Wat een rotweer!!! En dat moet dan de laatste dag vakantie zijn. De jongens hun boekentas staat al klaar, en ze zien het helemaal zitten hoor. Lennert gaat naar het vijfde leerjaar en vind het vooral spannend dat hij nu de Franse taal mag leren. Ik ben echt benieuwd wat dat gaat geven. Brent gaat naar het tweede middelbaar land en tuinbouw. Hij heeft dit jaar ook 2 nieuwe vakken zijnde plant en groei en dier en milieu. En dat zijn nu echt de vakken die hem interesseren. Ook het vak techniek zal meer toegespitst zijn op deze onderdelen. Dus ook hier benieuwd... En dan hebben we nog ons Maaike he. Die begint dit jaar op een nieuwe school. Ze gaat naar Piva in Antwerpen en gaat de richting restaurant, keuken volgen. Het is haar droom om later een eigen restaurant te hebben. En ondertussen hebben wij dan een chefkok in spe die voor ons mag koken. Wij zullen met veel plezier proefkonijn zijn... Ondertussen ik dit aan het typen ben, is men ventje druk bezig aan het kuisen. Wat doet ne mens anders met zo een weer... Dank u schatje xxx love you
Gisteren weer naar het ziekenhuis geweest en het is al de vierde chemo nu. En het verloop ken ik al helemaal van buiten. Eerst naar het priklokaal, ik word gewogen en ja hoor weer wat bijgekomen. Dan wordt er bloed geprikt en daarna kan ik terug naar de wachtzaal. Straks toch eens aan de dokter vragen van wat ik zo bijkom. Na een kwartiertje wachten is het mijn beurt. Vertel haar dat ik last heb van pijn in men rug die soms wel redelijk ondraaglijk kan zijn. Ze denkt dat dit van de chemo kan zijn, maar dat het ook misschien een ontsteking kan zijn. Ik moet een weekje brufen nemen en als het volgende week niet beter is, zal ik eens een foto moeten laten nemen. En de reden waarom ik iedere week wat bijkom, is door de premedicatie die ik moet nemen. Die bevatten cortisonen en daardoor verdik ik dus. Maar daar moeten we dan nog even mee leven he... Ik zal ook wat ijzer moeten bijkrijgen, want ik heb weer wat last van bloedarmoede. Dan mag ik naar men kamer voor men wekelijkse ritueel. En rond 13 uur ben ik er weer al eens vanaf... Iets waar ik ook last van krijg, is de vermoeidheid die begint door te wegen. En door de pijn in men rug wordt dat gevoel nog versterkt. En dat werkt een beetje deprimerend. Ik ben een actief persoon en nu moeten vaststellen dat men lichaam niet zo goed meer mee wil werken... Maar ook dat zal ik weer eens moeten aanvaarden. Positief blijven is de boodschap en dat probeer ik zo goed mogelijk vol te houden. En daar wil ik aan toevoegen dat ik zo een fantastisch ventje heb, die me door dik en dun steunt, me wat oppept als het nodig is en me op tijd eraan herinnert dat ik toch positief moet blijven. Ik zie je graag men schatje xxx
Vandaag ben ik met men moeder en zus naar het ziekenhuis geweest. We hadden een afspraak bij dokter Malfait voor uitleg over een genetisch onderzoek. Dit hebben we samen beslist omdat er in de familie langs beide zijden heel wat mensen kanker hebben of gehad hebben. We hebben dan samen met de dokter een stamboom opgemaakt met een zo goed mogelijke weergave van iedereen die al met de ziekte kanker heeft te maken gehad. En dan schrikken we er eigenlijk van hoeveel mensen in onze familie dit al gehad hebben. Dus conclusie van de dokter, het is wel aan te raden om dit onderzoek te doen omdat de familie langs beide zijden wel degelijk belast is. Voor dit onderzoek wordt er bij mij bloed geprikt en dat wordt in het labo onderzocht op dat specifieke foutje in je genen dat kanker erfelijk maakt. Als dat bij mij het geval is, dan worden men ouders en men zus ook gevraagd of ze dit verder willen laten onderzoeken. Als het bij mij niet vastgesteld wordt, stopt voor mij het onderzoek maar dan beginnen ze terug bij een van men ouders om te zien of een van hun beide drager is van dit gen en dan kan men zus zich daar op laten onderzoeken. Dat is zo een beetje in een notendop wat er nu gaat gebeuren. Dus hebben ze bij mij en men moeder direct al bloed geprikt zodat het onderzoek al kan beginnen. Want het is 6 maanden wachten op de resultaten van dit onderzoek.
