Maandag 14/07 men man heeft vakantie!! En we zijn voor 2 weekjes alleen... De stiefdochter is naar de mama en de jongens naar hun papa. Dat worden 2 heel rustige weken. Woensdag en donderdag trekken we er op uit... Woensdag dagje Sluis en donderdag dagje naar zee... En wees maar zeker dat we genoten hebben...
Dinsdag 08/07 Het is weer gezellig druk thuis... De kids zijn er weer... En ze willen gaan zwemmen... Dus vanavond als de echtgenoot thuis is, gaan we richting zwembad. Eerst even een vraagje voor de mama: " je gaat toch mee in het zwembad he mama"? Tuurlijk jongens, zie ni in waarom niet... En het wordt een heel fijne avond... Nog een paar daagjes en men ventje heeft ook verlof en daar gaan we toch zo van genieten...
Vrijdag 27/06 Vandaag derde keer chemo... En we kennen het verloop van de dag al heel goed... De waarden van men rode bloedcellen is wel niet zo goed, dus krijg ik eerst wat ijzer bij voor ze starten met de chemo... En vandaag wordt dan ook de grote vakantie ingezet. De kids gaan op vakantie bij men ouders tot woensdag, dat geeft me de tijd om weer eens goed uit te rusten... Maar ik zal ze wel missen... Men haar is ondertussen volledig uitgevallen en ik kan al heel goed overweg met men sjaaltjes. Ze zijn een deel van mij nu... En iedereen verbaast er zich over dat ik me zo goed voel, ik heb totaal geen last van de chemo.. Ben zo blij dat alles toch min of meer zen gewone gangetje kan gaan, dat maakt het voor iedereen wat positiever. En de kids vinden het heel leuk dat mama zich goed voelt en dat er ook nog plaats is voor een grap en een grol...ja zelfs over men nieuwe coupe...
Donderdag 27/06 Met heel veel plezier en fierheid kan ik zeggen dat ze alledrie met glans geslaagd zijn. En dat maakt ons zo blij. We waren echt wel bang dat hun schoolresultaten door mijn ziekte en het feit dat ze er ook zo mee bezig zijn niet zo goed zouden zijn, maar niets is minder waar... Nu kan ik met een gerust hart morgen opnieuw naar de chemo...
Zaterdag 14/06 eigenlijk niet veel te melden nu. Alles gaat prima met mij, alleen de vermoeidheid begint me parten te spelen. Maar ik heb heel veel tijd om te rusten nu... Laat ik het nu eens over men gezinnetje hebben... Samen met men echtgenoot vormen we een nieuw samengesteld gezin. Ik heb 2 zonen van 10 en 14 jaar oud en men man heeft een dochter van 14 jaar oud. De jongste zit in het vierde leerjaar en men oudste zoon volgt land- en tuinbouw in het eerste middelbaar. De stiefdochter volgt dan alweer kinderverzorging in het tweede jaar... Dus is het hier wel altijd gezellig druk en dat geeft me dan niet de kans om te veel te piekeren. Samen proberen we deze periode zo goed mogelijk door te komen. En dat lukt ons heel goed... We zijn heel open tegen de kinderen over mijn ziekte en ze weten dat als ze vragen hebben ze altijd bij ons terecht kunnen. Volgende week wordt een heel stressy periode want de oudste zoon heeft zijn eindexamens. De vorige zijn heel goed gegaan en nu ben ik thuis en kan ik hem heel goed door deze periode loodsen. Hou jullie op de hoogte van het resultaat...
Maandag 09/06 Ja hoor, het is weer heel goed meegevallen. Ik heb geen last gehad van de misselijkheid, had zelfs altijd honger... Ik heb kunnen genieten van men weekend samen met men echtgenoot. Ben blij dat ik nu echt eens 3 weken ga hebben om te recupereren van men chemo...
Vrijdag 07/06 Vandaag naar het ziekenhuis voor men tweede chemokuur en men dagje verloopt heel goed. Alles is hetzelfde als de eerste keer en om half twee ben ik al klaar. De dienst ziekenvervoer komt me ophalen. Als kankerpatiënt kan je daar gratis beroep op doen om naar de chemo te gaan. En ik ben nog op tijd thuis om de jongste zoon te gaan halen aan school. Deze avond vertrekken ze op weekend naar de papa. En dat geeft mij de kans om uit te rusten. Ik hoop dat het nu even goed meevalt zoals de eerste keer.
Dinsdag 03/06 de resultaten van men tweede bloedonderzoek zijn heel goed... Eindelijk!! Nu kan ik eens een paar dagen onbezorgd genieten want vrijdag kan ik,al.terug voor men tweede chemokuur...
Dinsdag 27/05 Om 9 uur afspraak bij de vaatchirurg. En eindelijk krijg ik ook eens goed nieuws. De katheter moet er niet uit. Sinds zondag komt er niks van vocht meer uit het wondje en is het ook mooi dicht. Dus mag blijven zitten!! Ik heb het dan ook nog eens aan hem verteld van die bloedklonters en hij kon ook niet geloven dat ik zoveel pech had. Maar met die spuiten gaat dit wel over. Als ik thuis ben nog even naar de huisarts bellen voor de uitslag van men bloedonderzoek . En dat is ook weer al ni goed. Men waarden staan maar 30, terwijl het minstens 500 moet zijn. Dus men weerstand op dit moment is 0,0 . Moet heel goed oppassen nu voor infecties en ik mag zeker geen koorts krijgen. Anders moet ik voor een paar dagen naar het ziekenhuis voor een intraveneuze antibioticakuur. Afwachten dus en volgende maandag moet opnieuw bloed laten prikken om te zien of alles weer stabiel is.
Maandag 26/05 Een leuk, maar zwaar weekend achter de rug. Zaterdag was het mooi weer en dus wou ik graag even naar buiten. Maar dat even is nog redelijk lang geworden. We zijn in de voormiddag eens naar het koopcentrum geweest even rondwandelen. Rond de middag waren we terug thuis en kon ik even rusten. In de namiddag nog eens naar Sint- Niklaas geweest, een wandelingetje maken in de Stationsstraat en een terrasje gedaan. Resultaat: stikkapot!! Ga eens heel vroeg in men bedje kruipen. Zondag een rustige dag, nog wat bekomen van de zaterdag. Maandag is men 10 de dag na de chemo. Vandaag bloed laten prikken om te controleren af de waarden van men witte bloedcellen nog goed zijn. Morgen weet ik meer... Toch even aan de dokter vernoemen dat ik last heb in men arm. Of dat misschien van de katheter kan zijn die ergens tegen aan drukt? Nee dus, moet zo snel mogelijk een duplex (soort echo) laten maken, want ze denkt dat er bloedklonters in men aders zitten. En dat is helemaal niet goed! Om.17 uur afspraak op radiologie. En zo heb ik weer al eens stress en kan ik alleen maar hopen dat alles goed is. En wat denk je... Heb weer al eens prijs he... Over een afstand van 10 cm zitten er bloedklonters in men ader. Dat wordt dagelijks een spuit en dat gedurende 20 dagen. Ik weer al eens !! En nu moet ik morgen nog langs bij de vaatchirurg om te zien of de katheter er uit moet. En dan heb je dus 3 weken tussen je chemokuren om te bekomen, is nog ni veel van in huis gekomen... Het mag nu wel gaan stoppen!
Woensdag 21/05 Die etter blijft er maar uitkomen, niet normaal! Ook de thuisverpleegster vindt dit echt niet goed en zegt dat ik contact moet opnemen met men oncologe. Dus even bellen maar. Ze maakt zich ook direct zorgen omdat ik zeg dat het nog steeds heel erg is en ik maar tot morgen antibiotica gekregen heb. Ze gaat contact opnemen met de vaatchirurg om zo snel mogelijk eens langs te gaan. Even later krijg ik telefoon van de dienst vaatchirurgie dat ik nog deze namiddag moet langskomen. Even snel naar het werk van men ventje bellen dat hij naar huis moet komen om naar het ziekenhuis te gaan. En daar krijg je dan te horen dat ze zoiets nog nooit gezien hebben. Ik zal dan maar de uitzondering zijn zeker... De dokter neemt nog eens een weekje van de etter om zeker te zijn dat er dan toch geen infectie opzit. En dan zegt hij dat hij de katheter er graag zou uithalen, want het is veel te erg om die te laten zitten. Dus zal ik volgende week waarschijnlijk nog eens naar de dagkliniek moeten om hem te laten verwijderen en op een andere plaats terug te plaatsen. En zo blijven we bezig he, ben het beu! Deze avond gaan we nog langs bij Veerle om wa sjaaltjes te passen en na een half uurtje stappen we buiten met 4 sjaaltjes. En wat voel ik me er goed bij... Laat de haartjes nu maar uitvallen, heb er serieus last van. Zit precies een mierennest in men hoofd en men haar doet zeer!!
Maandag 19/05 De vermoeidheid begint mee te vallen vandaag. Het is stralend weer en ik ga wat rustig genieten. Niet dus!! In de namiddag begint het wondje van de poortkatheter opeens te lekken! Serieus zeg, moet dit nu echt... Dus richting spoed dan maar... Het is er vrij rustig en is het heel snel mijn beurt. Mijn bloed wordt geprikt en er wordt een weekje genomen van de etter die uit het wondje komt om te controleren of er geen kiemen inzitten. Als men bloedwaarden goed zijn, krijg ik antibiotica pillen en mag ik naar huis. Anders moet ik een paar dagen blijven en moeten ze de antibiotica intraveneus toedienen. Even spannend afwachten. Ik heb geluk, bloedwaarden zijn gied, dus ik mag naar huis. Krijg een voorschrift voor men antibiotica en eentje voor de thuisverpleging, want die mogen ook weer eens langskomen. Kan alleen maar hopen dat het snel geneest...
Na een paar uur voel ik de werking van de chemo al. Krijg het warm, dan weer kou en begin moe te worden. Met momenten voel ik me een beetje hyper zelfs. Maar tot hiertoe geen last van misselijkheid. Fingers crossed!! Zal straks wel eens op tijd in men bed kruipen. Maar eerst me wel goed voorzien. Handdoeken in men bed en op de grond en naast men bed een emmer( voor je weet wel) en dan hopen dat ik goed zal slapen. En ja hoor, ik kom men eerste dagen door zonder maar een keer misselijk te zijn! Ben superblij en men ventje ook...
Vrijdag 16/05 De eerste keer chemo vandaag. Stress, stress en nog eens stress!! Ben al heel blij dat ik niet alleen moet gaan, men lieve echtgenoot gaat met me mee. Om 9.20 uur hebben we afspraak in het dagziekenhuis oncologie. Eerst even aanmelden en daarna naar da wachtzaal. Wat een volk dat daar zit... Na een kwartiertje mag ik mee met de verpleegster . Eerst even alle pleisters verwijderen en bloed prikken. En wat ben ik blij dat ik die poortkatheter heb, hoeven ze geen baxter meer aan te prikken. Daarna mag ik even op gesprek bij de oncologe. We praten nog even over het verloop van de dag en krijg ik ook een lijst met alle pilletjes die ik moet nemen tegen de misselijkheid. Voel me precies een wandelende apotheek. Dan word ik doorverwezen naar men kamer en moet ik nog wat wachten tot de chemo klaar is. Na een half uurtje zijn ze er mee. De stress begint stilaan weg te gaan. Eerst krijg ik een spoeling met daarin al medicatie tegen de misselijkheid. Daarna krijg ik men eerste zakje chemo. De oranje vloeistof stroomt door het buisje, nu is er geen weg meer terug... Dan volgt een tweede spoeling, gevolgd door nog een zakje chemo en dan nog een laatste spoeling. Wat gaat dat snel! Na een uurtje heb ik alles gekregen en mogen we naar huis. Wat hebben we allebei een honger, dat wordt even een tussenstop aan de mc donalds! Mmmmm! En nu afwachten hoe men lichaam reageert...
Woensdag 14/05 Vandaag afspraak in het ziekenhuis voor het plaatsen van men poortkatheter. En ik doe voor de eerste keer beroep op het ziekenvervoer. Een aardige meneer komt me oppikken om 9 uur, en wat heb ik weer een stress. Om 10 uur moet ik in het dagziekenhuis zijn. En dan maar hopen dat ik niet te lang moet wachten. Ik heb geluk, om 10.15 uur komen de verpleegsters me al halen. Normaal plaatsen ze zo een katheter onder plaatselijke verdoving, maar aangezien ik daar allemaal niet zo goed tegen kan( het idee dat je weet dat ze in je lichaam snijden, brrrrrr), heb ik volledige narcose gevraagd. Slaawel iedereen en tot straks. Eindelijk terug wakker. Om half drie ben ik terug op men kamer, wat ben ik serieus ingepakt zeg. Nu heb ik nog wat tijd om te bekomen, men schatje komt me rond half zes ophalen. Ik geraak precies ni goe wakker. Ben blij dat ik eindelijk naar huis kan en ik kruip maar eens heel vroeg onder de wol...
Dinsdag 06/05 Vandaag D- day voor men haar. Om 19 uur hebben we afspraak bij Veerle voor het passen van een pruik en sjaaltjes. Eerst beginnen we met de pruiken. En wat een modellen zijn daar toch in voorzien. Ik pas er eentje dat eigenlijk heel dicht aanleunt bij men eigen kapsel. Het is alleen een beetje korter en wa meer in laagjes geknipt. Maar het valt serieus tegen. Als ik de pruik opheb, heb ik daar totaal geen goed gevoel bij. Dit ben ik precies niet! De keuze is snel gemaakt, het zullen sjaaltjes worden. Veerle heeft een heel ruim gamma aan sjaaltjes en daar is de keuze dan heel snel in gemaakt. En ik voel me er ook veel beter mee. Volgende punt op de agenda, men haar knippen. Dit is heel even een heel moeilijk moment, afscheid nemen van men lange haar. De plukken haar vallen naar beneden, zo een hoop! Na een kwartiertje heb ik een fris, kort kopje haar. Wat doet dit raar, daar zal ik moeten aan wennen. Maar men ventje is enthousiast! Op weg naar huis begin ik wat bang te worden. Hoe gaan de reacties daar zijn?? Maar die vallen supergoe mee, iedereen vindt me mooi met men korte kopje haar en dat is een hele opluchting. Stap 1 is goed gelukt. Nu kunnen we aftellen naar de volgende, het plaatsen van men poortkatheter...
Donderdag 24/04 Vandaag mag ik bellen naar het ziekenhuis voor de resultaten van de onderzoeken op men okselklier. Hoop dat ik goed nieuws mag krijgen! Ook gaan ze me bellen van de borstkliniek om een afspraak te maken bij de oncologe, dan kunnen we het verdere verloop van men behandeling bespreken. Dus eerst even bellen naar ziekenhuis. De operatie is heel goed gegaan, er is voldoende weefsel verwijderd en de okselklier moet niet verwijderd worden. En dan volgt er een maar... Ik zal toch chemo moeten krijgen om 100% zekerheid te hebben. Eigenlijk kan het ook met bestraling en pillen, maar gezien men nog veel te jonge leeftijd en de agressiviteit van de kanker, is chemo,toch aan te raden. En dat is een heel zwaar verdict. Dit was iets waar ik niet op gehoopt had en wat ik zeker niet wil meemaken... Maar ja, moet me er bij neerleggen en het ondergaan.
Deze nacht weer veel vocht verloren! Dus nog eens naar het ziekenhuis... Meld me aan op spoed en ik heb geluk, mijn dokter is net van wacht. Eerst even langs bij de spoedarts en die zegt dat het wondje ontstoken is. Daarna mag ik doorgaan naar de afdeling van mijn arts. Daar krijg ik dan bevestiging van wat de spoedarts al eerder zei, het wondje is wel degelijk ontstoken. Moet een antibioticakuur nemen, want het wondje mag natuurlijk niet verder ontsteken. Dus de komende dagen rusten en medicatie nemen. Moet contact opnemen met de thuisverpleging om men wondje dagelijks te komen verzorgen.
Redelijk goed geslapen deze nacht! Maar er blijft wel veel vocht uit het wondje komen en het begint ook wat pijn te doen. Ben er niet gerust in... Even bellen naar het ziekenhuis en daar zeggen ze dat zo iets normaal is en dat het wel zal vanzelf overgaan. Maar tegen de avond ziet het er echt niet meer normaal uit. De vloeistof die er uit komt is heel gelig en gemengd met bloed... Dat wordt een ritje naar het ziekenhuis!
Vandaag mag de drain eruit en na het bezoek van de dokter mag ik naar huis. Zal nog een lang dagje zijn! De dokter komt langs om 17 uur en jippieeeeee ik mag naar huis. Alles is ok, het wondje van de drain moet binnen de 2 dagen dicht zijn. En voor de rest, het heel rustig aan doen... Zal zo blij zijn dat ik straks thuis ben. Deze avond komen men ouders met de kids eens op bezoek, heb ze al gemist...
