Het oudste natuurgebied van Vlaanderen eiste de laatste jaren onze aandacht op. Het Zwin zou verzanden en daarom waren werken nodig. Het Zwin kreeg er 120 ha, vooral landbouwland, bij, goed voor 12,7 miljoen €  Een grote bijkomende oppervlakte komt onder invloed van eb en vloed. En er kwam een nieuwe dijk tegen overstromingen waarop een wandelpad en fietspad zou worden aangelegd. Bovenal veranderde het Zwin van eigenaar. De Compagnie de Lippens verkocht het aan de Provincie West Vlaanderen dat samen met het agentschap Natuur en Bos voor de uitbouw van het Zwin instond.

Het aloude bezoekerscentrum en de vogeltuin werden ondertussen vervangen door gebouwen.  Niet zomaar gebouwen maar een grote ontvangstruimte, een interactieve tentoonstellingsruimte, een shop, een bistro, een natuur-educatief centrum. Zwarte gebouwen waar veel discussie over bestaat en die samen met de gebouwen in het huttenparcours 20 miljoen € hebben gekost. Discussie vooral over de grootte van alles en het donkere karakter van de constructies. Past dit alles in het landschap vragen velen zich af.

Positief is dat er bij het bouwen aan duurzaamheid werd gedacht: FSC hout, warmtepompen, groendaken, een isolatiepakket. Maar niet helemaal want de verschillende hutten zijn betonnen gebouwen die zich in een groen parcours bevinden. Het is storend dat men hier geen materialen heeft gebruikt die meer in de omgeving pasten. Het is duidelijk: er was geld, veel geld. In tegenstelling met de karige middelen die Natuurpunt wordt toegestopt om natuurgebieden te beheren.

In tegenstelling met de natuurgebieden van Natuurpunt moet de bezoeker hier redelijk diep in de buidel tasten. Een bezoek van een familie met 2 schoolgaande kinderen kost al vlug 34 €,  groepen van 20 personen die zich niet aankondigen 240 €, zonder gids. Parkeren kost 5 € per dag maar het Zwin wil autoluw zijn en daarom ziet men bezoekers graag per fiets of het openbaar vervoer komen.

Ook gidsen zijn niet goedkoop in vergelijking met gidsen van Natuurpunt. 80 € is het tarief.

In de bistro kan men eten. Je zou hier streekproducten verwachten, of gezonde kost maar dat pakt anders uit. Gehaktballetjes, rundstoverij, vol au vent, hamburgers, fish en chips, een half haantje, sliptongen, alles met frietjes.  Ik at er een vol au vent. Zonder champignons, een beetje kip en veel maïzena. De frieten zijn een fast foodzaak waardig. Deze voeding hoort niet bij een Zwin dat zichzelf respecteert.

Conclusie van een dag Zwin: Prachtige wandelingen met interessante fauna en flora, overbodig zwaar en duur uitgevoerde gebouwen, duur voor gezinnen, fast food bistro.

Bedenking: natuur zou toch voor iedereen gratis toegankelijk moeten zijn. Zoals onze natuurgebieden.

Guido Steenkiste

27 oktober 2017

03-11-2017, 10:02 Geschreven door Guido Steenkiste  
Reageren (0)

In de zomer gingen wij fietsen in Overryssel, dat deel van Nederland waar de Vecht, de Dinkel en de Regge de blauwe linten zijn die meestal in een natuurlijke bedding hun weg zoeken in natuur- en landbouwgebied, de laatste langs de rand van de Sallandse Heuvelrug. Ommen is in dit gebied de parel in het Vechtdal en is aangemerkt als Waardevol Cultuurlandschap met 1/3 natuurgebied, zandverstuivingen, vennetjes en heideveldjes. Ook cultuurhistorisch is de streek waardevol.

Maar we zouden het over het fietsen hebben. Klassiek zijn de knooppunten. Minder klassiek en verrassend zijn de fietspaden. Uitzonderlijk fiets je eens langs een weg, dan wel op een sterk versmalde weg door de aangebrachte fietsstroken. Meestal fiets je door bossen op verharde paden in verschillende materialen. Schelpenpaden zijn uitzonderlijk. Meestal zijn het in asfalt of beton geconstrueerde paden die het fietsen ook in bossen en natuurgebieden tot een heerlijke activiteit maken. De rivieren worden overgestoken met fietsbruggetjes en in zelf te bedienen vlotten die elektrisch werken. De sluizen zijn uitgerust met vistrappen die het mogelijk maken dat riviervissen hun weg vinden ondanks de sluizen. Fietsen in de landbouwgebieden wordt mogelijk door deskundig aangelegde fietspaden aan de rand van de landerijen of er dwarsdoor. Veeroosters zijn enkel aangelegd aan de in- en uitritten van de graasweiden. En dan de kers op de kaart. Bijna overal is de confrontatie met auto’s uitgesloten door de aanleg van tunnels en brugjes. Men voelt er zich als fietser gewaardeerd en het toerisme doet er zijn profijt mee. De hotels zijn schitterend en aanwezig in mooie dorpen en steden zoals Dalfsen, Ootmarsum, Borne…

Als we dat vergelijken met het Meetjesland waar men er zelfs niet in slaagt een spoorwegbedding tussen Maldegem, Eeklo en Zelzate in de voorbije 20 jaar te realiseren, laat staan met tunneltjes veilig te maken voor fietsers die nu telkens onderbroken trajecten rijden. Om dan nog te zwijgen van de plannen die er waren om de bosgebieden te verbinden met recreatieve fietsroutes langs en door landbouwgebieden. De Lembeekse bossen verbinden met het Leen, het Leen met het Drongengoed, niet langs landbouw- en andere wegen maar langs echte fietspaden die door de natuur- en landbouwgebieden slingeren. En zonder confrontaties met snelle automobilisten.

Dat het kan laat Overryssel zien. Maar veel politici laten andere belangen blijkbaar voorgaan of interesseert het niet. Zie de reacties op ons vorig artikel over fietsen in Eeklo. De pianist wordt beschoten, oplossingen voor bijvoorbeeld het kruispunt spoorwegbedding- Oostveldstraat niet naar voor geschoven. Op deze manier wordt het Meetjesland nooit een fietsparadijs.

03-11-2017, 09:56 Geschreven door Guido Steenkiste  
Reageren (0)

Fietsen in Eeklo

Nog niet zo lang geleden protesteerde de Eeklose Fietsersbond  tegen de manier waarop je als fietser aan de ovonde, aan ’t graf, bediend en behandeld wordt. ’t Is inderdaad godgeklaagd. Als ik naar de Hubo en/of Delhaize wil moet ik twee gevaarlijke punten oversteken, rij op een eilandje richting Hubo en moet dan nog eens oversteken of tegen de richting in naar de winkel. Wie bedenkt dat?

Met het fietspad op de oude spoorwegbedding scoort de Provincie dan weer goed.  Maar komende van Lembeke zijn er nog enkele moeilijke punten. Bijvoorbeeld  aan het einde van het fietspad, aan de Hoge Bosstraat  en aan de Oude Gentweg, zorgen de goten voor ongemakkelijk fietsen. Het is niet moeilijk hier het comfort van de fietser te vergroten.

Langs de spoorweg is er een haag met een boeiende berm en een pleintje dat fleurig groeit. Goede punten dus maar aan de Oostveldstraat is de fietser vogelvrij. Mag hij tegen het fietsverkeer in links over het voetpad naar de lichten? Of steekt hij over de volle witte streep over, naar het Psychiatrisch centrum? En hoe te rijden als je terug keert. Je krijgt groen en vrij baan om over te steken maar het is niet duidelijk hoe je aan het fietspad aan de overkant moet geraken. Dus slalommen veel fietsers van de ene naar de andere kant belaagd door automobilisten die van de Stationsstraat naar Lembeke en verder rijden.

Ook naar het centrum blijft het moeilijk op de smalle strook die afgebakend is, met zwaaiende portieren en de quasi onmogelijkheid om voorfietsers te passeren.

Beter is de doorsteek langs de spoorweg richting Boelare. Jammer dat het pad ophoudt aan de Opeisingstraat. Er is ook nog veel werk om ook het fietsverkeer vanuit Adegem en Maldegem veilig en rustig Eeklo binnen te loodsen.

Guido Steenkiste

03-11-2017, 09:48 Geschreven door Guido Steenkiste  
Reageren (0)

Deze heerlijke rust wordt verstoord.

Zaterdagmiddag in het Maldegemveld. We parkeren aan de Koffiekan en wandelen het Drongengoed/Maldegemveld in. De dreven bulken van het zonlicht, het einde van een dreef levert een herfstkleur en geur op. In het moerassige Maldegemveld lopen we tussen heide die nieuw leven heeft gekregen door het vellen van bomen, als kinderen in de zon. De jassen gaan open, de truien even later ook. Genieten is het, gratis en voor niets in de venen van het noorden, van het Meetjesland. In stilte naderen we de reeën en herten die deze prachtige natuur versterken met hun luide, boerende en knorrende geroep.

Deze vrede wordt enkel verstoord door het geronk van motoren van sportvliegtuigen die eenmaal opgestegen van het vliegveld in Ursel boven dit gebied komen rondcirkelen, opstijgen, landen of andere capriolen uithalen. Het plezier van enkelen verstoort het genot van de stilte waarin dieren en mensen hun plaats vinden of herwinnen. Zonde dat dit kan gebeuren.

De volgende zaterdagmiddag in mijn tuin in Lembeke gebeurt iets dergelijks. Wij harken de nappen van beukenootjes bij elkaar in de deugddoende herfstzon. Het is enkele dagen voor Allerheiligen en dit zijn uitzonderlijke omstandigheden. Het lijkt wel lente. Met dit verschil dat de bomen verkleuren, een pimpelmees haar lied zingt en wij ons vermeien met werkjes die de strenge winter aankondigen.

Maar boven ons hoofd dreunt weer het zelfde geluid als de vorige week. Een plaatselijke piloot vermoed ik, komt zijn thuis verblijden met zijn gegrom. Hij vliegt enkele keren boven het gebied en verstoort zo de rust in het landelijke Lembeke. Dit gebeuren is niet uitzonderlijk maar ergerlijk. Het genot van een eenling verstoort de rust van de zonnige herfstdag in het landelijke Lembeke.

03-11-2017, 09:44 Geschreven door Guido Steenkiste  
Reageren (0)