Ik ben Fillée Ronny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Firo.
Ik ben een man en woon in Beringen (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 17/03/1971 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, fietsen, sport algemeen.
Alles kan...als je maar hard genoeg wil.
08-02-2013
Limburgs kampioenschap Neerpelt 03/02/2013
Vandaag 'The Big Day' een eerste kamioenschap na 12jaar. Podium was vandaag de bedoeling. Deze winter stonden er drie belangrijke dingen aangekruist. Ten eerste 'sterker uit de winter komen' is aan't lukken. Ten tweede 'rond de top 5 LCC' is ook aan't lukken .En graag top 5 op eerste kampioenschap liefst podium. Heb hier in het eerste jaar alles gedaan wat in mijn mogelijkheden lag. Gewoon hard afzien, was hier vanaf 1 Januari aan begonnen. De ganse week voelde de benen niet geweldig aan maar liep wel sterke tijden op training....rust ...rust ....rust was der nodig om volledig opgeladen te raken. De avond voor de wedstrijd begonnen de benen fris aan te voelen en dit op een trouwfeest . 3uur s'nachts bedje in en om 10uur der uit. Benen voelde nog geweldig. En we vertrokken ontspannen naar Neerpelt. Rondjes losgelopen en de benen voelde goed. Had voorgenomen om vlot te starten en kijken wie mee was. Daar kwam het grote moment, de start. KNAL en weg waren we allen voor de TITEL van LIMBURGS KAMPIOEN VELDLOPEN. Bijna bij de eerste heuvelzone zag ik alleen juniors voor mij. Dacht echt dat ik mis was en wachte op instructie's van buitenaf.....niks . Bij dit gedacht kwamen juist Vanmarcke P en Houben G langs zij....dit was een teken dat ik voorin zat . Ze zijn gewoon beter dan mij. Maar lopen niet in mijn reeks. Ga gewoon aan dit tempo door en wachten tot iemand mij vertelde waar de volgende van mijn reeks hing. Dacht, ga het nog kleine gat op Houben dicht lopen, want was niet gerust.Tot Jos (trainer) riep 'stop met kop trekken' en ik wist welk uur het was. Alleen Schoels Marc hing bij mij en van de rest was geen spoor te bespeuren. Heb de kop moeten opdwingen en totaal geen tempo meer maken. Bij het einde van de eerste ronde hing de 2e van mijn reeks op 15sec 2e ronde op 20 sec toen op 25sec dus moest ik gewoon volgen. Eddy Hellebuyk kwam ons ook nog vergezellen en ik wist dat die ging geven tot die dood viel . Het zware programma dat ik had afgewerkt resulteerde in de titel vandaag als LIMBURGS KAMPIOEN M40 en dit in het eerste veldloop seizoen. Zoals Jos en Eddy zeiden 'je kan niet op elke wedstrijd top zijn' maar staan als je der moet staan is de kunst . Dik tevreden terug richting Beringen en verder bouwen naar de stratenlopen want dat is eigenlijk mijn ding.
Ter info: Kampioenen per Cat. Gert Neyrinck M35/ Fillée Ronny M40/Vanmarce Pascal M45/ Hellebuyk Eddy M50
Wat een weer, kom van m'n werk en het begint vol te sneeuwen. Onderweg en het wordt gewoon erger en erger waar ik mij om bekommer is, dat ik beter die langere spikes was gaan uithalen want heb super goede benen op moment. De trainingen die ik moest afwerken gingen vlot en de tijden op de piste logen niet de laatste weken. Ingeschreven en onmiddellijk opwarmingsronde afgewerkt samen met Mr Maris .Tot daar ging alles goed. Bij aanvang van de effectieve wedstrijd voelde ik mij dikwijls wegschuiven maar dacht' kan geen kwaad ' en volgde Francart J vlot wat ook zo lang mogelijk de bedoeling was. Na verloop van tijd voelde ik de benen volledig verzuren en dit had ik nog geen enkele wedstrijd mee gemaakt. Kon niet anders zijn dan het verkeerde schoeisel. Iedereen liep gewoon van mij weg en het werd gewoon een ramp en dit al in begin van de wedstrijd. Op het einde van de voorlaatste ronde heb ik het tempo laten zakken en niet meer geforceerd, uitjoggen stond in mijn gedacht. Kwam op een triestige 10e plaats binnen. Maar heb hier wel iets uitgeleerd....langere spikes bij zware omlopen zijn een must, zelfs met goei benen. Ik weet gewoon dat ik goed zit en ga het tegendeel bewijzen van wat ik vandaag gepresteerd heb.
Voila vandaag stond de eerste veldloop van het nieuwe jaar op het programma. Het lag de redelijk bij met het afgelopen weer de laatste dagen. Na mijn eerste verkenningsronde als opwarming zag ik dat er maar een paar zware vettige passages waren. Dit kon geen enkel probleem vormen want normaal zijn zwaar lopende parcours niks voor mij . Goed starten was de boodschap en zien waar ik uitkwam. Enkele min later werd het startschot gegeven en daar vertrokken we, masters en juniors samen. Met de zware trainingen in m'n benen ging ik waarschijnlijk niks kunnen forceren vandaag. Na de eerste ronde wist ik al voor mezelf dat het vandaag lesje tanden bijten ging zijn. Een klein groepje met daarin al mijn vaste wekelijkse concurrenten liepen een kleine 5tal meter voor mij. Met daarin Gert Neyrinck, Maris Peter en Marc Schoels. Het gat mocht zeker niet groter worden tov deze mannen om nog te kunnen strijden. Gert nam constant de leiding en liep een strak tempo. Als ik bij aanvang van de laatste ronde der nog kon bij geraken kon ik mss, der op en der over doen als de benen nog wilde natuurlijk. Bij het enigste zware stuk vals plat dacht ik mijn kans te wagen. Dit lag ongeveer in de helft van elke ronde die we moesten lopen. Wat niemand verwachte gebeurde, één lange versnelling en stuk voor stuk moesten ze lossen. Alleen Schoels bleef hangen maar dit kon geen kwaad voor het klassement . Die zette nog een deftige sprint in maar dat kreeg ik der nimmer uitgeperst... Het vat was af ......hoorde gert zijn naam nog roepen door zijn aanhang ( was vol aan't spurten )maar had iets te veel voorsprong verzameld om dit weg te geven. Een kleine versnelling en was tevreden met het resultaat. Alles verloopt naar wens.
Francart is toch nog een maatje te groot op moment
Vandaag 'The Big Day' een eerste kamioenschap na 12jaar. Podium was vandaag de bedoeling. Deze winter stonden er drie belangrijke dingen aangekruist. Ten eerste 'sterker uit de winter komen' is aan't lukken. Ten tweede 'rond de top 5 LCC' is ook aan't lukken 
.En graag top 5 op eerste kampioenschap liefst podium. Heb hier in het eerste jaar alles gedaan wat in mijn mogelijkheden lag. Gewoon hard afzien, was hier vanaf 1 Januari aan begonnen. De ganse week voelde de benen niet geweldig aan maar liep wel sterke tijden op training....rust ...rust ....rust was der nodig om volledig opgeladen te raken. De avond voor de wedstrijd begonnen de benen fris aan te voelen en dit op een trouwfeest 
. 3uur s'nachts bedje in en om 10uur der uit. Benen voelde nog geweldig. En we vertrokken ontspannen naar Neerpelt. Rondjes losgelopen en de benen voelde goed. Had voorgenomen om vlot te starten en kijken wie mee was. Daar kwam het grote moment, de start. KNAL en weg waren we allen voor de TITEL van LIMBURGS KAMPIOEN VELDLOPEN. Bijna bij de eerste heuvelzone zag ik alleen juniors voor mij. Dacht echt dat ik mis was en wachte op instructie's van buitenaf.....niks 
. Bij dit gedacht kwamen juist Vanmarcke P en Houben G langs zij....dit was een teken dat ik voorin zat 
. Ze zijn gewoon beter dan mij. Maar lopen niet in mijn reeks. Ga gewoon aan dit tempo door en wachten tot iemand mij vertelde waar de volgende van mijn reeks hing. Dacht, ga het nog kleine gat op Houben dicht lopen, want was niet gerust.Tot Jos (trainer) riep 'stop met kop trekken' en ik wist welk uur het was. Alleen Schoels Marc hing bij mij en van de rest was geen spoor te bespeuren. Heb de kop moeten opdwingen en totaal geen tempo meer maken. Bij het einde van de eerste ronde hing de 2e van mijn reeks op 15sec 2e ronde op 20 sec toen op 25sec dus moest ik gewoon volgen. Eddy Hellebuyk kwam ons ook nog vergezellen en ik wist dat die ging geven tot die dood viel 
. Het zware programma dat ik had afgewerkt resulteerde in de titel vandaag als LIMBURGS KAMPIOEN M40 en dit in het eerste veldloop seizoen. Zoals Jos en Eddy zeiden 'je kan niet op elke wedstrijd top zijn' maar staan als je der moet staan is de kunst 
. Goed starten was de boodschap en zien waar ik uitkwam. Enkele min later werd het startschot gegeven en daar vertrokken we, masters en juniors samen. Met de zware trainingen in m'n benen ging ik waarschijnlijk niks kunnen forceren vandaag. Na de eerste ronde wist ik al voor mezelf dat het vandaag lesje tanden bijten ging zijn. Een klein groepje met daarin al mijn vaste wekelijkse concurrenten liepen een kleine 5tal meter voor mij. Met daarin Gert Neyrinck, Maris Peter en Marc Schoels. Het gat mocht zeker niet groter worden tov deze mannen om nog te kunnen strijden. Gert nam constant de leiding en liep een strak tempo. Als ik bij aanvang van de laatste ronde der nog kon bij geraken kon ik mss, der op en der over doen als de benen nog wilde natuurlijk. Bij het enigste zware stuk vals plat dacht ik mijn kans te wagen. Dit lag ongeveer in de helft van elke ronde die we moesten lopen. Wat niemand verwachte gebeurde, één lange versnelling en stuk voor stuk moesten ze lossen. Alleen Schoels bleef hangen maar dit kon geen kwaad voor het klassement 
