Mijn bezoek was heel leuk en deugddoend vrijdag, maar ik moet toegeven dat het toch wel wat vermoeiend was.Ik begin te voelen dat de vermoeidheid binnensluipt en ik minder energie heb.Maar dit neemt niet weg dat ik er enorm van genoten heb en dank zij de hulp van ons Daniëlleke en de afwassers achteraf , was ik de volgende dag weer in orde. Ik heb lang geslapen!!!! en dat heeft deugd gedaan. Ik heb de plantencentrale bezocht en kapotte planten vooraan ( de semper vivums die toch niet meer zo levndig zijn ) vervangen en een varen voor in mijn stolp enz ... Ik moet mij omringen door leuke planten om mij te wapenen tegen de lange winterperiode , die nu al lijkt ingezet . Ook sempervivum gekocht voor Joke, want dat kind heeft ons al uitgenodigd om te komen eten samen met Annelies en Filip. Daarna bij Daniëlleke rode besjes gaan halen om gelei te draaien ( collegaatjes; de potjes komen eraan hé en, de vrienden van Laken, ik neem er zeker mee op WE in de Ardennen , want daar wordt die ook altijd gemaakt ) Als het weer wat meezit , zullen we vandaag misschien een wandeling maken met onze wandelvrienden; morgen is weer een andere dag. Eentje waar ik niet echt naar uitkijk: kuur n° 3! Dinsdag zal weer mijn of- day zijn en hopelijk blijft het ook weer beperkt tot die ene dag. Ik mag echt niet klagen, dus we doen rustig verder, op de ingeslagen weg naar de genezing toe.
Beter geslapen met slaappil welliswaar. Maar ik blijf het goed doen. Ik vind het zeer leuk dat ik nog steeds reacties krijg op mijn blog. Fijn te weten dat ze gelezen wordt en dat er op wordt gereageerd. Dit doet mij enorm veel plezier.Blijven reageren mensen, zo is het geen eenrichtingsverkeer! Ik voel nog steeds de positieve energie mijn richting uitkomen. Na het bezoekje van Sonja ( jij ook bedankt Sonja voor de leuke babbel!) heb ik mijn voetjes laten verzorgen bij An- Karine. Zij kent een meisje van 25 die net hetzelfde moet doorstaan dan ik. Dit is nog een heel ander verhaal hé als je dit bekijkt in leeftijdsperspectief. Zij staat in het begin van haar mooie jaren, die zo grondig worden verstoord door deze vreselijke ziekte.
Morgen krijgen we bezoek, en ja hoor : het zal lukken. De afwas zal voor het bezoek zijn, voilà. Zo lossen we dat op tegenwoordig Dit is voor mij een welkome afwisseling en het doorbreekt het slameur van alle dagen UZ en alleen zitten, want Joke woont hier niet meer. Ze is gisteravond bij mij komen Weedsen ( de reeks die we samen volgen ) en het deed zeer vreemd dat ze zei dat ze nadien naar huis ging! Maar dit is haar thuis, hier Ik moet er nog aan wennen, maar dit zal ook wel overgaan.
Laat mij je houden ,kind dicht aan mijn hart- vlij je aan mijn schouder , kind vergeet je smart; niets is vertrouwder, kind dan zwijgen, hart aan hart
Slechte nacht gehad: van 3u30 tot 05u30 op geweest en gelezen. IK begin op mijn pa zaliger te trekken; die mens zat ook halve nachten op en zette zich rechtstaand met zijn ellebogen aan de keukentafel om te lezen , te roken en koffie te drinken. Slappe welliswaar, maar gezond was anders. Ik zet mij neer aan de keukentafel, drink chocomelk en lees. Om 07u uit de boxspring gesprongen en om 08u de ambulance in richting UZ. We rijden vlot, geen verkeer op de baan en om 08u35 was ik reeds ter plekke. Leen rijdt door want daarna moet ik nog mijn 7de stralenbundel halen.Zo goed het gaat op de baan, zo stroef verloopt het nu op de dienst MR. Ik stond opgeschreven om 09u voor een MR van het hart ( zien of de rikkentik nog de chemo verdraagt) en ben pas om 10u binnengeroepen Ik krijg een ziekenhuisschortje aan en kom met mijn armen gekruist binnen. Wel , zegt de verpleger , heb je het koud? Welneen, maar ik lijk wel een bultenaar met 1 bult vooraan , en ik verzeker jullie: dit is echt geen zicht Zo loop ik echt niet graag rond ! De verpleger slaat er voorts geen acht op en kleeft electroden op mijn ontblote torso ( deze heb ik reeds ontelbare keren moeten ontbloten in het UZ. Volgende keer doe ik mee aan de naaktsessie van Spencer Tunic De schaamte voorbij )dan zet hij nog een spul erbovenop en wordt ik met een belletje in mijn hand in dat onmogelijke machien geschoven. Ik moet 12 keer diep inademen, adem inhouden en als het hels kabaal stopt, mag ik weer uitademen. Ik krijg het weer, dat gevoel van opgesloten te zitten. Ik doe mijn ogen dicht en probeer mij op iets anders te focussen, want anders vrees ik dat hij er mij moet uithalen als ik een claustrofobie aanval krijg Na een goeie 10 minuten is de klus geklaard en haalt hij mij er weer uit. Niets te vroeg en blij dat ik dat als een braaf meisje weer doorstaan heb. Dan de weg vinden in de catacomben van het UZ richting radiotherapie. Gang links lift naar de -1 en dan richting radiologie en dan rode lift naar de -2 en wonderwel vind ik dat onmiddellijk. Daar zit een bomvolle wachtzaal en ik meld aan de balie dat ze er mij zouden tussennemen. Hier vlot het en is het vrijwel direct aan mij. Nog even nummer van vervoer aan de balie doorgegeven zodat zij kunnen verwittigen. "Amai, zoveel volk in de wachtzaal?". Blijkt dat de tafel deze morgen defect was en vandaar de vertraging. Gelukkig hebben ze de techniekers in huis die het euvel hebben kunnen verhelpen. Na nog een uur wachten op mijn vervoer neem ik om 12u terug plaats in de ambulance en ben ik rond de klok van enen terug thuis. Zo zie je maar dat het veel tijd vergt om al deze behandelingen te doorstaan. Ik begrijp niet dat er vrouwen zijn die tussendoor nog kunnen gaan werken. Ik vind dat het eigenlijk wel afmattend is, zeker als je nachtrust niet goed is. Na de lunch is het richting Kiné , en nu is het tijd voor een vieruurtje. Een koffietje moet mij op de been houden. Ik zal nog de strijkrol in gang steken en eten maken en nog wat lezen. Mijn afspraak op het gemeentehuis heb ik gemist, want ze zijn maar tot 12u open. Ik moet een nieuwe Pincode voor Roel zijn pas aanvragen,om de belastingen electronisch in te dienen. Hopelijk lukt het morgen, want het is de voorlaatste dag. Zo zie je maar, de tijd gaat snel, gebruik hem wel!
Gisteren is Joke verhuisd. Het was me wat. Ondertussen werd ook onze boxspring geleverd en moesten we hiervoor 2 bedden demonteren en verplaatsen; we kunnen een B&Bbeginnen ( 1 dubbel bed en 2 enkele bedden op overschot ) Heel den boven stond overhoop. Gelukkig was Annelies er om de koe bij de horens te vatten. Ze heeft al mijn ruiten gekuist, helpen opruimen en alles netjes gepoetst . Beneden ook nog wat stof gezogen en het zag er al heel wat klaarder uit. Heb heel de dag goed geholpen, ik was ook in form. Dan n og een kom stoofvlees gemaakt en ermee naar de Edingsesteenweg getrokken om in haar nieuwe stekje samen te eten. Het komt er goed, het is er fijn en gezellig. Nog wat dozen uitladen en orde scheppen, wasmachien plaatsen en ze zijn vertrokken de meisjes. Het zijn 2 druk bezette dames , die allebei avondwerk doen ( de ene logopedie en de andere kiné ) Ze gaan zich moeten organiseren om alles rond te krijgen. 'S avonds moe maar voldaan met een boek en een slaappil in bed gekropen. We hebben onze nieuwe boxspring ingeslapen en het zal wennen worden. Elke keer dat Roel zich omdraat, spring ik mee in de lucht! Deze morgen Joke opgebeld om te chequen dat ze al wakker was, want ze moest om 08u beginnen in Oetingen. Ze was al wakker, en door opgebeld te worden door mij , heeft ze aan haar antibiotica gedacht.
Ik zal toch moeten loslaten want kan haar toch niet elke morgen bellen ( ze geraakt nl moeilijk uit bed ) 11 juli vandaag; dag 5 van de therapie . Zij werken gewoon door. Nog 25 te gaan. We hebben ons huisje in de Ardéche opgezegd want het reisbureau in Duitsland deed te moeilijk.We pinnen ons niet meer vast en gaan wanneer het ons past . Eind augustus zullen er veel mogelijkheden zijn en er zijn veel Chambres d'Hötes in die regio. Dus we zien wel. Zoals jullie merken, heb ik nog veel energie, wat het prinsesje hierboven in haar gehavende burcht veel plezier doet.
. Ook sempervivum gekocht voor Joke, want dat kind heeft ons al uitgenodigd om te komen eten samen met Annelies en Filip.
Ik moet er nog aan wennen, maar dit zal ook wel overgaan.
Zo loop ik echt niet graag rond ! De verpleger slaat er voorts geen acht op en kleeft electroden op mijn ontblote torso ( deze heb ik reeds ontelbare keren moeten ontbloten in het UZ. Volgende keer doe ik mee aan de naaktsessie van Spencer Tunic
De schaamte voorbij )dan zet hij nog een spul erbovenop en wordt ik met een belletje in mijn hand in dat onmogelijke machien geschoven. Ik moet 12 keer diep inademen, adem inhouden en als het hels kabaal stopt, mag ik weer uitademen. Ik krijg het weer, dat gevoel van opgesloten te zitten.
