Gisteren had ik weer afspraak in het ziekenhuis voor men vijfde chemo. De laatste dagen heb ik heel veel last van de vermoeidheid. En dat begint toch door te wegen. Kan echt niet veel meer doen, moet alle huishoudelijke taken wat verdelen en heel wat rustpauzes inlassen. En wat meer overlaten aan mijn man en de kids. Als ik bij de dokter zit, vertel ik haar erover en dit is dus het gevolg van de bloedarmoede waar ik last van heb. Ze gaat me vandaag een zakje bloed bijgeven en dan volgende week eens zien wat het effect is. Normaal zal ik dan volgende week nog eens chemo kunnen krijgen, maar daarna zal er eens een weekje tussen moeten gelaten worden. Dan heb ik wat extra tijd om te recupereren . Vandaag zal een lang dagje in het ziekenhuis worden. Eerst de chemo die al een uur en dertig minuten duurt en daarna nog het zakje bloed. Dat moet doorlopen over een tijd van twee uur, zal nog even zoet zijn dus. Om half drie ben ik met alles klaar. Nu afwachten wat het effect is van het krijgen van een zakje bloed... Maar ik heb deze nacht niet zo goed geslapen, ik was precies een beetje hyper(denk dat dat van het bloed zal zijn). En vandaag is het precies mijn dagje niet. Had het deze morgen moeilijk, met een huilbui als gevolg. En ik geraak er precies niet door, het down gevoel blijft wat hangen. Weet dat alle dagen niet hetzelfde kunnen zijn, maar dit is niet leuk. Ik hoop dat ik me morgen wat beter voel...
En het nieuwe schooljaar is weer al gestart. De jongens waren blij dat ze eindelijk terug naar school kunnen gaan. Lennert was wat zenuwachtig vooral omdat hij dit jaar Frans krijgt. Maar toen die maandag uit school kwam, was hij zo enthousiast en blij dat hij al een paar woordjes Frans kon praten. Hij wou direct volop oefenen. Bij Brent was het maar een half dagje school. Daar was het kennismaking en verdelen van hun boeken. En dat zal de eerste week zo wel zijn. Ze hebben een paar nieuwe leerkrachten, dus de eerste lessen zijn dan ook meer een kennismaking en uitleg over hun vak. Maar zijn enthousiasme is groot, hij ziet het helemaal zitten. Ondertussen gaat het met mij nogal redelijk. Ik begin toch wat last te krijgen van de vermoeidheid die stilletjesaan begint door te wegen. Ik voel me net een oude vrouw, bij alles wat ik doe ben ik heel snel moe en krijg ik last in men spieren en gewrichten. En dat is dus echt niks voor mij, raak een beetje gefrustreerd want stilzitten is niet echt mijn ding, maar ja... Morgen mag ik om men vijfde chemo. Ik ga toch aan de dokter vragen of ik wat bloed kan bij krijgen. Dat helpt heel goed tegen de vermoeidheid en dan voel ik me toch al een beetje beter. O ja nog iets, heb net telefoon gekregen van het weekblad Libelle. Ik en men moeder zijn geselecteerd voor een intervieuw over moeders en dochters met borstkanker. Volgende week maandag komt er iemand langs voor het intervieuw en daarna moeten wij nog eens langs naar de studio voor een fotoreportage. En het artikel zal in oktober verschijnen. Ben heel benieuwd wat dat gaat geven, het is de eerste keer in men leven dat ik zoiets doe...
