Evenwichtsoefeningen zijn altijd moeilijk. Bovendien willen wij, evenwichtskunstenaars, niet alleen overeind blijven in de dagelijkse stroom van het leven, we willen ook altijd verder, altijd spectaculairder... tot het onmogelijke mogelijk wordt. Of niet. Dan moeten we opnieuw overeind krabbelen.
Hoe bericht men evenwichtig over menselijke drama's?
De Oude Grieken waren meesters in hun vertellingen over Tragedies: toen al! Zijn we er daarom verkikkerd op? Zit het ingebakken in onze genen? Het doorbreken van de dagelijkse sleur: "hee, een drama, leuk"! De massamedia brengen er in elk geval gretig verslag van uit; tot alle details bekend zijn, worden ouders, familieleden, buren van slachtoffers en dader meermaals gecontacteerd (zeg maar: lastig gevallen) in de hoop op nog nieuwer nieuws. SCOPE! Zelfs de meest afschuwelijke misdaad wordt breed uitgesmeerd en als spektakel opgevoerd. We leven in een spektakelmaatschappij.
Er zijn de nieuwsfeiten: "psychopaat doodt twee kleine kinderen en hun oppas in Dendermonde". Er is het ongrijpbare leed: dat kan niet geduid worden in een paar woorden. Daarin heeft Minister Anciaux overschot van gelijk. Door een Israelisch offensief in de Gazastrook sneuvelen er 1300 Palestijnen, waarvan minstens 250 kinderen! Zijn er graden van onpeilbaar leed? Leed - Erger Leed - Ergste Leed? Gedood worden door een nietsontziende wild om zich heen slaande psychopaat is erger dan gedood worden door aanhoudende raketaanvallen in een nietsontziende vergeldingsdrang van een buitenlandse mogendheid? Natuurlijk heeft het drama in Dendermonde NIETS te maken met de oorlog in Gaza. We hebben onze regering niet nodig om dit duidelijk te maken. Het leed van de moeders en vaders die hun kind moeten begraven zal echter even onnoemelijk zijn. Dat niet willen toegeven is alleen maar...hypocriet!
Telkens als een bankier een lening toekent en de ontlener een schuldbetekenis ondertekent, ontstaat er geld: money is debt ! Bekijk dit filmpje: u vindt het op deze pagina, linksonder bij "Mijn favorieten".
Men zou toch verwachten dat een parlementslid in eer en geweten nadenkt en beslist over belangrijke kwesties, om dan terzake een standpunt in te nemen met een daaruit volgend consequent stemgedrag. Helaas blijkt uit een onderzoek van de vakgroep "politicologie" van de K.U.L. dat een parlementslid door de band genomen hooguit 2 keer afwijkend stemgedrag laat zien. "Afwijkend" betekent dan: niet in overeenstemming met het standpunt van de partij waartoe hij behoort. Vijftien jaar geleden bedroeg dat dissident gedrag bijna 3,5 keer. Meerderheidspartijen stemmen meer dan 99% mee met het regeringsstandpunt. Parlementaire rebellie, zo wordt door de vakgroep geconcludeerd, is zo goed als onbestaande. Loyauteit aan de partij zal wel lonen, denken parlementsleden, maar het gevolg is een vervelende, eensgezinde slaafsheid en een parlement dat op die manier niet tot enige discussie komt. Slaapverwekkend dus.
"Ratings"of "waarderingen". Ze zijn belangrijker dan u denkt! "Rating"agentschappen zijn", volgens Franky Depickere (CERA) "beursgenoteerde bedrijven die door niemand gecontroleerd worden en toch een aureool van onafhankelijkheid en zeggenschap met zich meedragen." (DM 24/01/09) Eigenlijk werden de ratingbureau's ingebouwd in het systeem als dé referentie. Hun invloed is plotseling onheilspellend groot, hun rapporten kunnen bedrijven kraken of de hemel in jagen. Ratingbureau "Moody's" bijvoorbeeld gaf in een rapport te kennen dat probleembeleggingen bij KBC "mogelijk" minder waard zijn dan gedacht. Resultaat was meteen een spectaculaire koersval van het KBC aandeel. Een ander bekend bureau, "Standard & Poor's" verlaagt de rating van een aantal landen (Spanje-Portugal-Griekenland) met als gevolg dat deze nu vandaag een hogere intrest moeten betalen op hun overheidsschuld, waardoor er dan weer minder geld voorhanden is om de economie te stimuleren. De recessie zal er dus nog zwaarder zijn dankzij ...Standard & Poor's.
Zijn deze ratings onfeilbaar als de paus?
Eind jaren '90 gaven ratingbureau's systematisch gunstige ratings op de schulden van de banken én op hun complexe financiële producten. Niet in het minst omdat zij, de ratingbureau's, er zelf belang bij hadden: zij hadden namelijk zelf de banken geadviseerd bij de ontwikkeling van diezelfde "financiële producten" en gaven uiteraard ... gunstige ratings. Het gevolg van gunstige hoge ratings is dat er een indruk ontstaat dat het risico van de belegging laag is, terwijl ze in realiteit veel riskanter is dan men denkt. Uiteindelijk leiden dan die valse gunstige ratings tot wat men "zeepbellen" is gaan noemen: een enorme "boom" die dan plots ineenklapt, zoals een ...zeepbel dus, jawel!
Om hun flink gedeukte reputatie te herstellen, gooien de ratingbureau's het nu over een andere boeg. Zij stellen zich van de weeromstuit uiterst streng op en hanteren onhaalbare criteria. Het gevaar is dat zij daardoor veel schade berokkenen aan de "gewaardeerde" bedrijven, de financiële crisis intenser, de recessie nog dieper maken. De oplossing lijkt eenvoudig: méér controle op eventuele belangenvermenging, sancties bij misbruiken. Officiële instellingen, de Nationale Bank van elk land of beter nog de Europese Centrale bank zouden in plaats van zich te laten beïnvloeden, zélf evaluaties moeten maken. Dat lijkt mij in elk geval betrouwbaarder dan beursgenoteerde bedrijven die een oordeel uitspreken over andere ... beursgenoteerde bedrijven.
Denkt U in verband met onze banken: hoe is het zo ver kunnen komen ? In 2007 maakten zij allemaal gigantische winsten en vandaag zijn ze haast failliet? Wat is daar fout gelopen ? Awel, kijk, bankieren is een sport geworden: om ter meest, om ter hoogst, om ter verst ! Er zijn nu verhalen die zeer verhelderend zijn. Ik vat er een paar samen. "Naked short selling" is het speculeren op een koersdaling met geleende aandelen, die dan plotsklaps tegelijk verkocht worden met de bedoeling een koersdaling te veroorzaken. Waarom ? Om later uiteraard dezelfde aandelen terug tegen ... een veel lagere koers te kopen. Snel winst maken heet dat en.. verboden in België, althans voor de financiële aandelen. Grote institutionele beleggers werken vaak met "aandeelkorven". Er worden dan bijvoorbeeld BEL20 aandelen verkocht en nadien BEL"19" (zonder -bijvoorbeeld-KBC) teruggekocht: gegarandeerd daalt dan KBC in waarde. Er wordt echt wel grof geld verdiend! Crisis? wees maar zeker dat er dankzij de "crisis" nog véél méér geld verdiend wordt dan anders. (Zo las ik ergens dat 11 september - dag van de terreuraanslagen- de beste beursdag was in de geschiedenis van Société Générale!)
Lees het verhaal van Jérôme Kerviel in DM van 24/01/09. Een jaar geleden maakte Société Générale (SG) bekend dat het zo maar even 4,9 miljard had verloren en dit door "ongeoorloofde" transacties van hun trader Kerviel, die systematisch speculeerde op de daling van beurskoersen. Tegen het eind van 2007 had Kerviel op die manier 1,7 miljard winst gemaakt - een winst van 1 miljoen was bij hem "een slechte dag" .. Deed hij dat ter persoonlijke verrijking ? Neen, de winsten die hij maakte werden door de bank gebruikt om andere verliezen (van andere traders en andere speculaties) te dekken. Vorig jaar liep het mis en Kerviel werd aansprakelijk gesteld en belandde zowaar even in de gevangenis. Uiteraard, "deze man speelde met het geld van de klanten van de bank", zei men ter verdediging. Maar..in het licht van de zware verliezen van SG, de wereldwijde kredietcrisis, de rommelhypotheken... klinkt het verhaal van Kerviel, dat zijn directe bazen op de hoogte waren van zijn handelingen en ze goedkeurden, plots veel aannemelijker en past het volkomen in wat men "onverantwoorde kredietspeculatie" is gaan noemen.
En de kleine man? ha, hij ziet nu zijn belastinggeld verdwijnen in de bodemloze put van onze banken...
