Ik ben Gert Luyckx
Ik ben een man en woon in Ingelmunster (België) en mijn beroep is projectleider bij Aquafin.
Ik ben geboren op 07/09/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen, fietsen (op 't gemak), TV kijken.
of hoe een Limburger woont in West-Vlaanderen, werkt in Antwerpen en loopt waar het hem uitkomt...
27-04-2009
Antwerp Marathon!
Mijn nieuwe besttijd op de marathon: 3u12'45'' !
Ik had al om 7u30 in Aalter afgesproken met Joeri 'cremke' Schepers en Johan Watthy. Bij hen was er nog een plaatsje vrij voor de tocht naar 't Stad. Een klein uurtje later arriveerden we daar en hadden dus ruim de tijd om ons klaar te maken voor de start, die om 9u30 zou gegeven worden. Het regende lichtjes. Niet zo erg dat het hinderlijk werd om te lopen. De startzone was opgedeeld volgens de verwachte looptijden. Ik stelde mij op in het vak van de 3u15'. In dit vak stonden enkele bekenden: Dirk van Thuyne (bloggenoot) en Stan Catteau. Stans zoon zit bij Victor in de klas. In de IFF-marathon van vorig jaar liepen we ook lang samen, maar daar crashte ik heel wat vroeger dan hij. Na de start ontstond er een groepje van 30-40 lopers dat de balonnen van 3u15' volgde. Het was voor mij de eerste kennismaking met pacers en het viel mij heel goed mee. Samen afzien, op weg naar hetzelfde doel. In het begin hoorde ik links en rechts wel zeggen dat we iets te snel liepen voor een tijd van 3u15'. Na 10 km zouden we ongeveer een minuut voorgelegen hebben op dit schema. Om de 2,5 km was er drankbevoorrading. Met zo'n groepje was het niet altijd evident om een flesje te bemachtigen. Dit bleek niet zo erg want de drankjes werden collegiaal rondgedeeld. Onderweg werd ik een aantal keer aangemoedigd door Aquafin-collega's. Bedankt Griet, Jona, Ruben, Stan, Erik en Peggy (en hun respectievelijke partners). Halverwege kwamen we door en 1u37' en nog wat. Perfect op schema dus. Hier kreeg ik wel last van mijn onderrug. Dit baarde me korte tijd zorgen. Het ging vrij snel weer voorbij. Tuusen km 25 en 30 kreeg ik het af en toe wat moeilijk en dreigde ik de aansluiting met het groepje te verliezen. Dit groepje was trouwens al flink uitgedund. De benen begonnen een beetje verstijfd te raken. Ook begonnen mijn maag en darmen een beetje op te spelen. Ik besefte wel dat het nodig was om de aansluiting met de tempo-makers te houden. Anders zou ik nog een pak minuten aan de broek krijgen. In het rivierenhof, na km 32, zat ik terug op mijn gemak in het groepje van de blauwe balonnen. Ik kwam er terug wat door en nestelde me mee op de eerste rij. Het aftellen van de laatste kilometers was begonnen. Ik besefte nu dat het al heel erg fout zou moeten lopen om geen PR te halen. Vanaf km 38 gingen enkele lopers wat voor de pacers lopen. Ik volgde hen. Dan kwam er nog een laatste nijdig klimmetje aan km 39. Samen met een Duitse loper haalde ik nog lopers in. We haalden ons beste engels nog boven voor wat afleiding bij deze laatste loodjes. Ik kon zelfs nog een eindspurtje trekken richting aankomstlijn. Kwestie van alleen op de finish-foto te staan Daarna ben ik een beetje gebrekkig naar de Groenplaats gestrompeld om daar de sportzak op te halen en naar de douches te gaan. Na het douchen kwam ik Johan tegen. Hij haalde zijn doel van sub 3uur net niet, maar liep toch mooi onder de 3u05'. Joeri was lange tijd vermist, maar hij moest 2uur aanschuiven voor de noodzakelijke massage. Hij zat met geblokkeerde benen na zijn PR van 3u33'. Om 19u was ik terug thuis en rond 19u30' lag ik als een blok in slaap. Omgeven door een roze wolk. Opklaringen worden pas tegen het eind van de week voorspeld.
24-04-2009
Lastige dagen
De lastigste periode in de marathonvoorbereiding is voor mij niet week waarin de meeste trainingskilometers worden gemaakt. Dan is het gewoon verstand op nul en maar lopen, lopen, lopen... Veel moeilijker vind ik de aanloopweek naar de grote dag. Er mag dan niet teveel gelopen worden. Maar kan je ook te weinig lopen? Na mijn halve marathon van afgelopen zaterdag liep ik nog twee keer: - dinsdag: 11 km aan 5'07''/km - woensdag: 7,5 km aan 5'15''/km Mijn benen voelen op dit moment stijf aan van zo weinig te lopen. Ik hoop dat ze vol brandstof zitten voor komende zondag. Mijn speciefieke marathonvoorbereiding mag dan wel redelijk kort geweest zijn, maar ik denk dat ik de afstand wel in de benen heb. Ook de snelheid zit goed, zoals ik afgelopen zaterdag nog kon ondervinden. Na moet ik ze beiden nog kunnen combineren om een tijd van 3u15'-3u20' te halen. Tijden zijn op zo'n lange afstand dan weer zeer relatief. De weersomstandigheden spelen ook een bepalende rol. Maar als 'gemiddelde' loper heb je buiten de tijd niet veel meer om je aan te spiegelen. Toppers hebben nog een klassement waar ze rekening mee kunnen houden en waarmee ze hun prestatie naar waarde kunnen schatten. In ieder geval, voor mij mag het nu gaan gebeuren. Ik ben er helemeel klaar voor!
denk ik...
21-04-2009
Virtuele parcoursverkenning
Ik heb zopas het traject van de Antwerp Marathon een eerste keer in detail verkend. Op enkele fora las ik dat een aantal deelnemers hun beklag doen dat er teveel wordt uitgeweken buiten het stadscentrum en dat er van een echte 'stadsmarathon' geen sprake is. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Als je de marathon enkel loopt als eeen soort toerist (waarvoor ik ook respect heb), dan zal het waarschijnlijk wel leuker zijn om iets meer in het centrum te blijven. Ik ben nog net iets te competitief ingesteld en bijgevolg wel geïnteresseerd in een goede eindtijd. Vanuit dat oogpunt denk ik dat het mijden van de echte centrumstraten een goede zaak is: minder draaien en keren, minder kasseien en gevaarlijke stoepranden... Het rivierenhof in Deurne zal een belangrijke kaap worden. Dit wordt bereikt na een goede 32 km - ongeveer 3/4de wedstrijd dus. Als je dit park verlaat, heb je er 35 km opzitten. En dan blijft er hopelijk nog wat energie over om die laatste 7 km aan te pakken... Na twee looprustdagen ga ik nu nog wat loslopen in Waregem. Genieten in 't zonnetje.
20-04-2009
Halve marathon Lakosta
Nog nooit stond ik zo ontspannen aan de start van een loopwedstrijd. Bedoeling was immers om deze halve marathon aan een tempo van ongeveer 5 min/km te lopen. Toch vertrok ik ruim op tijd naar Kortemark. Ik kon me daar rustig inschrijven en nog een beetje aan sight-seeing doen. Voor de start kwam ik aantal bekenden tegen. Eerst mijn Aquafin-collega Jona - logisch want ik had met hem afgesproken -, wat later AVR-lopers Tom Hoornaert en Gino Tuyttens. (Later zou blijken dat zij beiden een PR haalden met 1u29', resp. 1u25'). Ook maakte ik kennis met een andere Aquafin-collega, Wouter Mees uit Poelkapelle (die op een mooie 10de plaats zou eindigen met 1u18'). Samen met Gino, Tom, Wouter en Jona liep ik een 10-tal minuutjes los. Daarna zag ik ook Guy Devreker staan. Door een blessure zag hij af van deelname en ging hij als fietsbegeleider mee met Luc Duyck. Bij de IFF-marathon van 2008 deden ze het omgekeerde. (Luc haalde nu een PR met 1u40'). Mijn eigen race dan. Ik startte op een van de laatste rijen en bleef lopen in het gezelschap van Jona. Het overgrote deel van de starters ging sneller van start, maar wij lieten ze gaan. Toch bleek dat we net iets sneller liepen dan het voorziene schema (1u46'). Na een 6-tal km hadden we ongeveer een minuut voorsprong op dit schema. Ik had niet het gevoel dat ik versnelde, maar toch stelde ik op een bepaald ogenblik vast dat Jona achterop geraakte. Hij had een slechte dag. Na 10km ben ik dan toch wat beginnen versnellen. Steeds kreeg ik meer lopers in het vizier en dat zorgde voor motivatie voor mijn inhaalrace. Uiteindelijk moet ik zo rond de 80ste plaats zijn binnengelopen in een tijd van 1u34'. Alles verliep naar wens. Eventjes last van steken in mijn rechterzij. Ik denk dat dit iets te maken had met drinken van wat te koud water. Misschien achteraf een klein beetje spijt dat ik niet de volledige afstand heb doorgelopen. Een PR op de halve marathon zat er wel in, denk ik. Maar vanuit het oogpunt van de Marathon in Antwerpen zal het wel beter geweest zijn dat ik me toch een 10-tal km heb ingehouden.
17-04-2009
Laatste lange lap
Met mijn 28km van gisterenavond kwam ik aan 101 km in 6 dagen. 't Zal nu wel bijna genoeg gaan zijn zeker? Na de vele asfalten kilometers van de laatste dagen, verkoos ik gisteren nog eens voor het gras en boomschors van Waregem. Eerst liep ik 12 grote rondes in mijn eentje. Ik ga er voor mijn berekeningen nog steeds van uit dat dit rondes zijn van 2km, maar ik heb een licht vermoeden dat ze net iets korter zijn. Na deze 12 rondes sloot ik achteraan aan bij een groep van een 15-tal lopers van 'joggingclub Waregem'. Ik dacht nog even mee uit te bollen. Na één trager rondje stopten er een aantal en vooraan versnelden dan weer anderen. Ik ging dan nog twee rondjes mee met de versnelling. Mijn loop van 28 km duurde 2u17'. Fysiek lijkt alles nu in orde. Na enkele kilometers had ik wel even een vreemd gevoel in mijn linkerkuit. Geen pijn, maar precies of die kuit gevoelloos werd en ik er ieder moment kon gaan doorzakken. Dit gevoel ging snel weer over. Vanochtend kwam dat gevoel eventjes terug. Ik ga ervan uit dat dit te maken heeft met de vele kilometers van de laatste dagen en dat dit wel zal over gaan in de volgende, rustigere uitbolweek. Vandaag ga ik dan ook niets doen. Toch niet wat lopen betreft. Morgen ga ik waarschijnlijk naar de Lakosta halve marathon. Rustig uitlopen in een tijd van ergens tussen de 1u40' en 1u50'.
15-04-2009
Nog 10 keer slapen...
En dan staat mijn derde marathon op het programma. Vandaag heb ik nog eens goed doorgelopen, voor mijn doen dan toch. Ik liep 10km tijdens de middagpauze in 41'05''. Eigenlijk was het te warm, maar ik had zin om me nog eens te testen. Ik was ook alleen van ons loopgroepje, dus moest ik naar niemand omzien. Ik vertrok redelijk snel en voelde vrij vlug dat mijn dijspieren nog herstellende waren van de twee dertigers van enkele dagen geleden. Toch wou ik doortrekken. Ik kon het redelijk goed volhouden, al had ik naar het einde toe nog weinig kracht over. Maar toch liep ik dit toertje sneller dan ooit tevoren. En dan moest ik nog twee keer stoppen om de baan over te steken. Als je een aantal tragere duurlopen afgewerkt hebt, dan knaagt toch de twijfel. Heb ik nog wel genoeg snelheid? Nu ben ik weer een beetje gerustgesteld. Mijn verdere planning voor deze week: - morgen een laatste lange duurloop van rond de 30km - vrijdag iets kort met enkele versnellingen - zaterdag misschien Lakosta halve marathon aan gematigd tempo. Vanaf vandaag ga ik ook proberen wat vroeger mijn bed in te kruipen en wat meer aandacht te geven aan mijn voeding.
14-04-2009
Paas-30-ers
Tijdens het Paasweekend heb ik ervan geprofiteerd om mijn kilometeraantal nog wat op te drijven. Tweemaal deed ik dit aan de hand van het fietsknooppunt-netwerk. Zaterdag had ik een tochtje van ongeveer 34km uitgestippeld via Izegem - Lendelede - Bavikhove. Ik ging op pad met mijn lijstje met knoopnummers op zak. Aan het derde knooppunt liep het echter al fout. Hier kon ik het bordje niet terugvinden. Twee lussen door het centrum van Izegem, maar geen aanknopingspunt te vinden. Lopen door een winkelstraat is trouwens niet mijn favoriete ding. Uiteindelijk belandde ik terug langs de vaart en besloot dan maar door te gaan tot Roeselare. Daar maakte ik dan rechtsomkeer om langs het jaagpad terug te keren richting Ooigem. Na 2u10' lopen passeerde ik terug aan onze deur. Ik had twee kleine drinkflesjes mee en dat bleek veel te weinig. Toch negeerde ik mijn dorstgevoel en liep door. De bovenbenen begonnen zwaar aan te voelen. Aan de brug in Ooigem maakte ik rechtsomkeer. Na 2u54' zat mijn tocht van 33,2 km erop. Mijn hartslagmeter registreerde na enkele km's maar een gedeelte van de slagen, dus hier kon ik niets mee aanvangen. Op Paasmaandag gingen we op bezoek bij de schoonmoeder in Wingene. Ik had mijn loopgerief mee en keerde al lopend terug, opnieuw via een route van fietsknooppunten. De bovenbenen waren nog wat stijf van mijn duurloop van twee dagen voordien. Dit ging snel over. Bij het lopen had ik een goed gevoel. Nergens last van. Deze keer had ik ook geen enkel probleem om de wegwijzers terug te vinden. De hartslagmeter besliste opnieuw om het op te geven. Ik had nu drie flesjes water rond mijn middel, maar dit bleek toch net (on)voldoende. Ik arriveerde thuis na 2u36' lopen en legde een afstand van 29,7 km af. En wat hebben we nu geleerd dit weekend: 1. Als ik mijn lange duurloop gewoon op gevoel loop (zonder naar hartslag te kijken), dan loop in aan 5'16'' /km. 2. Ik zal meer aandacht moeten geven aan voldoende drinken. 3. Als je loopgerief meeneemt naar je schoonmoeder, dan geraak je daar sneller weg
09-04-2009
Volgende halve marathon
Gisteren had ik er geen zin in. De ganse dag bezig geweest met wat opruimwerk achter ons huis. In druilerig weer over en weer naar het containerpark. Rond 18u had ik dan ook veel meer zin om in bad te kruipen en niets meer te doen. Maar als ik over een kleine 3 weken een marathon wil lopen, moet ik wel nog wat kilometers in de benen krijgen. Rond 18u15 trok ik dan toch op pad. Langs het kanaal Roeselare - Leie richting Roeselare. Ik liep tot waar dit kanaal stopt, aan de rand van het stadscentrum van Roeselare. Dit bleek een tocht van 10,9 km te zijn. Heen en terug dus meer dan een halve marathon. Ik liep deze in 1u54'. De hartslag bleef in het begin steeds op 142. In het tweede deel werd de variatie groter: 138 - 148. En ook al regende het praktisch de hele dag, toch liep ik de volledige twee uur in een stralend zonnetje. Het badje deed extra deugd nu.
06-04-2009
Limburgse halve marathon
Terwijl een aantal bloggers - samen met nog enkele andere mensen - hun marathon van Rotterdam afwerkten, liep ik in mijn geboortestreek een toertje van 21 km. Ik had twee dagen niet gelopen, vooral om de verschilende blaren voldoende te laten genezen. De blaren onderaan mijn voeten waren zo goed als weg, maar deze op mijn hiel baarde mij nog wat zorgen. Deze had ik dan ook 'bepleisterd'. Onderweg ondervond ik weinig last. Ik voelde wel dat de strandloop ingewerkt had om mijn kuitspieren. Naar het einde toe begon ik de blaar op mijn hiel terug meer te voelen. Niet verwonderlijk, want achteraf bleek dat de gelpleister ergens onderaan mijn voet was terechtgekomen. Ik liep 1u37'.
02-04-2009
Blote voeten loop
Ik had deze namiddag een halve dag verlog genomen om naar de afsluitende tijdrit van 'de Driedaagse van De Panne-Koksijde' te gaan kijken. Mijn loopgerief was ook mee om achteraf een strandloopje te doen. Ik kan enorm genieten van het lopen langs het strand, maar doe dat veel te weinig. Ik mag dan wel in West-Vlaanderen wonen, maar het is toch nog altijd drie kwartiertjes rijden vooraleer ik aan de zee ben. Vandaar dat ik er vandaag zeker van wou profiteren... Tijdens mijn 30-km loop van afgelopen zondag had ik een serieuze blaar opgelopen aan mijn linkerhiel, t.h.v. mijn achillespees. Deze speelde mij nu nog altijd parten. Ik had er een pleister opgedaan, maar eenmaal begonnen aan mijn strandloop in Koksijde begon het onmiddellijk te schuren en zeer te doen. Ik kon gerust keihard vloeken. Er was toch niemand in de buurt. Na enkele keren stoppen en opnieuw proberen, besliste ik van mijn schoenen uit te zwieren. Eerst dacht ik van ze rond mijn nek te hangen, dan hield ik ze toch maar in mijn handen. Maar echt handig was dat niet. En omdat het lopen op blote voeten beter meeviel dan ik eerst gedacht had, besloot ik om terug te lopen naar de auto, mijn schoenen daar te laten en terug te keren voor een 'deftige bloten voeten loop'. Ik vertrok dus vanuit Koksijde en liep in oostelijke richting. De zee stond net op haar hoogste punt en daardoor was er slechts een beperkte zone 'hard' zand beschikbaar. Soms moest ik dan ook even door het water lopen. Maar dat was een aangenaam gevoel. Ik passeerde Oostduinkerke en zag in de verte het staketsel van Nieuwpoort verschijnen. Dat werd mijn doel. Lopen tot aan het staketsel en dan terugkeren. Alvoerens dit keerpunt te bereiken, moest ik nog drie golfbrekers passeren. Dit deed ik met de souplesse van een houten paard. Ik tikte het staketsel aan als een klein kind, stak even mijn handen in de lucht alsof ik al een overwinning had behaald en keerde om. Nu kreeg ik de avondzon in mijn gezicht en dat deed deugd. Het was ondertussen ook al 19u gepasseerd. Ik voelde in mijn kuiten en hielen dat dit toch een andere manier van lopen was. Af en toe liep ik met opzet door het water om mijn voeten wat verkoeling te geven. Na ongeveer 1u20' lopen was ik terug aan het vertrekpunt. Achteraf bleek dat er ik een tocht van 13 km had opzitten. Wat achteraf ook bleek - en wat me meer zorgen baarde - was dat ik nu een 5-tal blaren onder mijn voeten had. Vooral aan de onderzijde van mijn tenen. Deze zorgen waren echter voor later. Nu was er vooral euforie omdat ik vond dat ik toch een niet-alledaagse inspanning tot een goed einde had gebracht.
29-03-2009
Bijna dramatische crash
Voor vandaag was er een lange duurloop gepland van een kilometer of 30. Chris ging me vergezellen met de skeelers. We reden met de wagen naar Ooigem om van daaruit langs de Leie te vertrekken in de richting van Kortrijk. Aan de sluis in Ooigem begint dit traject met een redelijke afdaling. Ik zeg tegen Chris dat ik al vertrek. Zij zal me door de afdaling wel inhalen. Als ik bijna beneden ben, kijk ik om en zie ik haar in volle vaart afkomen: 'Ik kan niet stoppen!!!' Onderaan is een bocht van 90 graden. Als je rechtdoor gaat, kom je in de vangrails terecht. En als deze je niet stoppen, dan lig je een aantal meters dieper - in het water. Ik roep met de vraag of ik haar moet tegenhouden. Veel zegt ze niet, maar ik zie wel angst op haar gezicht. Ik beslis dan toch maar om haar te onderscheppen. Twee seconden later liggen we allebei op de grond. Ik zie sterretjes. Omdat er toch wel wat wandelaars en fietsers aan het rondtoeren waren, krasselden we zo snel mogelijk weer recht. Mijn linkerhand en rechterknie waren geschaafd. Chris had niets. Dan toch maar begonnen aan datgene waarvoor we hier eigenlijk waren. Het weer was prachtig, de asfaltwegen lagen er ideaal bij. Na ruim 9 km kwamen we in Kortrijk aan een zone waar met skeelers moeilijk door te komen was. We zijn daar dan maar omgekeerd. Na 1u40' waren we terug bij de wagen. Chris is dan met de wagen naar huis gereden, ik ging lopend verder. Na 2u15' kwam ik aan ons huis voorbij. Even was er de twijfel om ook naar mijn zetel/bad af te draaien. Dan toch maar beslist om verder te doen. Ik zou toch minstens 2u30' moeten lopen. Uiteindelijk liep ik nog door tot aan de brug in Emelgem en maakt hier mijn laatste keerpunt. Ik was terug thuis na 2u42'. Uiteindelijk bleek ik een tocht van exact 30 km gedaan te hebben. Achteraf met een goed gevoel in de zetel, bad en terug zetel geploft. Beseffend dat ik net zo goed in de lappenmand kon terechtgekomen zijn...
27-03-2009
Vrijdagse versnellingen
Het moet eeuwen geleden zijn dat ik nog eens versnellingen trainde. Ik was het al langer van plan, maar het kwam er maar niet van. Op deze vrijdagavond er toch eens werk van gemaakt. Bedoeling was om 6 keer 800m te lopen in ongeveer 3'10''. Ik deed dit op de Finse piste van Waregem. Op deze piste staan markeringen 400, 800 en 1200. Tussen de bordjes 400 en 1200 ligt de piste er vrij goed bij. Dit werd dan mijn versnellingszone. De 550m die overblijft, gebruikte ik om mijn hartslag min of meer onder controle te krijgen. Hieronder mijn tijden voor de verschillende versnellingen:
Versnelling
Gelopen tijd
km/u
min/km
1
03'09''
15,2
3'56''
2
03'04''
15,7
3'50''
3
03'04''
15,7
3'50''
4
03'00''
16,0
3'45''
5
02'57''
16,3
3'41''
6
03'03''
15,7
3'49''
Ze zijn ietsje sneller dan voorzien. Maar ik moet ook toegeven dat ik wel wat windvoordeel had. De hartslag liep steeds naar zo'n 175, met een piekwaarde van 180. Achteraf voelde ik wel dat ik diep gegaan was. Zo'n intervallen is toch iets anders dan gewone tempo-lopen. Ik besef nu weer eens dat ik dit wel meer zal moeten doen, wil ik echt vooruitgang boeken.
26-03-2009
Traagste kilometers van 2009
Eindelijk is het me eens gelukt om me een gezapig tempo op te leggen. Samen met Jona liep ik in Waregem. We liepen de kleine ronde van 1,35km en deden in het begin exact 7'30'' per ronde (10,8 km/u). Mijn hartslag bleef steeds in de zone 138-142. Na 4 ronden zakte het tempo lichtjes. Na de 6de ronde (8,1 km) hield Jona het voor bekeken. Ik zei dat ik het uur ging volmaken. Hoe dichter ik bij dit uur kwam, hoe meer ik eraan dacht om toch nog wat extra kilometers te doen. Ik moest ervan profiteren nu ik toch eens goed in dit trage tempo zat. Mijn hartslagmeter leek stilgevallen op 140. Uiteindelijk deed ik 12 ronden - 16,2km. Mijn gemiddelde snelheid bedroeg 10,5km/u - 5'42''/km. Ik heb me er wel op betrapt dat ik trage loop een beetje verwar met nonchalante loop. Zo liep ik meer dan normaal in een plas, op oneffenheden, op gladde plekken... Zou niet mogen. Ook moest ik op het einde een keer stoppen om mijn veters terug dicht te knopen. Overkomt me normaal nooit.
25-03-2009
20 km van Waregem
Een tempo van 5'10''/km had ik in gedachten voor gisterenavond. Aantal kilometers? Een stuk of 16 misschien... Ik ging hiervoor naar de Finse piste van Waregem. Net als vorige week, kwam ik bij mijn vertrek terecht in een loopgroepje dat geleid werd door Eddy Anckaert. Hij werkt zijn laatste trainingen af ter voorbereiding van de marathon van Rotterdam. We liepen in een groepje van een man of 6. De eerste ronde van 2 km werd afgelegd in iets meer dan 10 minuten. Mijn hartslag zat op 143. De volgende rondes bleef het tempo nagenoeg gelijk. In de 4de ronde ging het tempo omhoog. Er vielen wat mensen weg, anderen kwamen erbij. We hadden 12 km afgelegd in ongeveer 57 minuten. Eddy stopte na 14 km en dan bleef ik nog over met één gezel. Het tempo bleef redelijk hoog. Na 16 km bleef ik alleen over. Ik besloot dan om de 20 km te vervolledigen. Ik deed er net geen 1u35' over. Mijn gemiddelde snelheid bedroeg dus 12,6 km/u. Gezien het oplopende tempo moeten er zeker gedeeltes geweest zijn waar ruim boven de 13 km/u werd gelopen. De hartslag bleef toch beperkt tot hoge 150-ers.
24-03-2009
Antwerp Marathon
Nog 32 dagen en dan ga ik van start in de marathon van Antwerpen. De afgelopen twee jaar nam ik er deel aan de 10 mijl. In 2007 nog als loopgroentje met als enige doel de aankomst op een deftige manier te bereiken. In 2008 was de doelstelling al een stuk hoger. Ik was tevreden met mijn loopprestatie en vond het ook een heel gezellige ambiance. Maar de overrompelende massa zorgde toch ook wel voor wat frustraties tijdens het lopen, meer bepaald bij de eerste kilometers. Voor dit jaar speelde ik al langer met de gedachte om aan de marathon deel te nemen. Met de nadruk op deelnemen. Geen tijd als doel. Daarvoor had ik te weinig loopkilometers in de benen. Hiervoor hadden onze verbouwingswerken gezorgd. Maar ik zag het wel zitten om hem uit te lopen, aan een 'gematigd' tempo. De laatste weken ben ik er toch in geslaagd om mijn kilometers op te drijven naar 60-70 in de week. De conditie is er dan ook terug behoorlijk op vooruit gegaan. De wedstrijden die ik dit jaar liep, bevestigen dit stijgend vormpeil. En dan komen de vragen, zoals zo vaak. Kan ik toch niet beter mijn lat wat hoger leggen voor Antwerpen? Zou ik toch niet proberen mijn 3u23' van Torhout 2008 te verbeteren? Zowel mijn tijd van Oostende-Brugge als die van de halve marathon in Sluis geven een 'voorspelde marathon-tijd' van 3u06'20''. Om hier voor te gaan, lijkt me wel een beetje over-ambitieus, maar een tijd van rond de 3u15' moet volgens mij wel te halen zijn. De aanwezigheid van 'pacers' in Antwerpen zal me hier zeker bij kunnen helpen. Je hoeft je dan geen zorgen maken over tussentijden, je kan je 100% concentreren op het lopen zelf en het tijdig eten en drinken. Ook het feit dat je in een groep loopt met allemaal hetzelfde doel, lijkt me een enorm voordeel. Geen meter kopwerk moeten doen, af en toe een praatje kunnen maken om mekaar op te peppen of gewoon ter verstrooiing... Allemaal factoren die zeker een positieve invloed moeten hebben. Maar nu resten er me dus nog een kleine 5 weken om hier naartoe te werken. Ik zoek nu nog een schema om deze periode zo optimaal mogelijk in te vullen. Waarschijnlijk zal ik me behelpen met de laatste 5 weken uit een 12-weken schema dat ik op internet terugvond. Andere suggesties zijn natuurlijk steeds welkom.
23-03-2009
Middagloop 10k
Het was lang geleden dat ik nog eens mijn hartslagmeter gebruikt had. Te lang eigenlijk voor de cijferfreak die ik eigenlijk wel ben. Gisteren had ik al eens gemeten hoe opgewonden ik raakte van TV kijken. SOS Piet leverde mij 47 hartslagen per minuut. Vanmiddag gebruikte ik hem bij mijn middagloop. Ik liep samen met Wim. We hielden het bij een rustige 10km-loop. Het regende en waaide maar dat was enkel vervelend in de eerste paar honderd meter. We liepen precies 50 minuten. Mijn hartslag zat in het begin rond de 140. Dan bleef hij een tijdje hangen rond 143-145 om te eindigen net onder de 150.
22-03-2009
Bruggenloop Wijnendale
In extremis heb ik toch nog een wedstrijdje gelopen op de eerste lentedag. Het werd er eentje over een afstand van 12,5 km in Torhout-Wijnendale. Als ik zou thuis blijven, zou ik waarschijnlijk toch in de zetel blijven zitten om naar Milaan-San Remo te kijken. En zeker met dit zonnige weer zou dat achteraf voor de nodige schuldgevoelens gezorgd hebben. Er waren daar ook verschillende jeugdlopen geprogrammeerd en ik kon Victor overtuigen om met me mee te gaan. Hij moest 800m afleggen en deed het zeker niet slecht. Hij moet ergens rond de 10de plaats zijn binnengekomen.
Ruim voor de start kwam ik Tom Hoornaert tegen. Het was via zijn blog dat ik overtuigd werd om hier te komen lopen. We warmden samen op, meer dan 3km. Ik denk niet dat ik al ooit zo lang heb ingelopen. Bij dit opwarmen voelde ik in het begin nog een lichte stijfheid in de kuiten. Vermoedelijk nog een gevolg van mijn lange loop van twee dagen voordien. Dit ongemak verdween later wel. Om 15u30 werd er gestart. Eerst een kleinere ronde van 1,6 km en dan drie grotere rondes om aan 12,5 km te komen. Ik ging vrij snel van start. Het is altijd een beetje twijfelen tussen even doorbijten om bij een sneller groepje aan te pikken of blijven zitten en afwachten. Ik kies bijna altijd voor de eerste optie. Nu dus ook. Hierdoor kwam ik in de eerste ronde in een groepje van vier terecht. Ik had even moeten forceren om erbij te raken, rustte verolgens wat uit achteraan en deed even later mijn deel van het kopwerk. Een beetje overmoedig, bleek later, want bij het aansnijden van de tweede ronde moest ik de drie anderen laten gaan. Er stond me dus nog een solo-tochtje van een goede 10km te wachten. Dan begint er vanalles in het kopje te spelen. "Wat kom ik hier eigenlijk doen?" "Moest ik hiervoor naar Torhout rijden? Ik had net zo goed thuis een toerke van 10km kunnen doen?" Ik dacht er ook even aan om eruit te stappen aan de aankomst. Er kwamen echter geen lopers uit de achtergrond me voorbij gelopen. Dat sterkte me wel een beetje in het feit dat ik toch nog redelijk bezig was. Ik hield dan toch vol. Naar het einde toe kwamer er wel eerst twee en dan nog eentje voorbij. Ik kon wel een beetje versnellen maar kon het niet opbrengen om me te forceren om aan te klampen. Ik eindigde in 50'57'' en liep aan 14,7 km/u (4'05''/km). Hiermee werd ik 32ste op 79 startende heren. Al bij al viel mijn tijd/ tempo me nog goed mee. Maar echt verstandig lopen was het niet. Laten we het houden op een mooie snelheidstraining.
20-03-2009
Donderdagse dertiger
Het zou de titel kunnen zijn van het nieuwste Suske en Wiske-album. Maar dat is het niet. Het gaat over mijn escapades op een donderdagavond. Of eerder een late namiddag. Ik had al de hele dag binnen gezeten, terwijl het buiten schitterend lenteweer was. Daarnaast ben ik van plan om op 26/04 de Marathon te lopen in Antwerpen. De hoogste tijd dus om de loopkilometers beginnen op te trekken. Deze twee gegevens gaven aanleiding tot een stop aan de Finse piste van Waregem. Doelstelling was 15 ronden van 2 km, aan een rustig tempo. Ik wou een tempo lopen dat trager was dan 5 min/km. Na de eerste ronde had ik 9'50''. Ik liep dus ietwat sneller dan voorzien. Ik zag echter geen reden om te gaan vertragen, want ik liep aan een 'comfortabele' snelheid. Ik had in het begin wat last van een irritant gevoel onder mijn voetzool, maar dat ging na een paar ronden voorbij. Na ongeveer 10 rondjes kwam ik bij een loper die ongeveer aan dezelfde snelheid liep als mij. We liepen een 3-tal rondjes zij aan zij en zo kon de sleur een beetje gebroken worden. De laatste twee ronden stond ik er terug alleen voor. Maar dan overheerste er al een gelukzalig gevoel omdat ik besefte dat ik deze 30-er tot een goed einde ging brengen. Ik deed er 2h26'08'' over - 4'52'' per km.
18-03-2009
10km middagloop
Gisteren, twee dagen na mijn Nederlands avontuur, trok ik er met mijn collega's Erik en Jona op uit voor een middagloop. We gingen voor de 10km. Buiten alweer een blauwe teennagel was ik al goed hersteld van mijn halve marathon. Mijn twee gezellen zitten in een soort van psychologische strijd voor de Antwerp 10 Miles. Dus willen ze er mekaar op de trainingsloopjes al af lopen. Hierdoor zat het tempo er redelijk in. Ik besloot dan maar om door te lopen. Ik deed er 45'30'' over. Ik heb me nu wel voorgenomen om het de volgende keren rustig aan te doen. Vandaag rustdag en donderdagavond hoogst waarschijnlijk een lange, trage duurloop op de Finse piste in Waregem. Of misschien aan de Gavers, 't begint nu toch al langer klaar te blijven.
16-03-2009
Zwinstedenloop - 1/2 Marathon
Gisteren was het tijd voor mijn derde wedstrijd van 2009, de halve marathon van Sluis. Ik had Chris kunnen overtuigen om nog eens mee te gaan. Het feit dat de winkels daar 's zondags open zijn, maakte dit overtuigen een heel stuk makkelijker. We vertrokken rond 10u in Ingelmunster. Ik was vergeten van mij op voorhand in te schrijven en daarom moesten we nu zorgen dat we zeker voor 11u45 op het stadhuis / belfort van Sluis waren voor de inschrijving. We waren er al om 10u50, vonden direct een parkeerplaats en ik kon me dus ruim op tijd inschrijven.
Inschrijving op het stadhuis.
Na de inschrijving hadden we nog ruim de tijd om wat rond te wandelen in de winkelstraten. De zon scheen wel, maar het spel van schaduw en wind zorgde ervoor dat het toch maar koud aanvoelde. Sommige zonnige terrasjes waren wel heel aanlokkelijk. Zeker als er daar ook nog restaurantgeuren aan toegevoegd werden. We konden uiteindelijk niet weerstaan meer hielden het bij een dagsoepje. Nadat de meeste deelnemers aan de 5km-wedstrijd aangekomen waren, kwam ik Guy Devreker tegen. We hadden niet echt iets afgesproken, maar we hadden allebei een tijd beneden de 1u30' tot doel gesteld en konden dus wel bondgenoten zijn. Ik had even voordien al eventjes over en weer gelopen, maar was hier al vlug mee gestopt. De benen voelden niet echt geweldig. Samen met Guy liep ik nog enkele honderden meters en dan gingen we ons opstellen op een windstil, zonnig plaatsje. Onze manier van opwarmen. Op dat plekje wachtten we rustig tot de deelnemers aan de 10 km van start waren gegaan. Dat bleef echter maar duren en ineens kregen we in de gaten dat de deelnemers aan de halve marathon al allemaal in het startvak stonden opgesteld. We hebben ons dan ook nog maar ergens tussen gewrongen om niet helemaal achteraan te moeten vertrekken. (Achteraf berekende ik op basis van de verschillen tussen bruto- en nettotijden dat ik ongeveer als 460ste over de startlijn passeerde.)
Na het weerklinken van het startschot, schuifelen naar de startlijn...
... en nog steeds drummen na het overschrijden ervan.
Er diende een plaatselijke ronde van 1km in het centrum van Sluis te worden afgelegd. Hier moesten Guy en ik laveren tussen de tragere starters om toch aansluiting te behouden met de betere lopers. Door het spel van de wind was het immers belangrijk om deze voeling te houden. Het inhalen gebeurde vooral over de voetpaden, langs de buitenzijde van de bochten, in de smalle strook tussen rijweg en toeschouwers...
Samen met Guy opschuiven naar voren.
Na het plaatselijke rondje liep het parcours langs de Vaart. Ik had een gat van een 20-tal meter moeten laten met Guy en besloot om dit niet onmiddellijk proberen dicht te lopen. Even op adem komen achter een paar brede ruggen leek me meer aangewezen. Het gat groeide echter en daarom besloot ik toch om mee op te schuiven, samen met enkele snellere lopers die uit de achtergrond naar voor kwamen. Na twee km stond er 8'30'' op mijn chrono. Precies op het voorziene schema van 4'15'' per km. Ik had echter wel al meer krachten verspild dan me lief was.
Langs de vaart, ongeveer twee kilometer onderweg.
Na ongeveer 3 km kwam ik terug bij Guy. Op mijn vraag hoe hij zich voelde antwoordde hij niet al te enthousiast. Ik zat op dat moment aan een iets hoger tempo en schoof verder naar voor. Op dat moment lagen de groepjes nog relatief dicht bij mekaar en kon je van het ene groepje doorschuiven naar het volgende. Op een bepaald moment kwam ik terecht in een groepje van een 8-tal lopers. Hier nestelde ik mij vanachter. Op kop liep hier een ervaren wegkapitein, Marcel Meert (Ternat). Hij gaf voortdurend aanwijzingen waar iedereen moest lopen om zoveel mogelijk uit de wind te lopen. Na een tijdje ging ik naast hem lopen en vroeg hem welke eindtijd hij voor ogen had. Hij zei dat het voor hem enkel training was en dat hij geen tijd als doel had. Hij vroeg me of ik me sterk voelde. Hij verklaarde zich nader en zei dat er in ons zicht een mooi groepje liep en dat hij er wel samen naartoe wou lopen. Voor mij was 't oké en samen met nog een andere loper trokken we ervandoor. Dit was niet zo ver voor het keerpunt aan de Vaart. Het tempo ging serieus de hoogte in. Aan het keerpunt zelf was er een klein klimmetje en hier moest ik krasselen om te kunnen volgen. Al snel zag ik dat we nu een voorsprong van een halve minuut hadden op het schema van 4'15'' per km. Ik moest geen meter kop lopen. Enkel maar lopen op de plaats die me werd aangewezen. Intussen vertelde Marcel over zijn marathon- (2u49 dacht ik) en 100km-ervaringen. Geen sukkelaar dus! Toen ik zei dat mijn beste marathontijd 3u23 was, zei hij me - een beeje schoolmeesterachtig - dat dat toch wel wat beter moest kunnen. Hij baseerde zich daarbij op het tempo dat we op dat moment liepen. Dat gaf me dan wel weer een goed gevoel. Niet ver voor de tweede bevoorrading kregen we aansluiting bij het groepje dat we wilden bijbenen. Marcel gaf me de raad om daar bij te blijven. In dit groepje liep ook Chris Peeters (Blankenberge). Haar kwam ik vorig jaar ook in een aantal wedstrijden tegen. Ik hield het een 100-tal meter vol om me achteraan te houden, maar zat wat later toch weer op de eerste rij te lopen. Het grootste deel van het werk werd even later door Peter Gabriëls (Jabbeke) gedaan. Achteraan waren er een aantal die de rol moesten lossen. Vlak voor de houten brug in Sluis, kwam ik alleen te zitten met Chris Peeters. Ik had het hier even moeilijk, maar zij wachtte me op. Het duurde het volledige zandpad vooraleer ik terug hersteld was. Terug op het asfalt kon ik vrij snel terug wat kopwerk doen. Op een 4-tal kilometer van het einde kwam er een groepje van een loper of 6-7 voorbij. Hun tempo lag meer dan een beetje hoger dan dat van ons. Het was net voor de bocht naar de zware strook met tegenwind dat deze groep ons voorbijstak. Ik bengelde even op een meter of 5. Het was buigen of barsten. Als ik nu de rol loste, moest ik dit hele stuk met tegenwind alleen afwerken. Ik kon doorbijten en mijn wagonnetje aanhangen. En eenmaal erbij kon ik zelfs wat recupereren. Ik moest zorgen dat ik naar voor schoof in het groepje omdat er andere waren die ook op hun tandvlees zaten en gaten moesten laten. Bij het opdraaien van de laatste lange rechte lijn richting Sluis waren er nog maar drie van dit groepje die voor me liepen. De rest waaide eraf. Bij het bordje van de 19km had ik 1u20' en nog wat seconden op mijn chrono. Toen wist ik dat een tijd beneden de 1u30' haalbaar moest zijn. Ik stond er nu wel alleen voor maar putte moed uit het voorbijsteken van enkele lopers die meer vermoeid waren dan ik. Ik had ook al eventjes Sandra Cauwels (Beveren-Leie) in het vizier. Ik kwam korter maar kreeg de afstand niet dichtgelopen.
Laatste krachtinspanning naar de finish.
In de laatste honderden meters hoorde ik de speaker zeggen dat er nog 20 seconden restten om binnen een tijd van 1u30 binnen te komen. Ik perste er nog een laatste spurtje uit en liep onder de finish door in 1u29'56''. Mijn netto-tijd werd 1u29'25''. Ik deed dus 10 seconden beter dan mijn vorige besttijd! De koude douche kon de euforie niet verpesten
