Een echte mens is iemand die constant schakelt als hij denkt en praat; van de flagrantste onzin tot de grootste diepzinnigheid, liefst binnen één zin.
22-08-2008
Mijn zomerhit 2008
Elke zomer heb ik wel zo mijn eigen zomerhit. Deze zomer was het niet anders. Het nummer dat elke dag beluisterd werd, nagefloten werd in de file, me deed wegdromen in de zon... Mag ik jullie even voorstellen: "Viva La Vida" van Coldplay. Hieronder te beluisteren in een ongelooflijke onvervalsbare uitvoering van Boyce Avenue
Velen herinneren zich het bobbelig parkeerterrein langsheen het cinemacomplex Decascoop in Gent. Al een langere tijd wordt daar gebouwd aan een hogeschool. Langsheen het water, en mooi vanop de Ter Platenbrug te zien, wordt het een nieuw indrukwekkend gebouw. De Arteveldehogeschool investeert in de nieuwe campus Kantienberg 42 miljoen euro.
Dit vond ik nog op You Tube. In het filmpje zie je Bert en Karen op de schaatsbaan met de Chiro van Erondegem. Het filmpje deed me wat terugdenken aan The Wonder Years. Deze serie werd jaren geleden uitgezonden en ik denk dat ik geen enkele aflevering gemist heb.
We hebben al een hele weg afgelegd maar we zijn er belange nog niet.
Song for a raggy boy, toont ons hoe leraar William ijvert voor een menselijke behandeling van de jongens in het verbeteringsgesticht St. Jude's (Ierland). Echter, broeder John wil enkel van het strenge regime weten. Het verhaal loopt bijzonder triest af, want leerling Mercier wordt niet alleen misbruikt, maar wordt door broeder John dood geslagen.
Het misbruik van de macht door hen die de macht hebben. Een jongen wordt doodgeslagen omdat hij eerlijk was. Het zwijgen wordt voorgoed opgelegd. Alles gebeurde achter gesloten deuren. We schrijven 1939. Het is geschiedenis maar geen verleden tijd. Het lijkt geen verhaal van vandaag, maar het vergelijkbare in andere situaties is er nog steeds. Op verdoken wijze worden mensen misbruikt, en kinderen zijn de grootste machteloze groep. Waarom toch? Wat speelt zich in het hoofd van sommige mensen af om mensen te kwetsen? Het moet je maar overkomen... Je wordt ergens geboren, en afhankelijk in welk gezin je terecht komt en/of met wie je rondom jou in aanraking komt, hoor en zie je dingen, of ben je rechtstreeks slachtoffer. Een kind dat onbezorgd zou moeten opgroeien, dat zou moeten leven en beleven, verliest de zuurstof waarmee het moet leven. In die zin heeft de film me erg gegrepen.
William ijvert, vaak tegen een betonnen muur. IJveren vandaag nog zoveel mensen om het mooier te maken voor anderen? Achter mijn vraag schuilt een grote twijfel. Wie durft zijn nek nog uit te steken om het ook voor de andere beter te maken? Op het einde van de film wordt de scheidingsmuur op de speelplaats afgebroken: een gebaar dat we het moeten durven beter maken, dat we moeten open staan voor ieder.
In de klas gaan we er soms te 'losjes' over als kinderen het moeilijk hebben om aandacht te geven, of als ze zich 'moeilijk' gedragen. We gaan het vaak als 'moeilijk' beschouwen of gaan het soms bestempelen. We houden te weinig rekening dat kinderen ergens opgroeien, dat kinderen vaak rechtstreeks of onrechtstreeks te maken hebben met zaken waar wij niet bij stil staan. De bewustwording is er bij ons nog te weinig.
Slaan op kinderen, dat doe je niet! We kunnen ons geen enkele wonde bij kinderen permitteren! Laat kinderen a.u.b. gelukkig zijn.
And it's you when I look in the mirror And it's you when I don't pick up the phone Sometimes you can't make it on your own
We fight all the time You and I, that's alright We're the same soul I don't need, I don't need to hear you say That if we weren't so alike You'd like me a whole lot more
Listen to me now I need to let you know You don't have to go it alone
I know that we don't talk I'm sick of it all Can you hear me when I sing You're the reason I sing You're the reason why the opera is in me
Where are we now Still got to let you know A house doesn't make a home Don't leave me here alone
Al jaren heb ik zo'n mapje waarin ik allerlei bijzonder en veelbetekenend beeldmateriaal bewaar. Vandaag deel1!
Haten, vrijheid wegnemen, als afval beschouwen, doden, ... De macht tegen de onmacht. We moeten blijvend waakzaam blijven en mensen wakker maken opdat het verleden zich niet meer herhaalt.
Vandaag zijn de zwart-witfoto's van concentratiekampen verleden tijd... Maar de kleurfoto van prikkeldraad is er nog. Er is mensenhandel, kindermishandeling,dictatuur,... Bepaalde mensen moeten strijden om gelijkwaardig beschouwd te worden. En wat weten we allemaal nog niet?
Parijs... het totaalbeeld heeft een grote waarde voor mij.
Anita uit Heartbreak High. Voor mij een grote invalshoek op onderwijs van vandaag, op leerlingenparticipatie, op intercultureel onderwijs, ...
Steeds een vreugdekreet als ik dit gebouw aan de viaduct zie. Olé ik ben in Gent.
Hoe reclame gebracht wordt, hoe logo's gemaakt worden... het heeft me altijd enorm geboeid. Hier zie je een reclamebeeld van KHMechelen.
Fotografie! En dan wel specifiek van grote gebouwen. Eén van de mooiste zie je hier: Omega Pharma. Ook het nieuwe complex van de KHBO in Brugge vind fantastisch geslaagd. Binnenkort openwervendag...
Het beeld en gesprek van Steven uit de gelijknamige film is altijd blijven hangen.
Geloven dat je de top kunt bereiken, ondanks de donkere wolken. Geloven dat je samen iets kunt bereiken.
De borden op de autosnelweg. Ze hebben iets. Weet niet wat.
Youre still in my heart after all these years Seperated by time, now by distance I couldnt allow myself to feel the loss that I feel right now as I put this song down and youre far away and happy I know Its a little bit late, 20 years or so Its a little bit cold for all those concerned But Id sell all my soul and your souls for a song So i pour my heart out
I miss you I miss you I miss you And I wanted you to know
I miss you I miss you I miss you I am sorry but I do
but I wanted to write you one before I quit And this ones it
08.45 werken aan een initiatief waarbij een groot kleuterfeest in een theaterzaal georganiseerd wordt... tussendoor wat venieuwing aanbrengen op de schoolsite. 10.40 computerles. Om mezelf en de leerlingen van het zesde uit te dagen, heb ik een interactieve quiz opgesteld. Ik vond het zelf ook wel leuk en de minuten vlogen voorbij. Het bewijs dat je elke dag moet vernieuwen in je eigen stijl, werkvorm,... Als ik dat niet zou doen, dan zou ik versmelten in de saaiheid; totaal te vermijden. 12.00 even snel naar huis om te eten. Olé Bert en Karen zijn er ook. Hoe zij denken... hoe zij het verwoorden... ik sta er telkens versteld van dat er op hun leeftijd al zoveel inzicht en woordenschat is. 13.00 naar Gent. We bezoeken er vier scholen in een wijk die werken binnen het project van 'Brede school'. Dat mensen hun 'brede schouders' onder allerlei initiatieven zetten om mensen te laten participeren in de wijk, in de school, in de buurt... chapeau! En het werkt daar. 17.00 naar Brussel. Michiel doet in de auto een opmerkelijk verhaal. 18.00 Diploma uitreiking met receptie. Blij mijn studiegenoten te ontmoeten, want het was nu een tijdje geleden. Van een hechte groep gesproken! En bevestiging werkt, want docente Lieve geeft een pluim op mijn portfolio. Desondanks (typsich ik) begin ik zelf te vertellen wat ik minder goed vond aan mijn portfolio. Maar je naam horen bij zo'n diploma uitreiking... het stimuleert de fierheid (en toch wil je dat totaal niet laten merken). Afscheid nemen van studiegenoten... alweer een bewijs dat ik het moeilijk heb met afscheid nemen. 21.00 voorstel om nog iets te gaan drinken. We raken verzeild in een gesprek met een politicus. Meer dan 30 jaar in de politiek en na een grote nederlaag zeer ontgoocheld. Maar toch met de vuist op tafel: "Ik ben de korporaal van de politiek, de ere-schepen, de ..., de ..., de ... Hoe sommigen de realiteit ontlopen. 02.00 thuis aangekomen. Ik denk aan enkele losse woorden die het voor mij vandaag 'deden', allemaal onder één noemer te brengen: MENSEN.
