De fotosessie voor Libelle is niet kunnen doorgaan en wordt uitgesteld naar volgende week dinsdag. Maar deze keer komen ze naar mij thuis. Dat is veel beter voor mijn moeder want ze heeft heel veel schrik in de wagen, en naar Kontich rijden zag ze echt niet zitten. Om negen uur komt de visagiste om ons al klaar te maken en om tien uur zal de fotografe er zijn. Ben benieuwd hoe het allemaal gaat zijn... Voor de rest gaat alles hier zijn gewone gangetje. De kinderen zijn het weer al goed gewoon op school en ze gaan er ook met veel plezier naartoe. En met mij gaat het wel. Ik probeer me aan te passen aan de vermoeidheid en het feit dat ik niet veel meer kan doen in huis. Maar men schoonouders komen heel graag bijspringen. Ik ben zeer blij dat zij willen komen poetsen, dat neemt al een groot deel van het werk uit de handen van mijn man. En ook de kinderen hebben door dat mama niet veel meer kan doen en ze proberen ook te helpen waar ze kunnen... Een lichtpuntje in mijn behandeling: sinds een tweetal weken begint mijn haar terug te groeien. Het is echt zo heel zacht en donzig... En dat geeft me ook weer al wat moed om verder te gaan. Morgen moet ik naar het ziekenhuis voor de zevende chemo...
