Het oudste natuurgebied van Vlaanderen eiste de laatste jaren onze aandacht op. Het Zwin zou verzanden en daarom waren werken nodig. Het Zwin kreeg er 120 ha, vooral landbouwland, bij, goed voor 12,7 miljoen €  Een grote bijkomende oppervlakte komt onder invloed van eb en vloed. En er kwam een nieuwe dijk tegen overstromingen waarop een wandelpad en fietspad zou worden aangelegd. Bovenal veranderde het Zwin van eigenaar. De Compagnie de Lippens verkocht het aan de Provincie West Vlaanderen dat samen met het agentschap Natuur en Bos voor de uitbouw van het Zwin instond.

Het aloude bezoekerscentrum en de vogeltuin werden ondertussen vervangen door gebouwen.  Niet zomaar gebouwen maar een grote ontvangstruimte, een interactieve tentoonstellingsruimte, een shop, een bistro, een natuur-educatief centrum. Zwarte gebouwen waar veel discussie over bestaat en die samen met de gebouwen in het huttenparcours 20 miljoen € hebben gekost. Discussie vooral over de grootte van alles en het donkere karakter van de constructies. Past dit alles in het landschap vragen velen zich af.

Positief is dat er bij het bouwen aan duurzaamheid werd gedacht: FSC hout, warmtepompen, groendaken, een isolatiepakket. Maar niet helemaal want de verschillende hutten zijn betonnen gebouwen die zich in een groen parcours bevinden. Het is storend dat men hier geen materialen heeft gebruikt die meer in de omgeving pasten. Het is duidelijk: er was geld, veel geld. In tegenstelling met de karige middelen die Natuurpunt wordt toegestopt om natuurgebieden te beheren.

In tegenstelling met de natuurgebieden van Natuurpunt moet de bezoeker hier redelijk diep in de buidel tasten. Een bezoek van een familie met 2 schoolgaande kinderen kost al vlug 34 €,  groepen van 20 personen die zich niet aankondigen 240 €, zonder gids. Parkeren kost 5 € per dag maar het Zwin wil autoluw zijn en daarom ziet men bezoekers graag per fiets of het openbaar vervoer komen.

Ook gidsen zijn niet goedkoop in vergelijking met gidsen van Natuurpunt. 80 € is het tarief.

In de bistro kan men eten. Je zou hier streekproducten verwachten, of gezonde kost maar dat pakt anders uit. Gehaktballetjes, rundstoverij, vol au vent, hamburgers, fish en chips, een half haantje, sliptongen, alles met frietjes.  Ik at er een vol au vent. Zonder champignons, een beetje kip en veel maïzena. De frieten zijn een fast foodzaak waardig. Deze voeding hoort niet bij een Zwin dat zichzelf respecteert.

Conclusie van een dag Zwin: Prachtige wandelingen met interessante fauna en flora, overbodig zwaar en duur uitgevoerde gebouwen, duur voor gezinnen, fast food bistro.

Bedenking: natuur zou toch voor iedereen gratis toegankelijk moeten zijn. Zoals onze natuurgebieden.

Guido Steenkiste

27 oktober 2017