Vandaag geen te beste dag. Om 11u30 bij de kine van het UZ gepasserd waar ik meewerk aan een onderzoek. Mijn linker arm is wel duidelijk dikker en er zit een knobbeltje in de plooi van mijn arm. Ik besluit de arts maar te zien na de bloedafname.Zij vindt ook dat ik opgezwollen ben en dat is duiedelijk te zien aan mijn linker voet die heel erg dik staat. Ze schrijft mij een vochtafdrijvend middel voor en beveelt een echografie aan. Na mij chemo word ik dan om 15u30 daar verwacht. Een vriendelijk verpleegstertje gebiedt mij m'n arm vrij te maken een plaats te nemen op een stoeltje met de elleboog op de onderzoekstafel in afwachting dat de arts komt. Er komt nog een andere verpleegster binnen de mij vertelt dat ik best mijn hemdje uitspeel en als ik terug wil plaatsnemen op dat draaistoeltje bitst ze mij toe dat ik daar niet mag gaan op zitten maar dat ik me op de onderzoekstafel moet leggen . De arts is gelukkig wat vriendelijk en hij komt tot het besluit dat er eigenlijk niets te zien is. Gelukkig maar! Het is geen tromboseke zoals Dr Fontaine dacht en ook geen knobbel die te maken heeft met de vochtophoping. Om 16u rijd ik naar huis en mijn dag zit er weer op! ik neem een tas soep omdat ik geen hap door mijn keel kreeg vandaag en rij snel achter mijn medicatie. Mijn gemoed staat in schril contrast met afgelopen WE waar ik onder vrienden en onder een stralende zon kon genieten van deugddoende herfstwandelingen en mijn hart kon ophalen door 's avonds songs te kwelen onder mijn gitaarbegeleiding en die van Ivo. Mijn gitaar was echter zo lang niet bespeeld geweest dat ze niet meer te stemmen viel, maar dat kon de pret niet bederven; het liedboek werd uitgezongen.Mijn slaap was wel weer niet OK want rond 4u30 had ik nog geen oog dichtgedaan daar waar ik mij nochtans vermoeid had door het lange wandelen. Ik kreeg deze morgen telefoon van een vriendin die met hetzelfde geconfronteerd wordt . Het houdt niet op en ik kan het nauwelijks bevatten hoeveel vrouwen er door die hel moeten! Ik ben er echt niet vandaag, tot Guido mij belt en met zijn eeuwig enthousiaslme mij wat opbeurt. We worden uitgenodigd en ben echt benieuwd hoe hun stekje er nu uitziet na hun verbouwing.
