1709 Egidius Mos(t)mans, pastoor te Meise, stierf op 11 juli en werd opgevolgd door J.B. Bourgeois.
1711 Bij het overlijden van meester (‘t) Servranckx, griffier bij de erflaatbank van St.-Gummarus te Meise, werd Judocus (De) Belde zijn opvolger op 26 juni 1711.
Op 16 december 1712 werd Judocus tevens benoemd tot meier, rentmeester en klerk aan het laathof te Meise en Oppem.
1720 Op 26 oktober nam J.B. Bourgeois ontslag.  Op 3 november werd hij vervangen door Franciscus Caessens die reeds pastoor was te Ramsdonk.  Op 21 mei 1747 werd F. Caesens door Lodewijk XV koning van Frankrijk tot abt van Grimbergen verkozen.  De benoeming werd nadien bekrachtigd door keizerin Maria Theresia.
Als pastoor van Meise werd toen Laurentius T. Van Volsem aangeduid.
1723 Samen met 14 andere pastoors deed pastoor Casens van Meise, Norbertijn van Grimbergen, een klacht  bij de aartsbisschop van Mechelen in verband met het opdragen van zondagsmissen in de Boskapel van Imde.
1725 Op 28 februari overleed Johannes Verplast, koster van Meise.  Men vermoedt dat hij toen werd opgevolgd door Henricus Van Doren, die op 7 januari 1755 overleed.
1728 In dat jaar werd ook beslist de pastorij van Meise te verbouwen.
1730Prelaat Augustinus van Eeckhout bouwde het naar het Westen gerichte deel van de pastorij van Meise hetwelk aan het vorige deel daterend van 1647 – 1648 werd toegevoegd.  Hij legde de eerste steenop 6 juni 1730.  Zijn wapen werd boven de deur van de achtergevel (eertijds was dit de voorgevel) aan gebracht met de leuze ‘Ministerium tuum umple’.  Het is wel eigenaardig dat de trap naar de verdieping in het achtergedeelte zit en dat normaal bij de verbouwing de trap zou blijven bestaan en in het oudste gedeelte zou moeten gezeten hebben.
1745 Op 23 augustus verschenen afdelingen van het Franse leger op het grondgebied van Beigem.  Het waren enkele duizenden onder wie achter geblevenen van Meise, Wolvertem en omstreken.
1746 Op 19 mei vestigde Lodewijk zijn hoofdkwartier in de burcht van Boechout om van daar Antwerpen te belegeren.
1747 Op 17 april tijdens de brand van de abdij van Grimbergen kwam Franciscus Casens, pastoor te Meise, op het idee het H. Sacrament te halen en toen hij de zegen over de vlammen gef, doofde het vuur langzaam uit.
Op 25 mei ontving Franciscus Casens van bisschop de Mirepoix het officieel bericht van zijn benoeming tot abt van Grimbergen.  Op 1 juni nam hij afscheid van zijn parochianen te Meise en werd daarna feestelijk in een staatsiekots van baron d(Hoogvorst feestelijk aar Grimbergen begeleid.
1750 Op 8 mei stierf pastoor Van Solthem te Grimbergen.  Hij was geboren op 6 juni 1698 te Brussel.  Hij schreef twee Nederlandstalige treurspelen : Pygmalion en Astarte.Hij was een begaafd redenaar.  Hij schreef ook nog een toneelstuk ter ere van het Sakrament van Mirakel dat gedrukt werd te Brussel bij De Grieck in 1735.
Nico Ferro of Norbertus Terro, pastoor te Meise vanaf 25 juni verkocht het goulederen behang van de St.-Martinuskerk dat door pastoor De Pottere werd aangebracht.
Op 23 november stierf prinses de Berghes St.-Wino de Raches.  Zij was de eerste vrouw vanJoseph Ignace François Vander Linden d’ Hoiogvorst (+14.12.1786).
1753 Op 21 juli stierf pastoor Norbert Ferro.  Hij was 53 jaar oud.  Op 4 augustus werd Frnaciscus Xaverius Lemire pastoor te Meise.  Hij was er reeds onderpastoor van 30 maart 1741 tot 4 december 1746.  Dan werd hij pastoor te Grimbergen tot 1753.  In 1770 werd hij landdeken van Brussel – West. Hij overleed in 1772 op 24 april.
F.X. Le Mire had Rasquin als onderpastoor.  Hij betitelde zichzelf als ‘Pastor in Meys et NovoSarto (Nieuwenrode), Oppem et Zxdonck (thans Kapelle op den Bos).’
In 1753 werd voor de relikwie van St.-Elooi een zilveren reliquaire gemaakt.
Kort na zijn aanstelling als pastoor van Meise bestelde Xavier Le Mire bij beeldhouwer Durey een n ieuw beeld voor hetMaria altaar, een votiefbeeld nl. een Lieve Vrouw van den Rozenkrans, wat betaald werd uit het offer van de Rozenkrans.  Dit wees op het bestaan op dat ogenblik van een broederschap van de Heilige Rozenkrans te Meise.
Op 4 oktober 1754 werd het nieuwe beeld piëteitsvol op het Maria altaar geplaatst.  In 1766 werd het omhangen met mooie rijke stoffen geschonken door een edele jonkvrouw nl. Charlotte Constance, oudste dochter van Melchior Franciscus Roose, varon van Boechout.

 1754 Op 13 oktober werd op het kasteel van Boechout te Meise het zilderen priesterjubileum van Carolus Navez, kapelaan aldaar, luisterrijk gevierd.  Waren aanwezig :Baron en barones d’ Hoogvorst met hun zoon en twee dochtersgraaf van Hombeek, broer van baron d’ Hoogvorst raadsheer van Langendonck drossaard Midavin

’ s Avonds werd een komediestuk opgevoerd dat niet minder dan 4 uur duurde.
1757 Prinses Anna, weduwe van prins Willem Friso van Oranje Nassau, heer van Grimbergen, verkocht aan de prinses de Berghes al haar rechten op de baronie en het land van Grimbergen.  Hiermee eindigde de geschiedenis van de Nassaus in het Land van Grimbegen.
1762 Na de dood van meester Francis Norbertus (de) Belde (ook Belden genaamd), griffier en meier van de laatbank te Meise, Oppem, Wolvertem en Beigem van St.-Gummarus, ook nog koster te Liesele, werd Franciscus Steen benoemd op 5 maart te Lier tot meier en griffier van dezelfde laatbank.Hij was geboren te Ruisbroek.  Hij legde de eed af op 20 maart.
In de beschrijving van de pachtvoorwaarden is er geen sprake van visrecht, wel van het Groot Hof, land, weiden, vijverblok aan het Elbosch in het Vossenhol te Oppem en Meise; en van het Klein Hof, weiden, landerijen aan de Grote en Kleine Cabbeek, Ossel en Wemmel.
1767 Onderpastoor Stoefs verhuisde naar de parochie Rossem.
1771 Franciscus Xaverius Lemire, pastoor van Meise en landdeken, vierde in oktober het gouden jubileum van zijn intrede in de abdij.
Op 23 novemer stierf priester Franc Salis Wauters.  Hij werd voordien vermeld als priester te Meise.
1772 Op 24 april stierf  pastoor Franciscus Xaverius Lemire van Meise.
1773 Op 9 maart werd Jos Rasquin pastoor te Meise en dit tot 24 april 1795, toen hij als gebroken man terug keerde  naar de abdij van Grimbergen, die kort daarop werd afgeschaft, waardoor Rasquin moest rond zwerven.  Hij overleed op 24 juli 1804.
Adriaan De Coster werd ook vermeld als pastoor of onderpastoor van Meise, wellicht tijdens de periode tussen 24n april 1772 en 9 maart 1773.
1774 Toen was Van Haelen onderpastoor te Meise.
1776 Na de begrafenis van abt De Rondeau op 17 januari 1778 koos het abdijkapittel twee commissarisen, Franciscus Dujardin, kapelaan op het kasteel van Boechout, en Cornelis Brion, conventheer.
Op verzoek van abt du Rondau maakte landmeter J.B. Nieuwenhuyze het gekend “Tabula geographica”, een metingsboek waarin de gronden, cijnzen, tienden enz. van de kerk en Tafel van de H? Geest van Meise en St.-Brixius-Rode zijn afgelijnd.  Het werk bevat 64 folio’s met een tekening van het wapen van abt du Rondau
De parochie Oppem wordt onafhankelijk van Meise.
1780 Bij pastoor J. J. Rasquin van Meise werden Mahy en Van Olm vermeld als onderpastoors (kapelaans).
Voor Brussegem en Meise hadden  de abdij van Grimbergen en de heren van Grimbergen het bestuur in handen.  Verder waren er de baronies te Oppem, Meise en het Hof ter Hasselt.  Het veraf gelegen Kamerrijk was gedurende lange tijd de zetel van ons bisdom.
1786 – 1789 Te Meise waren volgende Norbertijnen toen als geestelijken :
pastoor Rasquin, onderpastoor Van de Velde en kapelaan de Mary.  Op het kasteel van Boechout was Dujardijn kapelaan bij baron Roose.
1787 Baron d’ Hoogvorst van ’t Hof te Meise leefde verscholen in de pastorij van Oppem onder Brussegem.  Ook twee jongens uit Meise zijn toen naar Holland getrokken nl. J. De Pauw van de herberg St.-Merten en P. Vits, bakkerijzoon tegen het hof vn de pastorij.  Dit schreef onderpastoor Heylen te Meise.
1789 – 1799 Tijdens deze periode woedde de Franse revolutie.  In onze streken heerste er een schrikbewind.  De St.-Martinuskerk, de St.-Elooikapel  en de pastorij van Meise ondergingen opnieuw verwoestingen.  Omdat de Franse soldaten de kerkschatten stalen werd de kelk en de reliekhouder van de St.-Elooikapel verstopt in de tuin van de koster.

1790 Pastoor Norbertus Heylen van Grimbergen was onderpastoor te Meise van 4 november 1790 tot 16 juli 1795, toen hij pastoor werd in Grimbergen.  Hij was de man die menig geschiedkundig geschrift naliet over de oorlogsgebeurtenissen van zijn tijd, in het bijzonder de invallen van de,Fransen.
Willem Neva of Nica werd pastoor van Meise tot 1808, in opvolging van pastoor Rasqin.
Onderpastoor Van de Velde en kapelaan de Mary, bijgenaamd ‘de stoker van Meise’  stelden zich aan het hoofd van een stel vrijwilligers van Meise om Van der Noot te steunen.  Ook abt Maras stelde P. Vits aan het hoofd van de jeugd van Meise.  De onderpastoor – aalmoezenier werd vermoord door twee hoesaren (huzaren) op 22 september 1790 nabij Fellon.
1794 Op 26 april kwam prins Ernst, zoon van de Engelse koning naar Grimbergen om de Oostenrijkers te helpen De volgende zondag kwamen de Hollandse troepen in de abdij met wel vijftig wagens.  Hun aantal was zo groot dat zij in de omliggende dorpen werden ingekwartiers, ook te Meise en Oppem.
Op 11 juli deden de sansculotten hun intrede te Brussel.  Te Meise vernielden ze op die dag de kunstglasramen in de st.-Martinuskerk.  Nog op die dag had E. H. Heylen, onderpastoor te Meise en St.-Brixius-Rode de mis gelzezen (feestadag van de H. Norbertus)  De koster had de relikwie van St.-Eligius en de zilveren kelk begraven in zijn tuin.
Op 13 juli ging pastoor Margé van Meise in gezelschap van de pachter van de abdij langs een binnenweg van Grimbergen naaar Meise.  Hij had burgerlijke kleren aangetrokken.  Toch werden ze tegen gehouden door 4 Franse soldaten..  Een keuterboer uit de buurt sloeg echter zo een hge toon aan dat deze soldaten vreesden dat er nog meer boeren zouden ingrijpen en dropen maar liever af.  Margé besloot toen naar Holland te vluchten, waar hij gedurende één jaar verscholen bleef voor hij terug keerde.
Op het hof te Hasselt zat toenpachter Van Hemelrijck.
1794 – 95 De winter was bijzonder streng en er was grote armoede.  Er sneuvelden toen veel bomen in het domein Boechout.  Het Hof te Meysse en hetkasteel van Boechout werden in beslag genomen.  Er werd veel geplunderd en onder leiding van Heger verdween alles wat waardevol was.  Heger werd uiteindelijk onnozel verklaard.
1798 De kerk van Meise werd zwaar beschadigd en bleef geruime tijd buiten bereik.
Graaf Roose werd aangehouden en naar Frankrijk gevoerd.
1799 Op5 september stierf Franc. Guill. Dujardin als slotkapelaan van het kasteel van Boechout. Hij was slechts 49 jaar.  Hij werd vervangen door Ludovicus Franciscus de Mary die op 86 jarige leeftijd stierf op 30 mei 1813.
 In de archieven van de abdij van Grimbergen berust het dagboek van Norbertijn Heylen , onderpastoor in Meise en dichter (ca. 1800) .  Hij schreef :
“ de kapel van Rode heeft ook geplekt gestaen en met voorwaarde van voor drie maanden afgebroken te worden.  Die van Rode hebben dan een verzoekschrift opgestuurd, zeggende dat hun kerke geen kapel was maar gelijk een parochiekerk, hebbende een kerkhof, een afzonderlijke koster  en inkomsten en goederen voor armen en die afgescheiden zijn van die van Meise.  Dit verzoekschrift werd ingewilligd en de kerk van Rode bleef bestaan”.

15-05-2020 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

Vervolg tot 1700

13-05-2020 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

136 vervolg

1593 De Beeldenstorm raasde opnieuw door het land.  Terreur zou duren tot 1598.  De ramen, het dak en de inboedel van de St.-Martinuskerk waren opnieuw fel beschadigd.  Slechts na enige tijd, met steun van baron d’ Assonville van het waterslot van Boechout, van graaf van Buren, de oudste zoon van willem van Oranje, heer van het Land van Grimbergen en Jan van der Ee, amman van Brussel en kasteelheer van ’t Hof te Meyssqe, de restauratie van de kerk aanvangen.  De schaliën voor het dak werden reeds besteld.  De afwerking van de middenbeuk is van 1626 en die van de zijbeuken van 1635 en 1642.  Als koster van Meise werd Jan of Joos Van den Broeck  bekend door eenn acte van 18 oktober 1604 waarin hij samen met pastoor De Beock en kerkmeester Rombaut van der Haeghen verschijnt.  Deze koster overleed op 12 december 1658  op 82 jarige leeftijd na gedurende 65 jaar koster van Meise te zijn geweest.  In voornoemde acte stond dat aan de kerk verschuldigde renten van 14 naar 12 gulden werden gebracht.
In Meise gebeurde in 1593 de eerste kerkvisitatie door Petrus De Vinck, deken van West-Brussel, als afgevaardigde van de aartsbisschop.  Het Concilie van Trente (1545-1569) had aan de bischoppen geregelde kerkelijke bezoeken opgelegd in hun parochies.  Petrus Vinck beweerde reeds in 1592 een kerkvisitatie te hebben verricht, maar hierover werd geen enkel spoor terug gevonden.
1596 – 1598 Steven van Bevere was schepen van de bank van Meise.
1598 De kerk van Meise stond open langs alle kanten zodat de mussen er in vrond vlogen.
XVIIde en XVIIIde eeuw Een aantal mooie grafstenen in Laken werden gemaakt door Ernest Salu die in Meise een buitenverblijf had (staat in deZonnelaan).  Salu ontwierp ook het nieuwe kerkhof van Meise.
Het luxueuze goudleer werd toen erg op prijs gesteld.  Ook in het koor van de kerk van Meise werd er gouleer tegen de wanden geplaatst.  Later werd dat er weer afgenomen en verkocht.

12-05-2020 om 00:00 geschreven door Jef L. DC