|
Een onvergetelijke dag in 1861
In de schoolarchieven wordt een waardevol document
bewaard waarin Zuster Marie-Philomene, algemene overste van de Zusters van
Maria uit Braine-lAlleud, de feestelijke aankomst beschrijft van de eerste
twee zusters in Meise. Het waren Zuster Marie-Stanislas-Kostka en Zuster
Marie-Anne. De Meisenaren waren echt blij met hun komst en zorgden voor een
groot dorpsfeest.
Er wachtte de zusters een hartelijk onthaal bij kasteelvrouw Gravin Roose de
Baisy, gehuwd met Graaf Louis Leopold Amedée de Beauffort. Deze dame was de
schenker van de gebouwen van de eerste meisjesschool en het klooster in de
Beauffortstraat (het gedeelte dat nu de Brusselsesteenweg is). Het was een onvergetelijke dag in de
geschiedenis van Meise toen de gravin de sleutels van het nieuwe gebouw
overhandigde.
Diezelfde avond werden de zusters nog uitgenodigd op de pastorij en voorgesteld
aan baron dHoogvorst, de kranige 84-jarige burgemeester. Er werd lang nagefeest in het dorp.
Reeds de volgende dag, een maandag, werden de vier nieuwe klaslokalen van de
meisjesschool in gebruik genomen door een flinke groep enthousiaste kinderen.
Er werden nog een paar juffrouwen aangeworven en al vlug moest er gedacht
worden aan een vijfde klas.
De Meisenaren waren gelukkig met de komst van de zusters. Ze waren ook zeer
erkentelijkheid tegenover de gravin die dit alles mogelijk gemaakt had. Daarom
werd een gedenksteen met de wapenschilden van de families de Beauffort en Roose
de Baisy boven de ingang van het klooster aangebracht, die nu nog te
bezichtigen is.
De gravin bracht regelmatig een bezoek aan de klassen. Er werd dan door de
kinderen voorgedragen en gezongen. En het refrein van hun lied luidde steevast:
Eens
op deze schone dagen
Kwam een vriendelijk gelaat
Ener schone dame vragen
Hoe het met de kinderen gaat
Of ze stil als een muisken
Onder t maken van het kruisken
Of ze zitten flink en net
Onder t bidden van t gebed
Marie-Line
Goethals, directeur, mede namens het personeelsteam en het schoolbestuur.
Beste
aanwezigen,
Toch
niet gebruikelijk dat een Burgemeester het genoegen kent U van hieruit toe te
spreken.
De
eerste en ook enigste keer dat ik dat deed, was bij het afscheid van mijn goede
vriend XAVIER OLBRECHTS.
Doch
vandaag is het om mijn steentje bij te dragen bij de viering van 150 jaar
Sinte- Maartenschool, dus een zeer heugelijke gebeurtenis die wij op een
gepaste manier willen huldigen.
Deze
school werd door de gemeente aangenomen of erkend op 1 oktober 1884.
Dit
hield in dat de gemeenteraadsleden de klassen mochten bezoeken en lessen
bijwonen, echter zonder opmerkingen te mogen maken aan leerkrachten of
leerlingen.
Dit
is heden ten dage nog altijd zo, maar ik meen dat men nu vooraf het
schoolbestuur hiervan dient in kennis te stellen.
Persoonlijk
kan ik mij niet herinneren dat er sommige raadsleden van dit voorrecht hebben
gebruik gemaakt.
Ik
persoonlijk nooit (ben nu momenteel 22 jaar schepen van onderwijs) en
waarom NIET?
Wel,
omdat wij het volste vertrouwen hadden, en nog altijd hebben, in de
degelijkheid van het plaatselijk vrij onderwijs.
Om
terug te gaan naar 1861, toen de eerste zusters arriveerden in Meise: en of de
Meisenaren toen gelukkig waren! Zij werden feestelijk onthaald met een groot
dorpsfeest.
Door
de jaren heen waren de eerwaarde zusters de steunpilaren van de gerenommeerde
school.
Zo
heb ik zelf, van op deze plaats waar ik nu sta, eerwaarde heer Bie Boon horen
verkondigen (ik heb dit zelf gehoord, dus niet van horen zeggen of via via) dat
iedere zuster 4 onderpastoors waard was. Zij waren een zegen en zijn dat
vandaag nog steeds. Niet alleen voor de school, maar voor gans de
parochiegemeenschap.
Misschien hebben zij het niet altijd gemakkelijk
gehad.
Ergens heb ik kunnen achterhalen in de periode 1927, dat de gemeente in de
kosten tussenkwam bvb:
-
voor
schoolbehoeften: 5 frank per trimester/ per leerling;
-
voor
de verwarming van de klaslokalen: 2000 kg steenkool en 100 frank hout per
trimester;
-
en
voor reinigen en kuisgerief: 50 frank.
Al
geruime tijd is hier verandering in gekomen dankzij de sociale voordelen en het
flankerend onderwijs.
Dit
houdt in dat de gemeente, wanneer zij uitzonderlijke voordelen toekent aan de
gemeentescholen (die buiten de werkingstoelage vallen van het Ministerie van
Onderwijs), dit ook verplicht is te doen voor alle netten, dus ook voor het
vrij onderwijs en het gemeenschapsonderwijs.
Onder
deze sociale voordelen vallen momenteel: het gratis busvervoer, de warme
maaltijden, opvang tijdens de vakantie, de sportactiviteiten zoals Het Lint
van Meise, de schoolsportdagen op de Nekker, Hopsakee, het cultureel aanbod in
de Muze, de bibliotheek en het zwembad.
Hier
is een lange weg afgelegd en terecht.
Door
de jaren heen heb ik steeds op een goede samenwerking kunnen rekenen, door de 3
pijlers waarmee ik het genoegen had om samen te werken: Zuster Veerle, Zuster
Marita en nu Marie- Line Goethals (drie directrices,
heb nog altijd moeite met mevrouw de
directeur, laat staan Zuster
directeur).
Deze
drie prachtdames hadden elk de uitzonderlijk flair om zich te laten omringen
door bekwame en toegewijde personen in het schoolbestuur.
Wie
geen vertrouwen uitstraalt krijgt er ook geen en dus kregen zij de steun die
zij ten volle verdienden.
De
Sinte- Maartenschool is eerst en vooral een parochiale school, die trouwens
ooit heel klein begonnen is.
Het
achterliggend idee is steeds geweest: een school in de nabijheid, voor de
kinderen van het dorp. Met de uitdrukkelijke bedoeling dat generatiegenoten uit
één en hetzelfde dorp elkaar zouden kennen. En dat ze dat zouden doen op het
moment dat zij de belangrijkste dingen leren die een mens in zijn leven ooit
moet leren: lezen, schrijven, rekenen enz.
In
de huidige context zullen we daar nog maar eentje aan toevoegen: leren met een
computer omgaan.
Tegelijk
was er uiteraard een tweede pijler: een christelijk geïnspireerde school.
Toch
is de Sinte- Maartenschool momenteel uitgegroeid tot een vrij grote school met
de laatste jaren tussen de 400 en 500 leerlingen. En vele van die leerlingen
komen van buiten Meise.
Zij
hebben ooit in het schoolbestuur een vergadering gehad: Wat gaan we doen,
inschrijvingen beperken tot binnen de parochie? Neen, ze vonden dat zoiets niet
kon, en tot op heden is iedereen, ongeacht de woonplaats, welkom bij hen.
De
school zit zowat geprangd tussen een aantal andere gebouwen in het centrum van
Meise.
En
dus heeft dit open standpunt doorheen de geschiedenis wel voor heel wat
bouwperikelen gezorgd. En dat eindigt nooit. Momenteel zijn ze al druk bezig
met de voorbereiding van de bouw van een nieuw administratief centrum (met
directielokaal, secretariaat en leraarskamer) dat aan de hoofdingang van de
school zal gerealiseerd worden. De vermoedelijke start van deze werken is in de
lente van 2012.
De
basisschool is jarenlang een meisjesschool geweest, maar dat was in de
tijdsgeest van de laatste decennia van de vorige eeuw niet meer houdbaar en
sedertdien is ze, zoals alle andere scholen in Meise, gemengd.
Hun
opvoedingsproject voorziet uitdrukkelijk dat iedereen welkom is. Dit betekent
dat zij ook proberen met alle beschikbare (en dat weten we allemaal, beperkte)
middelen de zogenaamde probleemkinderen op te vangen.
Op
dit specifieke gebied willen zij eveneens uitdrukkelijk een school zijn voor
iedereen. En, neem het van mij aan, dat is lang niet altijd de gemakkelijkste
oplossing.
Want
tegelijkertijd moeten zij aan heel wat moderne regelgevingen voldoen en
voorziet datzelfde opvoedingsproject dat al hun afgestudeerde leerlingen nadien
zo vlot mogelijk kunnen meedraaien in het secundair onderwijs.
Misschien
is het goede resultaat dat velen van hun leerlingen behalen in de ons
omringende grote mastodonten van secundaire scholen, toch wel één van de
redenen dat ouders kiezen voor deze parochiale school.
Laat
mij besluiten met de oprechte felicitaties en dank aan iedereen die meewerkte
tot dat wat de school nu is, kortom een instelling om fier op te zijn.
Proficiat!
Marcel Belgrado, Burgemeester
|
