Vandaag zag ik een oude man die in het
ziekenhuis ligt, zeer gebrekkig naar de winkel komen, om snel iets voor
zn vrouw te kopen omdat ze hem elke dag bezoekt in het ziekenhuis. Da's
het mooiste wat ik in 2013 zag. Mijn volle
appreciatie voor deze mensen!!!
Every breath you take And every move you make Every bond you break, every step you take I'll be watching you
Every single day And every word you say Every game you play, every night you stay I'll be watching you
Oh can't you see You belong to me How my poor heart aches With every step you take
Every move you make And every vow you break Every smile you fake, every claim you stake I'll be watching you
Since you've gone I been lost without a trace I dream at night I can only see your face I look around but it's you I can't replace I feel so cold and I long for your embrace
I keep crying baby, baby, please
Oh can't you see You belong to me How my poor heart aches With every step you take
Every move you make And every vow you break Every smile you fake, every claim you stake I'll be watching you
"Want die aarde hier, dat is hetgene wat ons samen brengt,
omdat al onze voeten er op staan.
En als je dat door hebt, dan vind je zelfs die mottige tuinkabouter van
de buren een pakske sympathieker!!"
"Het niveau van de leerlingen in de scholen gaat achteruit", hoor ik meermaals zeggen. Ik vraag me dan af hoe ze dat constateren. Het antwoord dat ik krijg: Wat ik 15 jaar geleden aanbood, kunnen de leerlingen nu niet meer.
Inderdaad! De wereld is veranderd en complexer geworden. Inderdaad, deze generatie vraagt andere competenties dan vroeger. Deze generatie leert niet meer noodzakelijk het stelwerk correct te schrijven, maar sleutelt wel aan de inhoud. Een diplomaat hoeft niet alle hoofdsteden te kennen om te kunnen onderhandelen. Toch, algemene kennis blijft belangrijk, een werkwoord moet je kunnen vervoegen,..., maar welke inhouden en competenties vinden wij prioritair?
En of daarom het niveau verlaagd is, blijft de vraag.
Gisteren in de pendelquiz (op Eén, Iedereen beroemd) mocht Timothy de drie vragen beantwoorden. Als laatste vraag wist hij de juiste lengte van Ben Crabbé te raden. Een heel blije jongen dus. Op de vraag wat hij met het gewonnen bedrag van 300 euro zou doen, antwoordde hij: uitdelen aan de medereizigers. En hij voegde de daad bij het woord want hij deelde het geld zonder enige twijfel uit. De passagiers vonden echt dat hij het geld verdiend had en niet zij, en ze gaven het terug.
Zo'n jonge gast als Timothy die zichtbaar blij is om het geld te kunnen uitdelen, het bestaat. Hij vertelde bij de intro dat hij samen met zijn ouders langdurig in andere landen verbleven had en dat hij nu reeds langere tijd in België is. Iemand die van heel vroeg de wereld en de mensen ontdekt heeft! Van onschatbare waarde!
Wat hij deed vind ik fenomenaal. Die mag van mij best wel eens uitgenodigd worden als centrale gast in een praatprogramma.
Ik kijk terug naar een geslaagde studiedag vorige week (Scholengemeenschap, Wattenfabriek Herzele). Het thema luidde "Meervoudige intelligentie". Want zij die denken dat je enkel intelligent bent als je een hoog IQ hebt of een richting Latijn volgt, hebben het fout.Wat ben je immers met veel kennis als je sociale competenties zwak zijn? Je hebt vandaag veel meer nodig om te 'scoren'. Je kan meervoudig intelligent zijn (muziekknap, rekenknap, beweegknap,...). Elk mag zijn talent hebben, en zeker weten, ieder van ons is meervoudig intelligent.
Stel dat je een oude klasfoto uit de doos haalt en kijkt wie waar belandde, dan zal je merken dat het niet altijd die "slimme leerlingen" zijn die een "rijke" carrière uitgebouwd hebben. Het kunnen evengoed mensen zijn die kansen gekregen hebben om hun talenten in te zetten.
Maar wat maakte voor mij die studiedag nu zo geslaagd? Voor de realisatie konden we die dag beroep doen op enkele stagiairs uit het zesde en zevende jaar Kantoor (BSO). Zo mocht ondermeer Kevin foto's nemen tijdens het woordje van de gastspreker. Ik merkte dat Kevin zeer aandachtig luisterde naar de spreker. Want die had het namelijk over talenten, over kansen die jongeren moeten krijgen, over het beste wat in mensen zit, en hoe je dat naar boven kunt halen. Onmiddellijk kwam Kevin me zeggen dat hij het een boeiende spreker vond. Ik zag aan zijn uitstraling dat hij zeer blij was dat eindelijk eens iemand zegt dat in iedereen talenten zitten, dat je kansen niet beperkt zijn omdat je ASO, TSO of BSO volgt.
En die boodschap moet bij Kevin blijven hangen zijn. De dag nadien liep hij stage in onze school en zijn eerste woorden waren: "Vond je de foto's goed?" ....en .... "Ik vond het boeiend gisteren!" De soms wat stillere Kevin zocht dus meteen contact, want dat wou hij toch wel kwijt. Prachtig! Ik hoop dat hij gelooft in zijn mogelijkheden en dat hij later ook de context krijgt om deze in te zetten. Dat gaat hem ongetwijfeld doen groeien. Ik zie zijn welbevinden stijgen, en ben er zeker van dat hij gemotiveerd is om zijn stage nog beter te doen. En dat is nu net wat we zoeken: bekwame en gedreven mensen!
Voor de studiedag hebben we ook beroep gedaan op Bram Neckebrock en Rosalien Van Herzele, twee oud-leerlingen van onze scholengemeenschap. Zij speelden in een filmpje rond visieontwikkeling in de scholengemeenschap. Twee twintigers die meewerkten met een dosis enthousiasme.
Tegelijk is er iets waar ik me zorgen in maak. Het zijn die reacties als: "Wat de spreker vertelde is al heel oud, dat komt uit de jaren 70". Op zich is er niets fout met deze reactie, maar wel met de toon. Het is een toon van: "Ik was aanwezig op de studiedag, maar verder doe ik er niets mee". Zo'n reactie komt vanuit een bepaalde overtuiging, vanuit een bepaalde visie. Hoe zo'n overtuiging ontstaat, leidt me nu te ver af van de essentie. Maar de gevolgen van zulke reacties vind ik groot. Want het zijn vaak wél gemotiveerde (jonge) leerkrachten die in het onderwijs komen. Jonge leerkrachten met een visie in ontwikkeling, een geloof in mensen, een motivatie. Zij willen best wel proberen om talenten in de klas in te zetten bij zichzelf en bij hun leerlingen. Maar wat gebeurt er als zij afgeremd worden door collega's die het al lang opgegeven hebben? Collega's die leerlingen etiketteren en niet geloven in de mogelijkheden? Collega's die zich 'slimmer' voelen (wat een beperkt talent zeg) en anderen afbreken? Mogen mensen groeien en uit fouten leren? We zijn allemaal een beetje vergeten hoe we onze loopbaan gestart zijn. En trouwens, wat is de 'perfecte leerkracht'? Voor mij zijn dat leerkrachten die dagelijks zoekende zijn om de leeromgeving van kinderen nog beter te maken; door kinderen vanuit hun eigen beginsituatie verder te laten ontwikkelen op zoveel mogelijk terreinen. Om hen te stimuleren kan je hun talenten aanspreken. Uiteindelijk wil je als school mensen ontwikkelen die er later zelfstandig 'staan': met vermogen, met motivatie, met continue groei.
In tegenstelling tot wat men soms beweert, ben ik er van overtuigd dat jonge mensen wel een visie en een mening in ontwikkelling hebben. Maar willen we die horen als die niet strookt met die van ons? Waarschijnlijk zullen deze mensen ze opbergen, gewoon uit veiligheid. Gemiste kans!? Volgens mij wel!
Ik hoop dat mensen als Kevin, Bram en Rosalien de omgeving krijgen om iets in beweging te zetten. Ik geloof sterk dat zij veel kunnen!
Dit nog: ik ben blij met heel wat gemotiveerde, beginnende en ervaren leerkrachten die er in de school zijn!!
Be an optimist and try to see the opportunity in every misfortune, not a pessimist that sees misfortune in every opportunity. The optimist sees the doughnut, the pessimist sees the hole. You can develop success from every failure. Discouragement and failure are two stepping stones to success. No other elements can do so much for you if you're willing to study
them and make them work for you. View every problem as an opportunity. When it is dark enough, you can see the stars.
Terwijl ik zalig sliep konden duizenden mensen de slaap niet vatten. Terwijl ik blij was niet alleen te zijn zochten kinderen hopeloos naar hun ouders. Terwijl ik aan leerlingen les gaf werden weerloze kinderen ingezet als schild van het leger. Terwijl ik lachte hebben mensen gehuild. Terwijl ik me ergerde aan de regen werden mensen gefolterd. Terwijl ik uitkeek naar een zorgeloze vakantie streden mensen om te (over)leven. Hoewel ik me blij voel heb ik - tegelijkertijd - het gevoel woedend, verdrietig en angstig te zijn als ik denk aan de duizenden onschuldige kinderen, volwassen en ouderen die het slachtoffer zijn van de gruwelijke oorlog in Syrië. Zonder hulp, machteloos en lijdend.
Leo Bormans was 22 jaar lang hoofdredacteur van Klasse en is auteur van
boeken over geluk. Daarover geeft hij wereldwijd lezingen. Vandaag
spreekt hij voor 1000 studenten in de lerarenopleiding over authentiek
meesterschap, gelukkige leraren in gelukkige scholen, optimisme en
positief onderwijs.
In zijn lezing heeft Leo Bormans het over de kwaliteit van toekomstige leerkrachten. Volgens sommigen zou de kwaliteit van de nieuwe leerkracht gedaald zijn. Bijgevolg zou een leerkracht, die niet uit het ASO komt, minder slimme leerlingen afleveren. Leo Bormans bewijst, terecht, het tegendeel!
Verkorte opleiding Leraar lager onderwijs voor leraren
Vanaf september 2012 start de Hogeschool-Universiteit Brussel (HUB) met een verkorte opleiding Bachelor Lager onderwijs voor zij-instromers. In een traject van 60 studiepunten kunnen houders met een diploma leraar kleuteronderwijs of leraar secundair onderwijs een bijkomend diploma leraar lager onderwijs behalen. Op woensdag krijg je les en begeleiding vanuit de hogeschool, zodat je er nooit alleen voor staat. Het programma wordt in twee academiejaren afgewerkt. Een geschikte opleiding voor wie werken en studeren wilt combineren en voor wie zich wilt heroriënteren maar ook voor wie meer kansen op tewerkstelling in het onderwijs wilt.
Studeren in Brussel, is studeren in het hart van Europa... Een smeltkroes van talen, culturen, mensen Studeren aan HUB is kiezen voor een gloednieuwe campus met een jarenlange ervaring.
Een organisatie heeft een verhaal. Mensen moeten overtuigd worden om mee in dat verhaal te stappen. Ze kunnen het één keer anders doen, maar als ze niet mee in het verhaal stappen, dan kan dat niet! Vital Heynen, sportcoach
Mijn grootste allergie is een groep mensen dat niet
in staat is te reflecteren. Ze geven zichzelf niet de kans na te denken over
het eigen handelen. Uitwendig voelen ze zich overzelfzeker, intelligenter,
beter. Inwendig beschikt men over geen sprankje empathie of sociale beleving; het
psychopatische patroon nabij. Het vermogen zichzelf te coachen staat op nul, de groei wordt gestopt.
Ze willen geen millimeter afwijken van hun eigen beste ideeën.
Het is navrant. Deze personen zijn recidivisten
en bijgevolg slachtoffer van zichzelf. Jammer genoeg krijgen ze soms forum op
het verkeerde moment, op de verkeerde plaats en bij de verkeerde
persoon.
Samenvattend: Als je voor je wijst, en je staat voor de spiegel, dan wijs je naar jezelf. Mensen die niet beschikken over een spiegel, wijzen dus bijna automatisch makkelijker naar anderen.
Gisteren in de pendelquiz (op Eén, Iedereen beroemd) mocht Timothy de drie vragen beantwoorden. Als laatste vraag wist hij de juiste lengte van Ben Crabbé te raden. Een heel blije jongen dus. Op de vraag wat hij met het gewonnen bedrag van 300 euro zou doen, antwoordde hij: uitdelen aan de medereizigers. En hij voegde de daad bij het woord want hij deelde het geld zonder enige twijfel uit. De passagiers vonden echt dat hij het geld verdiend had en niet zij, en ze gaven het terug.
