Hallo iedereen, vandaag dus naar het ziekenhuis geweest voor men chemo. En het was de start van een nieuwe kuur genoemd Taxol. Na het aanmelden mag ik nog even naar de wachtzaal en het is er druk... Eerst moet ik naar het priklokaal, waar ze me aanprikken en als dat in orde is mag ik,terug naar de wachtzaal tot ik bij de dokter langs mag. Eenmaal bij de dokter krijg ik eerst nog wa uitleg over de nieuwe kuur. Deze kuur heeft heel wat minder bijwerkingen dan de vorige ( niet dat ik daar er al last van had...). Wel kan ik last krijgen van spierkrampen en tintelingen in men vingers. Maar ter voorkoming kunnen ze een ijsbadje geven, daardoor trekken de bloedvaten dicht en kan de chemo daar niet zo goed geraken. Dus dat wil ik zeker wel proberen. Ook zal de vermoeidheid nu wat meer beginnen doorwegen omdat ik wekelijks om deze chemo moet en er dus niet zo veel tijd is om te recupereren . En dan heb ik ook kans dat ik eens een week geen zal kunnen krijgen als men bloedwaarden niet goed zouden zijn, afwachten he... Daarna mag ik naar men kamer. Eerst krijg ik een spoeling met daarin wat medicatie tegen eventuele misselijkheid en daarna volgt de chemo. Deze moet een uur doorlopen en gedurende die tijd moet ik met men handen en voeten in een ijsbadje zitten ( heb wel liever een warm badje). Na ongeveer een uurtje ben ik klaar, nu nog een spoeling en ik kan weer eens naar huis. En nu afwachten hoe men lichaam reageert op deze chemo...
Vandaag toch wel een beetje stress... Morgen moet ik naar het ziekenhuis voor men chemo, en er wordt gestart met een nieuwe kuur. Deze kuur is op basis van taxusblaadjes. Ze is veel lichter en meer gedoseerd dan de vorig kuur. Daarom dat ik vanaf nu iedere week om chemo moet en dit 12 keer. Vanaf nu moet ik ook iedere keer pilletjes nemen en dit de avond voor de chemo en de ochtend van de dag van de chemo. Dit moet ik doen om een allergische reactie op deze chemo tegen te gaan, want mensen zijn in de meeste gevallen allergisch aan taxusblaadjes. Ook zijn er aan deze chemo praktisch geen nevenwerkingen, niet dat ik daar bij de vorige veel last van had. Maar ja het blijft toch nog altijd een beetje afwachten natuurlijk... Hou jullie op de hoogte...
Dinsdag05/08 Vandaag wil ik het gewoon eens hebben over wat kanker met je doet, zowel lichamelijk als geestelijk. Op het moment dat je de diagnose krijgt van kanker dan stopt je wereld onmiddellijk met draaien. Je gedachten, je plannen zomaar even gedaan. Je sociale leven valt voor een groot deel weg want van de ene op de andere dag moet je stoppen met werken. Vanaf dat moment wordt je een beetje geleefd... Ik had het daar aanvankelijk heel moeilijk mee. Ik wist wat er allemaal ging veranderen, wat me te wachten stond.. Eerst zijn er de littekens op je lichaam die je er dagelijks aan herinneren dat je ziek bent. Op het moment dat men haar begon uit te vallen was voor mij echte horror, ik kon niet meer ontkennen dat ik ziek ben. En dan het aanvaarden van je nieuwe ik, je andere lichaam, met jezelf de confrontatie aangaan voor de spiegel om te beginnen en dan ook,met je gezin, je familie en de buitenwereld. Ik heb aan mezelf ondervonden dat hoe sneller je het voor jezelf aanvaard, je er tegenover anderen ook makkelijker kan mee omgaan. Maar dat is natuurlijk voor iedereen anders.ik heb er totaal geen probleem meer mee om mezelf zonder sjaaltje aan anderen te tonen, ze moeten me maar nemen zoals ik nu ben... Ook merkte ik op dat men hormonen begonnen op te spelen tegen de chemo. De dokter zegt dat dit een normaal gevolg is van de behandeling. Je maandstonden blijven weg of worden heel onregelmatig, je kan last krijgen van warmteopwellingen( helemaal niet leuk) en ook op sexueel vlak verandert alles. Je vind jezelf al niet meer zo aantrekkelijk, wat het al wat moeilijker maakt om je open te stellen naar je partner toe. Ook door de vermoeidheid en de warmteopwellingen blijft de zin in ook grotendeels weg. Dit is een situatie waar we samen naar een oplossing moeten zoeken, en geloof me je vind er wel een. Maar ook geestelijk heeft dit toch een grote impact op je leven. Ik merk dat ik veel sneller bij de dingen eens blijf stil staan, dat ik geniet van elk moment. Ik heb ook heel veel tijd om na te denken en als ik dan zo terugkijk naar men leven voor deze ziekte dan besef je pas dat een mens leeft aan een hels tempo. Alles moet, alles is sleur, je dagen zijn veel te kort en je kan niet genieten van je gezin omdat je de tijd niet hebt... En dan denk ik bij mezelf of het dat is wat ik nog steeds wil, of moet er na men genezing toch serieus iets veranderen... Stof tot nadenken...
Maandag 04/08 De zware chemokuren zijn achter de rug. Ik ben blij dat ik die periode zo goed doorgekomen ben. Vrijdag start ik met de nieuwe chemokuur, dus dat is dan weer eens afwachten wat dat gaat geven. Maar ik blijf positief, als de eerste zo goed ging, dan zal dit hopelijk ook wel meevallen... Hou jullie op de hoogte!!
Zondag 27/07 De kids zijn superenthousiast want we trekken er op uit voor een dagje centerparcs. En dat zien ze helemaal zitten hoor, zo een ganse dag in het zwembad... Heb me voorgenomen het rustig aan te doen... Maar daar komt niks van in huis. Zit ik daar helemaal alleen op men stoeltje terwijl men man met de kids alle glijbanen eens gaat uitproberen. En dat is het dus echt niet, ik wil meegenieten ... Sjaaltje gaat uit en ik begeef me ook naar de glijbanen. Men man en de kids zijn superfier op mij dat ik het aandurf om zonder sjaaltje rond te lopen! Heb wel heel veel bekijks van de mensen, maar dat stoort me totaal niet!! Ik geniet en men gezin ook!! En dat is het belangrijkste...
Maandag 21/07 En je mag gerust zijn dat het toedienen van bloed werkelijk helpt. Ik voel echt het verschil met de vorige keren. Ik ben niet zo moe en voel me merkelijk fitter... Kan ik samen met men ventje nog genieten van een rustig weekje met af en toe nog eens een uitstapje... Vrijdag komen de kids terug naar huis... En we hebben beloofd dat we samen ook nog iets leuks gingen doen..
Vrijdag 18/07 De laatste zware chemokuur! Het is heel mooi weer vandaag, dus hopen we dat we ni te lang in het ziekenhuis moet zitten. Maar we hebben pech... De waarden van men rode bloedcellen zijn niet goed en de oncologe wil ook een bloedtransfusie geven. Anders gaat de vermoeidheid veel te zwaar beginnen doorwegen en de weg is nog lang... Beter op tijd dan ingrijpen... Dat wil wel zeggen dat we veel langer in het ziekenhuis zullen zijn. Eerst de chemo en daarna de bloedtransfusie, en het duurt 2 uur om een zakje bloed toe te dienen want dat mag maar heel traag doorlopen... Pfffff, dat wordt een lange dag...
Maandag 14/07 men man heeft vakantie!! En we zijn voor 2 weekjes alleen... De stiefdochter is naar de mama en de jongens naar hun papa. Dat worden 2 heel rustige weken. Woensdag en donderdag trekken we er op uit... Woensdag dagje Sluis en donderdag dagje naar zee... En wees maar zeker dat we genoten hebben...
Dinsdag 08/07 Het is weer gezellig druk thuis... De kids zijn er weer... En ze willen gaan zwemmen... Dus vanavond als de echtgenoot thuis is, gaan we richting zwembad. Eerst even een vraagje voor de mama: " je gaat toch mee in het zwembad he mama"? Tuurlijk jongens, zie ni in waarom niet... En het wordt een heel fijne avond... Nog een paar daagjes en men ventje heeft ook verlof en daar gaan we toch zo van genieten...
Vrijdag 27/06 Vandaag derde keer chemo... En we kennen het verloop van de dag al heel goed... De waarden van men rode bloedcellen is wel niet zo goed, dus krijg ik eerst wat ijzer bij voor ze starten met de chemo... En vandaag wordt dan ook de grote vakantie ingezet. De kids gaan op vakantie bij men ouders tot woensdag, dat geeft me de tijd om weer eens goed uit te rusten... Maar ik zal ze wel missen... Men haar is ondertussen volledig uitgevallen en ik kan al heel goed overweg met men sjaaltjes. Ze zijn een deel van mij nu... En iedereen verbaast er zich over dat ik me zo goed voel, ik heb totaal geen last van de chemo.. Ben zo blij dat alles toch min of meer zen gewone gangetje kan gaan, dat maakt het voor iedereen wat positiever. En de kids vinden het heel leuk dat mama zich goed voelt en dat er ook nog plaats is voor een grap en een grol...ja zelfs over men nieuwe coupe...
Donderdag 27/06 Met heel veel plezier en fierheid kan ik zeggen dat ze alledrie met glans geslaagd zijn. En dat maakt ons zo blij. We waren echt wel bang dat hun schoolresultaten door mijn ziekte en het feit dat ze er ook zo mee bezig zijn niet zo goed zouden zijn, maar niets is minder waar... Nu kan ik met een gerust hart morgen opnieuw naar de chemo...
Zaterdag 14/06 eigenlijk niet veel te melden nu. Alles gaat prima met mij, alleen de vermoeidheid begint me parten te spelen. Maar ik heb heel veel tijd om te rusten nu... Laat ik het nu eens over men gezinnetje hebben... Samen met men echtgenoot vormen we een nieuw samengesteld gezin. Ik heb 2 zonen van 10 en 14 jaar oud en men man heeft een dochter van 14 jaar oud. De jongste zit in het vierde leerjaar en men oudste zoon volgt land- en tuinbouw in het eerste middelbaar. De stiefdochter volgt dan alweer kinderverzorging in het tweede jaar... Dus is het hier wel altijd gezellig druk en dat geeft me dan niet de kans om te veel te piekeren. Samen proberen we deze periode zo goed mogelijk door te komen. En dat lukt ons heel goed... We zijn heel open tegen de kinderen over mijn ziekte en ze weten dat als ze vragen hebben ze altijd bij ons terecht kunnen. Volgende week wordt een heel stressy periode want de oudste zoon heeft zijn eindexamens. De vorige zijn heel goed gegaan en nu ben ik thuis en kan ik hem heel goed door deze periode loodsen. Hou jullie op de hoogte van het resultaat...
Maandag 09/06 Ja hoor, het is weer heel goed meegevallen. Ik heb geen last gehad van de misselijkheid, had zelfs altijd honger... Ik heb kunnen genieten van men weekend samen met men echtgenoot. Ben blij dat ik nu echt eens 3 weken ga hebben om te recupereren van men chemo...
Vrijdag 07/06 Vandaag naar het ziekenhuis voor men tweede chemokuur en men dagje verloopt heel goed. Alles is hetzelfde als de eerste keer en om half twee ben ik al klaar. De dienst ziekenvervoer komt me ophalen. Als kankerpatiënt kan je daar gratis beroep op doen om naar de chemo te gaan. En ik ben nog op tijd thuis om de jongste zoon te gaan halen aan school. Deze avond vertrekken ze op weekend naar de papa. En dat geeft mij de kans om uit te rusten. Ik hoop dat het nu even goed meevalt zoals de eerste keer.
Dinsdag 03/06 de resultaten van men tweede bloedonderzoek zijn heel goed... Eindelijk!! Nu kan ik eens een paar dagen onbezorgd genieten want vrijdag kan ik,al.terug voor men tweede chemokuur...
Dinsdag 27/05 Om 9 uur afspraak bij de vaatchirurg. En eindelijk krijg ik ook eens goed nieuws. De katheter moet er niet uit. Sinds zondag komt er niks van vocht meer uit het wondje en is het ook mooi dicht. Dus mag blijven zitten!! Ik heb het dan ook nog eens aan hem verteld van die bloedklonters en hij kon ook niet geloven dat ik zoveel pech had. Maar met die spuiten gaat dit wel over. Als ik thuis ben nog even naar de huisarts bellen voor de uitslag van men bloedonderzoek . En dat is ook weer al ni goed. Men waarden staan maar 30, terwijl het minstens 500 moet zijn. Dus men weerstand op dit moment is 0,0 . Moet heel goed oppassen nu voor infecties en ik mag zeker geen koorts krijgen. Anders moet ik voor een paar dagen naar het ziekenhuis voor een intraveneuze antibioticakuur. Afwachten dus en volgende maandag moet opnieuw bloed laten prikken om te zien of alles weer stabiel is.
Maandag 26/05 Een leuk, maar zwaar weekend achter de rug. Zaterdag was het mooi weer en dus wou ik graag even naar buiten. Maar dat even is nog redelijk lang geworden. We zijn in de voormiddag eens naar het koopcentrum geweest even rondwandelen. Rond de middag waren we terug thuis en kon ik even rusten. In de namiddag nog eens naar Sint- Niklaas geweest, een wandelingetje maken in de Stationsstraat en een terrasje gedaan. Resultaat: stikkapot!! Ga eens heel vroeg in men bedje kruipen. Zondag een rustige dag, nog wat bekomen van de zaterdag. Maandag is men 10 de dag na de chemo. Vandaag bloed laten prikken om te controleren af de waarden van men witte bloedcellen nog goed zijn. Morgen weet ik meer... Toch even aan de dokter vernoemen dat ik last heb in men arm. Of dat misschien van de katheter kan zijn die ergens tegen aan drukt? Nee dus, moet zo snel mogelijk een duplex (soort echo) laten maken, want ze denkt dat er bloedklonters in men aders zitten. En dat is helemaal niet goed! Om.17 uur afspraak op radiologie. En zo heb ik weer al eens stress en kan ik alleen maar hopen dat alles goed is. En wat denk je... Heb weer al eens prijs he... Over een afstand van 10 cm zitten er bloedklonters in men ader. Dat wordt dagelijks een spuit en dat gedurende 20 dagen. Ik weer al eens !! En nu moet ik morgen nog langs bij de vaatchirurg om te zien of de katheter er uit moet. En dan heb je dus 3 weken tussen je chemokuren om te bekomen, is nog ni veel van in huis gekomen... Het mag nu wel gaan stoppen!
Woensdag 21/05 Die etter blijft er maar uitkomen, niet normaal! Ook de thuisverpleegster vindt dit echt niet goed en zegt dat ik contact moet opnemen met men oncologe. Dus even bellen maar. Ze maakt zich ook direct zorgen omdat ik zeg dat het nog steeds heel erg is en ik maar tot morgen antibiotica gekregen heb. Ze gaat contact opnemen met de vaatchirurg om zo snel mogelijk eens langs te gaan. Even later krijg ik telefoon van de dienst vaatchirurgie dat ik nog deze namiddag moet langskomen. Even snel naar het werk van men ventje bellen dat hij naar huis moet komen om naar het ziekenhuis te gaan. En daar krijg je dan te horen dat ze zoiets nog nooit gezien hebben. Ik zal dan maar de uitzondering zijn zeker... De dokter neemt nog eens een weekje van de etter om zeker te zijn dat er dan toch geen infectie opzit. En dan zegt hij dat hij de katheter er graag zou uithalen, want het is veel te erg om die te laten zitten. Dus zal ik volgende week waarschijnlijk nog eens naar de dagkliniek moeten om hem te laten verwijderen en op een andere plaats terug te plaatsen. En zo blijven we bezig he, ben het beu! Deze avond gaan we nog langs bij Veerle om wa sjaaltjes te passen en na een half uurtje stappen we buiten met 4 sjaaltjes. En wat voel ik me er goed bij... Laat de haartjes nu maar uitvallen, heb er serieus last van. Zit precies een mierennest in men hoofd en men haar doet zeer!!
Maandag 19/05 De vermoeidheid begint mee te vallen vandaag. Het is stralend weer en ik ga wat rustig genieten. Niet dus!! In de namiddag begint het wondje van de poortkatheter opeens te lekken! Serieus zeg, moet dit nu echt... Dus richting spoed dan maar... Het is er vrij rustig en is het heel snel mijn beurt. Mijn bloed wordt geprikt en er wordt een weekje genomen van de etter die uit het wondje komt om te controleren of er geen kiemen inzitten. Als men bloedwaarden goed zijn, krijg ik antibiotica pillen en mag ik naar huis. Anders moet ik een paar dagen blijven en moeten ze de antibiotica intraveneus toedienen. Even spannend afwachten. Ik heb geluk, bloedwaarden zijn gied, dus ik mag naar huis. Krijg een voorschrift voor men antibiotica en eentje voor de thuisverpleging, want die mogen ook weer eens langskomen. Kan alleen maar hopen dat het snel geneest...
Na een paar uur voel ik de werking van de chemo al. Krijg het warm, dan weer kou en begin moe te worden. Met momenten voel ik me een beetje hyper zelfs. Maar tot hiertoe geen last van misselijkheid. Fingers crossed!! Zal straks wel eens op tijd in men bed kruipen. Maar eerst me wel goed voorzien. Handdoeken in men bed en op de grond en naast men bed een emmer( voor je weet wel) en dan hopen dat ik goed zal slapen. En ja hoor, ik kom men eerste dagen door zonder maar een keer misselijk te zijn! Ben superblij en men ventje ook...
Vrijdag 16/05 De eerste keer chemo vandaag. Stress, stress en nog eens stress!! Ben al heel blij dat ik niet alleen moet gaan, men lieve echtgenoot gaat met me mee. Om 9.20 uur hebben we afspraak in het dagziekenhuis oncologie. Eerst even aanmelden en daarna naar da wachtzaal. Wat een volk dat daar zit... Na een kwartiertje mag ik mee met de verpleegster . Eerst even alle pleisters verwijderen en bloed prikken. En wat ben ik blij dat ik die poortkatheter heb, hoeven ze geen baxter meer aan te prikken. Daarna mag ik even op gesprek bij de oncologe. We praten nog even over het verloop van de dag en krijg ik ook een lijst met alle pilletjes die ik moet nemen tegen de misselijkheid. Voel me precies een wandelende apotheek. Dan word ik doorverwezen naar men kamer en moet ik nog wat wachten tot de chemo klaar is. Na een half uurtje zijn ze er mee. De stress begint stilaan weg te gaan. Eerst krijg ik een spoeling met daarin al medicatie tegen de misselijkheid. Daarna krijg ik men eerste zakje chemo. De oranje vloeistof stroomt door het buisje, nu is er geen weg meer terug... Dan volgt een tweede spoeling, gevolgd door nog een zakje chemo en dan nog een laatste spoeling. Wat gaat dat snel! Na een uurtje heb ik alles gekregen en mogen we naar huis. Wat hebben we allebei een honger, dat wordt even een tussenstop aan de mc donalds! Mmmmm! En nu afwachten hoe men lichaam reageert...
Woensdag 14/05 Vandaag afspraak in het ziekenhuis voor het plaatsen van men poortkatheter. En ik doe voor de eerste keer beroep op het ziekenvervoer. Een aardige meneer komt me oppikken om 9 uur, en wat heb ik weer een stress. Om 10 uur moet ik in het dagziekenhuis zijn. En dan maar hopen dat ik niet te lang moet wachten. Ik heb geluk, om 10.15 uur komen de verpleegsters me al halen. Normaal plaatsen ze zo een katheter onder plaatselijke verdoving, maar aangezien ik daar allemaal niet zo goed tegen kan( het idee dat je weet dat ze in je lichaam snijden, brrrrrr), heb ik volledige narcose gevraagd. Slaawel iedereen en tot straks. Eindelijk terug wakker. Om half drie ben ik terug op men kamer, wat ben ik serieus ingepakt zeg. Nu heb ik nog wat tijd om te bekomen, men schatje komt me rond half zes ophalen. Ik geraak precies ni goe wakker. Ben blij dat ik eindelijk naar huis kan en ik kruip maar eens heel vroeg onder de wol...
Dinsdag 06/05 Vandaag D- day voor men haar. Om 19 uur hebben we afspraak bij Veerle voor het passen van een pruik en sjaaltjes. Eerst beginnen we met de pruiken. En wat een modellen zijn daar toch in voorzien. Ik pas er eentje dat eigenlijk heel dicht aanleunt bij men eigen kapsel. Het is alleen een beetje korter en wa meer in laagjes geknipt. Maar het valt serieus tegen. Als ik de pruik opheb, heb ik daar totaal geen goed gevoel bij. Dit ben ik precies niet! De keuze is snel gemaakt, het zullen sjaaltjes worden. Veerle heeft een heel ruim gamma aan sjaaltjes en daar is de keuze dan heel snel in gemaakt. En ik voel me er ook veel beter mee. Volgende punt op de agenda, men haar knippen. Dit is heel even een heel moeilijk moment, afscheid nemen van men lange haar. De plukken haar vallen naar beneden, zo een hoop! Na een kwartiertje heb ik een fris, kort kopje haar. Wat doet dit raar, daar zal ik moeten aan wennen. Maar men ventje is enthousiast! Op weg naar huis begin ik wat bang te worden. Hoe gaan de reacties daar zijn?? Maar die vallen supergoe mee, iedereen vindt me mooi met men korte kopje haar en dat is een hele opluchting. Stap 1 is goed gelukt. Nu kunnen we aftellen naar de volgende, het plaatsen van men poortkatheter...
Donderdag 24/04 Vandaag mag ik bellen naar het ziekenhuis voor de resultaten van de onderzoeken op men okselklier. Hoop dat ik goed nieuws mag krijgen! Ook gaan ze me bellen van de borstkliniek om een afspraak te maken bij de oncologe, dan kunnen we het verdere verloop van men behandeling bespreken. Dus eerst even bellen naar ziekenhuis. De operatie is heel goed gegaan, er is voldoende weefsel verwijderd en de okselklier moet niet verwijderd worden. En dan volgt er een maar... Ik zal toch chemo moeten krijgen om 100% zekerheid te hebben. Eigenlijk kan het ook met bestraling en pillen, maar gezien men nog veel te jonge leeftijd en de agressiviteit van de kanker, is chemo,toch aan te raden. En dat is een heel zwaar verdict. Dit was iets waar ik niet op gehoopt had en wat ik zeker niet wil meemaken... Maar ja, moet me er bij neerleggen en het ondergaan.
Deze nacht weer veel vocht verloren! Dus nog eens naar het ziekenhuis... Meld me aan op spoed en ik heb geluk, mijn dokter is net van wacht. Eerst even langs bij de spoedarts en die zegt dat het wondje ontstoken is. Daarna mag ik doorgaan naar de afdeling van mijn arts. Daar krijg ik dan bevestiging van wat de spoedarts al eerder zei, het wondje is wel degelijk ontstoken. Moet een antibioticakuur nemen, want het wondje mag natuurlijk niet verder ontsteken. Dus de komende dagen rusten en medicatie nemen. Moet contact opnemen met de thuisverpleging om men wondje dagelijks te komen verzorgen.
Redelijk goed geslapen deze nacht! Maar er blijft wel veel vocht uit het wondje komen en het begint ook wat pijn te doen. Ben er niet gerust in... Even bellen naar het ziekenhuis en daar zeggen ze dat zo iets normaal is en dat het wel zal vanzelf overgaan. Maar tegen de avond ziet het er echt niet meer normaal uit. De vloeistof die er uit komt is heel gelig en gemengd met bloed... Dat wordt een ritje naar het ziekenhuis!
Vandaag mag de drain eruit en na het bezoek van de dokter mag ik naar huis. Zal nog een lang dagje zijn! De dokter komt langs om 17 uur en jippieeeeee ik mag naar huis. Alles is ok, het wondje van de drain moet binnen de 2 dagen dicht zijn. En voor de rest, het heel rustig aan doen... Zal zo blij zijn dat ik straks thuis ben. Deze avond komen men ouders met de kids eens op bezoek, heb ze al gemist...
Wat een nacht!!! Heb heel veel last gehad van de verdoving ( bed ondergekotst). En nu voel ik me... Weet het ni zo goe. Is precies een auto over mij gereden, alles is stijf en doet zeer. En dan is de verzorging er. Dat er een drain onder men oksel zit, is normaal zeggen ze, dat wil niet zeggen dat de klier is weggenomen. Maar straks komt de dokter... Rond de middag is hij er. De operatie is goed verlopen, de klier hebben ze niet moeten wegnemen. Morgen mag de drain eruit en als alles goed is, mag ik morgenavond naar huis... Verder een redelijk rustig dagje. Psychologe is langs geweest voor een babbel, daarna Kathy (verpleegster van de borstkliniek) om al eens kennis te maken, want daar zal ik de komende maanden heel wat tijd doorbrengen. En als laatste komt dan ook nog eens de kinesiste. Tussendoor dan ook nog wa telefoontjes van familie om te vragen hoe het gaat. Ben blij dat den dag bijna om is. Straks komen men ventje en schoonouders op bezoek... Daarna heel moe maar voldaan.. Slaapwel!!
Vandaag moet ik om 7.00 uur in het ziekenhuis zijn. Heb heel veel stress nu. Om 7.45 uur ben ik op men kamer en dan wordt het wachten... Eerst moet ik naar de nucleaire. Daar spuiten ze op 4 plaatsen een radio-actieve stof in men borst. Dan wordt het weer 2 uurtjes wachten... En dan mag ik nog eens onder de scan. Door de vloeistof kunnen ze makkelijker de eerste okselklier of setinelklier terugvinden. Die moet ook verwijderd worden om te kunnen zien dat men okselklier aangetast is of niet want anders moet die ook verwijderd worden. Na de scan terug naar men kamer, operatiekleedje aan en wachten tot ze me komen halen. En dat brengt dan weer de nodige stress met zich mee... Om 13.30 uur komen de verpleegsters me halen. Niet meer nadenken nu en alles gewoon laten gebeuren. Eerst word ik naar een wachtkamertje gebracht en daar plaatsen ze al een baxter, dan is het aan mij... Op het programma: sterilisatie, tumor en omliggend weefsel verwijderen, eerste okselklier verwijderen ( en hopen dat ze er niet helemaal uit moet). Maar dat zien we dan wel als we wakker zijn. Om 18 uur ben ik terug op men kamer. Nog serieus groggy van de verdoving, maar blij dat het achter de rug is. Morgen weet ik meer. Nu ga ik wat proberen slapen...
Maandag 28/04 Om 14 uur hebben we een afspraak bij dokter Lamot. We krijgen uitleg over het verdere verloop van men nabehandeling. En dat blijkt een serieuze boterham te zijn... Eerst starten we met de chemobehandeling. De eerste kuur bestaat uit 4 behandelingen met tussenpozen van 3 weken. Dat wordt de zwaarste kuur met heel wat nevenwerkingen: misselijkheid, vermoeidheid, haarverlies. Met de misselijkheid en vermoeidheid kan ik nog leven, maar men haar verliezen dat zal heel moeilijk worden om dat te aanvaarden. En ja hoor de dokter zegt dat na men eerste chemokuur men haar zal beginnen uitvallen. Er wordt gepraat over sjaaltjes en pruiken... Over pilletjes en andere medicatie tegen misselijkheid... En ik probeer er zo goed mogelijk men gedachten bij te houden... Na de eerste chemokuur volgt er een tweede. Deze duurt 12 weken en dan moet ik wekelijks naar de chemo. Maar deze kuur zal ik beter moeten verdragen omdat ze meer gedoseerd en lichter is dan de eerste. Afwachten he, we zullen wel zien. Tegen eind oktober zitten de chemokuren erop en dan is er even pauze, om dan te starten met de bestralingen. Hoeveel er dat gaan zijn kunnen ze nu nog niet zeggen... Zal dus even zoet zijn met men behandeling. Nu moet ik volgende maandag op controle bij de cardioloog om te zien of alles in orde is met men hart. Moet controleren of men hartritme en zo,wel goed is omdat je hart ook zwaar belast wordt door de chemo. En op 14 mei moet ik men poortkatheter laten plaatsen. Nog heel veel te doen dus... Wat er ondertussen ook nog gebeurde... Vorige vrijdag waren we in Antwerpen. We wilden er een gezellig avondje van maken en eens lekker gaan eten. We gingen eten in een tapasrestaurant. We hadden net wat gerechtjes besteld, waaronder voor mij een tomatensoepje en voor men ventje wat andere hapjes. Toen we aan het eten waren, voelde ik dat men kleedje nat aanvoelde. Ik keek naar beneden en zag dat het volledig onder vocht en bloed zat . Men schatje lachte er nog mee en vroeg of ik soms ni met men borst in men tomatensoep had gehangen... Wij allebei naar het toilet en daar zagen we dat het wondje aan men borst was opengegaan... En daar zaten we dan in Antwerpen, zonder auto want we waren met de tram vertrokken... En op dat moment gaat de tijd zo traag he... Konden niet anders dan al ons eten te laten staan en af te rekenen. En dan moesten we eerst tot aan de Groenplaats gaan, daar terug de tram nemen tot Melsele en dan van daar uit naar het ziekenhuis... Dat waren de langste minuten uit men leven... Aangekomen op spoed moeten we nog even in de wachtzaal. Als het dan eindelijk aan mij is en de dokter onderzoekt me, komt er langs geen kanten nog een drupje vocht uit... Ni te doen... Ze neemt nog even contact op met men arts en die zegt dat zoiets normaal is. Dat is dat er teveel druk op men borst zit door opgehoopt wondvocht en dat daardoor dat wondje opengaat. En het moet vanzelf genezen terug... Na middernacht dus ingepakt naar huis en afwachten tot het wondje terug dicht is...
