De achteruitgang van het Socialisme in Europa is plotseling een opvallend verschijnsel. Vooral omdat wij allemaal dachten dat het neo-liberale marktkapitalisme een SYSTEEMcrisis doormaakt met toch wel zware economische en sociale gevolgen. Ideale omstandigheden voor een steile groei van de socialistische gedachte, neen? Helaas, niets bleek minder waar: de burger bleek tijdens de voorbije verkiezingen weinig aandacht te hebben voor het socialisme. Biedt een economische crisis dan geen electorale voordelen voor socialistische partijen? Het antwoord is niet zo eensluidend: in crisis zoeken mensen veeleer geborgenheid en zekerheid bij politici die een kalmerende, behoudende boodschap brengen- volgens socioloog Mark Elchardus. Probleem is dat de socialisten overal in Europa langdurig in de regering gezeten hebben, waardoor de kiezer hen veeleer beschouwt als beheerders en niet als beschermers: in Nederland bijvoorbeeld is het de socialist Wouter Bos die de banken redt, terwijl premier Balkenende met de stemmen ging lopen. Met andere woorden: de kiezer acht het socialisme evengoed mee verantwoordelijk voor dit op hol geslagen systeem.
Toch verliezen ALLE traditionele partijen, zowel socialisten, christendemocraten als liberalen... CD&V mag zich dan wel als winnaar van de verkiezingen uitroepen, ze hebben ocharme 23% van de kiezers... Alle partijen verliezen inderdaad, vanwege een "fragmentatie van het electoraat", maar voor de socialisten is dit vanaf de jaren '80 versneld. Volgens socioloog Mark Elchardus had de sociaal-democratie nooit een antwoord op twee problemen: de omgang met de diversiteit en het maatschappelijk onbehagen. Socialisten hebben de multiculturele samenleving eerst compleet genegeerd en dan te positief ingekleurd. Daarmee hebben ze zich volledig vervreemd van hun kiezers. (zie het probleem voor burgemeester Patrick Janssens in Antwerpen met het hoofddoekenverbod voor ambtenaren in loketfuncties)
Volgens Prof. Elchardus zal een vernieuwd socialisme opnieuw "FLINKS" moeten zijn ! "Zekerheid is niet alleen een kwestie van sociale bescherming maar ook van het benoemen én aanpakken van de vervelende aspecten van ons samenleven. RESPECT is een 2de ordewoord. Ook de actieve welvaartstaat moet weer vanonder het stof gehaald worden als geloofwaardige buffer tegen de economische onzekerheid."
Zouden we niet gewoon terug moeten naar de eerlijke emotie: empathie en verontwaardiging ?
