My song is love Love to the loveless shown And it goes on You don't have to be alone Your heavy heart Is made of stone And it's so hard to see you clearly You don't have to be on your own You don't have to be on your own
And I'm not gonna take it back And I'm not gonna say, "I don't mean that" You're the target that I'm aiming at Got to get that message home
My song is love My song is love, unknown But I'm on fire for you, clearly You don't have to be alone You don't have to be on your own
And I'm not gonna take it back And I'm not gonna say, "I don't mean that" You're the target that I'm aiming at And I'm nothing on my own Got to get that message home
And I'm not gonna stand and wait Not gonna leave it until it's much too late On a platform I'm gonna stand and say That I'm nothing on my own And I love you, please come home
My song is love, is love unknown And I've got to get that message home
Bij het openslaan van Klasse, staat iedere maand een artikel van Leo Bormans (hoofdredacteur) te lezen. Iedere keer een boeiende inhoud. Maar deze maand het beste ooit!
The older I get the more I realize the less I need to say about myself and who I am. I am the guy walking right next to you, the man you see at the store, the person in front of you in line. I love my life, who I am, and, more importantly, who I'm not.
Het verhaal speelt zich af in het Franse dorpje Lansquenet. Het leven daar is de laatste 100 jaar niet veranderd. Traditioneel. De burgemeester dicteert de preek van de pastoor, de vastentijd is er heilig in de letterlijke betekenis. Ik heb vanavond genoten van de film Chocolat (2000).
Puur als chocolade, zo kunnen ook mensen zijn, zo kan het leven smaken. Het gaat niet om wie je moet zijn, maar om wie je mag zijn. Wie willen we zijn voor onszelf, voor vrienden, voor familie, ... Het is heerlijk voor mensen iets te betekenen, het is pijnlijk je geluk niet door te geven. Op het einde van de film, noteerde ik enkele woorden uit de preek van de pastoor: creëren, goedheid, verdraagzaamheid en menselijkheid. We kunnen gelovig zijn of niet, maar mens zijn we met z'n allen. Die smaak van mens te zijn: genietend, welkom, stralend... die smaak is puur.
De laatste dagen staat aartsbisschop Léonard in de kijker. Door velen omstreden door zijn opvattingen over abortus, homo's, condoomgebruik, embryonaal stamcelonderzoek,... Hoe jammer zijn uitspraken ook zijn, ze raken me niet. Ik word geraakt door mensen die betekenis hebben voor anderen. Misschien ligt de puurheid in de basis. Goedheid ligt niet in opvattingen die een individuele mens gebruikt, noch om anderen te beoordelen. Maar wel in vrijheid om iemand te mogen zijn.
Net zoals in de film moeten we meer dansen, ja in het midden van het plein. Onze deuren (ook letterlijk) durven open te zetten, zoeken naar mensen om anderen te verbinden. Het verlengt ons leven in intens geluk, elke dag.
Mooi voorbeeld hoe onze beeldvorming werkt. Wij "denken" te weten waarom het fout loopt in het filmpje... We halen onze stereotypen naar boven, maar het einde bewijst het: onze beperking van denken wordt achterhaald door een nieuwe beperking.
Vanavond , terug zo'n moment dat ik hier in huis bleef staan en even aan jou moest denken.
Dit huis, waar jij twee jaar geleden mee aan gebouwd hebt, staat er nog altijd: stevig en er komt veel licht binnen. Het huis, waarin jij, als architect, nauwkeurig alles nakeek of het volgens plan verliep.
Ik herinner me nog de uren dat we praatten, meer uren over leven en mensen, dan over het bouwen.
"Leven" en "mensen", toevallig de twee grootste woorden.
In juni kwam je naar onze nocturne en we waren eigenlijk wel fier op "onze" architect: de man met een mening, de architect met de moto.
En plots vertrok je bij ons, met het droevige nieuws. Hoewel je veel zin had om te strijden, konden we de angst in je ogen lezen.
Het doet pijn, dat onze architect, die mee tekende en bouwde aan één van onze dromen, er nu niet meer is.
Jouw warmte, bezieling, moed en enthousiasme, zijn echter in ons huis gebleven. Dat borgen we.
Warme mensen. En op één of andere manier, van dichtbij of veraf. Maar met een betekenis.
Onuitwisbaar; Yasmine, Felice, Dirk (de architect), Stephen Gately,...
Als de wereld weer eens op mn schouders rust Alle vrolijkheid is weggevlogen, uitgeblust Als de wereld weer eens veel te groot wordt voor mij alleen Ik veel te klein ben voor deze wereld om me heen
Als dat gebeurt Zie me dan graag Zeg me dan honderdduizend keer vandaag Ik zie je graag
Als dat gebeurt Zie me dan graag Hou me dan stevig vast En laat me niet meer los vandaag
Als ik weer mezelf voorbij loop Al mn dromen achterna Op zoek ga naar intens geluk Naar iets dat niet bestaat Als de twijfel me weer bang en zo onzeker maakt En alles waar ik zo zeker van was verandert in een leugen
Als dat gebeurt Zie me dan graag Zeg me dan honderdduizend keer Ik zie je graag
Als dat gebeurt Zie me dan graag Hou me dan stevig vast En laat me niet meer los vandaag
Als de stilte tussen ons stilstaat En de laatste vraag nog overblijft Moet dit nog verdergaan
Als dat gebeurt Zie me dan graag Zeg me dan honderdduizend keer Ik zie je graag
Als dat gebeurt Zie me dan graag Hou me dan stevig vast En laat me niet meer los vandaag
Zo onbereikbaar, zo veraf Zo oninneembaar, ver van mij Leef jij jouw leven Ik voel je hart, klopt diep in mij
Diep in mij ben ik betoverd Diep in mij door jou veroverd Doe jij me dromen, maak jij me vrij Kom voel het bloed sneller stromen in mij
Ik wil beminnen, heel dichtbij Jouw warmte willen, aan m'n zij Wie houdt ons tegen Want voel jouw hart, klopt diep in mij
Diep in mij ben ik betoverd Diep in mij door jou veroverd Doe jij me dromen, maak jij me vrij Kom voel het bloed sneller stromen in mij Diep in mij, diep in mij
Diep in mij ben ik betoverd Diep in mij door jou veroverd Doe jij me dromen, maak jij me vrij Kom voel het bloed sneller stromen in mij
Diep in mij ben ik betoverd Diep in mij door jou veroverd Doe jij me dromen, maak jij me vrij Kom voel het bloed sneller stromen in mij Zo diep in mij, diep in mij
Indien ik je dragen kon, over de diepe geulen, van je getob en je angsten heen, dan droeg ik je, uren en dagenlang.
Indien ik de woorden kende, om antwoord te geven, op je duizend vragen over leven, over jezelf, over liefhebben en gelukkig worden, dan praatte ik met je, uren en dagenlang.
Indien ik meer vreugde in je hart kon planten, door geduldig te wachten, en te hopen tot het zaad van vrede, in je openbrak, dan wachtte ik, uren en dagenlang.
Indien ik kon horen wat omgaat in je hart, aan onmacht, ontevredenheid en onverwerkt verdriet, dan bleef ik naast je staan, uren en dagenlang.
Maar ik ben niet groter, niet sterker dan jij, en ik weet niet alles en ik kan ook niet zoveel. Ik ben maar een vriend op je weg, voor uren en dagenlang.
En ik kan alleen maar hopen dat je dit weet Je hoeft nooit alleen te vechten, of te huilen als je echt een vriend hebt, voor uren en dagenlang
Gisterenavond was ik te vroeg in Wilrijk aangekomen... Tijdens de wachttijd maakte ik een mindmap. Misschien wat vreemd, maar als iedereen wat reflecteert, dan kan ieder van zichzelf interessante dingen ontdekken, plaatsen, meenemen, verwijderen, uitbreiden, personaliseren ...
