De start van ontwikkelingssamenwerking in Meise, ligt in de schoot van de Jeugdraad in 1966.  De voorzitter nam het initiatief om de 11.11.11 actie op te starten in Meise, in nauwe samenwerking met het gemeentebestuur, dat de oproep lanceerde. Deze jaarlijkse acties gebeurden sedertdien ononderbroken;   De Damiaanactie volgde en Leo Luypaert werd er de promotor van.  Er was weinig enthousiasme bij de Jeugdverenigingen, die ervan uit gingen dat dit iets voor de volwassenen was.  De voorzitter ging door met zijn leerlingen in de Gemeentelijke Jongesschool (nu Leertuin).  Schoorvoetend werkten de ouders mee o.a. Maurice Peeters, Bob van Praet en Jef Moens.  Deze laatste startte het Rigu – fonds en daaruit kwam de idee om de GROS (Gemeentelijke Raad voor Ontwikkelingssamenwerking) op te richten in 1983.  Jaarlijks tracht het gemeentebestuur de 0.7 % van haar begroting te voorzien, die dan volgens het reglement verde eld wordt door de raad.  René Diepvens trachtte de 1BF voor 1BF – regel door te voeren, maar stootte op behoudsgezindheid.  Deze regel zou erin bestaan dat voor elke ingezamelde Euro, één Euro door de gemeente toegevoegd zouworden voor de ontwikkelingsprojecten.  Dat zou de inzet van de verenigingen optimaliseren.  Er is een derde wereldpartner die een bedrag toegewezen krijgt.  Een hele som blijft in Meise voor wat ze mundiale vorming noemen.  Die komt er dan bovenop de massale informatie die de scholen al toegespeeld krijgen, wat af en toe tot oververzadiging leidt.

25-09-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

WOII was een blitzkrieg.  Alles was gemotoriseerd – zware bombardementen uit de lucht -
De doortocht van het Duitse leger verliep verrassend snel en daarna werd het veroverde gebieden onder de bewaking gesteld van het bezettingsleger.
De Duitse Kommandatur van het gewest was in Meise gevestigd.  In de kastelen van Boechout en Meise waren Duitse soldaten gekazerneerd.  Naar het einde toe van deze oorlog werd het Duits geheim wapen , de vliegende bom, gelanceerd.  Sterke beproeving voor de zenuwen en het moreel van de bevolking.
Na de aftocht van de Duitse troepen is een vliegende bom neergeploft op het Kasteelveld – dit was toen nog landbouwgebied.
Diezelfde nacht is het kasteel van Meisze uitgebrand.  Er verbleven daar enkele soldaten van het bevrijdingsleger.
De gemeente Meise heeft haar gesneuvelden en doden.  De namen staan gegraveerd in een herinneringssteen bevestigd op de muur aan de ingang van de kerk.  Jaarlijks wordt op initiatief van het gemeentebestuur, de wapenstilstand op waardige wijze herdacht en hulde gebracht aan de nagedachtenisvan de jongens die hun leven gaven voor onze vrijdeid.
Hier geven we de namen van de 2^de wereldoorlog :

Krokaert Jan, Pittem, 27.5.1940
De Waet Frans, Brussel 12.7.1945
Jacobs André, politieke gevangene Mauthausen, 28.3.1945

25-09-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

25-09-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

Davidsfonds Meise is reeds enkele jaren niet meer actief.  Het is dus tijd om de essentiële gegevens    uit het archief samen te brengen. 
Ik herinner mij dat het Davidsfonds met als voorzitter Karel De Vriendt (+) reeds actief was in de oude parochiezaal die vroeger op het terrein van de Sint-Maartenschool stond.
In "Meise onder de toren van St.-Martinus" staat op pag.59 een foto van deze vereniging uit 1931.  Op pag.13 staat een foto van de afbraak van de parochiezaal.
Op 9.1.1927 startte de afdeling Meise en Wolvertem samen.  Alfons Verellen was de eerste voorzitter.  Later : dokter Van den Bruel en Frans Tettelin.
Sedert 1947 was de afdeling Meise zelfstandig.
Waren actief in het D.F. , achtereenvolgens als voorzitter :
23.9.1952 Jozef Ooms
1954 Karel De vriendt
1973 Willem Rosiers
1975 René diepvens
          Raymond Moreau
          Roger Moerenhout
          Guy Mullie
In 1982 ontstond in de schoor van het D.f. het gulden sporencomité.  Toen werd ook het 30 jarig bestaan gevierd.

03-09-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

30-08-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

35 Sib(emol)

Sib is een virtuele vereniging opgericht door Jef De Cuyper in juli 1990.  Het moest de orde worden van de autochtone Meisenaars.
Sommige migranten beweren dat ze zo moeilijk aanvaard worden door de “echte” Meisenaars.  Daar moest iets aan gedaan worden.  Het is inderdaad zo, dat inwijkelingen, die zich arrogant opstellen en alles beter menen te weten, nogal moeilijk aanvaard worden.  Als zij een toontje lager zouden zingen – in Si mol (halve toon lager dan de Si), zullen zij snel ervaren dat ze erbij horen.
Enkele autochtone Meisenaars, aangevuld met inwijkelingen die beantwoorden aan dat profiel, vormen de orde.  Zij waken over de meerwaarden van onze gemeenschap en over het verspreiden van correcte en volledige informatie.  Een lijst wordt bijgehouden van personen die zich manifesteren in die richting, negatief of positief.
Tijdens de Beiaardfeesten in …. werden enkele inwijkelingen publiek opgenomen in de orde van de Sib wegens verdienste, onder het toeziend oog van de reuzen Jan en Mie en de voorzitster van het Beiaardcomité.  Het betrof Eddy Mariën (2^de beiaardier van Meise) en Kamiel … (oprichter van de rommelmarkt).  De ceremonie verliep als volgt : op de trappen van de kerk neemt de kandidaat plaats tussen Jan en Mie.  Eerst leggen ze de eed af : “Ik, …, verklaar mij steeds uit te laten in Sib en engageer mij om te waken over de correctheid en de volledigheid van uitspraken en geschriften over onze geliefde parochie!” De ceremoniemeester giet een Mort Subite op de ontblote hals van de kandidaat.  Het edele vocht wordt opgevangen in een schaal van Maes-pils (de dialectbenaming van Meise luidt Maas).  Daarna drinkt de kandidaat de kriek uit de schaal.
Wie is nu een autochtone Meisenaar en ontsnapt daaruit aan deze opnameceremonie.  Hij of zij die via een kwartierstaat kan aantonen dat hij of zij vier generaties lang in Meise woont, hetzij langs vaders of moeders kant.  Dat betekent automatische opname in de orde, maar moet bewezen worden met een kwartierstaat, die opgenomen wordt in de annalen van de orde.
De publicaties over onze parochie krijgen het Sib – kwaliteitslabel.

07-07-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

34 (144) Kunstkring

Reeds in 1933 werden in Meise kunsttentoonstellingen gehouden met Willem Rosiers (toen nog uit Londerzeel en later onderwijzer en schoolhoofd  in Meise) van schilderijen, tekeningen, etsen, houtsneden en beeldhouwwerk (met een Herman De Cuyper uit Tisselt).  Regelmatig werden die hernomen.  In 1940 vinden wij Edwin Ganz bij de deelnemers, naast Rondia, Rosiers, Veldeman en Van Ruyssevelt.  Ze keren terug in 1941 tot en met 1943.  Met de regelmaat van een klok richtten deze kunstenaars tentoonstellingen in, vanuit hun groep en later via het Davidsfonds.
In het kader van de Jules Van Campenhoutprijs in het Audiovisueel Centrum in Meise werd aangeknoopt met dit initiatief.  Hieruit ontsprong de Kunstkring van Meise, zoals we die nu nog kennen.  Het idee kwam van Baudewijn Van de Voorde.  Bij het 25 jarig bestaan werd een brochure gewijd aan dit initiatief.  Dit werkje bevat alle gegevens van 1979 tot 2004.
Een mini – geschiedenis staat in het hoofdstuk Kunst van “Meise, onder de toren van St.-Martinus” Het Streekboek Sib 2001.
Ik maakte een Power Point Presentatie over deze Kunstkring.

27-06-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

142 Sociale verenigingen

In de oude parochiezaal in een zijwegje van de Limbosweg stond in de jaren 40 in het oude Meise de parochiezaal.  Binnen bestond de sfeerverlichting tegen de muren uit lampekapjes met het logo van de sociale verenigingen.  Uit naijver betitelden de andere gezindheden dat later met de term “verzuiling”.  Het gaat hier om de Kristelijke zuil of beter de A.C.W. -zuil van de vakbond.  We hadden het A.C.W., het A.C.V., de B.B., de K.W.B. ,de B.J.B., de K.A.J.  Later werd daar de K.AV. als tegenhanger voor de Boerinnenbond (nu K.V.L.V.) aan toegevoegd.  Ook de K.B.G. vond in dit kader zijn oorsprong.  In de concretisering van de pauselijke encycliek Rerum Novarum werden deze verenigingen opgericht, meestal door parochiepriesters.
Wij hadden ook nog het Davidsfonds, dat de Cultuur monopoliseerde in de parochies.
Toen de Cultuurraad van de Nederlandstalige Cultuurgemeenschap het levenslicht zag in de jaren 70 en subsidiëring mogelijk werd, kregen wij een reeks verenigingen.  Zij veranderden een deelorganisatie vaak van naam om de vleespotten van de subsidiëring maximaal te kunnen benutten.
Recenter veranderden vele van naam.  De reden was modernisering en aanpassing aan de evolutie van de samenleving.

27-06-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

32 (141) Toneelverenigingen

Toneelvereniging Kris Kras uit Meise en Rode bracht op vrijdag 27, zaterdag 28, zondag 29 maart en op zondag 5 april 'Hotel op stelten' in De Muze van Meise. Info:www.kriskrasmeise.be (jhw) KMS
Piet De Cuyper stelde naar aanleiding van het 25 jarig bestaan van de toneelvereniging Kris- Kras in 1999 de geschiedenis ervan vast onder de titel : “Zilveren jubileum van een Meisese theatergroep”.
In Westrode is ook nog een KWB toneelgroep actief
In Oppem werd ook regelmatig toneel gespeeld in de parochiezaal.
In Imde was er ook een, want ik bezit er een foto van.
In Wolvertem had je “Hoger op” na W.O.II met regisseur meester Van Buggenhout en later Frans Cools.
Toneel werd onder de kerktoren gespeeld in de parochies.  Er resten er nog drie in Meise, waarover we voorlopig geen gegevens hebben : Meuzegem, Rossem.

(nog aan te vullen)

27-06-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

125 Berla

Na de breuk met de heemkundige kring Berla op 8 mei 1998 stuurde ik een brief naar die vereniging met de lijst van mijn constructieve voorstellen waarop niet ingegaan werd.  Ik maakte daar onlangs een update van :
1. aanschaf computer : een oud afdanksel staat er, maar werkt amper
2. afgevaardigde in de 8 parochies : in de werkgroep Erfgoedcel maar weinig actie
3. inventaris op floppy (toen) voor iedereen : excel - inventaris door mij gemaakt beschikbaar
4. inventaris museum (geschonken stukken) : ?
5. nieuw lokaal in de nieuwe bibliotheek : in de uitbreidingsruimte in voorbereiding
6. inventaris bouwkundig patrimonium op fiche : zie dit blog
7. samenwerking met de J.V.C. prijs : ingepalmd door de Cultuurraad met lokale jury
8. briefwisseling als vast agendapunt : ?
9. tijdschrift moderniseren : status quo
10. proefdruk floppy's Moerenhout : gepubliceerd
11. burgemeesters van meise in nr. 50 : ?
12. St.-Sebastiaan-Rode : bijgewerkt zelf en in handen van de vereniging zelf
13. geschiedenis van Meise (database Bettesone) : zie dit blog
14. fotoboek Meise : zelf privé uitgegeven bij Streekboek
      Meise, onder de toren van St.-Martinus 2001
      Meise, van onder de toren van St.-Brixius-Rode 2004
15. effectief en functioneel vergaderen : ?
16. proefnummers voor nieuwe leden : ?
17. follow - up afspraken : ?
18. aanpassing openstelling bibliotheek : ongewijzigd door Jan Bogaerts
19. voorstel nieuwe binnenzijde kaft tijdschrift : O.K.
20. statutair werken : ?
21. samenwerking i.p.v. éénmansacties : ?
Ondertussen publiceer ik wat in dit blog verschijnt onder de titel Meisewonderen in het tijdschrift en concentreer mij vooral op de parochie Meise.  In De Spil kunnen jullie een fototentoonstelling zien op de opendeurdag op 20 december (oude en nieuwe Meisewonderen) met de verkiezing van de 7 Meisewonderen.

Doorstart

In 2014 werd de benaming veranderd in Erfgoedberla

27-06-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

30 (292- Chiro I

Chiro 1945 – 1958

De Chirojeugd van Meise werd opgericht in 1945, onmiddellijk na de 2^de wereldoorlog.  Chiro kwam al sedert 1934 langzaam tot stand, met duidelijke idealen.

Als je in oude films over Duitsland de jeugd ziet opstappen, zie je veel gelijkenis met de uniformen van de Chiro toen : bruin hemd, gele das, donker-blauwe korte broek, 2 paar grijze kousen en hoge schoenen.  Dat bracht in Meise zo kort na de oorlog, heel wat herrie teweeg.  De stichters hadden uiteraard alleen de positieve elementen van jeugdwerking overgenomen, maar de link werd toch gelegd.  Het mag een meesterzet genoemd worden dat E.H.Verstraeten de kinderen van Jean De Cuyper uit de Rozenboom in de Chiro kreeg, en zo de roddels stopte.  Mijn vader runde het lokaal van de Oud Soldaten, een gelegenheidsfanfare waarin de beide fanfares samen speelden.  Die luisterde de Vaderlandse plechtigheden van de Oud – Strijders op.  Ik herinner mij dat als de Chiro voorbij marcheerde, klanten in de herberg riepen : “ de zwarten zijn daar”.  “Zwarten” was de scheldnaam voor collaborateurs.  Mijn vader zette die oproerkraaiers prompt op straat.

E.H.Verstraeten, onderpastoor, stichtte Chirogroep -  jongens St.-Martinus Meise.   Het waren toen vooral de onderpastoors in de parochies die het initiatief namen.  De leiding werd toen nog bestuur genoemd en er was in feite geen hoofdleider zoals nu.

In het begin waren er 2 vendels:
De vossen:  Frans Keppens, Emiel Van Campenhout, Miel Vanderveken
De leeuwen: Jean Huysmans, René Jacobs, Xavier Olbrechts

Dat bestuur bestond uit : Frans Keppens, Xavier Olbrechts (+), René Jacobs (+), Emile Van der Veken, Jean Huysmans, Roger Lafon, Jean Robijn (kwam er later bij), Emile Van Campenhout …(Verslagboek 11.4.1946 tot 29.1.1948).

E.H. Pastoor Teophile Brams hield zich met de meisjes bezig.  In 1944 waren dat eerder samenkomsten van de Eukaristische kruistochten (retraites en spelnamiddagen).  Maar op het einde van 1945 vroegen de meisjes zelf om Chiro te worden, wat ook gebeurde.  Zij sloten zelfs officiëel vroeger aan in 1946, eerder dan de jongens in 1947.  Liza De Smedt (onderwijzeres in St.-Maarten), Paula Huygens, Clairette Huygens, Ghislena Keppens, Jeanine Leemans,   Clothilde Maes,  Lina Verbelen, Denise Van Campenhout, Leona Verhest,  Christiane Keymolen,  Josén Moerenhout, … namen het voortouw.

De jongens hebben een tijd lang een huis van Jan Van Gijsel kunnen gebruiken.  Dat werd echter afgebroken toen de A12 gelegd werd.  De meisjes pendelden tussen klassen, schoolzolder, gehuurde huisjes, de kelder onder de parochiezaal, enz.

In het begin gingen ze samen op bivak met de groep uit Wezembeek – Oppem.  Mijn eerste bivak was  toen ik 6 jaar was.  Mijn moeder had een uitzondering op de leeftijd kunnen verkrijgen, om zo van haar jongste bengel 10 dagen verlost te zijn.  Tijdens het nachtspel was er paniek.  Men vond mij niet meer.  Ze hebben toen het bos uitgekamd, maar tot hun grote verrassing vonden, ze mij in de armen van de bivakmoeder in de kooktent.  Die vond mij te klein en had zich zo om mij bekommerd.

De bivakken gingen door in 1945 in Bonheiden, 1946 Brasschaat, 1947 Godinne, 1948 Bövingen (GR.H.Luxemburg), 1949 Gompel, 1950 Laforêt –Vresse, 1951 Rijmenam, 1952 …, 1953 Sart-lez-Spa, 

Ik herinner mij ook de bivakplaats in Godinne aan de Maas.  Wij moesten ons wassen in de stroom en er werd gegeten op de grond op de koer van de school, waarin wij sliepen.

Bij een uitstap in Liezele vochten ze een zeeslag uit in bootjes op de vijver.  Onderpastoor Verstraeten waagde zich in de boot en hij werd in de vijver gekiept.  Wij kwamen er wel achter dat hij onder een lichte zwarte regenjas ( de priesters hadden toen nog een zwart kleed) een zwembroek aan had.  Het was allemaal opgezet spel.

Naar het eerste bivak gingen de meisjes nog met de tram in Wezembeek – Oppem.  De lijst van de volgende bivakken verzamelen wij op een excel-database.

In 1952 stuurde onderpastoor Verstraeten Guido De Cock  naar de Vebrande brug bij pastoor De Brie om de Chiro er terug bovenop te helpen.  Hij was toen 16 jaar en deed dat gedurende anderhalf jaar.

De opeenvolgende groepsleiders waren  : Frans Keppens, Rik Leemans, Miel Van der Veken en Paul Van Gompel tot 1958.  Bij de meisjes was het Liza De Smedt opgevolgd door Paula Huygens tot de jaren 60.

293 Chiro II

Chiro Meise 1958 – 1968

De enorme bloei van de Chiro in die periode, was te danken aan de nieuwe onderpastoor en proost Herman Boon pr.

Foto Herman Boon pr .aan de kapel

Als zoon van de directeur – generaal van de BRT kreeg hij van huis uit een uitstekende culturele bagage mee.  Hij was een charismatische persoonlijkheid met een onuitputtelijke werkkracht : dag en nacht zette hij zich in voor zijn Chiro. Hij zou de jeugd van onze parochie op een hoger niveau tillen.  Op zijn kamer stond een beeldje van een gekende kunstenaar, dat symbool stond voor zijn doel : ons omvormen tot jonge, bewuste, stijlvolle, katholieke Vlamingen.

De vorige generatie leiders staat enigszins kritisch tegenover hem.  Zij nemen hem klaarblijkelijk de drastische hervormingen kwalijk, die hij doorvoerde.  Enkele oude getrouwen ruimden zo plaats voor een nieuwe generatie.

Als jonge belhamels protesteerden wij toen tegen de toch wel strakke discipline die ons opgelegd werd.  Op bivak in Lommel protesteerden wij tijdens de ouderbezoekdag door op de deurtjes van onze slaapplaatsen opschriften aan te brengen met “stalag …”.  Dat werd niet in dank aanvaard.

Mijn broer Frans De Cuyper werd groepsleider opgevolgd door Kor Van Schel in 1967 en bij de meisjes was dat José Maes die opgevolgd werd door Jos De Ridder, Gilberte Leemans, Rita Peeters..

Het levenswerk van Herman Boon pr. is natuurlijk de bouw van het Chiroheem.  Op die plaats stond een kleine boerderij waarin de klokkenluider – bezembinder woonde. Op die 25 are grond van de kerkfabriek voltrok hij op anderhalf jaar , wat velen onmogelijk achtten. Het Chiroheem werd een feit van 31.3.1958 tot 13.9.1959.
In het eerste plan zou het lemen huisje dat er stond geïntegreerd worden, maar dat bleek irreëel.  Alle werken werden door vrijwilligers uitgevoerd, met de hulp van  vermogende aannemers en industriëlen. Voor het speelplein werd de afbraak van het Congopaviljoen van Expo 58 aangevoerd.  De afwerking en verfraaiïng liet hij uitvoeren door plaatselijke kunstenaars en vrienden uit het artistieke milieu.  Op de gevel zien wij nu nog zijn ideaal : de voorstelling in smeedwerk van Karel Meert uit Asse van twee jonge mannen die hun armen reiken naar Jezus Christus.  De oorspronkelijke tekening, die een jongen en een meisje bevatte, was van Luk Craye sj. en werd hertekend door Willem Rosiers en Eugeen Van den Broeck. De Chiro was toen nog niet gemengd en vandaar die wijziging van het origineel.

Het heem is onmiskenbaar zijn grootste realisatie in Meise, waarbij hij de hele parochie, gelovigen en ongelovigen achter zich kreeg.  Hij zei zelf :

"Ik ben eraan begonnen, niet omdat ik een jonge idealist ben.  Maar omdat ik een priester ben, een gewijde leerling van de Heer.  Ik was en ben er zeker van dat Hij alles kan.  Ik had geen frank.  Dank zij al de hulp zal dit heem ons slechts een half miljoen kosten.  Er zijn reeds 200.000 fr. betaald. Herman Boon pr." 

294 Chiro III

Bij de bouw van het Chiroheem voorzag Herman Boon pr. elk lokaal van prachtige religieuze kunst, uitgevoerd door toen hedendaagse, jonge en oudere kunstenaars.
De zwart-wit muurschildering van het laatste avondmaal, waarop Maria de tafel dekt voor de 12 apostelen, hing in het aspirantenlokaal.  Bij de verbouwing werd het helaas overpleisterd in Jeugdklub Knodde.  De schetsen werden gelukkig gered.

Wie waren die twaalf apostelen in die periode ?  Het schilderij stond op de muur van het lokaal van de aspirant - leiders. Volgens mij waren dat : Jan Bogaerts, Roger Cooreman, Jos Van Nieuwenhuyzen, Raf Meyskens, Jef De Cuyper, Frans Heyvaert, Oscar Wellens, Jef Van Gompel, Wilfried De Goeyse, Jean Potums,  Hugo Ooms en Paul Van de Velde.

Wij speelden in die periode eens het passiespel.  Ik was in dat stuk de apostel Joannes.  Mijn broer Piet beschrijft in zijn : “Toneelleven in Meise” zeker deze opvoering.  Of de andere “apostelen” ook een rol speelden en wie van de twaalf, zou ik graag achterhalen.

Het vlaggenschip is zeker de muurschildering van "Het Laatste oordeel" volgens het Nieuw Testament - God is Liefde - in het leiderslokaal.  Herman Boon kon de jonge Jan Beekman overhalen om dat uit te voeren.  Het is monumentaal en verdient zeker aandachtige bescherming.  Jan Beekman heeft het ondertussen gemaakt in Amerika en deze muurschildering kreeg zo een onschatbare waarde.  Het biedt een antwoord op de afschrikwekkende oude muurschildering in de St.-Martinuskerk volgens het Oud Testament : de vergelding.  Ik vernam dat  Jan Beekman via www.beekman-foudation.com contact nam om herstellingen uit te voeren.  Jan beloofde dat toen wij hem ontmoetten in Kruishoutem met Dries en co.
In het lokaal van de Jongknapen was een kruisbeeld in brons van Hein Pohlenz.  De Burchtknapen, in het laatste lokaal, kregen een kruisbeeld in ceramiek van Joost Maréchal en een Lieve Vrouw in opaline van M.W.Plettenberg.  In het lokaal ernaast  van de Knapen, een kruisbeeld in ceramiek van Van de Weghe en een Lieve Vrouw in ceramiek van Joost Maréchal.  In het lokaal van de Kerels, naast het leiderslokaal, een kruisbeeld van R. de Pelsmaecker, een Lieve Vrouw op glas geschilderd door Kamiel Cauwenbergh en een fakkel met siertekst op de muur geschilderd door Willem Rosiers.

"Het tehuis en de versiering moeten zelf reeds opvoeden.
Langs hun zintuigen onze jonge mensen met schoonheid voeden.  Langs de schoonheid en de goedheid komen zij tot het stellen van daden, die hen brengen tot de werkelijke ontmoeting met God, die de goedheid en de schoonheid zelf is, want Liefde.
Een schone Chirogroep in een schoon heem. Zo leren zij schoon leven." Herman Boon pr. 

Ik was toen 17 en dat viel samen met de aspirant – leiders.  Wij waren met een zo grote groep, dat wij door Herman Boon pr. per twee uitgestuurd werden op missie.  Zo startte Raf Meyskens met Hendrik Rosiers de afdeling in Eversem.  Ik werd naar Strombeek gestuurd met Nick Sidderé, die daar bleef.  Daarna mocht ik de Chiro van Humbeek opnieuw opstarten.

295 Chiro IV

In 1965 trok Herman Boon pr. de jeugdwerking open voor alle jongeren van onze gemeente (toen parochies Meise en Rode).  De Jeugdraad werd voor het eerst opgericht.  Die bestaat dus 46 jaar in Meise en geen 25, zoals gevierd.  Drie nieuwe verenigingen werden opgestart in het kader van de open jeugdzorg, maar nauw verbonden met de Chiro.  Ik vond persoonlijk dat onze proost alles te veel bekeek door de bril van de Chiro.  Voor hem was alles Chiro en stond de open jeugdzorg in functie van de Chiro.  Patclub stond voor jongeren van 6 tot 14 jaar.  Jongerenklubs stond open voor 14 tot 18 jarigen.  Jeugdgemeenschap voltooide de kringloop met 18 tot 25 jarigen (nu is dat Jeugdclub Knodde).  In deze periode trok Herman Boon pr. met de oudsten naar Aosta in Italië.  Deze kampen werden onvergetelijk ingebrand in het geheugen van wie het meemaakte.

Ik kan zo nog een hele encyclopedie vullen met herinneringen aan deze periode.  Maar dat zou ons te ver leiden.  Surf eens naar  http://blog.seniorennet.be/Hermanboonpr en bekijk het uitgebreide filmarsenaal uit die periode.  Een mini – geschiedenis met oude foto’s staat in “Meise, onder de toren van St.-Martinus” (helaas uitgeput maar beschikbaar op CD-rom).
Ondertussen is er een filmpresentatie en een fotopresentatie gemaakt in de reeks Sib.  Ze kan bekeken worden op aanvraag in ’t Moment van Meise.

Jef De Cuyper, oud – Chiroleider

27-06-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

29 (127) Jeugdraad

De Jeugdraad was het eerste overlegorgaan dat opgericht werd op 6 september 1965 door Herman Boon pr. en het gemeentebestuur in de gemeente Meise voor de fuzie.
De voorzitters en secretarissen waren :
1965 Erard Guido     - Becq Louis
1966 De Cuyper Jef                                                 
1967                          - De Daele Lieve
1973 Olbrechts Jaak - Plaskie Anne Marie
1976 Claes Jo (fuzie) - Verhoeven Maria
1976 Verdoodt Paul
1977 Wallijn Patrick - Nica Hugo
1978 Busseniers Luc - Van Lierde Hilde
1980 Nica Hugo        - Vindevogel Hans
1982 Smedts Edwin   - Kennis Dirk 
1985 Vertongen Marc
1989 Hebbelinck Yannick
2001 Jeremy Van den Steen
2007 Stijn Depuydt
2008 Bouchez Pieter
2009 Bart Mullie

Het volledige archief tot 1985 werd opgeborgen bij de heemkundige kring Berla.  Wat daarna gebeurde wordt bewaard in een kartonnen doos in de dienst Jeugd van het gemeentebestuur van Meise.
Herman Boon pr. zag de Jeugdraad als een verlengstuk van de Chiro.  Hij had echter Open Jeugdzorg voorzien in de statuten en vooral daar, in de Patclub, werd alles open getrokken naar heel de jeugd van Meise.  Alle 6 tot 14 jarigen werden regelmatig op een scala van activiteiten uitgenodigd en de werking werd op alle vlakken uitgewerkt.
Op initiatief van de Jeugdraad werd de muziekschool en de bibliotheek door de gemeente opgestart.  De Cultuur- en Sportraad zag er ook zijn levenslicht.  Het eigenlijke begin van de Ontwikkelingssamenwerking werd daar gestart met de 11.11.11 werking die bijna uitsluitend getrokken werd door de Patclub en de  gemeentelijke Jongensschool.  De eerste Natuurpuntwerking startte in de schoot van de Jeugddienst Natuuronderzoek met een nestkastenactie in de Plantentuin, waarbij wij verplicht werden van aan te sluiten bij Natuurrreservaten.  Een extra Jeugdclub voor 16 – 18 jarigen zag er ook haar levenslicht.

27-06-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

126 St.-Elooiviering

Op 1 december wordt traditioneel St.-Elooi gevierd op de Hasseltberg.
Er was vroeger de oude viering die in 1970 door Frans Heyvaert, zoon van Jef Heyvaert overgenomen werd.  Dit jaar was er een oproep voor inspraak.  De oude traditie een plaats geven in de nieuwe viering zou daarin passen.
In 1955 was er een revival.  Bert Peleman daagde toen op om dit te verwezenlijken met “Edele Brabant” onder Erevoorzitterschap van J. Lindemans.  Dat gebeurde niet zonder slag of stoot.  Er werd een verslag opgesteld van de evenementen van dat jaar, bestaande uit 11 bladzijden.  Bij een gebruikelijk kalfskopdiner in “stamënee Rust op den Berg” in de Zonnelaan werd een nieuw comité verkozen dat eruit zag als volgt:

Erevoorzitter : Courbon Marcel,
Voorzitter :Vanden Wijngaert Albert
Ondervoorzitter : Goovaerts Jozef
Bestuursleden : Lettens Philibert, De Kelver François, De Kelver René, Heyvaert Jozef, Van Hemelrijck Victor
Secretaris : Bogaerts Jan
Schatbewaarder : August Moreau
Barman : Van den Breede Jozef

Deze mensen zijn helaas overleden.  Zij droegen het oude kenteken : een hoefijzer met kruis erop aan een ketting.  Dit was nogal zwaar om dragen. 
De viering zou ononderbroken doorlopen tot 1962, waarna ze verwaterde door het verhuizen van Bert Peleman en het overlijden van Phil Lettens en Jozef Van den Breede;
De nazaten van dit bestuur, actief tegenwoordig, bezitten of  kregen dit kenteken.  Het zou opnieuw moeten gedragen worden.  De onlangs overleden Smidje Smee, René Cammu, sprak mij hierover aan, toen ik hem vertelde dat ik het kenteken van Phil Lettens via mijn goede vriend Jos Lettens gekregen had, samen met de rechten op de gedichten van zijn oom Jef Lettens.  Frans Heyvaert, zoon van Jef; Eddy Van Hemelrijck, zoon van Victor en Jean Moreau, neef van August, zijn nog actief.

Bibliografie :
Meise, onder de toren van St.-Martinus pag. 37 Jef De Cuyper Sib 2000
De Sint – Elooikapel en zijn vieringen pag.24  Constant Noppen Berla 1985
Sint – Elooikapel en O.L.V. ter Hasselt in de parochie St.-Martinus A. Bettesone
Broederschap St. – Elooi 2002
Meise St.-Elooi opname Ring TV
Sint – Elooisviering in Bertem Persoons E.

27-06-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

252 KVLV

De KVLV heette vroeger Boerinnenbond.  Zij bestaat reeds 100 jaar.  Momenteel heeft ze 100 000 leden, waaronder vrouwen uit alle beroepsgroepen.  De vereniging startte binnen de katholieke koepel onder de slogan : “ Ieder voor vrouwen, allen voor ieder”.  De nieuwe slagen luidt : “Vrouwen met vaart”.  De regelmatige activiteiten zijn : kookles, dans, toneel, uitstappen en feestjes waarbij een Lourdesreis verloot werd.  “Ons kookboek”, vrucht van de educatieve missie van de vereniging, heeft jaren lang onze smaakpapillen verblijd.  Ondertussen kookten reeds 5 generaties moders met dat standaardwerk in hun keuken.  Jaarlijks worden 52 000 activiteiten in Vlaanderen ingericht.

De afdeling Meise heette een tijdje St.-Annabond (1944 tot 1962).  Dat had te maken met de aanwezigheid van de St.-Annakapel op de Nieuwelaan in de Plantentuin ter hoogte van de voetgangersbrug over de A12.  Mevrouw De Ridder was voorzitter tot 1964, toen Madeleine De Cuyper de fakkel overnam.  De stichtingsdatum was 7 november 1924.  Mevrouw Van den Eynde was de eerste voorzitter.  Louise Criau was er zeker bij de eersten bij.  De andere bestuursleden waren toen : Haeck, De Greef, Emmerechts, Van Humbeeck, De Vadder, Ooms en Van Buggenhout.  De proost was pastoor  Cools, opgevolgd door Raeymaekers tot 1944, Brams tot 1962 , Louis Geysen en later Herman Boon (Bie) en nu Jan Lagae.

De huidige voorzitter is Jeanine Biesemans, die Madeleine De Cuyper opvolgde.

Op regelmatige tijdstippen werden de verjaardagen met veel luister gevierd.  Traditiegetrouw poseerde de hele groep dan op de trappen van de St.-Martinuskerk.  Deze foto’s bieden een schat aan informatie over de autochtone Meisenaars en de inwijkelingen, die deel uitmaakten van de KVLV.  De pastoor proost zat als enige man vooraan naast de voorzitter.

Ik hoop dat de KVLV mee op de kar springt voor de inrichting van de historische St.-Annaprocessie in Meise op 24 juli 2011.

254 KVLV

Historiek van de KVLV Meise

18.12.1994  door Madeleine De Cuyper, 2^de voorzitter

Er is vandaag een echte reden om feest te vieren, want onze gilde bestaat immers 70 jaar.
Al onze leden zijn direct bij deze jubelviering betrokken.  Daarom zijn wij dan ook zeer blij.  Onze organisatie , de katholieke vereniging voor landelijke vrouwen, welke eertijds de naam Boerinnenbond droeg, heeft een traditie, waarop we met fierheid, na ruim 70 jaar mogen terug blikken.  Jaar na jaar heeft zij in de bres gestaan.

De Boerinnengilde St.-Martinus Meise werd gesticht op 7 november 1924, in aanwezigheid van mej. Cardijn,de toenmalige voorzitster.  Het bestuur telde 6 leden :  mevrouw Van den Eynde,, voorzitster, mej. Sylvie Haeck, secretaresse, mevrouw De Greef, schatbewaarster, mevrouw Emmerechts, mevrouw Van Humbeeck en mej. Jeannette De Vadder.  Achteraf werd dit bestuur uitgebreid met Louise Criau en Liza Van Buggenhout.  De proost was E.H. pastoor Cools, die in 1933 stierf.  In 1925 telde de gilde 72  leden.  De volgende proost was pastoor Raeymaekers die fungeerde van 1933 tot 1944 en werd opgevolgd door pastoor Theophiel Brams die onze proost was van 30 oktober 1944 tot 1962, toen hij opgevolgd werd door pastoor Gheysen, die vertrok op 1 juli n1987 en opgevolgd werd door onze huidige pastoor  en proost Herman Bie) Boon.

Mevrouw Van den Eynde werd in 1946 als voorzitster opgevolgd door mevrouw Augusta De Ridder met 9 bestuursleden.  Op 2 oktober 1964 werd ik als voorzitster verkozen en nam tevens de functie van schatbewaarster en secretaresse waar. Tot maart 1989.  Ik werd opgevolgd door mevrouw Jeanine Biesemans de huidige voorzitster.

De Boerinnenbond werd in 1956 door onze proost E.H.Brams herdoopt in Sint – Annabond.

Elk jaar werden theoretische en praktische lessen gegeven : koken, naad, bloemschikken en andere activiteiten.  Er werden ook leerrijke uitstappen gedaan.  Jaarlijks was er ook een algemene vergadering.  De werking van de KVLV drukte een stempel op deze 70 jaar : op het leven en de ontwikkeling van de vrouw op het platteland en inzonderheid te Meise.

Langs het zeer goede maandblad, eerst “De Boerin”, dan “Bij de haard”, nu “Eigen haard”, en de vormingswerkers en –werksters wordt aan al de leden de kans geboden om zich verder te bekwamen bij te scholen en te vormen.  Ook werden er bezinningsnamiddagen en bijeenkomsten voor weduwen en alleenstaanden georganiseerd.

In november 1970 vierden wij het 200^ste lid en in 1974 telde de St.-Annabond 214 leden en 13 bestuursleden.

Na de bevrijding begon de Lourdesbedevaart op te komen en werd de eerst e Lourdesreis verloot en sinds enkele jaren steeg het aantal leden.

Het verleden te gedenken spoort ons aan om met veel moed te werken.

Een jubeldag is ook een dag van ver   de en vernieuwde trouw.  Wij zitten allen gezellig bij elkaar en hopen over 5 jaar het jubelfeest van 75 jarig bestaan van de KVLV te mogen vieren en u hier allen terug te zien.  Wij zullen verder ons best dsoen en ijveren opdat de KVLV Meise meer en meer zou bloeien.

De KVLV Meise is 70 jaar jong en wil jong blijven.  Ze kijkt hoopvol naar de toekomst.  De leuze van ons bestuur luidt : “ Altijd meer en steeds beter”!

27-06-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

27-06-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

27-06-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

175 jaar Gemeentelijk Onderwijs te Meise(312)

Vóór 1830 vinden we in Meise verschillende vormen van privéonderwijs terug.  De oudste verwijzing dateert uit 1545.  Enkel de rijke mensen leren lezen en schrijven.

Rond 1750 is Henricus Van Dooren meester voor Meise en Sint-Brixius-Rode. Hij is koster en geeft als bijverdienste aan een sterk wisselend aantal kinderen godsdienstonderricht (catechismus), lezen en schrijven “in de Vlaemsche tael” en rekenen.

Vanaf 1821 richt koning Willem II der Nederlanden overal in ons land dorpsscholen op waar les gegeven wordt in het Nederlands.

De gemeente Meise beschikt op dat ogenblik echter niet over een eigen schoollokaal.  Deze school is enkel open tijdens de wintermaanden.

In de privéscholen wordt bijna uitsluitend in het Frans les gegeven.

1836 – 1900   wet ?

In 1834 “besluyt de gemeynde raed van Meysse tot den aenkoop van een huys omtrent de kerk, voor een bekwaem school lokael ende gemeynde huys”. De kostprijs bedraagt 2400 gulden (omgerekend 125 euro).

De verbouwing duurt tot 1836, het echte begin van het gemeentelijk onderwijs te Meise.

 

313 Leertuin II

1836    Het gemeentebestuur betaalt een jaarwedde van 100 gulden (ongeveer 5 euro) aan onderwijzer Barthels. De ouders van de rijke leerlingen betalen aan de meester 0,50 frank (iets meer dan 1 eurocent) schoolgeld per maand.
1840    De school telt ‘s winters 60 jongens en 54 meisjes. Dat is meer dan 100 kinderen in één klas! 40 kinderen genieten gratis onderwijs.  ‘s Zomers zijn er gemiddeld 30 aanwezigen.
1854    Aanstelling van een hulponderwijzer.
1862    Start van een vrije meisjesschool door Dame Elisabeth Comtesse de Roose de Baisy, weduwe van Amédée de Beauffort. Zij is de eigenares van het Kasteel van Boechout. De kinderen ontvangen er kleding en dagelijks een warme maaltijd. Hierdoor verliest onze school veel meisjes.
1867    Oprichting van een avondschool voor ongeletterden van meer dan 14 jaar.  Meester August Machiels krijgt hiervoor een bijkomende vergoeding.
1885    74 jongens bezoeken onze school, waarvan er gemiddeld 32 aanwezig zijn.  Vanaf nu zijn er geen meisjes meer in de school.
1894: School van Meester Franciscus De Cuyper

Pas aan het einde van de 19de eeuw is er sprake van min of meer regelmatig schoolbezoek gedurende het hele schooljaar. Zelfs dan nog... Op bovenstaande foto is bijna de helft van de ingeschreven kinderen afwezig.

Rond 1900 kan een derde van de bevolking van Meise niet lezen of schrijven.

314 Leertuin III

1901 - 1950

1901    Oprichting van de tweede klas, met als onderwijzer Athenaas Van den Boeynants.  Deze wordt schoolhoofd te Sint-Brixius-Rode in 1922.

1902    Het plan voor een nieuwe school met 2 klassen en een schoolhuis (woning van het schoolhoofd) wordt goedgekeurd. Voor het gemeentehuis waren er 2 kamers voorzien en een gevangeniscel.

1904    Invoering van kosteloos onderwijs, met als bijzondere opdracht van het gemeentebestuur elke dag een half uur “Fransche les”.

1905 In de winter is er soepbedeling voor de minderbegoeden.

1907 Uitbreiding van de school. Het is de huidige muziekacademie die op dit ogenblik volledig vernieuwd wordt.

1914    De leerplicht tot 14 jaar wordt ingevoerd (en wegens de Eerste Wereldoorlog pas gecontroleerd vanaf 1919). De kinderarbeid (tot 14 jaar) wordt afgeschaft.

Merk op dat er in ons land geen schoolplicht bestaat. Privéonderwijs is toegestaan, maar deze leerlingen moeten een eindproef afleggen voor een examencommissie van het departement onderwijs om een diploma te behalen.

1915    Einde van het avondonderwijs voor ongeletterden wegens de oorlog. Er is na zonsondergang een uitgaansverbod ingesteld door de bezettende overheid.

 

315 Leertuin IV

1920: Klas van Meester Athenaas Van den Boeynants

1921 De school telt ongeveer 125 leerlingen. Oprichting van de derde klas, met als onderwijzer Victor Krokaert. Meester Krokaert is schoolhoofd vanaf 1933

1940    Uitbreiding van de school met een vierde klas. Deze wordt ondergebracht in de zaal bij Louis Huyghens (huidige bibliotheek) en later bij Raoul De Vroede (huidige doe-het-zelfzaak).

In de vierde graad (7de en 8ste leerjaar) worden bijzondere lessen gegeven over landbouw, witloofteelt en het verzorgen van de dieren.

1949 Vergrotingswerken worden uitgevoerd.

1976: Oud wapenschild van de Gemeente Meise tot de fusie ontworpen door Schoolhoofd Willem Rosiers.

1951 - 1971

1955    De gemeente kent 40 frank (1 euro) toe per leerling voor de prijsuitdeling.

1959    Een aantal leerlingen uit Eversem en Limbos worden door “Cars Marie-Thérèse” (René Verhest uit Sint-Brixius-Rode) naar school gebracht met een busje van 18 plaatsen.

1960    In het lessenrooster staan verplicht wekelijks drie uur godsdienst-onderricht of les in zedenleer.  Op 21 september treedt Jef De Cuyper in dienst en geeft de eerste graad. Hij is Chiroleider en de combinatie zorgt voor groei in de school.  Elk jaar komt er een klas bij.

1967    Op 1 september wordt Jozef Van Eeckhout schoolhoofd.  Het gemeentebestuur zorgt voor warme maaltijden. Deze worden opgediend in de meisjesschool omdat onze school niet over een eigen eetzaal beschikt. Op 1.11 start Het Audiovisueel Centrum in het huis Janssens naast "Den Beiaard".
1968 Een gesplitste klas wordt tijdens de dag onder gebracht in het Audiovisueel Centrum.

1970    Zaterdag is een vrije dag. De hele schooldagen worden met 1 lestijd verlengd.  De kinderen krijgen na schooltijd opvang om hun taken af te werken.

1971    Onze school telt 8 klassen. Door het groeiend aantal leerlingen is het schoolgebouw veel te klein geworden. Er zijn 5 klaslokalen te kort. De school ligt op dat ogenblik verspreid over liefst 3 plaatsen: het vroegere schoolgebouw (nu de muziekacademie), het Chiroheem in de Krogstraat en het huis van de familie Janssens in het dorp.

316 Leertuin V

1972    Het nieuwe schoolgebouw wordt op 6 januari 1972 in gebruik genomen. Het Audiovisueel Centrum krijgt 2 klassen en het talenpracticum, dat uitgebreid werd tot 48 cabines. Op het oorspronkelijk plan van de school was er zelfs een lokaal voorzien voor de bibliotheek.  De sporthal en het zwembad zijn in aanbouw.

1975    De kinderen kunnen vóór schooltijd terecht in de ochtendopvang. ’s Avonds worden alle klassen gebruikt voor het Audiovisueel Centrum voor volwassenenonderwijs.

1976    Fusie van de scholen Meise-Centrum en Sint-Brixius-Rode tot “Gemeentelijke School Meise”. Deze samengevoegde school telt 217 leerplichtige kinderen (lagere school) en 10 klassen. Er zijn op dat ogenblik 3 kleuterklassen in Sint-Brixius-Rode.

1981    De school (afdeling “De Leertuin”) is, na bijna 100 jaar, opnieuw een gemengde basisschool. De school telt 6 lagere klassen en 1 kleuterklas met 15 kleuters van alle leeftijden.

1982    Eerste uitbreiding van het schoolgebouw met 3 klaslokalen en een bureau voor het gebouw.  De helft van de eerste verdieping wordt ingenomen door Judoclub Mansio.

1986 De school viert haar honderdvijftigjarig bestaan met een wervelende kindershow, een receptie met gelegenheidstoespraken, een diashow, een barbecue en een avondfeest.

1992    De school telt 3 kleuterklassen en 6 lagere klassen.

 

317 De Leertuin VI

1996    Na 20 jaar is “De Leertuin” opnieuw een zelfstandige school.

1997    Onze school groeit fors. Tweede uitbreiding van het schoolgebouw met opnieuw 3 klaslokalen.

2007    Bouw van 2 prefabklassen.

2009    Oprichting van de leesplek naar aanleiding van de ondernemingszin van de 5^de klassers. Zij wonnen hiermee de 1^e prijs.

Tijdens de middagen krijgen kinderen de kans om even weg te dromen in een spannend of mooi verhaal. Ook ouders kunnen samen met hun kinderen een leesmoment inlassen na een drukke werkdag.

2012: Uitbreiding van de speelplaats

De school maakt gebruik van het grondgebied voor de school. Bij mooi weer komen de kinderen tot rust in deze groene oase.

2012: Fietsenstalling

Voor de school wordt een fietsstalling geplaatst om milieuvriendelijke verplaatsingen met de fiets te stimuleren.

23 juni 2012: De kindjes van de derde kleuterklas nemen een duik in de geschiedenis naar aanleiding van het 175-jarig bestaan.

Onthulling nieuwe logo

Vakantie 2012            De school breidt opnieuw uit. De gemeente stelt ons de lokalen van de VZW ter beschikking zodat er 3 extra klaslokalen gecreëerd

27-06-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

In 1973 werd een overeenkomst gesloten waarin de muziekschool een filiaal zou worden van Strombeek en het volwassenenonderwijs een filiaal van het AVC in Meise.
Eerste directeur : Leopold
Jan Pieter Biesemans nam de fakkel over in ...
Onder zijn impuls ontstonden de aperitiefconcerten die gepromoot werden door het Kunstspectrum

Hij werd opgevolgd door ... dirigent van het Carmina Koor.
In 2013 stopte hij en nu nam ... de fakkel over.

Ondertussen werd het oude gemeentehuis van Meise, waarin de Academie een onderkomen vond, gerenoveerd.  De voorgevel van dit geklasseerd gebouw werd bewaard.  Zie ook nr. 7 voor het gebouw.

27-06-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

146 AVC

In 1967 startte het Audivisueel Centrum in een oud herenhuis in het centrum van Meise met een talenpracticum met 6 talen Duits, Engels, Frans, Italiaans, Spaans en Nederlands.
Talenpracticum over Audiovisueel Centrum naar CVO Meise-Jette
Eén van de belangrijke realisaties die in Meise ooit tot stand zijn gekomen is ongetwijfeld de installatie van een hypermodern talenpracticum, dat zoveel jaren later aangevuld wordt met een rijk gevarieerd aanbod van cursussen in alle mogelijke deeltakken van de wereldwijde informatica.
De oprichting van een moderne taalschool in avondonderwijs voor volwassenen ontspruit in 1967 in het brein van de nieuwbakken schepen van onderwijs Jos Chabert.  Hij is nauwelijks een paar jaar geïnstalleerd en pakt uit met een innoverend initiatief dat beantwoordt aan een reële nood aan degelijk en aangepast taalonderwijs.
In een gemeentelijk rondschrijven aan de bevolking peilt het schepencollege vooraf naar de interesse van de bevolking om in de toekomst te kunnen genieten van dit aanstekelijk aanbod.  206 inwoners gingen hierop in.
Begin november 1967 is het dan zover en opent het talenpracticum in het huis Janssens in de Brusselsesteenweg, naast het dorpscafé Den Beiaard, in het centrum van de gemeente.  Het juweeltje van technisch vernuft wordt in aanwezigheid van onder meer kabinetsattaché Rombauts en Omer Grawet, adviseur bij het kabinet van Nationale Opvoeding officieel ingewijd.  Honderden geïnteresseerden maken er kennis met het hypermoderne talenpracticum dat bestaat uit 24 afzonderlijke cabines, elk voorzien van een bandrecorder en bijhorende micro - hoofdtelefoon, verbonden met een commandobord met afstandsbediening voor de leerkracht.

De firma koos de naam “Audio Visuel Centrum”.
Met dit comparatief en zelfcorrectief  talenpracticum kan in de korst mogelijke tijd een nieuwe taal ingeoefend  worden.  Dankzij dit nieuwe systeem kan de student tijdens het onderricht, langs de hoofdtelefoon zijn uitspraak vergelijken met die van de leerkracht en zichzelf verbeteren.  Die eerste installatie kostte  ongeveer drie kwart miljoen Bfr.
In zijn gelegenheidstoespraak benadrukt schepen Chabert, dat hij met dit initiatief de plaatselijke bevolking en ook het ruimere publiek van het gewest via passend taalonderwijs een hogere standing wil bezorgen en dat hij zo wil bijdragen tot het wederzijds begrip dat begint bij het elkaar verstaan.  In de beginfase noteren de inrichters meer dan 300 inschrijvingen, waarvan 150 voor Engels, 80 voor Duits, 70 voor Frans, 50 voor Nederlands, 30 voor Italiaans en Spaans.  Twee lesuren per week kosten 1000 Bfr. ; jeugd die buiten de gemeente schoolloopt betaalt 500 Bfr.
De in de plaatselijke scholen schoolgaande jeugd krijgt de kans om gratis opgeleid te worden in het talenpracticum, vooral dan om het Frans degelijk machtig te worden.  Het AVC zorgde ook voor een Audiovisuele methode voor kinderen “Bonjour Line” en zorgde zelf voor de bijscholing van de onderwijzenden van alle netten in Meise.
Bij de start worden ook lesgevers van ter plekke aangeworven.   Betty De Vriendt begeleidt de beginnelingen Engels ; Thierry Lause krijgt de jeugd voor Frans op woensdagnamiddagen; Fernand De Ceulaer neemt Duits voor zijn rekening;   Hugo Bousset neemt de gevorderden Engels; Henri Degraef zorgt voor gevorderd Frans; Irma Noacco geeft Italiaans en Miguel Echeverria Spaans; Nederlands werd aanvankelijk gegeven door Paul Bautil.  Het succes van die allereerste initiatie groeit zienderogen, zodat moet worden uitgezien naar een betere locatie.

Er werd zoals in de wet voorzien een bestuurscommissie geïnstalleerd met als eerste voorzitter Jan Vits en Emile Durant, Van Houtte, Remi Van de Cauter en Maria Vertessen.  Zij hadden verregaande pedaogische bevoegdheid en vormden mee de examencommissies. Zij bleven (tenzij overleden) tot 2008 belangloos ten dienste staan van de school en drukten zo mee een stempel op het AVC.

Jef De Cuyper, onderwijzer aan de lagere jongensschool met een diploma hogere pedagogische studiën,  krijgt van schepen Jos Chabert de opdracht, de geplande taalschool in al haar consequenties uit te bouwen tot een voor iedereen aantrekkelijk onderwijscentrum.  Dank zij zijn totale inzet, hij staat dag en nacht op de bres, volgt elke cursus, elk nieuw gegeven op de voet en slaagt erin na twee jaar ononderbroken management, de erkenning te bekomen van de als volwassenenonderwijs gestarte taalschool.  Vanaf dan worden de leerkrachten betaald op de personeelsrol van het ministerie van Nationale Opvoeding.  Hij werkte met zijn wedewerk(st)ers een eigen didactisch profiel uit met de universele naam Collegium Linguarum en zorgt zo voor eigen bijscholing van de leerkrachten.

In 1968 reeds werd gestart met de audiovisuele en structureel – globale methode na een stage van Rik Degraef en Jef De Cuyper in Mons, waar zij het postgraduaat SGAV behaalden.  Deze methode is de eerste echte internationaal gereputeerde methode voor talenonderwijs aan anderstaligen, en breekt met de vroegere methodes die gestoeld waren op didactiek Moedertaal.
In de loop van zijn alleszins briljante carrière van directeur van het aanvankelijke talenpracticum, het latere AVC, verwerft Jef De Cuyper het universitair diploma Geaggregeerde Hoger Secundair Onderwijs Rechten – Criminologie.  Hij verdiepte zich tevens in Psycho- Pedagogisch Didactisch Onderzoek.

Nog voor de overgang naar het nieuwe onderwijscomplex rechtover de muziekschool, wij schrijven, einde juni 1971, is de school in staat de eerste einddiploma’s uit te reiken
Directeur Jef de Cuyper is een bijzonder gelukkig man.  Want in zeer korte tijd telt de taalschool zo’n 650 leerlingen.  Leerkrachten en administratief personeel vormen samen een groep van 21 mensen.  19 studenten  slagen in het eindexamen over elementaire kennis van het Spaans, Frans, Engels, Italiaans, Nederlands of Duits.  122 leerlingen slagen in de onderscheiden overgangscursussen.  Engels is op dat moment de meest gegeerde taal.
Na vier jaar grondige studie Engels worden de eerste einddiploma’s uitgereikt aan Helena Rose-Verreth, Maria Wille, Adeline Goethgebeur, Frank Standaert, Alfons Borghmans, Theo Desmedt en Désiré Maes.  Zij vormen later de Studenten en Oudstudentenbond.
In het Willy Van den Berghecentrum (Sport en reacreatiecentrum en Onderwijscentrum) dat in 1972 wordt ingehuldigd, krijgt ook het  AudioVisueel Centrum, vanaf het nieuwe schooljaar 1972-1973 een vaste stek.  De oorspronkelijke installatie wordt aangepast en aangevuld tot 48 plaatsen en 2 commandopanelen.  Het talenpracticum beantwoordt volledig aan de eisen van het geprogrammeerd onderricht : Audio, Actief, Actief-Comparatief, Zelf-Correctief (systeem Ley). Er komt een opnamestudio om de lessen voor te bereiden.  De klassen worden uitgerust met diaprojectoren, klankinstallatie en overheadprojectie.  Secretariaat en bureau van de directeur zijn ondergebracht in een aanpalende ruimte van de nieuwe gemeenteschool in polyvalent gebruik.  Voor het theoretisch onderricht maakt de nieuwe taalschool gebruik van de bestaande klaslokalen van de lagere gemeenteschool.  Ook in de nieuwe vestiging worden zes talen aangeleerd : Engels, Frans, Spaans, Nederlands, Duits en Italiaans.  In 1985 wordt het aantal studenten met 2000 studenten overschreden.

Op initiatief van mevrouw Chabert, ondertussen schepen met haar collega Marcel Belgrado gestart met dagtaallessen.  Deze gaan grotendeels door in de muziekschool.  Maar de school barst stilaan uit haar voegen en dubbel gebruik wordt onhoudbaar.  Er worden nog drie klassen bijgebouwd naast de judozaal.  Het talenpracticum wordt uitgebreid tot 63 cabnes en drie commandopanelen.

Zo konden jonge leerkrachten in hoofdambt beginnen, want tot dan cumuleerden zij met een functie in het dagonderwijs.

In 1987  op vraag van schepen Catry konden wij de laatste Nederlandstalige gemeenteschool voor volwassenen, een eenklassige school Huishoudelijk Naaien overnemen in Jette.  In 1988 werd door een uitzonderlijk K.B. toelating gegeven om te beginnen met gesplitste klassen van alle afdelingen in het HRIPB in Jette, achter het UZ – VUB.  Dat was een succes met onmiddellijk 500 studenten en op korte tijd zaten er meer studenten in Jette dan in Meise.  De afspraak was dat de lokalen gratis ter beschikking gesteld werden en dat Jette de publiciteit voor Brussel ten laste zou nemen.

In 1989 lanceert de school cursussen voor andere Europese talen.  Grieks en Portugees worden toegevoegd aan het pakket.

In 1989 wordt gestart met Informatica, maar de school mocht enkel cursussen inrichten van 8 u. per week op jaarbasis.  Dat zware programma remde de instroom af.

In 1990 verhuist de school in het internaat Kindje Jezus in de Stationsstraat 15 in Wolvertem.  Enkel het bureau van de directeur en 21 kabines talenpracticum bleven in Meise.  Op dat ogenblik volgen 2480 studenten les in het Audiovisueel Centrum voor Volwassenenonderrwijs.

Door allerlei besparingen en beperkingen daalt het aantal studenten, maar in1995 kon door een intense kwaliteitsrevolutie de opwaartse trend opnieuw ingezet worden.

In 1996  kocht de gemeente de Sancta Maria lokalen, verder in de Stationsstraat 29.

Op 1 september 1996 met 29 jaar dienst als directeur kan Jef De Cuyper met pensioen gaan. De afspraak was dat hij  voorzitter werd van de Bestuurscommissie, zeker voor 5 jaar en tot aan het nieuwe decreet.  Dat gebeurde en in 2000 werd dit bestuursorgaan, op initiatief van de nieuwe directeur Luc Ooms omgevormd tot een adviescommissie die tot 2002 samen geroepen werd.  Op 5.8.2008 werd de adviescommissie de facto door de naamsverandering van de school afgeschaft en besluit Jef De Cuyper een carrière van 41 jaar.

Na de oppensioenstelling van directeur Jef De Cuyper volgt de aanstelling van leerkracht Engels Luc Ooms, verantwoordelijke voor de administratie.  Hij is de tweede directeur in de geschiedenis van het AVC en zoals zijn voorganger een geboren en getogen Meisenaar.  Luc Ooms was jaren de rechterhand van Jef De Cuyper en zij bouwden samen een testsysteem uit met meerkeuzevragen en hij automatiseerde de volledige administratie zelfs in netwerk met de vestigingsplaats Jette.

Luc Ooms bestuurt de taal en –informaticaschool gedurende ruim 10 jaar, namelijk van 1 september 1996 tot 31 december 2006.  Hij debuteert als leraar Engels in de loop van het jaar 1970 en blikt met grote tevredenheid terug op een zeer geslaagde carrière van zowat 36 jaar in dienst van het AVC.
Een terugblik op tien jaar directeurschap van Luc Ooms leert dat het aantal cursisten Nederlands voor anderstaligen enorm gestegen is.  Onder zijn beleid betekent dat meer dan 1000, wat een opvallende verdubbeling betekent.  Luc Ooms verduidelijkt : “Zo’n 90 nationaliteiten volgden de lessen Nederlands “. De taallessen worden in zogenaamde modules georganiseerd, wat wil zeggen dat de cursist op verschillende tijdstippen in het schooljaar kan inschrijven.  De lessen informatica zijn bijzonder in trek.  Het studentenaantal Informatica is verdriedubbeld en bereikte een piek van maar liefst 1000 leerlingen.

Sinds 1 januari 2007 wordt het AVC, tussendoor ook wel eens betiteld als AVC CVO ( CVO staat voor Centrum Volwassenen Onderwijs) geleid door Ria Gauchie, de eerste vrouwelijke directeur.  Haar werkterrein, nog steeds in de gebouwen van het vroegere Sancta Maria in de Stationsstraat, nummer 29 in Wolvertem.  De nieuwe directrice is al een poosje vertrouwd met de werking doordat ze in 2002 halftijds co-directeur werd.
Zij is in het bezit van het einddiploma Germaanse filologie en het postgraduaat SGAV.  Reeds in dienst vanaf 1985 als leerkracht en in 1986 als onderdirecteur wordt zij tijdens het directeurschap van Luc Ooms vanaf 1 januari 2003 ingeschakeld als halftijdse co-directrice.  Zij is afkomstig uit het naburige Merchtem.
Onder haar leiding tracht de school in te spelen op nieuwe maatschappelijke ontwikkelingen.  Zij verduidelijkt : « Via het internet kunnen wij thans verschillende cursussen deels op afstand volgen.  Zo is het mogelijk onder meer Grieks, Nederlands en Frans te leren.  De ene week krijgt de student (e) gewoon les in de klas, de andere week maakt hij of zij oefeningen thuis, waarbij de leerkracht via e-mail begeleidt.  Nieuw zijn de taalcursussen Pools en Chinees.  Verschillende talen kunnen nu in een zogenaamd verkort traject gevolgd worden, waardoor de cursist zich niet langer moet engageren voor een volledig schooljaar.

Tekst Louis Becq i.s.m. Jef L.DC en L.O.
Logboek AVC
Websites en blog146

23-06-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

247 Sinte-Maartenschool

Een onvergetelijke dag in 1861…

In de schoolarchieven wordt een waardevol document bewaard waarin Zuster Marie-Philomene, algemene overste van de Zusters van Maria uit Braine-l’Alleud, de feestelijke aankomst beschrijft van de eerste twee zusters in Meise. Het waren Zuster Marie-Stanislas-Kostka en Zuster Marie-Anne. De Meisenaren waren echt blij met hun komst en zorgden voor een groot dorpsfeest.
Er wachtte de zusters een hartelijk onthaal bij kasteelvrouw Gravin Roose de Baisy, gehuwd met Graaf Louis Leopold Amedée de Beauffort. Deze dame was de schenker van de gebouwen van de eerste meisjesschool en het klooster in de Beauffortstraat (het gedeelte dat nu de Brusselsesteenweg is).  Het was een onvergetelijke dag in de geschiedenis van Meise toen de gravin de sleutels van het nieuwe gebouw overhandigde.
Diezelfde avond werden de zusters nog uitgenodigd op de pastorij en voorgesteld aan baron d’Hoogvorst, de kranige 84-jarige burgemeester.  Er werd lang nagefeest in het dorp.
Reeds de volgende dag, een maandag, werden de vier nieuwe klaslokalen van de meisjesschool in gebruik genomen door een flinke groep enthousiaste kinderen. Er werden nog een paar juffrouwen aangeworven en al vlug moest er gedacht worden aan een vijfde klas.
De Meisenaren waren gelukkig met de komst van de zusters. Ze waren ook zeer erkentelijkheid tegenover de gravin die dit alles mogelijk gemaakt had. Daarom werd een gedenksteen met de wapenschilden van de families de Beauffort en Roose de Baisy boven de ingang van het klooster aangebracht, die nu nog te bezichtigen is.
De gravin bracht regelmatig een bezoek aan de klassen. Er werd dan door de kinderen voorgedragen en gezongen. En het refrein van hun lied luidde steevast:

Eens op deze schone dagen
Kwam een vriendelijk gelaat
Ener schone dame vragen
Hoe het met de kinderen gaat
Of ze stil als een muisken
Onder ’t maken van het kruisken
Of ze zitten flink en net
Onder ’t bidden van ’t gebed

Marie-Line Goethals, directeur, mede namens het personeelsteam en het schoolbestuur.

248 St.-Maartenschool II

Beste aanwezigen,

Toch niet gebruikelijk dat een Burgemeester het genoegen kent U van hieruit toe te spreken.

De eerste en ook enigste keer dat ik dat deed, was bij het afscheid van mijn goede vriend XAVIER OLBRECHTS.

Doch vandaag is het om mijn steentje bij te dragen bij de viering van 150 jaar Sinte- Maartenschool, dus een zeer heugelijke gebeurtenis die wij op een gepaste manier willen huldigen.

Deze school werd door de gemeente aangenomen of erkend op 1 oktober 1884.

Dit hield in dat de gemeenteraadsleden de klassen mochten bezoeken en lessen bijwonen, echter zonder opmerkingen te mogen maken aan leerkrachten of leerlingen.

Dit is heden ten dage nog altijd zo, maar ik meen dat men nu vooraf het schoolbestuur hiervan dient in kennis te stellen.

Persoonlijk kan ik mij niet herinneren dat er sommige raadsleden van dit voorrecht hebben gebruik gemaakt.

Ik persoonlijk nooit (ben nu momenteel 22 jaar schepen van onderwijs) en waarom NIET?

Wel, omdat wij het volste vertrouwen hadden, en nog altijd hebben, in de degelijkheid van het plaatselijk vrij onderwijs.

Om terug te gaan naar 1861, toen de eerste zusters arriveerden in Meise: en of de Meisenaren toen gelukkig waren! Zij werden feestelijk onthaald met een groot dorpsfeest.

Door de jaren heen waren de eerwaarde zusters de steunpilaren van de gerenommeerde school.

Zo heb ik zelf, van op deze plaats waar ik nu sta, eerwaarde heer Bie Boon horen verkondigen (ik heb dit zelf gehoord, dus niet van horen zeggen of via via) dat iedere zuster 4 onderpastoors waard was. Zij waren een zegen en zijn dat vandaag nog steeds. Niet alleen voor de school, maar voor gans de parochiegemeenschap.

Misschien hebben zij het niet altijd gemakkelijk gehad.
Ergens heb ik kunnen achterhalen in de periode 1927, dat de gemeente in de kosten tussenkwam bvb:

-          voor schoolbehoeften: 5 frank per trimester/ per leerling;

-          voor de verwarming van de klaslokalen: 2000 kg steenkool en 100 frank hout per trimester;

-          en voor reinigen en kuisgerief: 50 frank.

Al geruime tijd is hier verandering in gekomen dankzij de sociale voordelen en het flankerend onderwijs.

Dit houdt in dat de gemeente, wanneer zij uitzonderlijke voordelen toekent aan de gemeentescholen (die buiten de werkingstoelage vallen van het Ministerie van Onderwijs), dit ook verplicht is te doen voor alle netten, dus ook voor het vrij onderwijs en het gemeenschapsonderwijs.

Onder deze sociale voordelen vallen momenteel: het gratis busvervoer, de warme maaltijden, opvang tijdens de vakantie, de sportactiviteiten zoals “Het Lint van Meise”, de schoolsportdagen op de Nekker, Hopsakee, het cultureel aanbod in de Muze, de bibliotheek en het zwembad.

Hier is een lange weg afgelegd en terecht.

Door de jaren heen heb ik steeds op een goede samenwerking kunnen rekenen, door de 3 pijlers waarmee ik het genoegen had om samen te werken: Zuster Veerle, Zuster Marita en nu Marie- Line Goethals (drie directrices, heb nog altijd moeite met mevrouw de directeur, laat staan Zuster directeur).

Deze drie prachtdames hadden elk de uitzonderlijk flair om zich te laten omringen door bekwame en toegewijde personen in het schoolbestuur.

Wie geen vertrouwen uitstraalt krijgt er ook geen en dus kregen zij de steun die zij ten volle verdienden.

De Sinte- Maartenschool is eerst en vooral een parochiale school, die trouwens ooit heel klein begonnen is.

Het achterliggend idee is steeds geweest: een school in de nabijheid, voor de kinderen van het dorp. Met de uitdrukkelijke bedoeling dat generatiegenoten uit één en hetzelfde dorp elkaar zouden kennen. En dat ze dat zouden doen op het moment dat zij de belangrijkste dingen leren die een mens in zijn leven ooit moet leren: lezen, schrijven, rekenen enz.

In de huidige context zullen we daar nog maar eentje aan toevoegen: leren met een computer omgaan.

Tegelijk was er uiteraard een tweede pijler: een christelijk geïnspireerde school.

Toch is de Sinte- Maartenschool momenteel uitgegroeid tot een vrij grote school met de laatste jaren tussen de 400 en 500 leerlingen. En vele van die leerlingen komen van buiten Meise.

Zij hebben ooit in het schoolbestuur een vergadering gehad: Wat gaan we doen, inschrijvingen beperken tot binnen de parochie? Neen, ze vonden dat zoiets niet kon, en tot op heden is iedereen, ongeacht de woonplaats, welkom bij hen.

De school zit zowat geprangd tussen een aantal andere gebouwen in het centrum van Meise.

En dus heeft dit open standpunt doorheen de geschiedenis wel voor heel wat bouwperikelen gezorgd. En dat eindigt nooit. Momenteel zijn ze al druk bezig met de voorbereiding van de bouw van een nieuw administratief centrum (met directielokaal, secretariaat en leraarskamer) dat aan de hoofdingang van de school zal gerealiseerd worden. De vermoedelijke start van deze werken is in de lente van 2012.

De basisschool is jarenlang een meisjesschool geweest, maar dat was in de tijdsgeest van de laatste decennia van de vorige eeuw niet meer houdbaar en sedertdien is ze, zoals alle andere scholen in Meise, gemengd.

Hun opvoedingsproject voorziet uitdrukkelijk dat iedereen welkom is. Dit betekent dat zij ook proberen met alle beschikbare (en dat weten we allemaal, beperkte) middelen de zogenaamde probleemkinderen op te vangen.

Op dit specifieke gebied willen zij eveneens uitdrukkelijk een school zijn voor iedereen. En, neem het van mij aan, dat is lang niet altijd de gemakkelijkste oplossing.

Want tegelijkertijd moeten zij aan heel wat moderne regelgevingen voldoen en voorziet datzelfde opvoedingsproject dat al hun afgestudeerde leerlingen nadien zo vlot mogelijk kunnen meedraaien in het secundair onderwijs.

Misschien is het goede resultaat dat velen van hun leerlingen behalen in de ons omringende grote mastodonten van secundaire scholen, toch wel één van de redenen dat ouders kiezen voor deze parochiale school.

Laat mij besluiten met de oprechte felicitaties en dank aan iedereen die meewerkte tot dat wat de school nu is, kortom een instelling om fier op te zijn.

Proficiat!
Marcel Belgrado, Burgemeester

23-06-2013 om 00:00 geschreven door Jef L. DC