Dinsdag05/08 Vandaag wil ik het gewoon eens hebben over wat kanker met je doet, zowel lichamelijk als geestelijk. Op het moment dat je de diagnose krijgt van kanker dan stopt je wereld onmiddellijk met draaien. Je gedachten, je plannen zomaar even gedaan. Je sociale leven valt voor een groot deel weg want van de ene op de andere dag moet je stoppen met werken. Vanaf dat moment wordt je een beetje geleefd... Ik had het daar aanvankelijk heel moeilijk mee. Ik wist wat er allemaal ging veranderen, wat me te wachten stond.. Eerst zijn er de littekens op je lichaam die je er dagelijks aan herinneren dat je ziek bent. Op het moment dat men haar begon uit te vallen was voor mij echte horror, ik kon niet meer ontkennen dat ik ziek ben. En dan het aanvaarden van je nieuwe ik, je andere lichaam, met jezelf de confrontatie aangaan voor de spiegel om te beginnen en dan ook,met je gezin, je familie en de buitenwereld. Ik heb aan mezelf ondervonden dat hoe sneller je het voor jezelf aanvaard, je er tegenover anderen ook makkelijker kan mee omgaan. Maar dat is natuurlijk voor iedereen anders.ik heb er totaal geen probleem meer mee om mezelf zonder sjaaltje aan anderen te tonen, ze moeten me maar nemen zoals ik nu ben... Ook merkte ik op dat men hormonen begonnen op te spelen tegen de chemo. De dokter zegt dat dit een normaal gevolg is van de behandeling. Je maandstonden blijven weg of worden heel onregelmatig, je kan last krijgen van warmteopwellingen( helemaal niet leuk) en ook op sexueel vlak verandert alles. Je vind jezelf al niet meer zo aantrekkelijk, wat het al wat moeilijker maakt om je open te stellen naar je partner toe. Ook door de vermoeidheid en de warmteopwellingen blijft de zin in ook grotendeels weg. Dit is een situatie waar we samen naar een oplossing moeten zoeken, en geloof me je vind er wel een. Maar ook geestelijk heeft dit toch een grote impact op je leven. Ik merk dat ik veel sneller bij de dingen eens blijf stil staan, dat ik geniet van elk moment. Ik heb ook heel veel tijd om na te denken en als ik dan zo terugkijk naar men leven voor deze ziekte dan besef je pas dat een mens leeft aan een hels tempo. Alles moet, alles is sleur, je dagen zijn veel te kort en je kan niet genieten van je gezin omdat je de tijd niet hebt... En dan denk ik bij mezelf of het dat is wat ik nog steeds wil, of moet er na men genezing toch serieus iets veranderen... Stof tot nadenken...
Maandag 04/08 De zware chemokuren zijn achter de rug. Ik ben blij dat ik die periode zo goed doorgekomen ben. Vrijdag start ik met de nieuwe chemokuur, dus dat is dan weer eens afwachten wat dat gaat geven. Maar ik blijf positief, als de eerste zo goed ging, dan zal dit hopelijk ook wel meevallen... Hou jullie op de hoogte!!
Zondag 27/07 De kids zijn superenthousiast want we trekken er op uit voor een dagje centerparcs. En dat zien ze helemaal zitten hoor, zo een ganse dag in het zwembad... Heb me voorgenomen het rustig aan te doen... Maar daar komt niks van in huis. Zit ik daar helemaal alleen op men stoeltje terwijl men man met de kids alle glijbanen eens gaat uitproberen. En dat is het dus echt niet, ik wil meegenieten ... Sjaaltje gaat uit en ik begeef me ook naar de glijbanen. Men man en de kids zijn superfier op mij dat ik het aandurf om zonder sjaaltje rond te lopen! Heb wel heel veel bekijks van de mensen, maar dat stoort me totaal niet!! Ik geniet en men gezin ook!! En dat is het belangrijkste...
Maandag 21/07 En je mag gerust zijn dat het toedienen van bloed werkelijk helpt. Ik voel echt het verschil met de vorige keren. Ik ben niet zo moe en voel me merkelijk fitter... Kan ik samen met men ventje nog genieten van een rustig weekje met af en toe nog eens een uitstapje... Vrijdag komen de kids terug naar huis... En we hebben beloofd dat we samen ook nog iets leuks gingen doen..
Vrijdag 18/07 De laatste zware chemokuur! Het is heel mooi weer vandaag, dus hopen we dat we ni te lang in het ziekenhuis moet zitten. Maar we hebben pech... De waarden van men rode bloedcellen zijn niet goed en de oncologe wil ook een bloedtransfusie geven. Anders gaat de vermoeidheid veel te zwaar beginnen doorwegen en de weg is nog lang... Beter op tijd dan ingrijpen... Dat wil wel zeggen dat we veel langer in het ziekenhuis zullen zijn. Eerst de chemo en daarna de bloedtransfusie, en het duurt 2 uur om een zakje bloed toe te dienen want dat mag maar heel traag doorlopen... Pfffff, dat wordt een lange dag...
Maandag 14/07 men man heeft vakantie!! En we zijn voor 2 weekjes alleen... De stiefdochter is naar de mama en de jongens naar hun papa. Dat worden 2 heel rustige weken. Woensdag en donderdag trekken we er op uit... Woensdag dagje Sluis en donderdag dagje naar zee... En wees maar zeker dat we genoten hebben...
Dinsdag 08/07 Het is weer gezellig druk thuis... De kids zijn er weer... En ze willen gaan zwemmen... Dus vanavond als de echtgenoot thuis is, gaan we richting zwembad. Eerst even een vraagje voor de mama: " je gaat toch mee in het zwembad he mama"? Tuurlijk jongens, zie ni in waarom niet... En het wordt een heel fijne avond... Nog een paar daagjes en men ventje heeft ook verlof en daar gaan we toch zo van genieten...
Vrijdag 27/06 Vandaag derde keer chemo... En we kennen het verloop van de dag al heel goed... De waarden van men rode bloedcellen is wel niet zo goed, dus krijg ik eerst wat ijzer bij voor ze starten met de chemo... En vandaag wordt dan ook de grote vakantie ingezet. De kids gaan op vakantie bij men ouders tot woensdag, dat geeft me de tijd om weer eens goed uit te rusten... Maar ik zal ze wel missen... Men haar is ondertussen volledig uitgevallen en ik kan al heel goed overweg met men sjaaltjes. Ze zijn een deel van mij nu... En iedereen verbaast er zich over dat ik me zo goed voel, ik heb totaal geen last van de chemo.. Ben zo blij dat alles toch min of meer zen gewone gangetje kan gaan, dat maakt het voor iedereen wat positiever. En de kids vinden het heel leuk dat mama zich goed voelt en dat er ook nog plaats is voor een grap en een grol...ja zelfs over men nieuwe coupe...
Donderdag 27/06 Met heel veel plezier en fierheid kan ik zeggen dat ze alledrie met glans geslaagd zijn. En dat maakt ons zo blij. We waren echt wel bang dat hun schoolresultaten door mijn ziekte en het feit dat ze er ook zo mee bezig zijn niet zo goed zouden zijn, maar niets is minder waar... Nu kan ik met een gerust hart morgen opnieuw naar de chemo...
Zaterdag 14/06 eigenlijk niet veel te melden nu. Alles gaat prima met mij, alleen de vermoeidheid begint me parten te spelen. Maar ik heb heel veel tijd om te rusten nu... Laat ik het nu eens over men gezinnetje hebben... Samen met men echtgenoot vormen we een nieuw samengesteld gezin. Ik heb 2 zonen van 10 en 14 jaar oud en men man heeft een dochter van 14 jaar oud. De jongste zit in het vierde leerjaar en men oudste zoon volgt land- en tuinbouw in het eerste middelbaar. De stiefdochter volgt dan alweer kinderverzorging in het tweede jaar... Dus is het hier wel altijd gezellig druk en dat geeft me dan niet de kans om te veel te piekeren. Samen proberen we deze periode zo goed mogelijk door te komen. En dat lukt ons heel goed... We zijn heel open tegen de kinderen over mijn ziekte en ze weten dat als ze vragen hebben ze altijd bij ons terecht kunnen. Volgende week wordt een heel stressy periode want de oudste zoon heeft zijn eindexamens. De vorige zijn heel goed gegaan en nu ben ik thuis en kan ik hem heel goed door deze periode loodsen. Hou jullie op de hoogte van het resultaat...
Maandag 09/06 Ja hoor, het is weer heel goed meegevallen. Ik heb geen last gehad van de misselijkheid, had zelfs altijd honger... Ik heb kunnen genieten van men weekend samen met men echtgenoot. Ben blij dat ik nu echt eens 3 weken ga hebben om te recupereren van men chemo...
Vrijdag 07/06 Vandaag naar het ziekenhuis voor men tweede chemokuur en men dagje verloopt heel goed. Alles is hetzelfde als de eerste keer en om half twee ben ik al klaar. De dienst ziekenvervoer komt me ophalen. Als kankerpatiënt kan je daar gratis beroep op doen om naar de chemo te gaan. En ik ben nog op tijd thuis om de jongste zoon te gaan halen aan school. Deze avond vertrekken ze op weekend naar de papa. En dat geeft mij de kans om uit te rusten. Ik hoop dat het nu even goed meevalt zoals de eerste keer.
Dinsdag 03/06 de resultaten van men tweede bloedonderzoek zijn heel goed... Eindelijk!! Nu kan ik eens een paar dagen onbezorgd genieten want vrijdag kan ik,al.terug voor men tweede chemokuur...
Dinsdag 27/05 Om 9 uur afspraak bij de vaatchirurg. En eindelijk krijg ik ook eens goed nieuws. De katheter moet er niet uit. Sinds zondag komt er niks van vocht meer uit het wondje en is het ook mooi dicht. Dus mag blijven zitten!! Ik heb het dan ook nog eens aan hem verteld van die bloedklonters en hij kon ook niet geloven dat ik zoveel pech had. Maar met die spuiten gaat dit wel over. Als ik thuis ben nog even naar de huisarts bellen voor de uitslag van men bloedonderzoek . En dat is ook weer al ni goed. Men waarden staan maar 30, terwijl het minstens 500 moet zijn. Dus men weerstand op dit moment is 0,0 . Moet heel goed oppassen nu voor infecties en ik mag zeker geen koorts krijgen. Anders moet ik voor een paar dagen naar het ziekenhuis voor een intraveneuze antibioticakuur. Afwachten dus en volgende maandag moet opnieuw bloed laten prikken om te zien of alles weer stabiel is.
Maandag 26/05 Een leuk, maar zwaar weekend achter de rug. Zaterdag was het mooi weer en dus wou ik graag even naar buiten. Maar dat even is nog redelijk lang geworden. We zijn in de voormiddag eens naar het koopcentrum geweest even rondwandelen. Rond de middag waren we terug thuis en kon ik even rusten. In de namiddag nog eens naar Sint- Niklaas geweest, een wandelingetje maken in de Stationsstraat en een terrasje gedaan. Resultaat: stikkapot!! Ga eens heel vroeg in men bedje kruipen. Zondag een rustige dag, nog wat bekomen van de zaterdag. Maandag is men 10 de dag na de chemo. Vandaag bloed laten prikken om te controleren af de waarden van men witte bloedcellen nog goed zijn. Morgen weet ik meer... Toch even aan de dokter vernoemen dat ik last heb in men arm. Of dat misschien van de katheter kan zijn die ergens tegen aan drukt? Nee dus, moet zo snel mogelijk een duplex (soort echo) laten maken, want ze denkt dat er bloedklonters in men aders zitten. En dat is helemaal niet goed! Om.17 uur afspraak op radiologie. En zo heb ik weer al eens stress en kan ik alleen maar hopen dat alles goed is. En wat denk je... Heb weer al eens prijs he... Over een afstand van 10 cm zitten er bloedklonters in men ader. Dat wordt dagelijks een spuit en dat gedurende 20 dagen. Ik weer al eens !! En nu moet ik morgen nog langs bij de vaatchirurg om te zien of de katheter er uit moet. En dan heb je dus 3 weken tussen je chemokuren om te bekomen, is nog ni veel van in huis gekomen... Het mag nu wel gaan stoppen!
Woensdag 21/05 Die etter blijft er maar uitkomen, niet normaal! Ook de thuisverpleegster vindt dit echt niet goed en zegt dat ik contact moet opnemen met men oncologe. Dus even bellen maar. Ze maakt zich ook direct zorgen omdat ik zeg dat het nog steeds heel erg is en ik maar tot morgen antibiotica gekregen heb. Ze gaat contact opnemen met de vaatchirurg om zo snel mogelijk eens langs te gaan. Even later krijg ik telefoon van de dienst vaatchirurgie dat ik nog deze namiddag moet langskomen. Even snel naar het werk van men ventje bellen dat hij naar huis moet komen om naar het ziekenhuis te gaan. En daar krijg je dan te horen dat ze zoiets nog nooit gezien hebben. Ik zal dan maar de uitzondering zijn zeker... De dokter neemt nog eens een weekje van de etter om zeker te zijn dat er dan toch geen infectie opzit. En dan zegt hij dat hij de katheter er graag zou uithalen, want het is veel te erg om die te laten zitten. Dus zal ik volgende week waarschijnlijk nog eens naar de dagkliniek moeten om hem te laten verwijderen en op een andere plaats terug te plaatsen. En zo blijven we bezig he, ben het beu! Deze avond gaan we nog langs bij Veerle om wa sjaaltjes te passen en na een half uurtje stappen we buiten met 4 sjaaltjes. En wat voel ik me er goed bij... Laat de haartjes nu maar uitvallen, heb er serieus last van. Zit precies een mierennest in men hoofd en men haar doet zeer!!
Maandag 19/05 De vermoeidheid begint mee te vallen vandaag. Het is stralend weer en ik ga wat rustig genieten. Niet dus!! In de namiddag begint het wondje van de poortkatheter opeens te lekken! Serieus zeg, moet dit nu echt... Dus richting spoed dan maar... Het is er vrij rustig en is het heel snel mijn beurt. Mijn bloed wordt geprikt en er wordt een weekje genomen van de etter die uit het wondje komt om te controleren of er geen kiemen inzitten. Als men bloedwaarden goed zijn, krijg ik antibiotica pillen en mag ik naar huis. Anders moet ik een paar dagen blijven en moeten ze de antibiotica intraveneus toedienen. Even spannend afwachten. Ik heb geluk, bloedwaarden zijn gied, dus ik mag naar huis. Krijg een voorschrift voor men antibiotica en eentje voor de thuisverpleging, want die mogen ook weer eens langskomen. Kan alleen maar hopen dat het snel geneest...
Na een paar uur voel ik de werking van de chemo al. Krijg het warm, dan weer kou en begin moe te worden. Met momenten voel ik me een beetje hyper zelfs. Maar tot hiertoe geen last van misselijkheid. Fingers crossed!! Zal straks wel eens op tijd in men bed kruipen. Maar eerst me wel goed voorzien. Handdoeken in men bed en op de grond en naast men bed een emmer( voor je weet wel) en dan hopen dat ik goed zal slapen. En ja hoor, ik kom men eerste dagen door zonder maar een keer misselijk te zijn! Ben superblij en men ventje ook...
Vrijdag 16/05 De eerste keer chemo vandaag. Stress, stress en nog eens stress!! Ben al heel blij dat ik niet alleen moet gaan, men lieve echtgenoot gaat met me mee. Om 9.20 uur hebben we afspraak in het dagziekenhuis oncologie. Eerst even aanmelden en daarna naar da wachtzaal. Wat een volk dat daar zit... Na een kwartiertje mag ik mee met de verpleegster . Eerst even alle pleisters verwijderen en bloed prikken. En wat ben ik blij dat ik die poortkatheter heb, hoeven ze geen baxter meer aan te prikken. Daarna mag ik even op gesprek bij de oncologe. We praten nog even over het verloop van de dag en krijg ik ook een lijst met alle pilletjes die ik moet nemen tegen de misselijkheid. Voel me precies een wandelende apotheek. Dan word ik doorverwezen naar men kamer en moet ik nog wat wachten tot de chemo klaar is. Na een half uurtje zijn ze er mee. De stress begint stilaan weg te gaan. Eerst krijg ik een spoeling met daarin al medicatie tegen de misselijkheid. Daarna krijg ik men eerste zakje chemo. De oranje vloeistof stroomt door het buisje, nu is er geen weg meer terug... Dan volgt een tweede spoeling, gevolgd door nog een zakje chemo en dan nog een laatste spoeling. Wat gaat dat snel! Na een uurtje heb ik alles gekregen en mogen we naar huis. Wat hebben we allebei een honger, dat wordt even een tussenstop aan de mc donalds! Mmmmm! En nu afwachten hoe men lichaam reageert...
Woensdag 14/05 Vandaag afspraak in het ziekenhuis voor het plaatsen van men poortkatheter. En ik doe voor de eerste keer beroep op het ziekenvervoer. Een aardige meneer komt me oppikken om 9 uur, en wat heb ik weer een stress. Om 10 uur moet ik in het dagziekenhuis zijn. En dan maar hopen dat ik niet te lang moet wachten. Ik heb geluk, om 10.15 uur komen de verpleegsters me al halen. Normaal plaatsen ze zo een katheter onder plaatselijke verdoving, maar aangezien ik daar allemaal niet zo goed tegen kan( het idee dat je weet dat ze in je lichaam snijden, brrrrrr), heb ik volledige narcose gevraagd. Slaawel iedereen en tot straks. Eindelijk terug wakker. Om half drie ben ik terug op men kamer, wat ben ik serieus ingepakt zeg. Nu heb ik nog wat tijd om te bekomen, men schatje komt me rond half zes ophalen. Ik geraak precies ni goe wakker. Ben blij dat ik eindelijk naar huis kan en ik kruip maar eens heel vroeg onder de wol...
