Ik las deze avond in Het Nieuwsblad verschrikkelijk nieuws. In Oudenaarde is Valentien De Smet (15 jaar) het slachtoffer geworden van een verkeersongeval. Valentien is gisterenmorgen op weg naar school in het schemerdonker aangereden door een auto, ze werd opgeschept en meters ver weggeslingerd. Valentien overleed ter plaatse aan haar verwondingen. De bestuurder van de wagen treft geen schuld, het ongeval was niet te vermijden. Valentien was een collega-atleet. Ze was aangesloten bij KASVO (Koninklijke Sport en Atletiekvereniging Oudenaarde) en werd vorig jaar in Oostende nog Belgische Kampioen bij de cadetten (wij waren daar ook aanwezig). Valentien had ook al provinciale titels op haar palmares. De jonste maanden moest Valentien rusten wegens groeipijnen. Deze week had ze van de dokter te horen gekregen dat ze terug mocht crossen. Haar wederoptreden was gepland op 7 december op de cross van haar eigen club. Volgens het artikel in de krant was ze niet enkel een topper in de atletiek maar ook als persoon. Dit zijn toch zaken die niet mogen gebeuren, hé. Dit nieuws heeft onze familie sterk aangegrepen. Graag zou ik mijn blog-lezers verzoeken een reactie in te geven op de site van de club van Valentien (www.kasvo.be). Dit zou ik zeer leuk vinden en ik weet zeker dat jullie dat gaan doen. Dank u. De volgende crossen zullen Julie en ik lopen voor Valentien.
Drukke maar toffe sportperiode in het vooruitzicht
Ik heb het programma van de 2 komende maanden eens bekeken en het beloofd zeer druk te worden. Eerst en vooral wil ik alle crossen lopen die op de AWE-kalender staan. Dat zijn er meer dan deze van de RAM. Als ik ze allemaal meeloop krijg ik een extra kado-tje, vorig seizoen was dat een grote zak snoep. Op 29 november is er de eerstvolgende cross in Vilvoorde, dan op 7 december in Wespelaar (op een nieuw parcours). 4 januari is het in Grimbergen te doen en 11 januari in Hamme. Dan is er de 25 ste de cross in Bornem (waar ik meestal maar juist in de top 10 zit). Op 8 februari is er dan het belangrijk PK in Antwerpen. Dit wordt een grote test voor het BK in oostende van 1 maart. Normaal ga ik ook mijn klassement verdedigen in de GVA-trofee en loop ik ook (je moet deelenemen aan min. 6 crossen) op 13 december in Booischot en op 1 februari in Ekeren. Ik had al lang graag eens meegedaan aan een indoorwedstrijd en kijk. André vroeg woensdag dat we het zagen zitten om op 20 december mee te doen aan een 1000m indoor in Gent, samen met Moon. Natuurlijk zie ik dat zitten. Jo en Thijs zijn dan op week-end en zullen er spijtig genoeg niet kunnen bij zijn. André gaat op een meeting proberen het clubrecord op de 1000m van 2.46 te verbeteren. Wie twijfelt er nu aan dat dit lukt of niet ? Nu zondag ga ik samen met Laura en Martha in Leuven naar de provinciale talentendagen. Het is de bedoeling, volgens Bruno, dat dit een test wordt voor de club. Als het meevalt zullen de volgende keren ook onze andere beloftevolle atleetjes hieraan meedoen. We moeten er al om 9h30 zijn en het is gedaan om 14h30. Onze supertrainer Bruno komt ook. Bruno heeft gezegd dat we het moeten opvatten als een leuke sportdag en hij heeft groot gelijk. Maar ik zal wel mijn best doen. Mijn spikes zijn al extra opgeblonken. We zullen de eer van RAM hooghouden. Ook uitkijken naar het eerstvolgende nieuwe flashy clubblad van half december. André heeft de verantwoordelijkheid op hem genomen (die zijn dagen tellen dan ook 32 uur). Ik zal in deze uitgave de jeugdpagina verzorgen. Ik wacht de cross van Wespelaar af en dan schrijf ik iets over het eerste gedeelte van het crossseizoen. U kan uw exemplaar nu al reserveren.
Ik kreeg tot nu toe 5 reacties op mijn artikel en prestatie i.v.m. onze Ram-cross. En niet van de minsten, van André, Stefan, Kjell, Els en Jasper. Ik ben daarover wel kei-fier. Dat zijn wel toevallig 5 toppers, hé, maar bovenal supersympathieke en coole mensen. Binnen een jaar of 5 mag ik misschien met hen meetrainen. Iets om naar uit te kijken. Ik schreef in mijn artikel dat de 2 meisjes die voor mij aankwamen op de Ram-cross weenden van vermoeidheid. André reageerde hierop met het volgende "Die twee hebben gewoon geweend omdat ze jou er niet af kregen. Ze weten dat ze het één van de volgende keren aan hun been hebben. Leve super-Eline". Hi,hi,hi, lekker fanatiek. We zullen ons best doen. Een voordeel heb ik wel, ik heb gewoon de beste trainers en dus voorbeelden van de wereld. Ik las op André zijn blog dat Moon vroeg om naar de tussenstand van de Gazet Van Antwerpen Crosstrofee te kijken. Wij hebben dat ook gedaan. Wat bleek, ik sta, na 3 crossen (2 meegelopen) toch wel niet gedeeld 1ste zeker !!!!!! Ik was niet van plan om een doel te maken van deze crosstrofee want je moet minstens 6 in aanmerking komende crossen lopen. Normaal gezien lopen we er volgens de Ram-kalender maar 4, nl. in Bonheiden, Mechelen, Bornem en het PK-Herentals. Misschien komt mijn eergevoel wel boven en ga ik er nog 2 bijkomende lopen. Vorig jaar viel ik juist buiten de top-10. Ik moet wel oppassen niet te veel te lopen want dat was vorig jaar het geval met op het einde iets mindere prestaties als gevolg. Ik zal dat eens bespreken met mijn trainers. In ieder geval veel succes aan Moon nu zondag in Duffel.
Gisteren 11 november was het onze eigen Ram-cross in Mechelen. Een van de hoogdagen van het crossseizoen en met knalrood aangestopt in mijn cross-agenda. We moesten er zijn van Bruno om 11h45. We waren daar reeds een halfuurtje vroeger en het was al zeer druk op de parking. Leuk, zei Julie, veel opbrengst voor de club. Inderdaad, er was een massale opkomst. Misschien is het dankzij onze vele deelnames aan wedstrijden dat andere clubs ook afzakken naar Mechelen. Een ding viel ons al direct op toen we in de Nekker kwamen : enorm veel wind. Op het voetbalplein waren Lennert, Sofie en Christine aan het worstelen met onze tent tegen de wind. Ze waren aan het verliezen. Julie, papa en ik dus sprinten om te gaan helpen. Het was weer enorm druk aan onze tent. Kjell was er ook al vroeg, een stimulans. De cross leeft bij onze atleten. Onze trainers slagen er in om vele atleten te motiveren om deel te nemen. Bij de opwarming hadden we vooral gelet op waar en hoe de wind zat. De eerste wedstrijd wal al bingo, Martha won voor een ander Ram-atleetje. Lars (nog een De Laet) liep mee in zijn eerste echte wedstrijd en bracht het er heel goed vanaf. Bram vertrok bij de besten bij de benjamins en liep een mooie race. Bij de pupillen kwam een uitgebreide sterke delegatie aan de start : Moon, Thijs, Brent, Sven,.... Moon won na een schitterende wedstrijd en spoelde zijn ontgoocheling van Bonheiden aldus door. Collectief liepen ze allen een beresterke wedstrijd. Jo liet bij de miniemen een staaltje zien van zijn groot talent en werd 5de. Wij weten van op training hoe sterk Jo wel is en nu komt er het ook uit op de wedstrijd. Nathan en Ruben liepen ook top-10. Ons Julie haar start was beter dan in Bonheiden en ze werd knap 22ste en eerste van de RAM. Ze moest 2170m lopen en liep een weergaloze 2de ronde. In tegenstelling tot gewoonlijk was ze tevreden over haar wedstrijd. Mijn wedstrijd dan. Wij moesten een grote ronde doen van 1780m. Juist voor onze start begon het te ijsregenen. Tof, ik heb dat graag. Er stond een enorme wind. Bruno kwam voor de start nog vlug zeggen dat ik deze keer niet echt op kop moest lopen. Enkel als ik alleen weg kon zijn, niet met iemand in mijn spoor. We zullen wel zien, dacht ik. Ik stond beter aan de start dan in Bonheiden. Ik stond tussen Marian en Laura. Zij hebben zich echt de ziel uit het lijf gespurt om mij perfect te pilotteren. Na 400m lag de wedstrijd al min of meer in een beslissende plooi. We zonderden ons toen met 4 atleten af. Na 700m waren we nog met drie : Pauline Cocquyt, Daphne Laurent en ik. Deze 2 meisjes stonden vorig provinciaal al op het podium. Ik moest niet echt forceren om in dit groepje te blijven. Er kwam geen echte afscheiding en de laatste 200m kon ik niet echt versnellen en werd aldus 3de op 2 sec van de eerste. Weer een medaille (3de op 3 crossen).De twee andere meisjes weenden. Allé zeg, die waren voor mij, ipv. gelukkig te zijn zoals ik was. Papa zei dat het van de inspanning was, pfffff. Vorig jaar eindigden deze meisjes nog ruim voor mij. De kloof wordt kleiner en kleiner. Plaats 4 kwam +/- 30 sec na ons binnen. Ik vroeg direct aan papa : had ik niet beter 1 keer aangevallen en ze afgemat. Misschien niet in deze cross wegens teveel schrik van de wind.. Ik was vooral ook blij dat ik alle supporters en de mensen die in mij geloven en begeleiden een mooie wedstrijd heb kunnen aanbieden met een mooi resultaat. Ik ben echt wel in topvorm en hoop deze aan te houden tot het PK. Wie weet kan ik dan voor een verrassing zorgen. Marian werd knap 12de en Laura rond de 20ste plaats. Ik heb Stefaan, Jasper en Kjell spijtig genoeg niet zien lopen. Ik heb wel Kjell veel succes gewenst. Hij werd knap 6de met een zware wedstrijd in Mol in de benen. André was weer (met mooie Asics-vest) alomtegenwoordig met het fototoestel. Zie maar naar de site. Jef was op honderden plaatsen tegelijk. Ook een speciale vermelding aan onze voorzitter AWE : Marc Lauwers voor zijn fantastische micro-prestaties. Michel Wuyts moet stilaan vrezen voor zijn job. Kortom, een coole dag (de hot-dog na de wedstrijd smaakte) en vanaf vandaag begint de voorbereiding voor de volgende cross.
Vandaag is het de verjaardag van ons Julie. Ze wordt 14 jaar, een dikke proficiat van haar klein zusje. We gingen ook vandaag met papa naar de boekenbeurs. Ik kreeg een budget voor boeken en Julie een groter budget. Dat dacht papa !!! Door het slim te spelen ben ik vlot boven mijn budget gegaan, hi hi hi. Een van mijn idolen, Kim Gevaert en haar trainer Rudi Diels, deden een signeersessie. Wij kochten haar boek "Gezond" (buiten budget) en gingen aanschuiven voor een handtekening. Na een halfuurtje werd ons geduld beloond. Kim is niet enkel de top als atleet maar ook als mens. Wat een sympathieke mevrouw. Eerst waren wij een beetje sprakeloos maar papa (ge kent hem, hé) brak direct het ijs met een grapje. Hij zei o.a. dat wij ook atleetjes waren en maar al te graag in haar voetsporen zouden treden. Kim vroeg direct bij welke club wij waren aangesloten : de RAM natuurlijk. Ze kende natuurlijk onze club. Kim was echt superlief en schreef de volgende tekst in onze boek "Voor Eline en Julie, veel gezond leef-en leesplezier ! dikke zoen !". Ook Rudi signeerde onze boek. Papa had ook gezegd dat Julie vandaag jarig was en ze kreeg spontaan 3 kussen van Kim. Alle mannen in de buurt waren ineens ook jarig. We mochten ook samen met Kim op de foto. Ik heb deze foto direct laten doorsturen naar André. Heel raar, maar ik moest op dat moment echt aan hem denken. Ik wou ook een foto met Rudi. Ah ja, je weet ondertussen dat ik trainers enorm belangrijk vindt. Julie kocht later nog een scheurkalender van de cartoonist Marec van Het Nieuwsblad. Die maakte een tekening voor haar van Kim Gevaert met verwijzing naar Julie's verjaardag (in de stijl van de estafette). Wij met die scheurkalender terug naar Kim. Die vond dat ongelofelijk super en moest er hard om lachen. Ze heeft er haar handtekening ondergezet. Een collectors item voor Julie. Papa liet zijn pas gekochte boek door Johan Bruyneel signeren. Die schreef "Aan Franky, voor een winnaar !". Ja, die mannen zien dat direct, hé. Dinsdag is het onze RAM-veldloop. Kjell had gereageerd op mijn artikel over Bonheiden en zei dat ik een beetje loop zoals hem, nl. op instinct. Eigenlijk is dat waar, maar misschien zal ik niet altijd zo sterk zijn als in Bonheiden. Ik zei tegen papa dat er wel veel volk zal komen kijken in Mechelen die mij kennen en dat ik een beetje bang heb deze eventueel te ontgoochelen (vorig jaar was ik 10de). Papa zei dat ik nog veel te jong ben om daar aan te denken en dat ik daarvan niet moest wakker liggen en dat ik zeker hem (en mama) nooit of nooit zou ontgoochelen. De ene wedstrijd is de andere niet. Tom Boonen wint ook alle koersen niet,hé. Maar ik moet wel altijd mijn best doen. André schreef op zijn blog dat onze super RAM-atleten volgend jaar misschien een stage gaan doen in Aix-en-Provence. Wij, toen ik 4 jaar was, zijn daar al op vakantie geweest. Een keileuke en bruisende stad. Julie is daar toen ook genaaid en haar kin na een dramatische val. Ze hadden dat wel niet goed gedaan toen zodanig dat het litteken iets langer zichtbaar was en is.
Het was een gezellige drukte aan ons Ram-tentje in bonheiden vandaag. Veel nieuwe atleetjes die voor de 1ste maal deelnamen, leuk. De trainers van Kapelle (Ellen, Steven en David) waren de begeleiders van dienst, gesuperviseerd natuurlijk door Bruno (niet in korte broek). Als eerste van onze club kwam Bram in aktie, duidelijk sterker geworden dan vorig seizoen. Bij de pupillen was het uitkijken naar Moon. Hij liet zich op een bepaald moment iets verrassen en moest 4 man (André zei dat dat de ook de eersten waren van het BK) laten lopen. Moon werd knap 5de, Sven 12de, Brent 22ste en Thijs (kapot van de zenuwen) 29ste. Bij de miniemen werd Jo heel knap 11de en Nathan 14de. Jo liet de eersten iets te ver lopen en kon deze niet meer remonteren. Dat zal hem de volgende maal niet meer overkomen. Bij de 2de jaars miniemen werd Lennert 16de. Bij de cadetten (2000m) werd ons Julie 27ste op 65 deelnemers. Traditioneel nam Julie een slechte start en kwam na 150m door in +/- 50ste positie. Na ongeveer 1km begon Julie aan haar ook traditionele inhaalrace. De start blijft haar zwak punt. Ik hoor je denken : Heeft Eline niet gelopen ? jawel, en hier komt het wedstrijdverslag. Het was dus mijn eerste echte (na Kapelle-op-den-Bos) wedstrijd bij de miniemen (we liepen wel per geboortejaar), een wedstrijd over 1610m. Papa had gezegd dat ik niet te veel op kop moest lopen, gezien de afstand, en dat ik moest versnellen in de laatste 200m. Dat was natuurlijk buiten mijn temperament gerekend. Ik heb papa zijn raad ongeveer 300m opgevolgd. Toen keek ik rond en zag nog teveel volk rond mij. Het ging volgens mij iets te traag en toen heb ik de kop genomen. Bruno vond dat fantastisch hoorde ik na de race. Heel het pak (54 deelnemers) op een lint. Ik voelde me echt heel sterk en in tegenstelling tot vorig jaar kon ik het volhouden. Er kwam in de laatste 300m nog een atlete over mij en ik kon de 2de plaats relatief gemakkelijk behouden. Papa vroeg waarom ik op kop kwam. Simpel, de spurt is mijn zwak punt en als ik met een groepje naar de finish ga ben ik eraan voor de moeite. André zei vlak na de wedstrijd dat we volgende zomer aan mijn spurt gaan werken. Ik voel echt dat de Nekker trainingen zijn vruchten afwerpen. Het is op training dat je de basis legt. Iedereen van Ram was echt gelukkig voor mij en een beetje fier. Ik kreeg van iedereen kussen en knuffels. Toen ik op het podium werd geroepen steeg er een oorverdovend gejuich op. Ik kreeg zelfs welgemeende felicitaties van de papa van Jody Doosche uit Duffel, mijn eeuwige rivale op de 1000m piste die 4de werd. De papa van Jody stond later (aan den toog natuurlijk) te praten met mijn papa en vertelde dat hij mij graag zag lopen, o.a. wegens het altijd maar knallen en niet omzien. Er waren echt veel supporters aanwezig, heel het parcours werd ik aangemoedigd. Dat zeiden de andere Rammers ook na hun crossen. Marian werd 16de en Laura 24ste, een collectief sterke prestatie. Mijn excuses aan Laura voor de duw bij de eerste bocht maar ik moest echt mee met de eersten. Eigenlijk stond ik niet goed bij de start (wat ingesloten) en ik heb serieus moeten duwen en trekken en vooral knallen om vooraan te zitten bij de eerste bocht. Bij de uitslag zijn er wel enkele opmerkelijke zaken, zo werd de winnares van mijn reeks van vorig jaar nu maar 9de (ik was vorig jaar 4de in een spurt met 4). Ons mama deed ook mee bij de masters. Haar resultaat was iets minder maar ze dan ook niet 100% fit en deed enkel mee om de andere dames niet in de steek te laten. Ook de andere Rammers deden het voortreffelijk, ga de resultaten maar bekijken.
Gisteren was het een leuke dag. In de voormiddag ben ik een vriendinnetje gaan bezoeken bij ons in Nieuwenrode. In de namiddag een kleine wandeling met Julie en mama. Om 16h00 naar de training in de manège. Ik mocht op een groot paard rijden maar het had niet veel zin , ik kreeg ze moeilijk in galop. Na de paardentraining vlug iets eten en weg naar de training op de Nekker. Julie ging ook mee en onderweg pikten we Lennert op. Jo en Thijs waren er ook en Laura en Brent kwamen ook toe. Dat kon niet anders dan een leuke training worden en dat werd het ook. Wij begonnen eerst bij Bruno met een oefening op de horden. Dan met André een light-versie van het parcours van de vorige weken. Aangekomen op de piste deden we een 400m. Uiteraard beschouwen wij dit als een wedstrijdje. Ik moest na 250m Jo en Lennert laten gaan. Vooral Jo maakte zeer veel indruk. Ons julie liep ook mee maar kreeg traditioneel haar diesel niet op gang op 400m. Daarna liepen we uit en deden we nog wat versnellings-spelletjes. Wat een leuke training. Na de training had André nog een verrassing. Een CD-Rom vol met foto's van Julie en mij van het afgelopen cross- en pisteseizoen. Ik heb thuis al eens gekeken en er staan echt mooie (vergeten en onverwachte) foto's op. Een fantastische herinnering. Dank u, André. Achter de training kregen we nog een drankje in de kantine en dan moe maar voldaan naar huis. Oh ja, mijn nieuwe schoenen liepen fantastisch maar ze doen wel een klein beetje pijn (nog niet echt ingelopen). Zondag begint het nieuwe cross-seizoen echt met de wedstrijd in Bonheiden. Ik moet 1650m lopen, een heel ander parcours dan vorig jaar. Ik zal iets behoudender en tactischer moeten lopen dan bij de pupillen. Maar een ding zal ik altijd proberen te doen (al was het maar voor de supporters), nl. knallen bij de start om zo direct in de kopgroep te zitten. Ik zal natuurlijk een beetje beter moeten doseren om de laatste 300m nog te kunnen versnellen. Ik ben ook nieuwsgierig hoe mijn concurrenten zullen voor de dag komen.
Vanmorgen ben ik eerst geen trainen in Kapelle bij AWE. Altijd leuk als ons clubje samen is : ik, Laura, Marian, Jo en de anderen. Soms tot grote wanhoop van onze trainers, hihihi. Thuis moest ik eerst wat meehelpen bij het kuisen (mijn kamer, stof afdoen, ....). Daarna kwam de beloning, gaan shoppen met papa. Eerst naar Aries in Kapelle om een nieuw flashy-badpak. Daarna naar Running Mate in Kampenhout. Papa had al enige tijd gezien dat mijn loopschoenen versleten waren en hij wil altijd dat alles piccobello in orde is. We moeten wel altijd zien dat we ons gerief goed behandelen, anders zwaait er wat. We moesten bij Running Mate enige tijd wachten en papa raakte aan de praat met een meneer die voor zijn dochter cross-spikes kwam kopen. Zij was aangesloten als pupil bij VAC. Die meneer kende mij van oa. meetings en had mij vorige week zien lopen in Kapelle. Dat vond ik wel keileuk. Eindelijk was het aan ons. Ik moest op de loopband met mijn, inderdaad, versleten schoenen. Ik was een beetje beschaamd, maar de verkoper zie dat hij liever zulke klanten binnen kreeg. Dan was hij zeker dat er mee gelopen werd. Op de loopband bleek dat praktisch al de functies van mijn schoenen tot niihil herleid waren. Het is wel raar u zelf op die band te zien lopen. Zowel de meneer als de verkoper vroegen of ik ook een sprintster was omdat ik blijkbaar veel op mijn tippen loop. Dat viel papa nu ook op. Misschien is het omdat ik mijn foulee niet kon ontwikkelen op die loopband. Na enig lopen op die band had de verkoper genoeg gezien. Hij ging naar vanachter en kwam terug met twee paar. Ik vond de Asics de comfortabelste. Dit werd bevestigd door de verkoper na nogmaals een sessie op de loopband. Het zijn echt goede en ook mooie loopschoenen. Ik zit al te popelen om ze woensdag in te lopen op de Nekker. Het leuke aan Running Mate is dat je er wordt behandeld als een atleet, zelfs al ben je nog een meisje. Je mening telt echt. Daarna ben ik nog met papa naar Dreamland in Vilvoorde geweest voor reeds mijn Sinterklaas cadeau-tjes. Ah, ja, je denkt toch niet dat ik alleen kuis voor sportgerief. Ik kreeg in Vilvoorde ook nog een ijsje. Die verkoopster begreep mij blijkbaar niet goed en ik kreeg ipv. 1 potje met twee bollen er 2 met twee bollen (stracciatella met discobollen erop). Papa heeft die twee potjes direct samengevoegd en ik ben dan met 4 bollen meegeweest naar de Free Recordshop. Daar keken ze nogal raar op.
Vandaag was het de massacross van AWE in Kapelle-op-den-Bos. Het was fantastisch weer. Ook Bruno was naar Kapelle gekomen, ik voelde mij al direct op mijn gemak. Onze clubgenoten hebben het formidabel gedaan. Noah won zijn allereerste cross (dat zit daa echt in de familie). Bram werd 2de in zijn reeks. Zijn val van in Mechelen is definitief vergeten. Moon werd 2de (als nieuwbaken pupil) na een weergaloze remonte, er kwam een foto-finish aan te pas. Voor Thijs was de afstand iets te kort, Brent liep hier ook een knappe race. Ik liep mijn allereerste wedstrijd bij de miniemen en kwam dan ook enkele atleten van 2 jaar geleden tegen. Als gewoonlijk knalde ik van bij de start en we liepen direct met twee op kop, Marian op enkele meters. Een atlete van Londerzeel was iets te sterk in het 2de gedeelte van de cross en ik werd 2de. Mijn eerste medaille bij de miniemen en dat voor eigen volk. Het was ongelofelijk de lopen in de eigen gemeente en club, ik werd een volledige wedstrijd aangemoedigd. Het was wel een beetje raar om in het AWE-shirt te lopen en niet in het felgroene getrouwe RAM-truitje. Dan kwamen de miniemen jongens, met Jo en Lennert. Jo liet al direct zien dat de Mechelse trainingen, net zoals bij mij, renderen en werd knap 2de. Lennert kon, ondanks een pijnlijke enkel, de 3de plaats veiligstellen. Ons Julie is nu 2de jaars cadet. Ze liep een prachtige wedstrijd en kwam de 1ste ronde zowaar op kop door. Ze moest echter in de slotronde nog 2 atleten laten voorgaan om knap 3de te eindigen. Ik had het voorspeld, dit wordt het seizoen van Julie. Twee medailles voor onze dynastie. Sofie Lauwers won als 1ste jaars junior ook haar 1ste wedstrijd in die categorie. Dan kwam mijn held 1 : André. Hij moest als master opboksen tegen juniors. Ik moet wel zeggen, wegens prijsafhalingsverplichtingen heb ik spijtig genoeg enkel het laatste gedeelte gezien. André liep direct op kop met een andere atleet. In de voorlaatste ronde moest hij die laten gaan en werd hij ook ingehaald door nog een andere atleet. Maar dan : hij hield deze twee binnen een overbrugbare afstand en op 300 m van de meet gebeurde het volgende : André lanceerde zichzelf als een scud-raket en de twee concurrenten stonden precies stil. Die mannen hebben waarschijnlijk nu een verkoudheid van de windstroom die André achter zich liet. Iedereen verstomde van zoveel machtvertoon. Hij eindigde nog met bijna 100m voorsprong op 2 stomverbaasde en niets-ervan-begrijpende jonge gasten. Op 50m van de meet begon André al kushandjes te werpen. Het was fijn om te zien hoe papa en André elkaar vlak na de wedstrijd stevig omarmden. Ik legde ondertussen zo fier als een gieter aan iedereen uit dat dat wel mijne trainer was en dat ik die scud-snelheiden ook op training zie. Stefaan werd na vorige week in Leest opnieuw 2de bij de masters. Van een come-back gesproken. Oh ja, Stefaan is ervan overtuigd dat ik ooit op een internationaal podium zal terechtkomen en leert mij dan ook elke keer dat hij mij zie de Brabançonne aan. Ik kan nu toch al iets neuriën. Dan kwam held 2 : Kjell bij de seniors over een afstand van 5500m of 5 ronden. Kjell schoot zijn scud-raket al af vanaf de eerste meters en degradeerde de tegenstand tot simpele meelopers. De snelheid van die raket werd 5 ronden aangehouden. Wederom ongeloof bij de mensen in Kapelle en wederom heb ik aan iedereen duiding en toelichting gegeven over deze held. Kjell was al gedoucht als de rest aankwam. Kjell vertelde aan papa dat hij niet echt goed was. Dat belooft voor de crossen wanneer hij in topvorm zal zijn. Ook Ewoud (die met de trein was gekomen) liep een schitterende wedstrijd, 7de. Voort wil ik ook respect tonen voor onze trainers die bijna allemaal meededen met bijna geen training in de benen. Vooral Kris liep in de schaduw van Kjell een fantastische wedstrijd. Het was een zeer toffe dag waar al mijn club-vriendinnen aanwezig waren : Laura, Maria, Ina, Ann-Sofie, Hannelore, Elle-Mieke enz... Ook heel plezant was de speaker van dienst, onze voorzitter van de AWE, Marc Lauwers. Wat een inspiratie en vakkennis. De mensen van Londen 2012 waren daar al om te komen scouten.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
