatch doet en zijn vrouw Agnes die ook op het OK werkt! Eens ik op de operatietafel beland ben, is voor mij het licht uitgegaan en ben ik in een diepe slaap beland die zelfs zonder dromen is. Dat gebied in de hersenen doen ze blijkbaar ook in slaap! Het is net of er 1 dag uit mijn leven is weggeknipt!
's Avonds is Roel even gedag komen zeggen, maar de vermoeienis was nog te groot om een gesprek aan te knopen. Hij zag dat alles goed was en is weer weggegaan.
Ik ben nog de hele nacht op intensieve gebleven en heb er een ijslolly gekregen om mijn droge mond en zere keel te verhelpen. Ik kan de tijd niet zeggen dat ik nog zo'n kleurrijke lolly gegeten heb , en gaandeweg begin ik er zelfs aan te twijfelen of dit geen hersenspinsel van mij is. Hoe dan ook, ik heb de sensatie gehad dat het mij gesmaakt heeft, of het nu echt was of niet!
De volgende morgen werd ik mijn kamer binnengereden en dan zijn de 3 moeilijkste dagen gekomen . Ik had redons langs alle kanten, 2 infusen, zuurstof in het begin en elk uur van de dag en de nacht komen de verpleegkundigen de borstflap controleren. Er kleven 2 minuscule thermometertjes op en deze moeten de lichaamstemperatuur aangeven , zodat men zeker is dat er een doorbloeding is en de flap gepakt heeft.
Ik kan nu nog steeds niet over mijn "nieuwe borst" spreken, omdat het er zo nog niet uitziet, en dus spreek ik over mijn borstflap die gecreëerd werd vanuit een flap vel en vet uit de buikwand. Dus heb ik een snede van heup tot heup en hechtingen aan de borstflap .Mijn linker arm en schouder was ook zeer pijnlijk, omdat deze de hele duurtijd in een onnatuurlijke positie gelegen heeft.
Deze wonden worden goed onder de pijngrens gedrukt dankzij de pijnstillers in de baxters; het zijn veeleer de ongemakken die mij de eerste drie dagen parten speelde. Het dag en nacht op je rug liggen zonder te kunnen verroeren, de hoofdpijn van zolang in dezelfde positie te liggen, de keelpijn na de intubatie en de rugpijn , waren een ware hel. En blijkbaar is de pijnstillende medicatie niet bedoeld om dat soort pijnen te bestrijden.
Woensdag werd ik dan de eerste keer uit bed geholpen en kon ik al een paar uur in de zetel zitten , wat voor mij een verademing was. Donderdag kon ik nog altijd niet geloven dat ik zaterdag al naar huis mocht, maar het verbeterde van dag tot dag. Ik kreeg een buikband aangemeten die ik dag en nacht moet dragen om de buik te ondersteunen. Mijn arm is echt niet goed; daar zal ik intensief dagelijks lymfedrainage moeten voor krijgen.
En nu zit ik hier, achter mijn PC omdat mijn bed niet goed genoeg meer was! Het is achter de rug, maar nog niet helemaal want binnen een aantal weken moet de andere borst verkleind worden om terug in evenwicht te zijn. Deze ingreep is niet zo zwaar en ik hoop dat de Prof mij snel in zijn planning kan opnemen zodat ik het nieuwe jaar helemaal fit terug van start kan gaan.
Niets aan te doen Ik heb nu tijd om mijn adressenbestand van het werk onder handen te nemen. Opzoeken via Google en aanpassen zodat ik gemakkelijk terug aan de slag kan. Heel wat aanpassingen op het werk baren mij en anderen anciens wat kopzorgen. Maar ook dat zal weer overgaan. We mogen niet panikeren, het zal wel loslopen.
Mijn pols geneest goed maar ik heb een trauma opgelopen aan mijn linkse "slechte" arm na een valpartij, en ik heb nog steeds veel veel zeer! Hoe stom kan je zijn! Daarmee moet ik me koest houden en kan ik uren lezen, of aan de computer werken! Laat het dus maar sneeuwen buiten!
Als je niets meer weet te verzinnen, schrijf dan ook niets. Anders schrijf je toch alleen maar niets.
Rechter arm in het gips, dus niet zo makkelijk om te typen! Maar het lukt nog net om een kort berichtje te posten. Mij pols werd gisteren geopereerd: 09u30 lag ik op den blok! De verpleegsters zwoegen en vloeken om mij aan te prikken.Ik word rechts geopereerd en links mogen ze niet prikken.Dan maar de voeten proberen , na 3 prikbeurten door 3 verschillende personen, heeft de anestesiste rechts geprikt en mij verdoofd en daarna in de hals geprikt ! Wat een gedoe! een pijnlijk gedoe; en dan de bloeddrukmeter!!!Probeer eens aan je been je bloeddruk te meten doet kweenie hoveel zeer! En nu 3 weken plaaster en hopen dat het daarmee opgelost is! Ik kan niet veel doen hé! Roel zal zijn dubbele steen moeten bijdragen .We overleven het wel!
Onze batterijtjes waren net opgeladen na een weekje Turkistan! Het was een leuke, mooie belevenis.In een luchtballon hoog boven het typische tufsteenlandschap.Feëriek! De dansende Derwishen,Turkse avond, raki, turks fruit, een goeie gids en leuke compagnie! Meer moest dat niet zijn. En nu op naar het volgende avontuur: ik ga onze reis naar Corsica voorbereiden! Ik zit hier toch maar hé!
Wijsheid uit India:
23 februari
Het verlangen naar aanzien,macht en erkenning door de maatschappij verraadt een begeerte om te heersen,zelf weer een vorm van agressie. Waar komt die agressiviteit vandaan? Van de angst.
Wit tapijt, stoveke brandt, Roel werkt vandaag thuis. De boodschappen zijn gedaan en ik kan effen rusten . Na een week ben ik toch wel behoorlijk moe. Het is nog niet helemaal uit mijn lijf. Ik ben niet meer zoals voorheen, hoewel het uiterlijk iets anders laat vermoeden. Ik werk een schamele 15 u per week , en toch is het voldoende Het is altijd weer bang afwachten of de werkgever het halftijds regime nog zal toestaan. Ben een jaartje te jong om te kunnen overgaan op halftijds tijdskrediet!
Nog 1 weekje werken en dan heb ik 2 weken verlof. Capadocië lacht ons toe. We vertrekken 7/2 voor 1 week naar Turkije ! Ik zie het helemaal zitten! Dan een weekje werken en 3 weken thuis met de rechter arm in de plaaster na een kleine ingreep! pffff da's weer minder!
Maar ook dat gaat weer over , en we glijden zo stilletjesaan naar de lente toe . In de Colruyt kan je nu reeds paaseitjes kopen! Ben eraf gebleven! Komaan, da's toch veeeeel te vroeg?!? Eerst moet ons metabolisme de kans krijgen om het wintervet wat te verbranden!
Ik had vergeten hoe het was en dat de lente niet stil bloeien, zacht dromen is,maar hevig groeien, schoon en hartstochtelijk beginnen, opspringen uit een diepe slaap, wegdansen zonder te bezinnen.
M.Vesalis
( weet niet wie dat is, maar toch schoon , vind ik ) Ik begin poëzie te appreciëren en je begrijpt de zin ervan beter als je het overtypt!
Tot een volgende, en bedankt Elly voor je mooie woorden!
Mijn behandelingen met de myofaciale therapie hebben niets uitgehaald. Ik heb de handchirurg terug gecontacteerd en hij slijpt zijn mes tegen 22/2/2013. Hij gaat dat cystje eruit halen en de ontstoken pees wijder maken. Daarna 3 weken plaaster Ik zie er waarlijk tegenop maar ik heb geen keuze. De pijn is bij wijlen niet te harden. Mijn andere arm is redelijk; we hebben de behandeling wat teruggeschroefd. Nu ga ik nog 1 keer in de week naar Grimbergen en 1 keer naar St.Pieters Leeuw.
De weiden staan weer blank. Hopelijk komt er wat minder regen want anders gaan we weer een natte Kerst tegemoet!
Aan mijn trouwe blogfans een feestelijk eindejaar gewenst en een schitterend , deugddoend nieuw jaar
Lang geleden dat ik nog geblogd heb! Geen nieuws is goed nieuws zegt de oude volkswijheid en dat is ook zo.Alles blijft bij het oude: 3 keer in de week MLD ( manuele lymfedrainage ) De 2 komende weken zal het maar 1 keer zijn want mijn kiné van Grimbergen zit in Viëtnam voor 2 weken. Dit zal een test zijn om te zien hoe mijn aangedane arm daarop zal reageren. De andere arm vraagt nu ook om aandacht: een ontsteking van de pees ter hoogte van het polsgewricht maakt het mij danig moeilijk dat ik daarvoor nu ook naar de kiné ga ttz Kinesitherapie Smesman in Ninove. Jawel , er is een derde in het spel. Deze beoefent de myofaciale therapie. Raar beestje nietwaar? En het is ook een eigenaardige behandeling, maar ik wil het een kans geven als ik hiermee het mes kan vermijden. Ze onderzoekt mijn arm en vindt spieren die verstijfd zijn en vast zitten. Ze maakt gebruik van accupunctuur naaldjes en daarmee prikt ze in de spier die klak zegt en los komt. Dit moet stilaan een gunstig effect op de ontstoken pees hebben. Vrijdag voor het eerst geweest en die naaldjes.... dat deed geen deugd Er ging als het ware een electrische schok door mijn arm en gaf een uiterst onaangenaam gevoel. Vandaag heeft ze haar naald niet bovengehaald! Oef Wordt vervolgd
Onlangs las ik dat er in Nederland Toon Hermanhuizen bestaan. Dit zijn inloophuizen voor mensen met kanker, voor nabestaanden ed. Ze hebben tot doel een luisterend oor te bieden, de mensen tot rust te laten komen enz. Ik heb mijn blog opgesmukt met de gedichtjes van Toon Hermans. Toon werkt inspirerend en geeft mensen de nodige animo om weer voort te kunnen, en dit door het gebruik van het simpele woord! Faut le faire!
Ons belangrijkste levensdoel is juist leven,juist handelen. De ziel verkwijnt als we ons uitsluitend aan het lichaam wijden.
Verkiezingsuitslagen op TV; Weekje verlof achter de rug; huwelijksfeest van Annelies achter de rug; We genieten nog altijd na van het schitterend huwelijksfeest. Het was af en in orde; er heerste een prima sfeer die de DJ tot 6 u in de morgen heeft doen draaien! Fantastisch gewoon!
En het leven gaat weer zijn gewone gangetje. Nog steeds 3 keer kiné in de week met nog altijd een dikke arm die van geen wijken wil weten. Ik ga koppig door tot ik resultaat heb. Ik zal opnieuw moeten gebandageerd worden en Karine zal beslissen wanneer de giraf terug rond mijn arm moet. Het doet geen pijn en dat betekent toch al heel veel.
Sterkte heeft niets te maken met fysieke kracht. Sterkte komt van een onverzettelijke wil.
Ik heb een supergoeie,lieve toffe kiné, die mij waarlijk in de wattekes legt. Elke maandag en vrijdag tuf ik naar Grimbergen, maar ik heb het er echt voor over Mocht ik om de hoek wonen, zou ik elke dag gaan, kwestie dat het wat vooruit gaat, maar dat is echt niet haalbaar met al het drukke verkeer. Ik heb er een andere gevonden waar ik elke woensdagnamiddag terecht kan. Ben daar nog maar 1 keer geweest , dus nog wat afwachten.Er is beterschap, hoewel niet spectaculair na mijn giraffenavontuur, maar toch al duidelijk zichtbaar. En ik heb de indruk dat de drainage goed op gang aan het komen is, want ik voel het zelfs spontaan werken, dus we leven op hoop. Ik zal nog lang moeten gaan maar dank zij mijn halftijdse prestaties , kan ik dat nog volhouden.
Nu leven we naar een andere belevenis toe, nl de trouw van onze oudste Mijn outfit is compleet, nog enkele retouchkes links en rechts Laat de zon maar schijnen, we kijken ernaar uit om van deze dag ten volle te kunnen genieten.
Mijn schoonouders vierden in augustus hun 60ste huwelijksverjaardag, wij de 18de september onze 30ste en Annelies staat aan het jaar 0
Ik denk dat er aan passie werk is: een vuur blijft niet branden als je er geen hout op gooit. Dus moet je af en toe eens poken en voor wat extra hout zorgen.
Wim Opbrouck
En nog eentje: En gevlochten touw breekt niet makkelijk
Het lijkt wel een titel van een zotte roman, maar dit is het allerminst. Mijn zwachtels waarmee ik al 3 weken rondloop zijn gemaakt volgens de textuur van de huid van de giraf, omdat de giraf het enige zoogdier is dat nooit lymfoedeem heeft. En dit heeft hij volgens wetenschappelijke uitleg te danken aan zijn huid. 3M heeft daarom een speciaal soort bandage ontwikkeld die het lymfoedeem moet terugdringen en het werkt. Langzaam maar zeker! Ik heb een fantastische kiné gevonden die mij draineert en inzwachtelt.Het klikte onmiddellijk. Ik heb er een hele goeie klap mee, en het is een plezier om er te gaan. Het grote nadeel is, dat ze in Grimbergen woont en ik vanaf september bij haar niet meer tercht kan. Het verkeer zal dat niet meer toelaten.
Onze vakantie zit erop; we hebben Boedapest ontdekt en een paar dagen Oostende ( niet in the rain ) en veel tuinwerken, en relax geweest. Het werk hervatten valt mij zwaar, zelfs al is het maar 2 dagen in de week. Ik heb moeite om mij te concentreren en ik beland in een dipje. Het is wat vanalles bijeen; die arm waarmee ik nog veel geduld zal moeten oefenen ..... .
Het zal wel weer overgaan!
KRACHT
Het blijft bij loze woorden, gewauwel ,getrompetter, maar woorden hele wonden niet, er zit nog zoveel etter.
Ik heb de preek gehoord en dacht wie ons gezond wil maken, moet met een woordenloze kracht ons diep vanbinnen raken.
Wat een weertje? Met dat megaonweer ben ik toch uit bed gesprongen! Ga vandaag van de gelegenheid gebruik maken om onze belastingsaangifte in te vullen. Maandag ben ik nu ook thuis, want ik mocht maar de helft van 30 uren werken en niet van 36 uren.Maakt 3 uren in de week verschil, vandaar dat ik nu over een superlang WE beschik; en dat gaat goed!Zolang ik met die dikke arm sukkel, zal ik van die mogelijkheid gebruik maken, want het is niet simpel. Ik ben een zoektocht begonnen naar het bandageren , zoals geadviseerd door Nele van het UZ. We zijn ondertussen 3 weken verder, en ik heb een filmpje voor mijn kiné, op basis waarvan hij het zou moeten kunnen aanleren. Maar daarmee heb ik de bandagen nog niet van 3M. Ik vind zo niet direct een verdeler, het is dan ook gloednieuw. Dan maar naar Patricia gebeld , die al ervaring heeft met dat bandageren. Zij vindt het geen goed idee dat mijn kiné zonder enige ervaring daar zou aan beginnen. Ik nam contact met haar kiné, die niet anders doet dan lymfedrainage en zij geeft ook opleiding in het bandageren, maar zij woont in Grimbergen. Dan zou ik toch opteren om tijdens mijn verlof tot bij haar te gaan ; zij beschikt ook over het materiaal. Mijn buurvrouw is toevallig ook arts ( gespecialiseerd in spataders maar ook in lymfoedeem) Zij is ook gewoon om te bandageren, maar dan eerder de benen. Ik moet haar ook nog eens opzoeken! En ondertussen blijf ik zitten met die vermaledijde dikke arm !
Gisteren een heel leuke mooie dag gehad met collega's naar een oud collega ( van 75 jaar en haar man van 80! ) Zij is nog zeer kwiek en elk jaar brengen we haar een bezoekje. Zij zorgt voor koffie met taart en voor een aperitiefje en dan gaan we samen een hapje eten. We zaten op een super terras in Keerbergen, waar het eten ons smaakte bij een glaasje witte wijn. Meer moet dat echt niet zijn. Ik ga vanavond mijne sus verrassen voor zijn 54ste verjaardag bij Suskewiet! Een tête à tête, dat is lang geleden! En dan heb ik mijn portie restootjes gehad voor deze maand. Annelies is goed gearriveerd in de USA; zij bezoekt gedurende 14 dagen de westkust van Amerika! Het weer moet toch eens beteren, want Daniëlle , Elly en ik beschikken over een goedkoop trienticket waarmee we naar de Kust zouden gaan. Maar we kiezen eerder waar voor ons geld en gaan naar Bokrijk, waar een tentoonstelling van de jaren 60 loopt. IK moet reserveren, zon of geen zon. Deze piept momenteel heel schuchter vanachter het dik wolkendek. Als het hier niet zomert, zullen we toch een last minute beslissing nemen, want zon heb ik toch eens vandoen! Wie niet?
REGEN
De regen zingt zijn melodie in luchtig, licht geklater. Wat hoor je? Hoor je poëzie? Of slechts het vallend water?
Hoor, wat de avond zegt, de fluisterende beken, voor wie zijn oor te luister legt zal zelfs de stilte spreken.
Nu is het genieten van het goede weer. Vanavond de eerste BBQ ten huize François. De sangria staat reeds koel. Ben gisteren naar de handchirurg gegaan voor de cyste op mijn hand. Het is een ontsteking van het kanaal waar de pees in zit, en dat heeft die cyste veroorzaakt. Een cortisonespuitje erin, en voorlopig kan ik weer verder. Als het binnen 3 weken niet beter is, moet ik terug. Hopelijk is het daarmee opgelost, want dat spuitje deed ook niet echt deugd.
De dag ervoor had ik een afspraak met Prof Lamote. Was zeer kort, want hij had de nacht moeten doorwerken en hij viel bijna in slaap!!! Mijn dikke arm is er gekomen na mijn ontsteking Het lymfevocht stapelt zic op en heeft zijn weg nog niet gevonden naar nieuwe knopen. Hij heeft mij doorverwezen naar Nele , bijna Dr in de kinesitherapie en zij zal opnieuw metingen doen en een echo van de beide armen. Dan pas kan beslist worden welke therapie ik nog moet volgen bovenop het 3 keer per weel lymfedrainage. Er is sprake van bandageren met producten van 3M die ongekende resultaten zouden opleveren. Ofwel pressotherapie? Een nieuwe steunkous ( de oude spant misschien teveel) De warmte doet geen goed aan mijn arm, maar het zonnetje mag schijnen hoor, voor iedereen. Daar waren we echt aan toe na die aanhoudende koude.
Mijn deeltijds werk gaat prima; ik voel me er heel goed bij behalve dat ik dan eigenlijk teveel werk heb. We zoeken wel een oplossing.
Voilà , de was is gewassen en nu ga ik ze buiten omhooghangen.
A la proxima
ZON
Nu niet langer saggerijnen kijk, een eerste vlinder vliegt, laat de zon maar lekker schijnen, 't is een schijn die niet bedriegt.
Ik ben verwonderd en blij verrast te vernemen hoeveel mensen mijn blog nog steeds volgen. Dit betekent voor mij heel veel, dit wil zeggen dat heel veel mensen mij genegen zijn en met interesse willen volgen hoe het met mij gaat. Een volledige werkweek ( 18u ) achter de rug en ik moet zeggen dat ik wel moe was donderdagavond. Dit was dan ook een volledige dag! Vrijdag ben ik op doktersbezoek geweest wegens rode harde plekken op mijn rechter voorarm ( gelukkig niet de linkse ) en omdat ze niet wilden verdwijnen heb ik mijn huisarts geconsulteerd. Hij dacht dat het een phlebitis zou kunnen zijn ( Nolvadex kan dat wel eens veroorzaken ) en daarom raadde hij mij een duplex aan ( een echo van de arm ). In de namiddag in Ninove deze "duplex" laten doen en blijkt dat het toch geen phlebitis zou zijn , maar wat dan wel? Niets om me zorgen over te maken; een cortisonezalfje erop en ontstekingsremmers en het verdwijnt na 1 week weer stilaan. En zo zijn mijn dagen altijd goed gevuld! Gisteren met Annelies mijn outfit voor haar trouw gekozen. De kogel is einderlijk door de kerk: het wordt maatwerk bij Diana Davidt! En ik zal aldus niet uit den toon vallen, want ze trouwt ( hopelijk ) toch maar 1 keer hé Vandaag moederkesdag en ik word in de wattekes gelegd door mijn ventje en mijn 2 lieve dochters! Eerst even naar Zaventem om daar moederke gedag te zeggen en vanavond gezellig samen eten thuis ; bereid door chef kok Orlando Furioso!!!
HET
Hoe gaat "het" daar gaat "het" om om "het" Het allesomvattende "het" Ik geloof niet, dat wij "zelf" veel doen "Het" vindt allemaal plaats in ons
Mijn arm is weer iets beter, maar ik ben toch nog een beetje ongerust over zijn hardheid. Normaal kan hij toch niet hard worden na al de drainage die ik al achter de rug heb En ik kan Prof . Lamote niet direct te pakken krijgen. Ze zouden vanuit de borstkliniek mijn afspraak proberen te vervroegen, maar ik heb nog niets gehoord. Ondertussen ben ik goedgekeurd voor den dienst en heeft de arbeidsgeneesheer groen licht gegeven om het werk deeltijds te hervatten. Dit lijkt mij goed te doen; naar het einde van de week toe een extra inspanning, want donderdag werk ik heel de dag, maar de vrijdag ben ik zowiezo thuis. Ik ben toch blij dat ik terug in mijn gewone routine val en stilaan geraak ik terug in mijn werk. Ik dacht alles vergeten te zijn, maar niets is minder waar. En als ik kan gaan werken , kan ik gaan joggen ook. Met mijn oudste dochter ben ik aan een Evytje Gruyaert begonnen. Hoeplijk houdt zij het vol, dan doen we het samen! Wandelen is dan voorbehouden voor de week-ends. Hopelijk wil het weer wat beter mee, want het lijkt hiet verdacht veel op het verdronken land van Saeftinge De beek staat hoog en alles zal beginnen rotten op het land als het nu niet snel beter wordt. Afgelopen dinsdag hebben we wel genoten van een supermooi landschap in Louise-Marie ( de kanten van Ronse ) met een gezapig zonnetje.De Vlaamse Ardennen zijn echt het proeven waard: zo stil en zo mooi, zeker in de lente. Maandag hebben we een dagje Kortrijk gedaan met onze jarige dochter: 25 jaar geleden lag ik ook met mijn pikkeltjes omhoog na mijn tweede keizersnede. Zij heeft genoten en wij supercontent van onze dag samen. Meer moet dat echt niet zijn
De mens leefde verward en angstig tot hij de natuurwetten ontdekte; tot dan toe kwam de wereld hem vreemd voor. De natuurwet is niets anders dan de ervaring van de harmonie tussen de rede - de ziel van de mens- en het spel van de natuur. Harmonie verbindt de mens met de wereld waarin hij leeft. Wie haar ontdekt , ervaart een intense vreugde omdat hij dan één wordt met zijn omgeving. Iets begrijpen wil zeggen , iets ontdekken dat van ons is. Onszelf ontdekken buiten onszelf is een bron van vreugde.
Rabindranathe Tagore
( Het moet niet altijd Toontje zijn hé die het laatste woord heeft; deze vond ik ook mooi uit het boek Wijsheid uit India 365 dagen)
Gisteren leuk feestje gehad bij Nadine en Gustaaf met de bende van de joggingclub. Een groot minpunt: mijn arm is dik opgezet alsook mijn hand. Het lymfevocht was nog nooit tot daar afgezakt. Ik zit wel een beetje in zak en as nu. In plaats van verbeteren, is er alleen maar verslechtering opgetreden aan de arm. Ik weet niet meer goed wat te doen. De kiné heeft blijkbaar niets uitgedaan tot hiertoe! Help!Help!Help!
Mijn rechter pols geeft reeds verscheidene weken last en ik was ermee naar de arts gegaan die mij medicatie en patches heeft gegeven, maar zonder succes. Een radio en echografie heeft uitgewezen dat ik een cyste aan de pees heb vastzitten en mogelijks moet deze worden verwijderd, dus afspraak met de handchirurg op 24/5. Nu ik net wil beginnen werken Ik zal toch maar herbeginnen, we zien wel! 24/5 is terug een maand verder hé! Zo houdt het niet op hé denk je dan vertwijfeld. Men heeft mij wel verzekerd dat er niets oncologisch aan de hand is, wat een pak van mijn hart is, want daar hou ik zowiezo altijd rekening mee. Vandaag wordt Freddy van de wandelclub begraven; hij leed aan longkanker en was nog maar 47 jaar!! Wandelen kan dan al wel gezond zijn, maar is nooit een garantie op een gezond bestaan. Tot 3 weken geleden is hij nog meegeweest met de busreis naar Ieper!! Zo zie je maar, het kan rap verkeren
MEI
en nu verdwijnt het grijze en het vale en nu verdwijnt het dorre en het kale en alles krijgt weer glanzende gewaden en wordt opnieuw met weelde overladen
ook in mijn grijze 'zelf' voel ik iets dromerigs iets van een nieuwigheid, ja ook iets zomerigs 't zou ook te gek zijn dat er niets gebeurt in mij want ook in 'mij' legt ieder vogeltje een ei
Don't lik it very much. Ik begin zowaar de moed wat te verliezen; dagelijks constateert de verpleegster dat het niet slechter is maar ook niet beter! Wat is dat toch? Heb dat nog nooit meegemaakt en ben al zo vaak gerepareerd geweest.
Gisteren naar voedingssalon met Katrien, omwille van onze mandoline. We hebben beide dezelfde professionele mandoline en we kunnen er niet mee werken!
dat kennen we hé!!!
doet kweenie hoveel zeer!
Het is altijd weer bang afwachten of de werkgever het halftijds regime nog zal toestaan.
Eerst moet ons metabolisme de kans krijgen om het wintervet wat te verbranden!
Mijn outfit is compleet, nog enkele retouchkes links en rechts
Laat de zon maar schijnen, we kijken ernaar uit om van deze dag ten volle te kunnen genieten.
Zij heeft genoten en wij supercontent van onze dag samen. Meer moet dat echt niet zijn
