De beurs gaat uitsluitend over hebzucht: hoeveel geld kan ik creëren? Geld maken is een virus dat iedereen besmet.. De kredietcrisis is een logisch gevolg van de hebzucht. Na de millenniumwisseling geloofde iedereen in de financiële wereld dat de bomen tot in de hemel groeiden. Iedereen was ervan overtuigd dat de gouden tijden nooit zouden eindigen. We leefden in een tijdperk waarin welvaart werd gecreëerd. Gewone arbeiders namen nog een extra creditcard bij en leenden zoveel mogelijk geld, ook zonder zelf een cent te bezitten gingen we allemaal op vakantie, twee keer, drie keer perjaar, kochten we een kast van een huis en een nieuwe wagen. Afbetalen was een probleem voor later. Op het moment echter dat niemand zijn schulden nog afbetaalt, stort het syteem in mekaar. We betalen nu cash omdat we met ons "bierloon" een "champagneleven" wilden leiden.
(interview met Seth Freedman, ex-beurshandelaar in De Morgen 23/05/
Enkele cijfers? Het verwacht begrotingstekort 2009 in België: 14,8 miljard euro (= 4,3% van het BBP). De Staatsschuld bedraagt 323 miljard euro (=93,8% van het BBP) Als we met zijn allen de staatsschuld in één keer afbetalen, moet elke burger 29.700 euro betalen.
Het Planbureau becijferde eind mei 2009 dat de staatsschuld zal stijgen tot boven 400 miljard euro in 2013... Het probleem situeert zich op drie niveau's: 1. de staatsschuld ging eind vorig jaar fors de hoogte in door de niet-voorziene noodplannen voor Fortis, KBC, Dexia en Ethias, die samen 20 miljard euro kostten! 2. structureel probleem: het primaire saldo (verschil tussen inkomsten/uitgaven, zonder rekening te houden met rentelasten) zal vanaf dit jaar negatief worden. De nv België draait dus met verlies. Oorzaak ligt vooral bij snel stijgende uitgaven... harde besparingen zullen dus noodzakelijk zijn. 3. rentesneeuwbal: door bijkomende rentelasten stijgt de overheidsschuld, waardoor er weer nieuwe rentelasten worden gemaakt ern er een sneeuwbaleffect ontstaat.
Het minste wat we kunnen zeggen is dat door de hoge overheidsschuld en de bankencrisis die een massale budgettaire ondersteuning gevergd hebben, de Belgische overheidsfinanciën kwetsbaar zijn geworden...
De vraag is nu welke politieke partij de moed zal hebben om na de verkiezingen, de broodnodige sanerings- en besparingsplannen op een verstandige manier door te voeren. Hebben we een politiek staatsman die bekwaam is om dit land te ... leiden ?
Interessante stelling van prof. Bart Maddens in De Morgen (27/05/09): geef de Franstaligen een koekje van eigen deeg! Na de vorige verkiezingen hebben zij gekozen voor een status-quo: "on n'est demandeur de rien sur le plan institutionnel". Deze weigering tot ernstige onderhandelingen over een staatshervorming leidde tot een "verrottingsstrategie". "Non" werd het algemene ordewoord.
En wat nà 7 juni? Gaan de Vlaamse politici opnieuw masochistisch dit zelfde spelletje laten voortduren? Maddens stelt voor dat de Vlaamse regering zich simpelweg houdt aan de letter van de financieringswet. Dat betekent dan dat er geen bijdrage komt voor de federale begroting, dat betekent ook dat het Brussels Hoofdstedelijk Gewest geen extra middelen krijgt. "Respect voor het institutionele status-quo houdt eveneens in dat de Vlaamse regering de bestaande bevoegdheden maximaal uitoefent, bijvoorbeeld op het vlak van het grootstedenbeleid, de fiscaliteit en het gezinsbeleid." De Franstaligen hebben het voorbije jaar ongegeneerd gebruik gemaakt van het "belangenconflict" om de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde tegen te houden. Ook de Vlaamse overheid kan nu op volstrekt legale wijze het federaal beleid naar haar hand zetten door het inroepen van een "belangenconflict". (Min. Vandenbroucke heeft dit al lang begrepen en kelderde de federale afschaffing van de lastenverlaging voor vijftigplussers door het inroepen van een.. belangenconflict.) Voilà! "De dag dat de Vlaamse regering systematisch de federale beslissingen die ingaan tegen de Vlaamse belangen zal blokkeren, komen we vanzelf in een echt confederaal systeem terecht." "Er is met ander woorden geen nieuwe staatshervorming nodig om het zwaartepunt van de macht naar de deelstaten te doen verschuiven: het volstaat dat de Vlaamse regering kordaat de bestaande bevoegdheden gebruikt in functie van de Vlaamse belangen"...
"Willen de Franstaligen na verloop van tijd toch onderhandelingen over een staatshervorming beginnen, - omdat ze bijvoorbeeld vers geld nodig hebben voor hun onderwijs, bijvoorbeeld - dan zeggen de Vlamingen: Mais chers amis, on n'est demandeur de rien, mais si vous insistez..."
