Omdat wij verward zijn in verwarrende tijden.
Het is alsof ik mijn leven niet in de hand heb in deze turbulente tijden omdat de gebeurtenissen mekaar zodanig vlug opvolgen dat ik niet meer de tijd heb te overdenken wat ik gisteren dacht, waarover ik gisteren zeker was en onzeker, wat ik gisteren zei en vandaag alweer in vraag stelde terwijl ik mij de vraag stelde of ik dat wel in vraag moest stellen omdat het overduidelijk was dat het antwoord mij niet zou bevredigen. Neem nu de kwestie van het water, waarover nu weer acties worden opgezet, watermonsters moeten worden aangevoerd, 5000 waterkenners die testjes gaan uitvoeren om te kijken hoe het met onze waterkwaliteit is gesteld terwijl we allemaal weten dat het niet goed is met het water, want we kunnen er nog altijd niet in zwemmen en er zitten allerlei stoffen in, ook stoffen die we niet kennen, die in allerlei productieprocessen worden gebruikt om het consumentisme terwille te zijn, om ons het leven gemakkelijk te maken, om de winsten van bedrijven te verhogen of allerlei verkopers de mogelijkheid te geven producten in te voeren uit landen die ons pakjes, massaal veel pakjes leveren waarvan we niet weten wat er in zit, maar die zo goedkoop zijn omdat de mensen die eraan werken bijna niet betaald worden en er allerlei grondstoffen in verwerkt zijn die niks kosten, die we nooit zullen kennen, maar aan onze huid smeren of aan onze voeten doen, of straks op het strand de kleuren zullen bepalen van de bikini’s en strandstoelen. Om dan nog maar te zwijgen over de stront die nog steeds in onze rivieren terecht komt, in onze grachten op de eerste plaats omdat we nog altijd niet kunnen voorkomen dat de stront van de landerijen afdruipt samen met de pest- en andere fungiciden. Stront ook van die gemeenten die geen rioleringen of onvoldoende rioleringen hebben om alles zorgvuldig af te voeren. Daarom kunnen we nog niet zeggen dat onze waterlopen schoon zijn en we niet kunnen zwemmen waar we willen, in open lucht als het zomer is en het leuk is om in het open water te springen zoals we vroeger deden, zonder of met broekje, in de vaart of een plas waar we onze jeugdige zonden zouden bedrijven zonder zorgen over Putin of Trump, atoombom boven onze hoofden en F35 s in de broekzak van één of andere Minister die denkt dat hij Bonaparte is en de oorlog als zijn broer ziet, de mensen opzweept en ons vreselijk op kosten zal jagen, wij en onze kinderen en kleinkinderen en weer zal het 80 jaar duren vooraleer we door hebben dat de Rus niet komt, de Iraniër niet en ook de Chinees niet omdat we allemaal denken dat we elkaars vijanden zijn en veel te sterk om een robbertje mee te vechten. Of denk je echt dat er een dwaas zal zijn die een kernbom zal gebruiken als die geen Amerikaan heet, want het zijn de Amerikanen die de kernbom hebben gebruikt, voor het goede doel om een oorlog te beëindigen, maar toch ze hebben die gebruikt, maar denk je werkelijk dat er een zot op deze aarde leeft die de macht zal hebben ons te vernietigen, onze beschaving, heel West-Europa, en daarna Oostland en daarna China en Amerika en dat dan niets zal overblijven , niets van dat alles wat we zo hebben bemind, geen impressionisten meer, geen brutalisten, geen Zadkines en geen polen. Of juist wel enkel nog natuur die zal ontstaan als alles vernietigd is, als de zeeën buiten hun grenzen zijn getreden wegens de smelting van de ijskappen en de mensen niet meer overleven. Enkel natuur die zich in duizenden jaren weer zal moeten herstellen van de catastrofe, zoals na de ijstijden als de dinosaurussen verdwenen en de zeezoogdieren de diepten van de zeeën opzochten om te ontsnappen aan de hartverscheurende tijden die geen mens overleefde.
We zullen het water nog eens onderzoeken terwijl de leidende klasse ons voorhoudt dat de klimaatproblematiek maar voor te lachen was, dat al die wetenschappers maar charlatans zijn die graag de wereld rondreizen om aan mekaar te vertellen dat hun verhalen gebaseerd zijn op cijfers die niemand meer wil zien want dat er andere zaken zijn die nu prioritair zijn, zaken van levensbelang waar miljarden in moeten geïnvesteerd worden omdat we bang zijn van mekaar, bang van de wapens die we tegen mekaar opstellen, steeds meer wapens om de vrede te herstellen , te bewaren, te dreigen en af te schrikken. We zullen het water onderzoeken omdat we toch bezig moeten blijven, onszelf verzekerend dat wij in het grote spel niet meespelen maar in het kleine nog wel een rol kunnen opeisen, onszelf het gevoel geven dat het ertoe doet wat we doen en dat dit een medicijn is tegen die pijn van de machteloosheid over wat er zich in de grote wereld afspeelt, tegenover het bombarderen van hele bevolkingen, het vergiftigen van onze lucht en ons water door anderen die hieruit profijt halen, die niet inzien dat het de verkeerde kant opgaat en de wereld kapseist.
Wij zijn de pedalen kwijt en toch weer niet omdat we doorgaan met fietsen, in één of andere richting, het doet er niet veel toe welke richting we kiezen, want we leven in een tijd waarin de richting niet meer door ons wordt bepaald, al is het natuurlijk zo dat we enkel de idee hadden dat wij bepaalden welke richting we uitgingen maar dat deden we allang niet , hebben we waarschijnlijk nooit gedaan, we hebben wel geprobeerd de vlag te hijsen en voor te gaan maar wij zijn waarschijnlijk de vlag en de weg kwijt en zij die ze hebben overgenomen gaan een weg die wij nooit zouden hebben gekozen, maar omdat velen zoals ons de pedalen kwijt zijn kunnen zij doen wat zij met ons willen. Zelfs nu watermonsters nemen om vast te stellen dat het jaar van het leefmilieu 1987 was en wij met een boot de Schelde afvaarden om met de Minister vast te stellen dat het water te vuil was om in te zwemmen.
|
