De start van ontwikkelingssamenwerking in Meise, ligt in de schoot van de Jeugdraad in 1966.  De voorzitter nam het initiatief om de 11.11.11 actie op te starten in Meise, in nauwe samenwerking met het gemeentebestuur, dat de oproep lanceerde. Deze jaarlijkse acties gebeurden sedertdien ononderbroken;   De Damiaanactie volgde en Leo Luypaert werd er de promotor van.  Er was weinig enthousiasme bij de Jeugdverenigingen, die ervan uit gingen dat dit iets voor de volwassenen was.  De voorzitter ging door met zijn leerlingen in de Gemeentelijke Jongesschool (nu Leertuin).  Schoorvoetend werkten de ouders mee o.a. Maurice Peeters, Bob van Praet en Jef Moens.  Deze laatste startte het Rigu – fonds en daaruit kwam de idee om de GROS (Gemeentelijke Raad voor Ontwikkelingssamenwerking) op te richten in 1983.  Jaarlijks tracht het gemeentebestuur de 0.7 % van haar begroting te voorzien, die dan volgens het reglement verde eld wordt door de raad.  René Diepvens trachtte de 1BF voor 1BF – regel door te voeren, maar stootte op behoudsgezindheid.  Deze regel zou erin bestaan dat voor elke ingezamelde Euro, één Euro door de gemeente toegevoegd zouworden voor de ontwikkelingsprojecten.  Dat zou de inzet van de verenigingen optimaliseren.  Er is een derde wereldpartner die een bedrag toegewezen krijgt.  Een hele som blijft in Meise voor wat ze mundiale vorming noemen.  Die komt er dan bovenop de massale informatie die de scholen al toegespeeld krijgen, wat af en toe tot oververzadiging leidt.